Στα 16 δισ. ευρώ θα ανέλθει για την Ελλάδα το τελικό κόστος του περιβόητου swap της Goldman Sachs, που έλαβε χώρα επί κυβερνήσεως Σημίτη το 2001 με στόχο να κρύψει χρέος 2,8 δισ. ευρώ.
Στον ισολογισμό για το έτος 2010, που κατατέθηκε προχθές στη Βουλή από τον υπουργό Οικονομικών Ευ. Βενιζέλο, αναφέρεται ότι τη συγκεκριμένη χρονιά «το εκτός αγοράς» swap πρόσθεσε στο χρέος 5,2 δισ. ευρώ. Ηταν η χρονιά που το ποσό καταγράφηκε επίσημα στο χρέος, ύστερα από πιέσεις που άσκησαν η Eurostat και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Αν στο ποσόν αυτό προσθέσουμε και τους τόκους (περίπου 300.000.000 ετησίως έως το 2037), το σύνολο του κόστους που θα καταβάλει η χώρα για το swap θα ανέλθει στα 16 δισ., δηλαδή όσο κοστίζουν περίπου οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων για έναν χρόνο.
Ποιος νοιάζεται γι’ αυτά τα 16 δισ. ευρώ, όταν το δημόσιο χρέος στο τέλος του 2011 θα φτάσει στα 364 δισ. ευρώ, θα μπορούσε να ήταν ένα ρητορικό ερώτημα. Το συνολικό χρέος περικλείει εντός του πολλά από τα ανομήματα της Μεταπολίτευσης και ένα μεγάλο κομμάτι του ορθώνεται σήμερα περήφανο, υπό τη μορφή πολυτελών κατοικιών στα βουνά γύρω από το λεκανοπέδιο της Αττικής.
Η Goldman Sachs σε ένα και μόνο βράδυ από εκείνο το swap κέρδισε 400.000.000 ευρώ ντροπιάζοντας μια χώρα της Ευρώπης, της οποίας εκμεταλλεύτηκε την ανάγκη. Το περίεργο και αξιοσημείωτο είναι ότι για πολλά χρόνια μετά το 2001 (που έγινε το swap) η αμερικανική τράπεζα είχε προνομιακή πρόσβαση έως το 2010 σε γραφεία υπουργών της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ.
Το αστείο είναι ότι σήμερα πολλοί από τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ κάνουν ότι ποτέ δεν άκουσαν για την Goldman Sachs, ο αντιπρόσωπος της οποίας στην Ελλάδα άνοιγε με το «έτσι θέλω» τα υπουργικά γραφεία διακόπτοντας συσκέψεις ή οτιδήποτε άλλο. Οι Έλληνες υπουργοί (δίκην Φιλιππινέζας) χαμογελούσαν αμήχανα και συνεργάζονταν με τον τραπεζίτη επικυρίαρχο, που έκανε το κουμάντο. Ο αέρας της Goldman Sachs κόπηκε το 2010, όταν η αμερικανική επιτροπή κεφαλαιαγοράς άρχισε να ερευνά το θέμα, μια εξέλιξη που τότε τρόμαξε αρκετούς από «τους κυρίους με τα λευκά κολάρα» στην Ελλάδα.
Πολλοί θα ήθελαν να ξεχαστεί εκείνο το swap που μετέτρεψε την Ελλάδα σε αφρικανική χώρα, το οποίο ήταν και προάγγελος της απώλειας εθνικής κυριαρχίας που έφερε στη χώρα το Μνημόνιο.
Αυτό που ήταν εξοργιστικό και έξω από κάθε λογική ήταν η προμήθεια των 400.000.000 ευρώ που αποκόμισε σε μια νύχτα η Goldman Sachs. Αν αυτό συνέβαινε σε μιαν άλλη χώρα της Δύσης, η Goldman Sachs θα έμπαινε σε μαύρη λίστα και δεν θα έκανε ξανά δουλειά εκεί. Στην Ιταλία πριν από αρκετά χρόνια όταν μια παρόμοια αμφισβητήσιμη κίνηση έγινε από την Credit Suisse τής απαγορεύτηκε η είσοδος στο υπουργείο Οικονομικών για τρία χρόνια. Στην Ελλάδα συνέβη ακριβώς το αντίθετο· και τεράστια προμήθεια πληρώθηκε και οι πόρτες μας κατόπιν ήταν ορθάνοιχτες για να κάνουν τις δουλειές τους με το αζημίωτο οι άνθρωποι της Goldman Sachs.
Ειρήσθω εν παρόδω, τεράστιες προμήθειες συνεχίζουν και σήμερα να δίνονται στις τράπεζες, για διάφορες δουλειές. Χαρακτηριστικά, το 2010 οι προμήθειες προς τα πιστωτικά ιδρύματα, με βάση τα επίσημα στοιχεία, ανήλθαν στα 246.000.000 ευρώ έναντι προϋπολογισμένου στόχου 100.000.000 ευρώ.
Στην ίδια πάντως κατεύθυνση (δηλαδή της υπερχρέωσης των επόμενων γενεών) ήταν εκτός του συγκεκριμένου swap και οι μέθοδοι των τιτλοποιήσεων που εφάρμοζε η κυβέρνηση Σημίτη. Παρουσιάζοντας τις τιτλοποιήσεις σαν πανάκεια προεισπράττονταν έσοδα από τα λαϊκά λαχεία, το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων κ.λπ. Σήμερα, στον καιρό της φοβερής κρίσης, τα έσοδα λείπουν από τους συγκεκριμένους φορείς, καθώς είναι υποθηκευμένα για πολλά χρόνια. Το αποτέλεσμα είναι να καταβάλλει στους φορείς αυτούς κονδύλια ο Προϋπολογισμός, τα οποία προέρχονται από δανεισμό. Οι τιτλοποιήσεις «είχαν καταγγελθεί» από τη Νέα Δημοκρατία πριν από το 2004, η οποία μετά προσπάθησε και η ίδια να τις εφαρμόσει, ώσπου τις πάγωσε οριστικά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Δ.Γ. Παπαδοκωστόπουλος στην Δημοκρατία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου