Μερικά παραδείγματα θα αποδείξουν του λόγου το αληθές. Στη Βουλιαγμένη σε οικόπεδο ενός στρέμματος αντιστοιχεί ενιαίος φόρος ακινήτων ύψους 15.000 ευρώ. Αν στο ίδιο οικόπεδο έχει ανεγερθεί μια έπαυλη 600 τετραγωνικών μέτρων και έχει εξαντληθεί ο συντελεστής δόμησης τότε επιβάλλεται στο κτίσμα φόρος 10.404 ευρώ. Μάλιστα, επειδή έχει εξαντληθεί ο συντελεστής δόμησης δεν επιβάλλεται φόρος, σύμφωνα με όσα ορίζονται στο νομοσχέδιο, στο οικόπεδο πάνω στο οποίο είναι χτισμένη η βίλα. ‘Ετσι αυτός που δεν έχτισε το οικόπεδό του τιμωρείται με περισσότερο φόρο. Και αυτό παρά το γεγονός ότι η κοινή λογική λέει πως ένα οικόπεδο έχει χαμηλότερη αξία σε σχέση με το ίδιο οικόπεδο χτισμένο.
Ας δούμε και ένα δεύτερο παράδειγμα. Στη Βούλα σε οικόπεδο ενός στρέμματος αναλογεί ενιαίος φόρος ακινήτων 10.000 ευρώ. Αν στο ίδιο οικόπεδο έχει χτιστεί μια βίλα επιφάνειας 500 τετραγωνικών τότε στο κτίσμα αναλογεί φόρος 6.120 ευρώ.
Γιατί γίνεται αυτό; Στα ψιλά γράμματα του φορολογικού νομοσχεδίου έχει περιληφθεί ο τρόπος υπολογισμού του φόρου σε οικόπεδα στα οποία υπάρχει κτίσμα. Στις περιπτώσεις αυτές όταν έχει εξαντληθεί ο συντελεστής δόμησης δεν επιβάλλεται φόρος στο οικόπεδο πάνω στο οποίο βρίσκεται το κτίσμα. Έτσι σε περιοχές με πολύ χαμηλό συντελεστή δόμησης (π.χ. 0,2) ο φόρος επιβάλλεται μόνο στο κτίσμα και το οικόπεδο που έχει μεγάλη επιφάνεια δεν φορολογείται. Αντίθετα αν δεν υπάρχει κτίσμα φορολογείται το σύνολο της επιφάνειας του οικοπέδου.
Παράγοντες του υπουργείου Οικονομικών σημειώνουν ότι τα παραπάνω ισχύουν πράγματι σε περιοχές όπου η αντικειμενική τιμή του οικοπέδου είναι πολύ υψηλή και ο συντελεστής δόμησης πολύ χαμηλός. Πρόκειται κυρίως για ακριβές περιοχές. Οι ίδιοι παράγοντες του υπουργείου Οικονομικών δεν απέκλεισαν το ενδεχόμενο να γίνουν διορθωτικές παρεμβάσεις στο συγκεκριμένο πεδίο προκειμένου να αρθούν οι αδικίες σε αυτούς που δεν έχτισαν το οικόπεδό τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου