Σαφώς πιο επιφυλακτικούς τόνους σε σχέση με το πρόσφατο άρθρο της Wall Street Journal, που έβλεπε την Ελλάδα να θέτει τις βάσεις για την ανάπτυξη και τη μείωση του χρέους της, τηρούν οι Financial Times στο editorial τους, το οποίο αφιερώνεται στη χώρα.
«Το ελληνικό δράμα δεν έχει happy ending», γράφουν οι Financial Times, προσθέτοντας ότι μόνο ένας πολιτικός μετασχηματισμός μπορεί να ξεκλειδώσει την ελληνική ανάκαμψη.
Όπως εξηγούν οι Financial Times -παρόμοια επιχειρήματα χρησιμοποίησε και η Wall Street Journal- το ελληνικό πρόγραμμα πετυχαίνει κάποιους από τους στόχους του, αφού η Αθήνα εμφανίζει πρωτογενές πλεόνασμα και ανακτά μεγάλο μέρος της χαμένης της ανταγωνιστικότητας.
Όμως, το κόστος για την Ελλάδα υπήρξε καταστροφικό, καθώς εκδηλώθηκε με τη μορφή της ύφεσης και της ανεργίας.
«Το ελληνικό δράμα δεν έχει happy ending», γράφουν οι Financial Times, προσθέτοντας ότι μόνο ένας πολιτικός μετασχηματισμός μπορεί να ξεκλειδώσει την ελληνική ανάκαμψη.
Όπως εξηγούν οι Financial Times -παρόμοια επιχειρήματα χρησιμοποίησε και η Wall Street Journal- το ελληνικό πρόγραμμα πετυχαίνει κάποιους από τους στόχους του, αφού η Αθήνα εμφανίζει πρωτογενές πλεόνασμα και ανακτά μεγάλο μέρος της χαμένης της ανταγωνιστικότητας.
Όμως, το κόστος για την Ελλάδα υπήρξε καταστροφικό, καθώς εκδηλώθηκε με τη μορφή της ύφεσης και της ανεργίας.
«Η ελληνική εμπειρία διδάσκει πολύτιμα μαθήματα παρά τις όποιες διαφορές της Ελλάδας με άλλες χώρες που αντιμετωπίζουν ανάλογα προβλήματα. Η τελευταία έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου αναφορικά με το πρόγραμμα προσαρμογής, η οποία δημοσιεύτηκε την Δευτέρα, βλέπει ψήγματα καλών ειδήσεων εν μέσω συνεχιζόμενης ταλαιπωρίας και λανθασμένων εκκινήσεων», συνεχίζει το δημοσίευμα.
Όπως επισημαίνεται, το πρόγραμμα επιτυγχάνει κάποιους από τους οικονομικούς στόχους της: το πρωτογενές δημοσιονομικό αποτέλεσμα βελτιώθηκε κατά 10%, ένα ποσοστό που πρέπει να συγκαταλέγεται στις μεγαλύτερες προσαρμογές στην ιστορία εν καιρώ ειρήνης. Το ΔΝΤ θεωρεί ότι η Ελλάδα έχει υπερκαλύψει τα 2/3 της τρύπας στην ανταγωνιστικότητά της, η οποία είχε ανοίξει με την την είσοδο της χώρας στο ευρώ. «Οι τράπεζες ανακεφαλαιοποιούνται, γεγονός που μπορεί να βάλει τέλος στην πιστωτική κρίση», υπογραμμίζεται
«Παρόλα αυτά, το κόστος υπήρξε καταστροφικό», αναφέρει η οικονομική εφημερίδα. «Η παραγωγή μειώθηκε πάνω από 20%. Το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος έχει βελτιωθεί μέσω των περικοπών των μισθών -και ως εκ τούτου στην πτώση του βιοτικού επιπέδου- όχι όμως λόγω της αύξησης της παραγωγικότητας. Το κοινωνικό κόστος είναι ανυπολόγιστο και οι επιπτώσεις του θα είναι ορατές για τα επόμενα χρόνια».
«Αποκλείεται η Ελλάδα να συνεχίσει να καταναλώνει περισσότερα από τις δυνατότητές της. Όπως επισημαίνει το ΔΝΤ, χωρίς να μισητά δάνεια διάσωσης, η προσαρμογή θα έπρεπε να είναι ακόμη πιο ριζοσπαστική – είτε ακόμη πιο επώδυνες περικοπές ή το χάος μιας ανεξέλεγκτης εξόδου από το ευρώ. Αλλά το φοβερό σημείο εκκίνησης δεν αποκλείει ένα καλύτερο αποτέλεσμα. Η Ευρωζώνη θα μπορούσε να δεχθεί μεγαλύτερα και πιο έγκαιρα κουρέματα στον ιδιωτικό τομέα. Και οι επιλογές της Αθήνας δημιούργησαν περισσότερο πόνο απ' ό,τι ήταν αναγκαίο».
«Έτσι, για την ταλαιπωρία των αθώων Ελλήνων δεν φταίει μόνο η υπερβολικά απότομη περικοπή των κρατικών δαπανών, αλλά η επιλογή για συνεχίζει να προστατεύει τους ήδη προνομιούχους, ενώ μετακινούσε το κύριο όγκο του βάρους στις πιο αδύναμες πλάτες».
«Αν υπάρχει μια θετική πλευρά, είναι ότι η Ελλάδα έχει πολλές ευκαιρίες για ανάπτυξη», καταλήγει το δημοσίευμα. «Αλλά χωρίς ένα βαθύτερο πολιτικό μετασχηματισμό, αυτές θα παραμένουν κλειδωμένες».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου