Στην έρευνα, που δημοσιεύει το «Βήμα», αναφέρεται ως κυριότερη αιτία άνθησης της διαφθοράς (80%-85% της κοινής γνώμης) η αναποτελεσματικότητα ή η απροθυμία της πολιτικής εξουσίας. Αναφέρεται στην επιβολή ελαφρών ποινών και στη διατήρηση καθεστώτος αδιαφάνειας στις δημόσιες δαπάνες.
Μέρος της ευθύνης αποδίδεται (60%-65%) στους ίδιους τους δημοσίους υπαλλήλους, η μη αξιοκρατική επιλογή των οποίων καθιστά πιθανότερη την εκμετάλλευση της νομοθεσίας για προσωπικό τους όφελος κατά τις συναλλαγές.
Το βασικό συμπέρασμα
Όπως αναφέρεται στην έρευνα «η πλειοψηφία της κοινής γνώμης εκτιμά ως εκτενή τη διαφθορά σε όλα τα κλιμάκια δημοσίων υπαλλήλων και λειτουργών, με κορυφαία ωστόσο την περίπτωση των βουλευτών και των τοπικών αρχόντων. Είναι μάλιστα αξιοσημείωτο ότι η εικόνα της κοινής γνώμης για τα επίπεδα διαφθοράς των πολιτικών επιδεινώθηκε κατά την περίοδο 2009-2013».
Σημειώνεται, επίσης, ότι «η συντριπτική πλειοψηφία της κοινής γνώμης, πάνω από το 80%, εκτιμά ως αναποτελεσματική τη δράση της πολιτικής εξουσίας εναντίον της διαφθοράς, δηλώνοντας με σαφήνεια ότι ούτε το πλήθος των συλλήψεων διεφθαρμένων δημοσίων υπαλλήλων και λειτουργών είναι μεγάλο ούτε οι ποινές που επιβλήθηκαν για τα αδικήματα είναι αντίστοιχες του μεγέθους του αδικήματος».
Όπως αναφέρουν οι ερευνητές, μία από τις άμεσες συνέπειες της αυξημένης διαφθοράς των πολιτικών και του κράτους είναι η απώλεια της εμπιστοσύνης της κοινής γνώμης στους πολιτικούς θεσμούς.
Στο γράφημα φαίνεται η πολύ μεγάλη έκταση της καχυποψίας των πολιτών έναντι του θεσμού του Κοινοβουλίου -προφανώς αντικατοπτρίζονται και οι γνώμες έναντι των πολιτικών κομμάτων- όπως και έναντι των ευρωπαϊκών θεσμών. Το τελευταίο αποτελεί ένα δείγμα του αυξανόμενου κατά την περίοδο της ελληνικής κρίσης αντιευρωπαϊσμού της ελληνικής κοινής γνώμης.
Οι πολιτικοί διαχειριστές της οικονομικής κρίσης φαίνονται να χάνουν το στοίχημα κατάκτησης της πολιτικής εμπιστοσύνης μέσα στα τελευταία δύο χρόνια. Η ήττα αυτή δεν είναι καθολική, καθώς τα επίπεδα εμπιστοσύνης φαίνονται να παραμένουν υψηλότερα εντός συγκεκριμένων τμημάτων του πληθυσμού.
Η μηδενική ή χαμηλή εμπιστοσύνη προς τους θεσμούς του Κοινοβουλίου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης φαίνεται να συνδέεται με την ψήφο προς τον ΣΥΡΙΖΑ και τα λοιπά αντιμνημονιακά κόμματα στις εκλογές του 2012, ενώ η υψηλότερη εμπιστοσύνη προς τους δύο θεσμούς, ιδιαιτέρως την Ευρωπαϊκή Ένωση, συνδέεται εμφανώς με την ψήφο προς τη ΝΔ, κατά πρώτο λόγο, και το ΠΑΣΟΚ, κατά δεύτερο.
Η καχυποψία έναντι των θεσμών φαίνεται να διαχέεται και σε θεσμούς πέραν της κεντρικής πολιτικής εξουσίας, όπως η Αστυνομία και τα δικαστήρια, οι οποίοι διατηρούσαν υψηλότερα ποσοστά εμπιστοσύνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου