Τις τελευταίες μέρες γίναμε μάρτυρες της «κλοτσοπατινάδας» μεταξύ της τρικομματικής κυβέρνησης για τα «μάτια» του διοικητή του ΟΑΕΔ κ. Ηλία Κικίλια, την παραίτηση του οποίου ζήτησε ο πολιτικός του προϊστάμενος, Υπουργός Εργασίας κ. Βρούτσης.
Πλανάσθαι πλάνην οικτράν αν νομίζετε πως ο κ. Βρούτσης ζήτησε την παραίτηση του προέδρου του ΟΑΕΔ, λόγω της ανεπάρκειας του τελευταίου να ανταπεξέλθει στις αυξημένες υποχρεώσεις, λόγω της εκτίναξης της ανεργίας σε πρωτοφανή μεταπολεμικά επίπεδα, όπου ο ένας στους τέσσερις εν δυνάμει εργαζόμενους δεν έχει εργασία και άρα εισόδημα, άρα ένας σημαντικός αριθμός νοικοκυριών δεν διαθέτει κανένα εισόδημα και ενδεχομένως τρέφεται σε συσσίτια ή ψάχνει τα σκουπίδια.
Ο «καημός» και «πόνος» του κ. Υπουργού πήγαζε από την άρνηση του προέδρου του ΟΑΕΔ να αποδεχθεί την επιθυμία του να τοποθετηθούν περιφερειακοί διευθυντές της υπηρεσίας δυο συνδικαλιστές στελέχη της ΔΑΚΕ της συνδικαλιστικής παράταξης που ανήκει στο κόμμα του.
Όπερ, δυο αφισοκολλητές. Δυο ασυνείδητα τσιράκια της κομματοκρατίας, στελέχη του συνδικαλιστικού παρακράτους που χρεοκόπησε τη χώρα και κυβερνά τον τόπο για δεκαετίες, εν μέσω της μεγαλύτερης κρίσης που πλήττει την ελληνική κοινωνία, απαίτησαν και επέβαλαν στον αδύναμο πολιτικά και ηθικά υπουργό, (ένα άδειο κοστούμι), να επιβάλει την ανταμοιβή για τη συνεισφορά τους σε κάποιο πελατειακό αλισβερίσι. (Που είσαι καημένε Γκρούεζα;).
Η άρνηση του προέδρου του ΟΑΕΔ να αποδεχτεί την άνωθεν εντολή, του αναρμόδιου πολιτικού προϊστάμενου θα αποτελούσε απόδειξη πατριωτισμού και διευθυντικής επάρκειας, αν τις ίδιες μέρες της «κλοτσοπατινάδας» μεταξύ τους και των κομμάτων που τους υποστηρίζουν, δεν γίνονταν γνωστά, τα δικά του «κατορθώματα», με τη συνεισφορά της ΔΑΚΕ η οποία τα διέρρευσε στη δημοσιότητα.
Η συνδικαλιστική παράταξη δίκην μαφίας, διέρρευσε αντίγραφα των φύλλων της εφημερίδας της κυβέρνησης, στα οποία φαινόταν πως ένα από τα πρώτα μελήματα του ανθρώπου στα χέρια του οποίου η πολιτεία εμπιστεύθηκε την αντιμετώπιση της ανεργίας και την αρωγή των ανέργων, ήταν να διορίσει δυο πρόσωπα του στενού οικογενειακού του περιβάλλοντος στον οργανισμό του οποίου ανέλαβε τη διοίκηση.
Βλέπε: Ο Διοικητής του ΟΑΕΔ διόρισε την γυναίκα και την κουνιάδα του στον... ΟΑΕΔ
Αυτό είναι το κράτος και η δημοκρατία μας. Το κράτος και η δημοκρατία των «δικών» μας παιδιών και των «άλλων». Όσων έχουν πρόσβαση στην «κουτάλα» του δημοσίου και των δημοσίων εσόδων και ανήκουν στους εντός και όσων δεν έχουν και ανήκουν στους εκτός.
Με τη χρεοκοπία και την έλευση της Τρόικας και τον ασφυκτικό έλεγχο στο κράτος έναντι των δανεικών που το κρατάνε όρθιο, ελπίζαμε πως θα περιοριστεί ο ρόλος της κομματοκρατίας.
Φαίνεται πως είτε κάναμε λάθος, είτε έχουμε πολύ δρόμο ακόμη.
Χαρακτηριστικό του τρόπου που δουλεύει το κομματικό κράτος και της ταχύτητας με την οποία προσαρμόζονται στα στερεότυπα και τις νοοτροπίες που μας έφεραν εδώ που βρισκόμαστε, είναι προ μηνών η διαρροή του e-mail που έστειλε σε στελέχη και μέλη ο κ. Χατζησωκράτης. Με το email αυτό το στέλεχος του νεώτερου εταίρου της κυβερνητικής εξουσίας, ζητούσε οι ενδιαφερόμενοι να στείλουν βιογραφικά στο κόμμα για να τα προωθήσει καταλλήλως.
Βλέπε: Ο Χατζησωκράτης σε άγρα «ημετέρων» για προσλήψεις διευθυντών…
Ούτε η αντιπολίτευση που εμφανίζεται «άσπιλη» της άμεσης τριβής με την εξουσία διαφέρει σε ό,τι αφορά τα ήθη του τρόπου που θέλει να κυβερνήσει. Τους τελευταίους μήνες πριν τις εκλογές είχε συσταθεί ειδικό γραφείο που συγκέντρωνε τα βιογραφικά των μελών και στελεχών που ήθελαν να αξιοποιηθούν με το αζημίωτο στην στελέχωση της διοίκησης προκειμένου να συνεισφέρουν στο περαιτέρω σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της δημοκρατίας των «κουταλοφρόνων».
Όπως είναι φανερό ή διάλυση του πελατειακού κράτους δεν είναι θέμα αλλαγής των κομμάτων που μας κυβέρνησαν περισσότερο, με αυτά που μας κυβέρνησαν λιγότερο από την αντιπολίτευση ή αυτά που δεν μας κυβέρνησαν καθόλου.
Η αλλαγή του πολιτεύματος των «κουταλοφρόνων» δεν είναι θέμα προσώπων, αλλά δομών. Κυρίως μείωσης των κρατικών δομών που προσφέρουν θέσεις εργασίας. Μπορεί να λάβει χώρα μόνο με τον περιορισμό της δυνατότητας του πολιτικού προσωπικού να έχει λόγο στην επάνδρωση της δημόσιας διοίκησης. Στην διάλυση με συνοπτικές διαδικασίες του συνδικαλιστικού παρακράτους του δημοσίου που κυβερνά μέσω υπουργών και διοικητών «μαριονέτων» τη χώρα με γνώμονα το συντεχνιακό συμφέρον και προκάλυμμα το δημόσιο συμφέρον.
Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με διοικητική αναδιάρθρωση εκ βάθρων και δραστικό περιορισμό των θέσεων εργασίας του δημοσίου. Αλλιώς είναι σαν να δίνουμε σε κάποιον πεινασμένο να προσέχει το βάζο με το μέλι και να περιμένουμε να μην βουτήξει μέσα τα δάχτυλα.
Κύριε Τόμσεν πάρτε κεφάλια, δεν διορθώνονται αυτοί...
Με τη χρεοκοπία και την έλευση της Τρόικας και τον ασφυκτικό έλεγχο στο κράτος έναντι των δανεικών που το κρατάνε όρθιο, ελπίζαμε πως θα περιοριστεί ο ρόλος της κομματοκρατίας.
Φαίνεται πως είτε κάναμε λάθος, είτε έχουμε πολύ δρόμο ακόμη.
Χαρακτηριστικό του τρόπου που δουλεύει το κομματικό κράτος και της ταχύτητας με την οποία προσαρμόζονται στα στερεότυπα και τις νοοτροπίες που μας έφεραν εδώ που βρισκόμαστε, είναι προ μηνών η διαρροή του e-mail που έστειλε σε στελέχη και μέλη ο κ. Χατζησωκράτης. Με το email αυτό το στέλεχος του νεώτερου εταίρου της κυβερνητικής εξουσίας, ζητούσε οι ενδιαφερόμενοι να στείλουν βιογραφικά στο κόμμα για να τα προωθήσει καταλλήλως.
Βλέπε: Ο Χατζησωκράτης σε άγρα «ημετέρων» για προσλήψεις διευθυντών…
Ούτε η αντιπολίτευση που εμφανίζεται «άσπιλη» της άμεσης τριβής με την εξουσία διαφέρει σε ό,τι αφορά τα ήθη του τρόπου που θέλει να κυβερνήσει. Τους τελευταίους μήνες πριν τις εκλογές είχε συσταθεί ειδικό γραφείο που συγκέντρωνε τα βιογραφικά των μελών και στελεχών που ήθελαν να αξιοποιηθούν με το αζημίωτο στην στελέχωση της διοίκησης προκειμένου να συνεισφέρουν στο περαιτέρω σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της δημοκρατίας των «κουταλοφρόνων».
Όπως είναι φανερό ή διάλυση του πελατειακού κράτους δεν είναι θέμα αλλαγής των κομμάτων που μας κυβέρνησαν περισσότερο, με αυτά που μας κυβέρνησαν λιγότερο από την αντιπολίτευση ή αυτά που δεν μας κυβέρνησαν καθόλου.
Η αλλαγή του πολιτεύματος των «κουταλοφρόνων» δεν είναι θέμα προσώπων, αλλά δομών. Κυρίως μείωσης των κρατικών δομών που προσφέρουν θέσεις εργασίας. Μπορεί να λάβει χώρα μόνο με τον περιορισμό της δυνατότητας του πολιτικού προσωπικού να έχει λόγο στην επάνδρωση της δημόσιας διοίκησης. Στην διάλυση με συνοπτικές διαδικασίες του συνδικαλιστικού παρακράτους του δημοσίου που κυβερνά μέσω υπουργών και διοικητών «μαριονέτων» τη χώρα με γνώμονα το συντεχνιακό συμφέρον και προκάλυμμα το δημόσιο συμφέρον.
Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με διοικητική αναδιάρθρωση εκ βάθρων και δραστικό περιορισμό των θέσεων εργασίας του δημοσίου. Αλλιώς είναι σαν να δίνουμε σε κάποιον πεινασμένο να προσέχει το βάζο με το μέλι και να περιμένουμε να μην βουτήξει μέσα τα δάχτυλα.
Κύριε Τόμσεν πάρτε κεφάλια, δεν διορθώνονται αυτοί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου