Η λύση του ελληνικού προβλήματος βρίσκεται στην Ελλάδα. Όπως έχουμε ξαναπεί η οικονομικοπολιτική δομή της χώρας έχει πολλά κοινά σημεία με τα σοβιετικά καθεστώτα.
Υπερβολική παρουσία του κράτους στις περισσότερες οικονομικές δραστηριότητες με συνέπεια το στραγγαλισμό τους. Ο στραγγαλισμός τους οδηγεί στη εξαθλίωση μεγάλα τμήματα του πληθυσμού.
Στους τομείς που δεν έχει μεγάλη παρουσία το κράτος όπως ο τουρισμός, τα πράγματα πάνε σαφώς καλύτερα. Υποθέστε π.χ. τι μέγεθος τουριστικής κίνησης θα είχαμε αν η τουριστική βιομηχανία ήταν κρατική υπόθεση;
Αν δηλαδή η ξενοδοχειακή υποδομή ήταν κρατική και λειτουργούσε με δημοσίους υπαλλήλους, αν υπήρχε μια κρατική αεροπορική εταιρεία, κρατικά τουριστικά λεωφορεία και πλοία;
Η τουριστική ανάπτυξη θα συναγωνιζόταν το επίπεδο που είχε την εποχή των περιηγητών.
Ήρθει το καμποτάζ που εξυπηρετούσε τα συμφέρον μερικών εκατοντάδων εργαζομένων στον κλάδο και οι επισκέψεις κρουαζιερόπλοιων έχουν εκτοξευθεί, ενώ οι προοπτικές προδιαγράφονται ακόμη καλύτερες...
Δόθηκε η εκμετάλλευση ενός τμήματος του λιμανιού του Πειραιά σε ιδιώτες και ο Πειραιάς ετοιμάζεται να γίνει το μεγαλύτερο λιμάνι της μεσογείου, με ανυπολόγιστα ακόμη παράπλευρα οικονομικά οφέλη για την ελληνική οικονομία.
Πουλήθηκε η Ολυμπιακή και στη χώρα δεν υπάρχει αεροπορική εταιρεία που θα ταλαιπωρεί με πολύωρες καθυστερήσεις. Ας ανοίξουν περαιτέρω την αγορά να πέσουν κι άλλο οι τιμές...
Άνοιξε η αγορά των τηλεπικοινωνιών και οι Έλληνες έχουν υπηρεσίες ανάλογες με αυτές των ανεπτυγμένων κοινωνιών, αν και η υψηλή φορολόγηση τους αναγκάζει να τις πληρώνουν πιο ακριβά...
Ιδιωτικοποιήθηκαν τα ΚΤΕΟ και μια ταλαιπωρία ημερών με λαδώματα και κόστος έχει μετατραπεί σε τυπική στην εκτέλεση και ουσιαστική στον έλεγχο διαδικασία που διαρκεί 15 λεπτά και κοστίζει λιγότερο απ’ το μισό του κόστους που χρειαζόταν παλιότερα...
Επετράπη το βρεφικό γάλα να πωλείται στα σούπερ μάρκετ και η τιμή του μειώθηκε κατά 25%.
Αν αποσυρθεί το κράτος από τη βιομηχανία με τους υψηλούς φόρους στην παραγωγή και τα κέρδη, με τις πολλές εισφορές που επιβαρύνουν τους μισθούς και την γραφειοκρατία και τη διαφθορά, με την προστασία του αυθαίρετης συνδικαλιστικής δράσης, θα αποκτήσουμε και βιομηχανία...
Για να συμβεί αυτό όμως το ελληνικό κράτος και το πολιτικό σύστημα που το λειτουργεί θα πρέπει να έρθει σε σύγκρουση με το πελατειακό σύστημα που το στηρίζει.
Όπως γράφαμε και προχθές το πελατειακό κράτος έχει διαχωρίσει τους Έλληνες στους εντός και τους εκτός τροφοδοσίας από τον κρατικό κορβανά. Ο διαχωρισμός αυτός αποτελεί βασική αιτία απονομιμοποίησης του συστήματος και πηγή «τροφοδοσίας» των αντισυστημικών άκρων...
Οι εξελίξεις στη Γερμανία, την Ιαπωνία ή το Κονγκό είναι οι τελευταίες που μπορεί να αλλάξουν το ελληνικό σοβιετικό κράτος.
Οι επιλογές που απομένουν είναι δύο και αφορούν μόνο την Ελλάδα: Είτε η ελληνική «σοβιετία» θα μετασχηματιστεί όπως π.χ. η Κίνα ή θα καταρρεύσει όπως στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης.
Η παράχωρηση του Πειραιά, η άρση του καμποτάζ κλπ δείχνουν το δρόμο της Κίνας. Η υψηλή φορολογία και μέσω αυτής οι δημεύσεις ακινήτων δείχνουν το δρόμο της Βουλγαρίας...
Εδώ είμαστε και θα δούμε ποιος δρόμος θα επικρατήσει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου