Τα έσοδα του τακτικού προϋπολογισμού στο 11μηνο Ιανουαρίου-Νοεμβρίου σύμφωνα με τα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδας μειώθηκαν στα 42,9 δισ. ευρώ έναντι 43,6 δισ. ευρώ στο αντίστοιχο περσινό διάστημα. Τούτο λαμβάνει χώρα παρά την αύξηση της φορολογίας...
Είναι σχεδόν βέβαιο πως με την μεγαλύτερη αύξηση της φορολογίας του χρόνου τα έσοδα θα μειωθούν περαιτέρω.
Η αύξηση των φόρων δεν φέρνει αύξηση των εσόδων... απλά εξοντώνει την ιδιωτική οικονομία από την οποία αντλεί όλο και περισσότερους πόρους, εισπράττοντας όλο και λιγότερα έσοδα.
Γιατί τότε το κάνουν αυτό οι πολιτικοί; Είναι απλό, ίσως γιατί πιστεύουν στα θαύματα όπως αυτό του γάμου της Κανά, όπου το νερό έγινε κρασί.
Με την οπτική της αριθμητικής...
Είναι σαν να έχουμε ένα τσουβάλι σιτάρι και δυο επιλογές. Η μία είναι να το σπείρουμε με την προσδοκία να θερίσουμε τρία τσουβάλια. Για να σπαρθεί όμως πρέπει να το μοιράσουμε στους γεωργούς με την προϋπόθεση να κρατήσουν αυτοί ένα μέρος της σοδειάς και να μας δώσουν το άλλο... Η άλλη επιλογή είναι να το αλέσουμε και να μοιράσουμε στους κατ’ αναλογία με τους μνηστήρες της Πηνελόπης, πελάτες του πολιτικού συστήματος.
Είναι σχεδόν βέβαιο πως με την μεγαλύτερη αύξηση της φορολογίας του χρόνου τα έσοδα θα μειωθούν περαιτέρω.
Η αύξηση των φόρων δεν φέρνει αύξηση των εσόδων... απλά εξοντώνει την ιδιωτική οικονομία από την οποία αντλεί όλο και περισσότερους πόρους, εισπράττοντας όλο και λιγότερα έσοδα.
Γιατί τότε το κάνουν αυτό οι πολιτικοί; Είναι απλό, ίσως γιατί πιστεύουν στα θαύματα όπως αυτό του γάμου της Κανά, όπου το νερό έγινε κρασί.
Με την οπτική της αριθμητικής...
Είναι σαν να έχουμε ένα τσουβάλι σιτάρι και δυο επιλογές. Η μία είναι να το σπείρουμε με την προσδοκία να θερίσουμε τρία τσουβάλια. Για να σπαρθεί όμως πρέπει να το μοιράσουμε στους γεωργούς με την προϋπόθεση να κρατήσουν αυτοί ένα μέρος της σοδειάς και να μας δώσουν το άλλο... Η άλλη επιλογή είναι να το αλέσουμε και να μοιράσουμε στους κατ’ αναλογία με τους μνηστήρες της Πηνελόπης, πελάτες του πολιτικού συστήματος.
Αν το αλέσουμε ολόκληρο δεν θα σπείρουμε τίποτα, θα φάνε καλά αυτοί που έχουν λαμβάνειν για όσο φτάσει, αλλά γεωργοί και μνηστήρες θα λιμοκτονήσουν σε λίγους μήνες όλοι μαζί...
Αν σπείρουμε το μισό και αλέσουμε το άλλο μισό, θα περάσουμε με μικρότερες μερίδες, αλλά μετά από μερικούς μήνες θα έχουμε άλλο ενάμισι τσουβάλι...
Αν αλέσουμε το ένα τρίτο και σπείρουμε τα δυο τρίτα θα έχουμε νέα σοδειά από δυο τσουβάλια. Και αν πράξουμε το αντίστροφο θα έχουμε πάλι ένα τσουβάλι φρέσκο στάρι για του χρόνου...
Με βάση τα μεγέθη της μεταφοράς, τα παραπάνω στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος δείχνουν πως το σιτάρι που προορίζουμε για σπορά δεν επαρκεί ούτε για την διατήρηση της σοδιάς, όχι για την αύξησή της...
Με την οπτική των κινήτρων...
Αν πούμε στους αγρότες πάρτε το τσουβάλι αλλά όταν θερίσετε θέλουμε το ένα τσουβάλι για τους άρχοντες και κρατήστε εσείς τα δυο είναι πιθανό, να ακολουθήσουν με χαρά... Θα μείνει και στους ίδιους ένα τσουβάλι επιπλέον αυτού της επόμενης σποράς.
Αν τους πούμε από τα τρία της σοδειάς θα σας πάρουμε μόνο το μισό θα δουλέψουν με ακόμη μεγαλύτερο ενθουσιασμό, θα προσπαθήσουν να σπείρουν ακόμη και τα χέρσα διπλανά χωράφια.
Αν τους ορίσουμε πως από τα τρία τσουβάλια της σοδιάς θα σας πάρουμε τα δυο και μισό γιατί θέλουμε να κάνουμε κοινωνική πολιτική, θα καταναλώσουν και οι ίδιοι το μισό και δεν θα υπάρχει ούτε σπυρί για σπορά τον επόμενο χρόνο.
Τα κίνητρα και οι τιμωρίες και όχι οι προθέσεις και οι κούφιες λέξεις αποτελούν τα βασικά συστατικά της ανθρώπινης συμπεριφοράς και κατά συνέπεια της «μηχανικής» με την οποία λειτουργούν οι ανθρώπινες κοινωνίες.
Ακόμη και αν δεν αμφιβάλλουμε για τις προθέσεις όσων αυξάνουν πέραν των ορίων της λογικής τη φορολογία, το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο καταστροφικό.
Για να αντιληφθούμε τι συμβαίνει ίσως να είναι χρήσιμο να διαβάσουμε την παρακάτω ιστορία από τον τοίχο στο φ/β του συναρθρογράφου στο Capital Α. Ζαμπούκα.
“Η περίοδος που ακολούθησε την οκτωβριανή επανάσταση ήταν τραγική. Το χειμώνα 1921-22 πεθαίνουν από την πείνα επτά εκατομμύρια Ρώσοι. Ρημαγμένα εργοστάσια, βιασμοί, η παραγωγή μειώνεται κατά το 1/3.
Ο Λένιν εγκαταλείπει τη μέθοδο του "πολεμικού κομμουνισμού" και ανοίγει και πάλι το δρόμο στα κεφάλαια και στον ιδιωτικό τομέα. Ο ίδιος γράφει:"θεσπίζεται ένα περιορισμένο καπιταλιστικό σύστημα για μια περιορισμένη χρονική περίοδο"...
O Λένιν πεθαίνει το 1924 αλλά από το 1922 έως το 1927 η παραγωγή άνθρακα τριπλασιάζεται, η παραγωγή πετρελαίου διπλασιάζεται και η παραγωγή χάλυβα επταπλασιάζεται. Ο επισιτισμός των πόλεων λειτουργεί κανονικά και η ανεργία εξαλείφεται. Ο ιδιωτικός τομέας λειτουργεί ανταγωνιστικά με τον κρατικό .
Το 1927 αναλαμβάνει ο Στάλιν και τη συνέχεια την ξέρουμε...».
Η αριστερή ιδεολογία στη χώρα μας είναι τόσο ισχυρή που η αύξηση τω φόρων, πρακτική που είναι χαρακτηριστικό των αριστερών πολιτικών, αποδίδεται στη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία και πρακτική.
Στην Ελλάδα καταλήξαμε σε ένα συντελεστή φορολόγησης 40% πάνω από τις 40.000 ευρώ. Στη γειτονική Ιταλία π.χ. ο συντελεστής είναι 43% αλλά πάνω από τις 75.000 ευρώ, στη Βρετανία το 50% είναι πάνω από 184.000 ευρώ, ενώ στη Γαλλία το 41% είναι πάνω από τις 70.000 ευρώ. Τέλος, στην ατμομηχανή της Ευρώπης, τη Γερμανία, ο συντελεστής φορολόγησης 45% αφορά ποσά πάνω από 250.000 ευρώ.
Έχουμε τον υψηλότερο ΦΠΑ και από τους υψηλότερους συντελεστές φορολογίας εισοδήματος από χαμηλά ποσά. Είναι προφανές πως τα κίνητρα για περισσότερη και αποδοτικότερη εργασία δεν μας αφορούν...
Και η δεξιά στην Ελλάδα κυβερνά με αριστερές πολιτικές. Η μοναδική διαφορά είναι πως η δεξιά εφορμά στις καταθέσεις μέσω της φορολογίας, ενώ η αριστερά, κατά τον κ. Στρατούλη και Γλέζο θα πάει απευθείας στις καταθέσεις... καθώς τα υπόλοιπα εισοδήματα εξαντλούνται με γεωμετρική πρόοδο.
Η θλιβερή άλγεβρα της επαναγοράς
Το χειρότερο είναι η καταδίκη της ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών σε πλήρη, παταγώδη και σημαδιακή αποτυχία. Όπως έχω γράψει αλλού, η επαναγορά χρέους, ως μέσο μείωσης του δημόσιου χρέους, αποτελεί ένα PSI Νο.2 αποκλειστικά για τις ελληνικές τράπεζες (και μια μεγάλη ανταμοιβή των hedge funds, παράλληλα).
Η αριστερή ιδεολογία στη χώρα μας είναι τόσο ισχυρή που η αύξηση τω φόρων, πρακτική που είναι χαρακτηριστικό των αριστερών πολιτικών, αποδίδεται στη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία και πρακτική.
Στην Ελλάδα καταλήξαμε σε ένα συντελεστή φορολόγησης 40% πάνω από τις 40.000 ευρώ. Στη γειτονική Ιταλία π.χ. ο συντελεστής είναι 43% αλλά πάνω από τις 75.000 ευρώ, στη Βρετανία το 50% είναι πάνω από 184.000 ευρώ, ενώ στη Γαλλία το 41% είναι πάνω από τις 70.000 ευρώ. Τέλος, στην ατμομηχανή της Ευρώπης, τη Γερμανία, ο συντελεστής φορολόγησης 45% αφορά ποσά πάνω από 250.000 ευρώ.
Έχουμε τον υψηλότερο ΦΠΑ και από τους υψηλότερους συντελεστές φορολογίας εισοδήματος από χαμηλά ποσά. Είναι προφανές πως τα κίνητρα για περισσότερη και αποδοτικότερη εργασία δεν μας αφορούν...
Και η δεξιά στην Ελλάδα κυβερνά με αριστερές πολιτικές. Η μοναδική διαφορά είναι πως η δεξιά εφορμά στις καταθέσεις μέσω της φορολογίας, ενώ η αριστερά, κατά τον κ. Στρατούλη και Γλέζο θα πάει απευθείας στις καταθέσεις... καθώς τα υπόλοιπα εισοδήματα εξαντλούνται με γεωμετρική πρόοδο.
Η θλιβερή άλγεβρα της επαναγοράς
Το χειρότερο είναι η καταδίκη της ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών σε πλήρη, παταγώδη και σημαδιακή αποτυχία. Όπως έχω γράψει αλλού, η επαναγορά χρέους, ως μέσο μείωσης του δημόσιου χρέους, αποτελεί ένα PSI Νο.2 αποκλειστικά για τις ελληνικές τράπεζες (και μια μεγάλη ανταμοιβή των hedge funds, παράλληλα).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου