«Πέστε, λοιπόν, στον ήλιο νάβρει ένα καινούριο δρόμο, τώρα πια που η πατρίδα του σκοτείνιασε στη γη, αν θέλει να μη χάσει από την περηφάνεια του»!
(Οδυσσέας Ελύτης: «’Aσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας»)
Αυτές οι γραμμές γράφονται λίγο μετά τα μεσάνυχτα της Τετάρτης. Δεν γνωρίζω ακόμα το ακριβές ύψος του κουρέματος, αλλά μικρή σημασία έχει το τελικό ποσοστό. Η ουσία του πράγματος είναι ότι ύστερα από 536 ημέρες Μνημονίου και έξι …αποτυχημένες συμφωνίες, που μας ανακοινώθηκαν ως σωτήριες, η Ελλάδα οδηγήθηκε στο Πραιτώριο. Όλη η συζήτηση γίνεται πλέον για να επανέλθει το ελληνικό χρέος το 2021, στα επίπεδα του 2009! Μα, τότε γιατί ο ελληνικός λαός υποβάλλεται σ’ όλες αυτές τις αιματηρές θυσίες; Και αν το 120% θα είναι διαχειρίσιμο το 2021, γιατί δεν ήταν το 2009;
Λύνεται το πρόβλημα;
Ας επιχειρήσουμε κάποιες πρώτες διαπιστώσεις:
- Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να μας πείσει, πως έσωσε εκ νέου τη χώρα. Προφανώς και δεν την έσωσε. Το ακριβώς αντίθετο! Ο κ. Παπανδρέου μας οδηγεί σ’ ένα βαρύ και μακρύ χειμώνα. Γιατί, αν το «κούρεμα» ήταν ….σωτηρία, δεν θα χρειαζόταν να υποβληθούμε σ’ όλη αυτή την ταλαιπωρία για να φτάσουμε ως εδώ.
- Όσο θα συνεχίζεται αυτή η βίαιη πολιτική, με τις περικοπές και την αβάσταχτη φορολογία, πολύ σύντομα ακόμα και ένα κούρεμα της τάξεως του 50%, δεν θα θεωρηθεί ικανοποιητικό, με αποτέλεσμα να αρχίσει νέος γύρος πιέσεων, όπως ακριβώς έγινε και μετά την απόφαση της 21ης Ιουλίου.
- Πολύ φοβούμαι, πώς αν η ελληνική οικονομία παραμένει σε βαθιά ύφεση το αίτημα για έξοδο της χώρας μας από το ευρώ θα βρει τόσους πολλούς και ισχυρούς υποστηρικτές, που θα είναι ένας δρόμος τον οποίον δύσκολα θα αποφύγουμε.
- Μετά το κούρεμα, η πρόσβαση της Ελλάδος στις αγορές θα είναι απαγορευτική για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Τουλάχιστον για μια δεκαετία. Αυτό σημαίνει πώς για όλη αυτή την περίοδο θα εξαρτώμεθα πλήρως για χρηματοδότηση από την Τρόϊκα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
- Όπως φαίνεται, το τίμημα που πρέπει να καταβάλλουμε για τη σωτηρία μας είναι βαρύ. Είναι ατιμωτικό. Πιθανότατα δυσβάσταχτο. Σε οικονομικό επίπεδο η Ελλάδα θα βυθιστεί σε μια παρατεταμένη λιτότητα που θα συμπιέσει το βιοτικό μας επίπεδο πολλές δεκαετίες πίσω.
- Επί πλέον οι τράπεζες για να συναινέσουν στο «κούρεμα» έχουν απαιτήσει και πιθανότατα λάβει, «high-quality collateral in guarantees»,όπως έλεγαν οι πληροφορίες. Απομένει να μάθουμε σε τι ακριβώς συνίστανται αυτές οι εγγυήσεις.
- Πρέπει να καταστεί απολύτως ξεκάθαρο, ποιες θα είναι επιπτώσεις στα ασφαλιστικά ταμεία γιατί με την παράταση της λιτότητας και την έξαρση της ανεργίας, μια δραματική απομείωση των περιουσιακών τους στοιχείων, θα ισοδυναμεί με ολική κατάρρευση.
- Σε πολιτικό επίπεδο, η Ελλάδα τίθεται υπό την επιτροπεία της Τρόϊκα. Προφανώς και δεν θα λέγεται έτσι ωμά στα συμπεράσματα της Συνόδου (θα βρεθεί ένας διπλωματικός τρόπος για να ειπωθεί κομψά), αλλά αυτή είναι η ουσία. Οι «μπάστακες» για τους οποίους είχε μιλήσει ο κ. Σκανδαλίδης, οσονούπω, θα του χτυπήσουν την πόρτα! Ήδη χθές ο κ. Ραϊμπάχ έκανε μια πρώτη …δοκιμή για αυτό που έρχεται.
Τι γίνεται από εδώ και πέρα;
Πρόκειται για τραγική ειρωνεία που ο κ. Παπανδρέου παρέδωσε ουσιαστικά τη διακυβέρνηση της χώρας παραμονές του «ΟΧΙ». Αναμφίβολα οι ευθύνες του είναι τεράστιες γιατί φτάσαμε εδώ και κυρίως γιατί επελέγη μια λύση την οποία ο ίδιος, μόλις πρίν από λίγους μήνες θεωρούσε καταστροφική. Πρέπει να εξηγήσει ο κ. Παπανδρέου στον ελληνικό λαό, πότε μας έλεγε την αλήθεια, αν και μάλλον έχει πάρει οριστικό διαζύγιο από την ειλικρίνεια.
Όπως προείπα, δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι ο κ. Παπανδρέου θα μας εμφανίσει και αυτή τη συμφωνία ως ….επιτυχία. Το έχει ξανακάνει άλλωστε, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την 21η Ιουλίου. Όμως, ότι και να πεί, είναι ο Πρωθυπουργός της χρεοκοπίας.
Από σήμερα, την πατρίδα μας την περιμένουν δύσκολες μέρες και ακόμα δυσκολότερες αποφάσεις. Θα τα αποδεχθούμε αδιαμαρτύρητα;
Ποια είναι τα πολιτικά ερωτήματα;
1. Η όποια συμφωνία υπερβαίνει κατά πολύ το βίο αυτής της κυβέρνησης, άρα ο κ. Παπανδρέου δεν είχε την πολιτική νομιμοποίηση να δεσμεύσει τη χώρα για τόσο σοβαρά πράγματα και για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Επομένως, ότι υπέγραψε τελεί υπό την τελική αίρεση του ελληνικού λαού, ο οποίος δεν τον είχε εξουσιοδοτήσει προς τούτο.
2. Η έγκριση αυτής της συμφωνίας δεν μπορεί να γίνει από την παρούσα Βουλή για δύο λόγους. Πρώτον γιατί αυτή η Βουλή εξελέγη με εντελώς διαφορετική εντολή. Και δεύτερον, γιατί βρίσκεται σε πλήρη αναντιστοιχία με τη βούληση του εκλογικού Σώματος.
3. Επειδή ακριβώς η νέα συμφωνία δεσμεύει την Πατρίδα μας για πολλά χρόνια, επιβάλλεται να αποφανθεί ο Ελληνικός λαός. Αυτό προφανώς και μπορεί να γίνει μ’ έναν τρόπο: εκλογές.
4. Αν παρ’ όλα αυτά ο κ. Παπανδρέου αποτολμήσει να κυρώσει τη συμφωνία με την Κοινοβουλευτική του πλειοψηφία, τότε είναι καθήκον της αντιπολίτευσης να την καταψηφίσει.
5. Στο ερώτημα τι θα γίνει, αν η συμφωνία δεν κυρωθεί από τη Βουλή, η απάντηση είναι μάλλον απλή. Η συμφωνία αυτή δεσμεύει την Ελλάδα για μια δεκαετία τουλάχιστον, άρα πρέπει να ερωτηθεί ο λαός αν συμφωνεί με τις πολιτικές που απορρέουν απ’ αυτήν. Και θα είναι μέγα ολίσθημα εκ μέρους του κ. Παπανδρέου και πρωτοφανής περιφρόνηση του ελληνικού λαού , αν προεξοφλήσει την ετυμηγορία του.
Καθώς αύριο είναι μια Μεγάλη Ημέρα, θα ήθελα να κλείσω με ένα ακόμα απόσπασμα του Ελύτη:
«Τώρα χτυπάει πιο γλήγορα τ’ όνειρο μες στο αίμα -του κόσμου η πιο σωστή στιγμή σημαίνει: Ελευθερία. Έλληνες μες στα σκοτεινά δείχνουν τον δρόμο: Ελευθερία -για σένα θα δακρύσει από χαρά ο ήλιος. Στεριές ιριδοχτυπημένες πέφτουν στά νερά, καράβια μ’ ανοιχτά πανιά πλέουν μες στους λειμώνες… Παιδιά! Δεν είναι άλλη γη ωραιότερη!..»
Η ιστορία δεν γράφεται με τα ναι….Αλλιώς, δεν θα υπήρχε Μαραθώνας, Θερμοπύλες, Σαλαμίνα, το Έπος του ’40….
Τελικά, μπορεί να ήταν σημαδιακό που έγινε τέτοιες μέρες…
Με τη γαλανόλευκη στα μπαλκόνια, ίσως αναλογιστούμε από πού ερχόμαστε και τι έχουμε υποχρέωση να διαιωνίζουμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου