Απέρριψε η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας με τρεις αποφάσεις της (υπ΄ αριθμ. 2034 -2036/2011), τις αιτήσεις ιδιοκτητών πολυτελών κατοικιών εντός της δασικής και παραθαλάσσιας περιοχής Σταυρονικήτα (Κασσάνδρα) Χαλκιδικής, που ζητούσαν να ανακοπούν (ανατραπούν) παλαιότερες αποφάσεις της Ολομέλειας, που είχαν κρίνει ότι είναι παράνομη η ανέγερση 22 τέτοιων κατοικιών.
Η δημοσίευση των τριών αποφάσεων της Ολομέλειας του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου σηματοδοτεί την κατεδάφιση των 22 κατοικιών, καθώς οι οικοδομικές άδειες, σύμφωνα με τις οποίες ανεγέρθηκαν, κρίθηκαν αμετάκλητα παράνομες.
Συγκρεκριμένα, η εταιρεία «Σάνη» κατά τα έτη 1995 - 1998 κατασκεύασε βίλες και συγκρότημα πολυτελών κατοικιών μέσα σε παραθαλάσσια δασική έκταση 2.233 στρεμμάτων στην περιοχή Σταυρονικήτα Χαλκιδικής. Ακολούθως, η εταιρεία πώλησε τα ακίνητα αυτά σε ιδιώτες.
Στο ΣτΕ είχαν προσφύγει εκπρόσωποι δύο οικολογικών οργανώσεων από τη Θεσσαλονίκη και εκπρόσωπος της κοινότητας Νέας Φώκαιας, ζητώντας να ακυρωθούν οι οικοδομικές άδειες, που εξέδωσε το πολεοδομικό γραφείο Νέων Μουδανιών Χαλκιδικής, την τριετία 1995 - 1998, και με τις οποίες επετράπη στην «Σάνη» να χτίσει βίλες και το συγκρότημα πολυτελών κατοικιών.
Όμως, τόσο η Ολομέλεια του ΣτΕ, όσο και το Ε΄ Τμήμα, με σειρά αποφάσεων τους (533 - 535/2003 κ.λπ.), ακύρωσαν ως παράνομες τις οικοδομικές άδειες, που επέτρεψαν την ανέγερση στην επίμαχη περιοχή.
Ακολούθως, ορισμένοι από τους ιδιοκτήτες των πολυτελών κατοικιών προσέφυγαν εκ νέου στο ΣτΕ και ζητούσαν την τριτανακοπή των σε βάρος τους αποφάσεων της Ολομέλειας.
Ωστόσο, με τις τρεις αποφάσεις της η Ολομέλεια του Συμβουλίου έκρινε ότι η οικοπεδοποίηση και γενικότερα η χρησιμοποίηση για οικιστικούς σκοπούς ιδιωτικών ή δημόσιων δασών, που συνεπάγεται εξάλειψη της δασικής μορφής τους, απαγορεύεται από το Σύνταγμα, όπως επίσης και ότι η οικιστική αξιοποίηση δεν συνιστά λόγο υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος ο οποίος θα δικαιολογούσε, κατ’ αρχήν, τη μεταβολή του προορισμού του δάσους. Κρίθηκε ακόμη από το ΣτΕ ότι με την ακύρωση των οικοδομικών αδειών δεν υπήρξε επέμβαση στο δικαίωμα της περιουσίας των ιδιοκτητών ακινήτων, αντικείμενη στις διατάξεις των άρθρων 17 του Συντάγματος και 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτόκολλου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), αλλά ούτε και παράβαση της αρχής της προστατευόμενης εμπιστοσύνης. Επιπρόσθετα, όπως υπογραμμίζουν οι σύμβουλοι Επικρατείας, το μέτρο της ακύρωσης των οικοδομικών αδειών δεν αντίκειται στη συνταγματική αρχή της αναλογικότητας. Κι αυτό επειδή επιδιώκεται η προστασία των δασών.
Όπως αναφέρεται στις δικαστικές αποφάσεις του ΣτΕ οι επίμαχες οικοδομικές άδειες εκδόθηκαν, καθώς η διοίκηση υπέλαβε ότι το από 23.3./8.4.1965 Βασιλικό Διάταγμα αποτελούσε ρυμοτομικό σχέδιο.
Κατόπιν αυτού, οι σύμβουλοι Επικρατείας υπογραμμίζουν ότι οι θιγόμενοι ιδιοκτήτες έχουν δικαίωμα να ζητήσουν αποζημίωση από τη Διοίκηση, η οποία τους δημιούργησε τη δικαιολογημένη πεποίθηση ότι οι επίμαχες οικοδομικές άδειες ήταν νόμιμες (αυτές δηλαδή που εκδόθηκαν σύμφωνα με το από 23.3./8.4.1965 Βασιλικό Διάταγμα).
Σημειώνουν, μάλιστα, οι δικαστές ότι τη δυνατότητα αυτή την είχαν οι ιδιοκτήτες των ακινήτων από την πρώτη απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ, που εκδόθηκε σε βάρος τους το 2004 (απόφαση 335/2004).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου