Το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων δεν μπορεί να αποδέχεται παρακαταθέσεις του ποσού του λογαριασμού της Δ.Ε.Η. χωρίς το προβλεπόμενο, από τη διάταξη του άρθρου 53 του ν.4021/2011, Εκτακτο Ειδικό Τέλος Ηλεκτροδότησης Δομημένων Επιφανειών (Ε.Ε.Τ.Η.Δ.Ε.).
Αυτό επισημαίνεται, μεταξύ άλλων, στην ομόφωνη γνωμοδότηση (υπ' αρίθμ. 435/2011) του Δ Τμήματος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, στην οποία υπογραμμίζεται ότι το εν λόγω τέλος, ανεξαρτήτως του οργάνου στο οποίο έχει ανατεθεί η είσπραξη του, αποτελεί αναμφισβήτητα ένα δημόσιο έσοδο, ώστε η οποιαδήποτε διαφορά ως προς την οφειλή και την καταβολή του να αποτελεί φορολογική - διοικητική διαφορά.
Θα πρέπει να αναφερθεί ότι η θεσμοθετημένη υποχρέωση του Τ. Π. και Δανείων είναι να δέχεται μη υποχρεωτικές χρηματικές παρακαταθήκες με σκοπό την εξυπηρέτηση ιδιωτικών διαφορών και κυρίως να παράσχει στον οφειλέτη μέσω της παρακατάθεσης τη δυνατότητα να εξοφλήσει την ιδιωτικού δικαίου διαφορά του, την οποία αδυνατεί να εξοφλήσει με άλλο τρόπο, είτε διότι ο δανειστής του είναι υπερήμερος, είτε για λόγους που αφορούν το πρόσωπο του δανειστή.
Όταν όμως, όπως αναφέρεται στην ίδια γνωμοδότηση, είναι προδήλως φανερό ότι δεν συντρέχουν οι λόγοι της δημόσιας παρακατάθεσης, ή ότι αυτή, ως μέσο εξόφλησης, αντίκειται σε διατάξεις νόμου, τότε το Τ.Π.και Δανείων όχι μόνο έχει το δικαίωμα αλλά και οφείλει να αρνηθεί την αποδοχή της.
Στο πλαίσιο λοιπόν αυτό η παρακατάθεση του ποσού που αναγράφεται στο λογαριασμό της Δ.Ε.Η αλλά και στα τιμολόγια των εναλλακτικών προμηθευτών ηλεκτρικού ρεύματος, μειωμένου κατά το επιβληθέν ειδικό τέλος, δεν συνέχεται με κανένα από τους λόγους της δημόσιας παρακατάθεσης, πολλώ μάλλον διότι η αμφισβητούμενη διαφορά, που αποτελεί και το λόγο της παρακατάθεσης, δεν αφορά διαφορά ιδιωτικού δικαίου, αλλά φορολογική - διοικητική διαφορά.
Το γεγονός ότι η είσπραξη του έχει ανατεθεί σε ένα Ν.Π.Ι.Δ. δεν την καθιστά ιδιωτική διαφορά, αφού εν προκειμένω το όργανο αυτό ασκεί δημόσια εξουσία που του έχει παραχωρηθεί.
Η αμφισβήτηση συνεπώς της οφειλής του επιβληθέντος τέλους, ως λόγος της δημόσιας παρακατάθεσης, εκφεύγει των αρμοδιοτήτων και του ρόλου που επιτελεί το Τ.Π. και Δανείων.
Επομένως, με βάση την εν λόγω γνωμοδότηση, η άρνηση της Δ.Ε.Η και των εναλλακτικών προμηθευτών να αποδεχθούν ποσό άλλο από αυτό που αναγράφεται στα τιμολόγια τους, και δη μειωμένο κατά το επιβληθέν ειδικό τέλος, δεν την καθιστά υπερήμερη, αφού ως προς το τελευταίο λειτουργεί ως νομοθετικά θεσμοθετημένο εισπρακτικό όργανο του Δημοσίου, το δε βεβαιωθέν ποσό ως προς το ύψος του είναι μη αμφισβητούμενο, αφού ο τρόπος υπολογισμού του στηρίζεται σε νομοθετημένα αντικειμενικά κριτήρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου