Για πολλούς είναι απλώς θέμα χρόνου. Η Ευρωπαϊκή Ένωση που γοργά μετατράπηκε σε νομισματική και οικονομική, αλλά ουδέποτε σε πολιτική, πολύ περισσότερο σε κοινωνική ένωση, αργά ή γρήγορα θα δεχόταν πιέσεις και θα μετρούσε τις αντοχές της. Η οικονομική κρίση που τη σαρώνει απλώς επισπεύδει τις εξελίξεις …
Η άτεγκτη στάση που τηρούν οι κεντροευρωπαϊκές χώρες απέναντι στις ασθενέστερες οικονομίες του ευρωπαϊκού Νότου, με πρώτο «θύμα» ή «πειραματόζωο» την Ελλάδα, σε συνδυασμό με την απουσία κοινού οράματος των πολιτικών ταγών της Ένωσης, ήδη επιφέρουν τους πρώτους τριγμούς στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Το Σαββατοκύριακο στη Σύνοδο Κορυφής Μέρκελ και Σαρκοζί έκαναν επίδειξη δύναμης τόσο στον Ιταλό πρωθυπουργό Σίλβιο Μπερλουσκόνι, που τον κάλεσαν να υλοποιήσει άμεσα τη «γερμανική συνταγή» της πάταξης των χρεών και των δημοσιονομικών αποκλίσεων και της υιοθέτησης επώδυνων μέτρων για να … γίνουν όλοι Γερμανοί, όσο και στον Βρετανό πρωθυπουργό, για τον οποίο υπάρχει έκδηλη δυσαρέσκεια επειδή κριτικάρει την αναποτελεσματικότητα Παρισιού και Βερολίνου στην αντιμετώπιση της κρίσης χρέους της Ευρωζώνης χωρίς καν η χώρα του να μετέχει στο ευρώ.
Η «απάντηση» των δύο ηγετών, καίτοι εντελώς διαφορετική, δείχνει ανάγλυφα το πρόβλημα συνοχής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τις ζοφερές προοπτικές που ανοίγονται μπροστά της αν δεν αλλάξει ριζικά η ίδια η δομή και λειτουργίας της.
Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι έχει «επιζήσει» πολιτικά πολύ πιο δύσκολων αναμετρήσεων απ΄αυτές που μπορούν να του θέσουν οι Μέρκελ και Σαρκοζί. Συγκάλεσε έκτακτο υπουργικό συμβούλιο για να «περάσει» τις μεταρρυθμίσεις στο συνταξιοδοτικό και τις αποκρατικοποιήσεις. Νωρίτερα είχε συναντηθεί με τον υπουργό Οικονομικών Τζούλιο Τρεμόντι με ατζέντα στη συζήτησή τους τις επείγουσες μεταρρυθμίσεις και αλλαγές που θα παρουσίαζε στο υπουργικό συμβούλιο, ενώ μετέβη και στο Προεδρικό Μέγαρο για αναλυτική συνομιλία με τον πρόεδρο της Ιταλικής Δημοκρατίας Τζόρτζιο Ναπολιτάνο. Μέγιστο επικριτή του !!!
Γνωρίζοντας όμως πως πολύ δύσκολα θα «περνούσε» από το υπουργικό και από τους κυβερνητικούς εταίρους της Λέγκας του Βορρά τέτοια επώδυνα μέτρα, όπως και εγένετο τελικά, πέρασε στην … αντεπίθεση, δηλώνοντας πως η χώρα του «έχει ήδη κάνει όλα όσα κρίνει πως είναι προς συμφέρον της χώρας και της Ευρώπης, αλλά και σύμφωνα με το αίσθημα κοινωνικής δικαιοσύνης», ενώ υπενθύμισε προς την κυρία Μέρκελ και τον κύριο Σαρκοζί ότι η κρίση ξεκίνησε από τις τράπεζες και πως «οι τραπεζικές αναταράξεις ήταν ένα πρόβλημα που παρουσιάστηκε έντονα σε Γαλλία και Γερμανία» …
Τέλος κάλεσε την Ευρωζώνη να ενισχυθεί με έναν «δανειστή έσχατης ανάγκης όπως άλλες νομισματικές ενώσεις», ενώ προειδοποίησε τους εταίρους του να μην του δίνουν οικονομικά και πολιτικά μαθήματα !
Αυτή ήταν και η απάντησή του στα σενάρια που κυκλοφόρησαν νωρίτερα περί της πιθανότητας ενεργοποίησης του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) προκειμένου να υποστηριχθεί η Ιταλία στις αγορές ώστε η χώρα να μπορέσει να αναχρηματοδοτηθεί με «λογικούς όρους». Μέρκελ και Σαρκοζί «σπρώχνουν» την Ιταλία στο μηχανισμό στήριξης, λογαριάζουν όμως χωρίς τον Καβαλιέρε … Που κατέληξε στις δηλώσεις του προειδοποιώντας (!) την κυρία Μέρκελ ότι «η Ιταλία συμμετείχε στην ίδρυση της Ενωμένης Ευρώπης και θεωρεί πολύτιμη την διακρατική συνεργασία, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΟΣΟ ΚΑΙ την υπερήφανη ανεξαρτησία της …»
Την ίδια ώρα και μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα πιο βορειοδυτικά ο Ντέιβιντ Κάμερον βρισκόταν αντιμέτωπος με το πιο σοβαρό «τεστ συνοχής» της κοινοβουλευτικής του ομάδας, καθώς στη Βουλή των Κοινοτήτων διεξήχθη ψηφοφορία αναφορικά με το κατά πόσον πρέπει να διεξαχθεί δημοψήφισμα για την έξοδο της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση!
Το σχετικό αίτημα κατέθεσαν οι «ευρωσκεπτικιστές» από τις τάξεις της Αντιπολίτευσης αλλά και των Τόρις, με τουλάχιστον 70 κυβερνητικούς βουλευτές να δηλώνουν υπέρ της διεξαγωγής του σχετικού δημοψηφίσματος.
Το γεγονός ότι η συμμαχία του Κάμερον με τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες εκ των προτέρων εκμηδένιζε την πιθανότητα υπερψήφισης της πρότασης δεν έχει τόση σημασία, όσο το γεγονός πως η Βρετανία γίνεται η πρώτη χώρα μέλος της ΕΕ που συζητά στο κοινοβούλιό της το ενδεχόμενο αποχώρησής της από την Ένωση! Κι αυτό δεν συνιστά ήττα για τον Ντέιβιντ Κάμερον, αλλά για την ίδια την ιδέα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Και όλων όσοι σήμερα την υπηρετούν (;) …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου