Θα παίξει πολύ το χαρτί της Eurobank ο ΣΥΡΙΖΑ στο προσεχές μέλλον. Και από πολιτικής άποψης, καλά θα κάνει, αφού είναι "άσος" στο μανίκι του.
Μεταξύ μας, πάντως, δεν ήθελε και ιδιαίτερη προσπάθεια, ούτε κανένα κληρονομικό χάρισμα. Τα πράγματα ήταν «κουκιά μετρημένα», εξ αρχής. Ο Αντώνης Σαμαράς και το επιτελείο του στο Μέγαρο Μαξίμου έψαχναν εναγωνίως, εδώ και τουλάχιστον 2,5 μήνες, για να περάσουν την αποκρατικοποίηση της Eurobank από τη Βουλή, με όσο το δυνατό πιο ανώδυνο τρόπο μπορούσαν.
Κι αυτό γιατί ήξεραν ότι θα βρίσκονταν βουλευτές, κυρίως του ΠΑΣΟΚ, που θα καταψήφιζαν τη ρύθμιση. Μετά από ποικίλες αναζητήσεις, λοιπόν, κατέληξαν σε ένα τρικ. Αποφάσισαν να την κρύψουν σε έναν γενικότερο νόμο, με πολλά θετικά άρθρα, ευελπιστώντας ή ότι θα περνούσε απαρατήρητη ή ότι θα καταψηφίζονταν μεν αλλά στο τέλος θα περνούσε, αφού θα περνούσε ο νόμος συνολικά.
Στον ΣΥΡΙΖΑ, όλο αυτό το διάστημα, παρακολουθούσαν από κοντά αυτή την εναγώνια προσπάθεια της κυβέρνησης. Όσο καιρό έδειχνε να οδηγείτε σε αδιέξοδο, δεν παρενέβαν, επειδή απλά δεν χρειαζόταν. Όταν όμως κατάλαβαν ότι τελικώς βρέθηκε η λύση για να ψηφισθεί και αυτός ο νόμος (σσ πρόκειται για τον περίφημο, πλέον, που προβλέπει την αλλαγή καταστατικού λειτουργίας του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και ανοίγει τον δρόμο στην αποκρατικοποίηση της Eurobank), έκαναν κάτι απλό: κατέθεσαν στον πρωθυπουργό τη γνωστή ερώτηση. Και έτσι, έφεραν το θέμα της Eurobank στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Ό,τι ακριβώς δεν ήθελε δηλαδή η κυβέρνηση.
Που θα πρέπει να απαντήσει για το θέμα της συγκεκριμένης τράπεζας ξεχωριστά. Άντε μετά να περάσει το άρθρο απαρατήρητο. Εκτός και αν βρεθεί λύση και γι' αυτόν τον σκόπελο. Που ακόμα και ο "Τειρεσίας" δεν μπορεί να προβλέψει, ποια θα μπορούσε να είναι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου