Πόσο πειστική είναι τώρα η παρέλαση στο Μαξίμου των στελεχών από πολυεθνικές που υπόσχονται επενδύσεις, όταν ένας- ένας φεύγουν οι δικοί μας;
Η απόφαση να μεταφέρει η ΒΙΟΧΑΛΚΟ την έδρα της στο Βέλγιο ήταν κυριολεκτικά ψυχρολουσία για την κυβέρνηση. Ο Στασινόπουλος έχει ένα ειδικό βάρος για την ελληνική βιομηχανία. To χτύπημα είναι μεγαλύτερο από αυτά της Coca Cola -3E, της ΦΑΓΕ και της S&B, που προηγήθηκαν. Πόσο πειστική είναι τώρα η παρέλαση στο Μαξίμου των στελεχών από πολυεθνικές που υπόσχονται επενδύσεις, όταν ένας- ένας φεύγουν οι δικοί μας;
Οι βιομήχανοι διαμαρτύρονται μόνιμα τα τελευταία χρόνια για το κόστος ενέργειας, τα υψηλά επιτόκια, την έλλειψη χρηματοδότησης και την υπερβολική φορολόγηση. Καταλαβαίνουν στην Κυβέρνηση ότι η κατάσταση έφθασε πλέον σε οριακό σημείο; Προφανώς το καταλαβαίνουν. Αλλά βρίσκονται υπό ασφυκτική πίεση να εφαρμόσουν το πρόγραμμα προσαρμογής και συνεπώς δεν μπορούν να συγκρουστούν για να προχωρήσουν σε μειώσεις φόρων. Ισως η Τρόικα να εξολοθρεύει σκόπιμα μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις. Το σίγουρο πάντως είναι ότι τα τελευταία χρόνια παρακολουθούμε τον παραγωγικό ιστό της χώρας να καταρρέει. Πόσες μεγάλες ιδιωτικές βιομηχανίες απέμειναν πλέον στην Ελλάδα; Η Μotor Οil, ο όμιλος Μυτιληναίου, η ΤΙΤΑΝ και η ΔΕΛΤΑ. Ο κατάλογος μίκρυνε επικίνδυνα.
Μη έχοντας σοβαρές εναλλακτικές, οι περισσότεροι στη χώρα παίζουμε το παιχνίδι πως βλέπουμε φώς στην άκρη του τούνελ, ότι πάμε καλύτερα, ότι θα βγούμε σύντομα από το μνημόνιο κλπ. Ξαφνικά όμως πετιέται απρόσμενα ένας Στασινόπουλος, ανακοινώνει ότι τα μαζεύει και φεύγει για το Βέλγιο κι όλα καταρρέουν με μιας. Η Κυβέρνηση έρχεται σε δύσκολη θέση, αλλά δεν συγκινείται για τις βιομηχανίες που φεύγουν από τη χώρα ή για το 1,5 εκατομμύριο ανέργους του ιδιωτικού τομέα. Αντίθετα δείχνει να συγκινείται πολύ με το δημόσιο και την προστασία του. Την ενδιαφέρει το γραφειοκρατικό τέρας που δημιούργησαν τα αλλεπάλληλα ρουσφέτια τις τελευταίες δεκαετίες να παραμείνει όπως είναι σήμερα.
Το μίγμα των μέτρων δεν το επιβάλλει η Τρόικα. Η Κυβέρνηση το επιλέγει και προτίμησε να βάλει φόρους και να μειώσει συντάξεις και μισθούς, παρά να αναδιαρθρώσει με πραγματική τόλμη το Δημόσιο. Οι ελληνικές Κυβερνήσεις διάλεξαν τα μέτρα που επιβληθήκαν στη χώρα και προτίμησαν να προστατεύσουν το Δημόσιο. Να σώσουν το άρρωστο οικοδόμημα του Δημοσίου, έστω και με οριζόντια μέτρα μείωσης των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, είτε πρόκειται για αυτούς που δουλεύουν, είτε όχι. Τι απέγιναν άραγε εκείνοι οι κατάλογοι με τους 135 οργανισμούς που θα καταργούσε η Κυβέρνηση Παπανδρέου το 2011; Δεν τους αγγίζουν γιατί εκεί -σε διοικητικά συμβούλια κλπ- βολεύονται οι κομματικοί στρατοί. Υπερφορολογήσαμε τους πάντες, μειώσαμε μισθούς, συντάξεις, αλλά δεν καταργούμε τους άχρηστους οργανισμούς και τις άχρηστες διευθύνσεις του Δημοσίου. Τώρα αν φεύγει από τη χώρα η ΒΙΟΧΑΛΚΟ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου