«Είναι πραγματικά το τέλος της ευρωζώνης;», διερωτάται το περιοδικό Economist, που απαντά πως μπορεί και να είναι, εκτός και αν η Γερμανία και η ΕΚΤ κινηθούν άμεσα.
Εκφράζει δε την πεποίθηση πως ακόμη κι αν η ευρωζώνη οδεύει προς κατάρρευση, οι περισσότεροι άνθρωποι εκτιμούν ότι, στο τέλος, οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα κάνουν ό,τι χρειάζεται για να σώσουν το ενιαίο νόμισμα.
«Κι αυτό διότι οι συνέπειες από την κατάρρευση του ευρώ είναι τόσο καταστρεπτικές, που κανένας λογικός αξιωματούχος δεν θα μπορούσε να το αφήσει να συμβεί», τονίζει ο Economist.
Εκτιμά δε ότι μια διάσπαση θα μπορούσε να προκαλέσει παγκόσμια κρίση, χειρότερη από αυτή του 2008-2009. Η πιο ενοποιημένη περιοχή παγκοσμίως, θα διαλυόταν από χρεοκοπίες, καταρρεύσεις τραπεζών και την επιβολή ελέγχου των κεφαλαίων.
Η ευρωζώνη θα διαχωριζόταν σε διάφορα τμήματα ή σε ένα μεγάλο όμιλο στο Βορρά και στον κατακερματισμένο Νότο.
Εν τω μέσω αντεγκλήσεων και κατεστραμμένων συνθηκών, μετά από την αποτυχία του μεγαλύτερου οικονομικού project της ΕΕ, οι απότομες ταλαντεύσεις των νομισμάτων μεταξύ αυτών στον πυρήνα και των χωρών που βρίσκονται στην περιφέρεια, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα οδηγούσαν σε διακοπή της ενιαίας αγοράς. Η επιβίωση της ίδιας της ΕΕ θα βρεθεί υπό αμφισβήτηση.
«Ωστόσο, η απειλή μιας καταστροφής δεν σημαίνει ότι πάντα τη σταματά από το να συμβεί. Οι πιθανότητες για τη διάσπαση της ευρωζώνη έχουν αυξηθεί ανησυχητικά, εξαιτίας του χρηματοπιστωτικού πανικού, των ραγδαίως αποδυναμωμένων οικονομικών προοπτικών».
Μπορεί να γίνει κάτι για να αποτραπεί η καταστροφή. «Η απάντηση είναι ακόμη ναι, μπορεί, αλλά το μέγεθος της δράσης που θα χρειαστεί αυξάνεται όσο ο καιρός περνάει χωρίς να γίνει τίποτα. Ο μόνος οργανισμός που μπορεί να παράσχει άμεση ανακούφιση, είναι η ΕΚΤ».
Και εξηγεί ότι ως δανειστής ύστατης στιγμής, πρέπει να κάνει περισσότερα για να διασώσει τις τράπεζες, προσφέροντας απεριόριστη ρευστότητα για μεγαλύτερη διάρκεια, χαλαρώνοντας παράλληλα τους όρους για το τι δέχεται ως collateral.
«Ακόμη κι αν η ΕΚΤ απορρίψει αυτή τη λογική για τις κυβερνήσεις –λανθασμένα κατά την άποψή μας- ευρείας κλίμακας αγορές σίγουρα μπορούν να δικαιολογηθούν τώρα από την ΕΚΤ», εκτιμά ο Economist. Και συνεχίζει ότι εάν η ΕΚΤ πρόκειται να εκπληρώσει την υπόσχεσή της σταθερότητα των τιμών, πρέπει να αποτρέψει την κατάρρευση των τιμών.
Αυτό σημαίνει μείωση των επιτοκίων βραχυπρόθεσμα και ποσοτική χαλάρωση (αγορά κρατικών ομολόγων) σε ευρεία κλίμακα.
Επίσης, τονίζει ότι η συμπεριφορά της Γερμανίας πρέπει να αλλάξει, ή θα διασπαστεί το ευρώ. Οι ανησυχίες για ηθικούς κινδύνους σημαίνουν λιγότερα τώρα που όλες οι κυβερνήσεις των περιφερειακών χωρών έχουν δεσμευτεί για λιτότητα και μεταρρυθμίσεις.
«Η κ. Merkel και Η ΕΚΤ δεν μπορούν να συνεχίσουν να απειλούν τις οικονομίες με έξοδο από το ευρώ από τη μια και να διαβεβαιώνουν τα αγορές από την άλλη υποσχόμενες τη διάσωση του ευρώ. Αν δεν διαλέξει γρήγορα, η Γερμανίδα Καγκελάριος θα διαπιστώσει πως η επιλογή ελήφθη από μόνη της».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου