Το «Δόγμα Ρεπούση» επικράτησε στην Σχολή Ευελπίδων. Το καρκίνωμα της ΝουΔούλας επεκτείνεται...

Θλίψη, οργή και απογοήτευση προκαλεί σε όλους τους εθνικά ευαίσθητους πολίτες η στελέχωση της Ειδικής Εκλεκτορικής και της Αξιολογικής Επιτροπής, που αποφασίζει ποιοι θα αναλάβουν το κρίσιμο έργο της διδαχής Στρατιωτικής Ιστορίας στους Ευέλπιδες. Τα στοιχεία που φέρνει στο φως καταγγελία απορριφθέντος υποψήφιου καθηγητή είναι εξόχως αποκαλυπτικά και καταδεικνύουν πρόσωπα που πρωτοστάτησαν στη δημόσια υπεράσπιση του κατάπτυστου βιβλίου της Μαρίας Ρεπούση, ανθρώπους που αποδέχονται την προσωνυμία «Δημοκρατία της Μακεδονίας» για τα Σκόπια, διαπρύσιους κήρυκες του Σχεδίου Ανάν και «προσωπικότητες» που κατήγγειλαν διεθνώς την Ελλάδα ως «συνένοχη» για τη σφαγή στη Σρεμπρένιτσα!
Συγκεκριμένα, με βάση όσα αναφέρονται σε καταγγελία που έχει περιέλθει στην κατοχή του ΓΕΣ και του υπουργείου Εθνικής Αμυνας, τα πρόσωπα-κλειδιά της επιβολής του «δόγματος Ρεπούση» στους Ελληνες αξιωματικούς για τις επόμενες δεκαετίες (!) είναι τα ακόλουθα:

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ (Πάντειον): Τακτικό μέλος, πρόεδρος της Ειδικής Εκλεκτορικής Επιτροπής και έχων το γενικό πρόσταγμα κατά την κρίση και εκλογή καθηγητού Στρατιωτικής Ιστορίας της ΣΣΕ. Είναι ο ίδιος που έκανε τον τώρα επιλεγέντα υποψήφιο (Α. Καστάνης) διδάκτορα Ιστορίας το 1995 (καίτοι στερούμενος βασικού πτυχίου Ιστορίας και συστηματικών σπουδών στην επιστημονική περιοχή της Ιστορίας).  
Ο Στ. Παπαγεωργίου είναι ο κύριος εκπρόσωπος της σχολής του Ιστορικού Αναθεωρητισμού, της αποδόμησης της έννοιας του Εθνους, της εθνικής ταυτότητας και ιστορίας στο Πάντειον: διοργανώνει συνέδρια για τα ζητήματα των Τσάμηδων και των μειονοτήτων μαζί με τον γνωστό Δ. Χριστόπουλο, υποψήφιο ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, και το Κέντρο Ερευνών Μειονοτικών Ομάδων (ανακοίνωση ΚΕΜΟ και «Πρώτο Θέμα», 2/3/2008), αποδέχεται το όνομα Δημοκρατία της Μακεδονίας για τα Σκόπια και την κατάθεση διδακτορικών διατριβών υπό τον τίτλο «Εθνοτικές Διενέξεις της Δημοκρατίας της Μακεδονίας» («Πρώτο Θέμα», 5/4/2009). Πρωτοστάτησε στην υπεράσπιση του βιβλίου Ρεπούση (http://indy.gr/analysis/ypografes-kata-tis-aposyrsis-toy-biblioy-tis-st-dimotikoy#documentContent), απορρίπτει ως «εθνικό σύμβολο-κατασκευή» την 25η Μαρτίου 1821 («Ιστορία του Νέου Ελληνισμού 1700-2000», τ. 3ος , σελ. 58-59, εκδ. Ελληνικά Γράμματα, 2003), θεωρεί το Σχέδιο Ανάν «επιτυχία των δημοκρατικών δυνάμεων και, ταυτόχρονα, ήττα των πιο εθνικιστικών και πιο αντιδραστικών, και στις δύο πλευρές της Πράσινης Γραμμής, και στις δύο όχθες του Αιγαίου» («Διακήρυξη 270 πανεπιστημιακών υπέρ του σχεδίου Ανάν», «Τα Νέα», 9/4/2004), αποτιμά θετικά την οθωμανική περίοδο και απορρίπτει ως μύθο την Τουρκοκρατία και τον τουρκικό ζυγό, θεωρεί τον Στρατό «ένα εργαλείο εδαφικής επέκτασης και μηχανισμό κρατικής καταστολής» («The Army as an Instrument for Territorial Expansion and as a Repressive State Mechanism», «Journal of Hellenic Diaspora», 2, 1985, N.Y.).
Επίσης κατήγγειλε μαζί με 162 ομοϊδέατες του διεθνώς την Ελλάδα ως συνένοχη της «σφαγής της Σρεμπρένιτσα» και συνυπέγραψε τη «Διακήρυξη των 163», απαιτώντας να ζητήσει η Ελλάς… συγγνώμη από τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη για τη «συμμετοχή Ελλήνων παραστρατιωτικών» στη «σφαγή των μουσουλμάνων» («Ελευθεροτυπία», 11/7/2005)! 


ΝΙΚΟΣ ΘΕΟΤΟΚΑΣ (Πάντειον): Τακτικό Μέλος της Επιτροπής. 
Για να αντιληφθεί κάποιος την ιδεολογία με βάση την οποία πορεύεται ο κ. Θεοτοκάς, καλό είναι να ασχοληθεί με το έργο του, στο οποίο βλέπουμε τα ακόλουθα βιβλία και εισηγήσεις: 
«Αναδρομή στον Μαρξ», «Δοκίμια για τον Μαρξ», «Η παράδοση των κομμουνιστών, ο σοσιαλισμός και η χειραφέτηση στον 21ο αιώνα», «Τι παιδεία θέλουμε;» (με τους Αντώνη Λιάκο και Μαρία Ρεπούση), «Για το πανεπιστήμιο, τις ιστορικές σπουδές και την Αριστερά», «Ξαναδιαβάζοντας την Ιστορία για την Επανάσταση του Εικοσιένα» (http://panteion.academia.edu/NikosTheotokas). 
Ο κ. Θεοτοκάς αποδομεί τους «κοινούς τόπους που έχτισε ο Βλαχογιάννης» για τον «πατριδοφύλακα» Μακρυγιάννη και τις «αυθαίρετες μετασκευές, με πομπώδεις εκφράσεις», όπως «εθνική συνέχεια», «ελληνική ψυχή» κ.λπ. (Ν. Θεοτοκάς, «Ο βίος του στρατηγού Μακρυγιάννη», εκδ. Βιβλιόραμα, 2012: http://www.istoria.gr/index.php?mod=articles&action=disArcArt&issue=110&id=1428). Στερείται των τυπικών και ουσιωδών προσόντων ενός ιστορικού επιστήμονα.
 

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΟΥΛΟΥΡΗ (Πάντειον): Μέλος της διμελούς επιτροπής που αξιολόγησε τους υποψηφίους και εισηγήθηκε ποιος έπρεπε να εκλεγεί και ποιος να απορριφθεί. 
Βασική εκπρόσωπος της σχολής του ιστορικού αναθεωρητισμού και της αποδόμησης του Εθνους, της εθνικής ταυτότητας και Ιστορίας. Διευθύντρια του project του Κέντρου για τη Δημοκρατία και τη Συμφιλίωση στη ΝΑ Ευρώπη» (CDRSEE: δίδυμος αδελφός των Ιδρυμάτων Σόρος) για την κατασκευή της αναθεωρημένης, νέας κοινής Ιστορίας Ελλήνων, Τούρκων, «Μακεδόνων» κ.λπ. και τη συγγραφή νέων σχολικών βιβλίων, απαλλαγμένων από «εθνικά στερεότυπα», ηρωικά πρότυπα κ.λπ. Κύρια υπεύθυνη της έκδοσης του τετράτομου έργου της αποεθνοποιημένης «κοινής» Ιστορίας της Βαλκανικής, βάσει τεσσάρων θεμελιωδών δογμάτων: της κοινότητας του βυζαντινοοθωμανικού παρελθόντος, της απόρριψης του «μύθου» περί δήθεν Τουρκοκρατίας και τουρκικού ζυγού, της παραδοχής ότι το έθνος και η εθνική ταυτότητα είναι ιδεολογικές κατασκευές και ότι υπάρχουν πολλές «μακεδονικές ταυτότητες». Πρωτοστάτησε στην υπεράσπιση του βιβλίου Ρεπούση. Αναφανδόν υπέρ του Σχεδίου Ανάν. 
Η κυρία Κουλούρη τάσσεται κατά των παρελάσεων με το εξής ενδιαφέρον σκεπτικό (από συνέντευξη στα «Νέα»): - «Θα παρακολουθήσετε την παρέλαση;» - «Οχι. Ως παιδί έχω παρακολουθήσει αρκετές παρελάσεις, δεδομένου ότι πήγαινα δημοτικό σχολείο επί δικτατορίας, οπότε έχω πάρει αρκετή δόση»!).   

ΚΑΙΤΗ ΑΡΩΝΗ-ΤΣΙΧΛΗ (Πάντειον): Το έτερον μέλος της αξιολογ. επιτροπής. Στο ίδιο μήκος κύματος με τη Χ. Κουλούρη. 

ΠΕΤΡΟΣ ΠΙΖΑΝΙΑΣ (Ιόνιο): Αναπληρωματικό μέλος της Εκλεκτορικής Επιτροπής αυτή τη φορά, τακτικό μέλος και πρόεδρος της επιτροπής σε παλαιότερες κρίσεις.
Αναφανδόν υπέρ του βιβλίου της Μαρίας Ρεπούση. Θεωρεί «ψευδοσύμβολα» τον Χορό του Ζαλόγγου και το κρυφό σχολειό (Π. Πιζάνιας, «Το Ζάλογγο, το κρυφό σχολειό και η Ακροδεξιά», «Εφημερίδα των Συντακτών», 3/6/2013), την «τρισχιλιετή συνέχεια» του ελληνικού Εθνους ως ένα «μεταφυσικό επινόημα», το έθνος ως μία ιδεολογική κατασκευή και την ιστορική ταυτότητα των Ελλήνων μία «επινόηση» των διανοουμένων του 1821 (Π. Πιζάνιας, «Καθημερινή», 24/3/2002, 4/4/2004). 
Θεωρεί ότι η Ελληνική Επανάσταση δεν ήταν απελευθερωτικός πόλεμος ή αγώνας της ανεξαρτησίας «και δεν είναι “Παλιγγενεσία” ενός δήθεν προϋπάρχοντος έθνους, όπως υποστηρίζει η εθνοκεντρική δοξασία» («Καθημερινή», 29/4/2007). Θεωρεί τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη «σχισματικό αντιπατριώτη» και αξιολογεί θετικά την ήττα του από τον Μαυροκορδάτο στον ενδοεπαναστατικό Εμφύλιο («Εφ. των Συντακτών», 3/6/2013). Θεωρεί ότι οι Οθωμανοί Γαζήδες «ιππότες» (!) «δεν διέφεραν ως προς την πρακτική και το κίνητρο που χαρακτήριζαν τις επιδρομές των Βυζαντινών» («Καθημερινή», 24/4/2002) και ότι υπήρξε «ένοπλος και θεσμοθετημένος εμφύλιος πόλεμος μεταξύ 1944 και 1974». Φυσικά, ο κ. Πιζάνιας δεν έχει καμία συνάφεια με τη Στρατιωτική Ιστορία.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ (Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων): Τακτικό μέλος της Εκλεκτορικής Επιτροπής. Μαζί με τον Στ. Παπαγεωργίου υπήρξε επιβλέπων καθηγητής της διατριβής του υποψηφίου τον οποίο και τώρα επέλεξε! 

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΠΙΔΑΚΗΣ (Ιόνιο Πανεπιστήμιο): Τακτικό μέλος της Εκλεκτορικής Επιτροπής. Ανήκει στη σχολή του Ιστορικού Αναθεωρητισμού και της Αποδόμησης. Συν τοις άλλοις, αποδομεί τον «μύθο» της Αλώσεως της «Ισταμπούλ», όπως την αποκαλεί. Κατά τη γνώμη του ουδεμία επίδραση άσκησε τότε στους πληθυσμούς του Βυζαντίου η άλωση. Οι «μύθοι» του τύπου «Σώπασε, κυρα-Δέσποινα», «Μαρμαρωμένος Βασιληάς» κ.λπ. «εμφανίζονται και κυκλοφορούν ιδίως κατά τον πρώτο αιώνα του νεοσύστατου ελληνικού βασιλείου» και «ο στόχος είναι σαφής: να συγκροτηθεί η Βυζαντινή Αυτοκρατορία ως ελληνική και να δώσει στο νεαρό κράτος ένα ένδοξο παρελθόν κι ένα όραμα μεγαλείου για το μέλλον... Ετσι, ένας εθνικός ήρωας δημιουργείται στο πρόσωπο του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου» (Ν. Καραπιδάκης, «Η Αλωση της Πόλης και η άλωση της αλήθειας», «Εψιλον», 30/5/10).