Λοιπόν, αδέρφια, μια παλιοτζίφρα ζητάνε οι δανειστές μας, που ως γνωστόν, είναι φίλοι μας, θέλουν το καλό μας κλπ. Την λογική του πράγματος την έχει περιγράψει ο Δήμος Σταρένιος στην γνωστή ταινία. Η υποταγή κι ο εξευτελισμός πάντα έχουν επιχειρήματα και φανατικούς συνηγόρους. Σε μια υγιή χώρα, βέβαια, θα έπρεπε να εγερθεί σύσσωμη η κοινωνία, τα ΜΜΕ, η κυβέρνηση, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κι όλα τα κόμματα, πλην τυχόν του «Κόμματος Του Δειλού Η Μάνα Δεν Έκλαψε Ποτέ» και με μια φωνή να ευθυγραμμιστεί με τον Αντώνη Σαμαρά. Εδώ χρειάζεται η συναίνεση και η ομοφωνία. Για το καλό, για την εθνική μας αξιοπρέπεια κι όχι για να φάνε εκατό ευρώ από τη σύνταξη του κυρ Μήτσου και της κυρά Τασούλας, που η τεχνητή οδοντοστοιχία τους παίζει καστανιέτες, ένεκα του άδειου ντεπόζιτου της πολυκατοικίας. Η πολυκατοικία βρίσκεται κάπου στο κέντρο, με τοπίο γύρω – γύρω διανθισμένο με πακιστανικό και σομαλικό φολκλόρ, λόγω της Ραγκούσης Τουρς, όμως οι θερμοκρασίες παραμένουν βαλκανικές, είναι ευρωπαϊκό Φθινόπωρο, σε λίγο Χειμώνας κι όχι η εποχή των μουσώνων στη Λαχώρη.
Μια δήλωση δανειοληπτικής νομιμοφροσύνης ζητούν οι άνθρωποι για την έκτη δόση, πιθανώς και με δάκτυλο εκ της Ιπποκράτους ορμώμενο. Κι ύστερα, αδέρφια, για την έβδομη δόση τι θα ζητήσουν; Κάτι πάλι μπορεί να μην τους αρέσει στο μέλλον στην φτιάξη μας. Μπορεί να στραβοκοιτάμε, να ‘μαστε νωχελικοί και να μην απαντάμε ζωηρά στην πρωϊνή αναφορά. Μπορεί να ‘ναι αγυάλιστος ο Μπουμπούκος ή να μιλάει στη γραμμή η Αννούλα με τον Ροντούλη. Οπότε μπορεί μέσω κάποιων Κάπο των «φίλων» μας (διαβάστε λίγο Μαουτχάουζεν) κι ενίων ΜΜΕ, να απαιτήσουν εκτός από εμπράγματες και έμβιες εγγυήσεις. Ομήρους, σαν την παλιά καλή εποχή. Θα τους κλείσουν στο Χαϊδάρι και άμα καθυστερούμε στους στόχους, θα δουλεύει ντουφέκι και πολυβόλο. Θα φεύγουν από την Κομμανταντούρ τα καμιόνια, μπροστά μια ΒΜW με καλάθι, με τον δημοσιογράφο-γόνο, που χτυπιόταν προχθές για την υπογραφή του Σαμαρά, λες και του ατιμάσανε το Μνημόνιο. Θα κάνουν μπλόκο στα Υποκαταστήματα της ΔΕΗ και του ΟΑΕΔ και θα μαγκώνουν τους ταλαίπωρους, που θέλουν να πληρώσουν το ρεύμα χωρίς το χαράτσι και τους ανέργους, που περιμένουν για το επίδομα. Μπορεί να δει κι η οδός Μέρλιν πάλι μεγάλες πιένες, με τσιγκέλια και κρίκους στο ταβάνι, που όμως δεν θα είναι για ενόργανη.
Τα εγχώρια τσανάκια που κινδυνολογούν και βγαίνουν στις γειτονιές με το ηλεκτρονικό «χωνί» και ξεκινούν το τελάλημα των εκβιασμών με το «Achtoung! Achtoung!», την δουλειά τους κάνουν. ΄Απαξ ρουφιάνος, εσαεί ρουφιάνος. Εμείς όμως, οι πολλοί, πώς το ανεχόμαστε; Είναι δυνατόν στα 2011 να ανεχόμαστε τέτοιο ελεεινό νταβαντζιλίκι, λες και είμαστε οσποδάροι των Βρυξελλών; Ο Αντώνης Σαμαράς, με δημόσιους κι έμπρακτους τρόπους, έχει δεσμευτεί να κάνει αυτό που πρέπει για την Πατρίδα. Με δημόσιες δηλώσεις από το βήμα της Βουλής, με ανακοινώσεις του εκπροσώπου του, δίνοντας ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, εγκρίνοντας τον Προϋπολογισμό και δια των Υπουργών του στο Υπουργικό Συμβούλιο, με επιστολή προς τον κ. Μάρτενς και με την όλη ενημέρωση που έκανε στους εταίρους μας για τις θέσεις του. Και δεν είναι αρκετό;
Η χώρα, το Έθνος των Ελλήνων, δεν μπορεί να πηγαίνει από δόση σε δόση με το χέρι απλωμένο για δανεικά. Το «τα κάνω όλα για μια δόση» δεν είναι εθνική πολιτική, αλλιώς το λένε και κανονικά θέλει βιβλιάριο υγειονομικού ελέγχου. Πρέπει τώρα να βάλουμε φρένο και κυρίως εμείς, οι πολίτες, ψηφοφόροι, αναγνώστες και τηλεθεατές να στείλουμε με κάθε τρόπο τα «συγχαρίκια» μας στην κατάπτυστη και δουλόφρονα Πέμπτη Φάλαγγα. Αλλιώς, έχει πολύ παρακάτω ακόμη στου κακού τη σκάλα. Το διακύβευμα, ξαναλέω, δεν είναι απλώς η ευημερία μας, είναι η Ελευθερία μας.
Κι επειδή έχουν, πάλι, σηκωθεί τα πόδια να χτυπήσουν το κεφάλι, θα θυμήσουμε μερικά αυτονόητα. Ο δοσιλογισμός, η δουλοφροσύνη και η κοινωνική ανθρωποφαγία, ο κοινωνικός δαρβινισμός, δεν ήταν και δεν θα γίνουν ποτέ «προοδευτική» ή «φιλελεύθερη», σώφρονα θέση. Η διασταύρωση της κολωνακιώτικης «αριστεράς», της Θάτσερ και του Χατζηαβάτη βγάζει απλώς καρπαζοεισπράκτορες. Εμείς θέλουμε ελεύθερους ανθρώπους. Το αληθινά προοδευτικό και σώφρον είναι ο αυτοσεβασμός, η προάσπιση της εθνικής αξιοπρέπειας, η ενότητα ενάντια στην υποταγή κι όχι υπέρ αυτής.
Αν δεν μπει τώρα φρένο, τότε αύριο θα μας ζητήσουν το συκώτι και το νεφρό μας, μερικές νυκτερινές «παραχωρήσεις», την τιμή και την υπόληψη μας, την εδαφική μας ακεραιότητα, την ίδια την ύπαρξη μας. Δεν είναι ζήτημα απλά ονόρε, ηρωϊσμού. Είναι ζήτημα επιβίωσης και στοιχειώδους εθνικής αξιοπρέπειας. Σύμβαση δανείου θα υπογράψουμε, όχι παραίτηση από το δικαίωμα ζωής, τιμής και περιουσίας.
Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου