Απελευθερώνονται οι εισαγωγές και η διάρκεια ζωής στο γάλα 7 ημερών! Άμα ξαναδείτε αγελάδα στην Ελληνική ύπαιθρο, να την βγάλετε φωτογραφία για να την θυμόμαστε

Μια σημαντική αλλαγή στη διατύπωση της νέας ρύθμισης που πέρασε για το γάλα είναι ικανή να φέρει τελικά τα πάνω - κάτω στην αγορά, απελευθερώνοντας πλήρως τις δυνατότητες εισαγωγών και βάζοντας στο παιχνίδι του σημερινού «φρέσκου» των επτά ημερών, εγχώριες αλλά κυρίως πολυεθνικές βιομηχανίες.

Το γάλα των «έως και επτά ημερών» θα μπορεί σύμφωνα με τις πρώτες ερμηνείες της γαλακτοβιομηχανίας, να είναι στην πραγματικότητα γάλα δέκα ή και έντεκα ημερών το οποίο θα έχει εισαχθεί ως παστεριωμένο ακόμη από την Ολλανδία ή τη Γερμανία, αλλά πλέον θα προλαβαίνει να διακινηθεί στην αγορά εντός του, κατά τα άλλα «περιοριστικού», χρονικού πλαισίου των πέντε, των έξι ή των επτά ημερών.

Και αυτό καθώς με το νέο νόμο που ψηφίστηκε την Κυριακή, η διάρκεια συντήρησης του γάλακτος αποσυνδέεται πλήρως από την ημερομηνία παστερίωσης, σε αντίθεση με ό,τι προέβλεπε μέχρι σήμερα το Προεδρικό Διάταγμα 113/1999 για το «φρέσκο γάλα» των πέντε που καταργήθηκε.

Σήμερα η διάρκεια ζωής του «φρέσκου» γάλακτος των πέντε ημερών ξεκινά να μετρά από την ημέρα της παστερίωσης του, δηλαδή αν υποθέσουμε πως παστεριώνεται τη Δευτέρα, μπορεί να μείνει στο ράφι για να πουληθεί μέχρι την Παρασκευή πριν επιστραφεί. Με το νέο καθεστώς η ημερομηνία παστερίωσης παύει να συναρτάται με τη διάρκεια ζωής, πρέπει όμως να αναγράφεται ευκρινώς πάνω στη συσκευασία.

Το Προεδρικό Διάταγμα του 1999 που αφορούσε στο φρέσκο γάλα 5 ημερών ανέφερε ότι «η διάρκεια συντήρησής του καθορίζεται με ευθύνη του παρασκευαστή και δεν μπορεί να υπερβαίνει τις πέντε ημέρες, συμπεριλαμβανομένης και της ημερομηνίας παστερίωσης».
Η νέα ρύθμιση που ψηφίστηκε με το πολυνομοσχέδιο αναφέρει «...η συντήρησή του διαρκεί μέχρι και επτά ημέρες καθορίζεται με ευθύνη του παρασκευαστή και υπόκειται σε έλεγχο των αρμόδιων αρχών του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης».

Με λίγα λόγια η νέα διάταξη που αποσυνδέει την παστερίωση από το χρόνο ζωής, προσθέτει ημέρες στη συνολική «διατηρησιμότητα» του γάλακτος και ενδέχεται να αποτελεί το νομικό «παράθυρο» μέσω του οποίου οι γαλακτοβιομηχανίες θα μπορούν να εισάγουν παστεριωμένο γάλα από οποιοδήποτε σημείο της Ευρώπης (π.χ Ρουμανία, Βουλγαρία, αλλά και Γερμανία ή Ολλανδία), και να το διαθέτουν πλέον στην αγορά ως «επτά ημερών». 

Το γάλα αυτό αφού θα έχει παστεριωθεί θα πρέπει βάσει του νόμου να συντηρείται από τη γαλακτοβιομηχανία ή και τον τελικό καταναλωτή μέχρι τους 6 βαθμούς κελσίου.

Πρακτικά με τη νέα ρύθμιση το παιχνίδι του ανταγωνισμού μεταφέρεται ως ένα βαθμό στην «ποιότητα» του προϊόντος ως προς την ημερομηνία παστερίωσης, αλλά και στην τελική τιμή για τον καταναλωτή. Θα μπορεί λ.χ να υπάρχει ένα γάλα «έξι ημερών» το οποίο να έχει παστεριωθεί τέσσερις ημέρες νωρίτερα από τη μέρα που βγαίνει στο ράφι και να πωλείται φτηνότερα, από ένα αντίστοιχο γάλα «έξι ημερών» το οποίο παστεριώθηκε λ.χ στην Ελλάδα δύο ημέρες νωρίτερα. 

Είναι σαφές πως η αποσύνδεση της ημερομηνίας παστερίωσης από την ημερομηνία λήξης έχει στην ουσία τον ίδιο οικονομικό αντίκτυπο με την απελευθέρωση της αγοράς που επιχειρήθηκε αρχικά από το ΥΠΑΝ, αλλά δεν πέρασε καθώς προσέκρουσε στις αντιδράσεις των κτηνοτρόφων και βουλευτών της συγκυβέρνησης. Με τον τρόπο αυτό διευκολύνονται οι πολυεθνικές αλλά και οι εγχώριες γαλακτοβιομηχανίες να εισαγάγουν ποσότητες παστεριωμένου γάλακτος ως πρώτη ύλη και να το διαθέτουν ως «4», «5» ή «7 ημερών», ή ακόμη να αξιοποιήσουν την «απειλή» των εισαγωγών για να διαπραγματευτούν από θέση ισχύος τις τιμές παραγωγού.