Με τις αγορές να πιέζουν, τις τράπεζες «στον κόσμο τους» και τους εταίρους εγκλωβισμένους πίσω από τις πολιτικές τους επιλογές, ξεκινά σήμερα το απόγευμα η σύνοδος του eurogroup, που αρχικά αναμενόταν να αποσαφηνίσει τις παραμέτρους για το νέο ελληνικό δάνειο. Αυτό και θα κάνει, με τη διαφορά ότι Junker και Rehn το βράδυ θα μιλήσουν μόνο για ό,τι θα μπορούν ως εκείνη την ώρα να μετρήσουν.
Νωρίτερα, οι κύριοι Γιούνκερ και Ρεν έχουν κληθεί να συμμετάσχουν σε κλειστή συνάντηση, υπό τον Πρόεδρο της ΕΕ Χ. Βαν Ρόμπεϊ, μαζί με τον κ. Τρισέ και τον κ. Μπαρόζο.
Ο Χ. Βαν Ρόμπεϊ θα αναζητήσει να αποσαφηνιστούν οι πολιτικές παράμετροι των διαφωνιών των διαφόρων πλευρών και οι τεχνικές παράμετροι του τι είναι εφικτό. Η κοινή παραδοχή αυτήν την ώρα είναι πως, αφενός οι τράπεζες ροκανίζουν το χρόνο για να μην επωμισθούν όλο το βάρος που οι Γερμανοί επιθυμούν να τους φορτώσουν, αφετέρου οι οίκοι αξιολόγησης θα βγάλουν την ίδια γνωμάτευση ότι και αν συμβεί.
Σε ένα παράλληλο γήπεδο, οι 400 εμπορικές τράπεζες υπό τον IIF, έχουν μυριστεί τις εξελίξεις και επιθυμούν να αναλάβουν «βάρος έναντι ασφάλειας». Επί της ουσίας έχουν αποδεχθεί ότι με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, λογιστικά θα χάσουν και επιθυμούν να διασφαλιστούν μελλοντικά, ανταλλάσσοντας τα ομόλογά τους με «ασφαλή χαρτιά» του EFSF.
Ούτε λίγο ούτε πολύ επιθυμούν την defacto εφαρμογή ενός brady-plan. Αν όμως η ΕΕ και η Ελλάδα συμφωνήσουν μαζί τους, όλοι οι άλλοι επενδυτές θα έχουν το δικαίωμα να εισπράξουν τα προβλεπόμενα από τα CDS στη βάση της γνωμοδότησης, τουλάχιστον των Moody’s και S&P.
Μια άλλη προσέγγιση στο παραπάνω πλάνο αναφέρει ότι η ΕΕ και η Ελλάδα μπορούν να γλιτώσουν το «πιστωτικό γεγονός», αν σταματήσουν να μιλάνε με τις τράπεζες και τους επενδυτές και αφού έχουν αποφασίσει να «βάλουν το χέρι στην τσέπη», μπορούν να βάλουν τον EFSF να αγοράσει στη δευτερογενή αγορά στο 60% ή 50% της θεωρητικής τους αξίας τα ελληνικά ομόλογα όσων θέλουν να τα ξεφορτωθούνε. Αυτή όμως η κίνηση προϋποθέτει ότι η ημιεπίσημη συνεισφορά των ιδιωτών πετιέται στον κάλαθο των αχρήστων, το συνολικό ύψος του ελληνικού χρέους μειώνεται μεν, αλλά το ύψος του δανείου που πρέπει να δοθεί για τη ελληνική υπόθεση από τους εταίρους, μέσω του EFSF, αυξάνεται κατά τουλάχιστον 30 δισ. Αβέβαιο παραμένει το πόσες κυβερνήσεις είναι έτοιμες να το δεχθούν.
Όμως, με το χρέος της Ιταλίας και τον φόβο της μόλυνσης (δηλαδή της επικόλλησης της ταμπέλας «αναξιόπιστο» σε ολόκληρο το ευρωπαϊκό χρέος), ορισμένοι αρχίζουν και το ξανασκέφτονται. Το πόσο γρήγορα ή αργά θα πάμε προς τα εκεί είναι ζήτημα εσωτερικών πολιτικών συσχετισμών.
Στη Γερμανία πάντως, οι σοσιαλιστές - που ενδεχομένως και να κερδίσουν τις εκλογές του 2013 - επιθυμούν τη λύση «μαχαίρι» του haircut και της έκδοσης ευρωομολόγων (με αυτή τη σειρά). Το ίδιο λένε και οι σύμβουλοι των Μπαρόζο, Γκρος και Ντε Χράουε εδώ και μήνες. Μένει μόνο να δεχθεί να παίξει το ίδιο παιχνίδι και η ΕΚΤ, το σχέδιο να εκτελεστεί υπό τον ESM και οι τράπεζες να είναι έτοιμες. Από ότι λένε πάντως πηγές της Κομισιόν προσκείμενες στο επιτελείο Μπαρνιέ, «αν δεν προετοιμαστούν μετά τα stress tests, τότε μάλλον έχουν αποφασίσει να μην τον κάνουν ποτέ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου