Φερχόφσταντ, Σουλτς, Κέλλερ και Τσίπρας ενίσχυσαν τις θέσεις τους και επιχειρηματολόγησαν κερδίζοντας τις εντυπώσεις, ενώ κατά γενική ομολογία των παρευρισκόμενων ο Γιούνκερ έδειξε κουρασμένος, χωρίς τη φρεσκάδα των συνυποψηφίων του.
Βαρέθηκε ή δεν καταδέχθηκε να απαντήσει στον Τσίπρα για τις Κάννες, κανείς δε θα μάθει, όμως αυτό που είναι βέβαιο, είναι πως η σιωπή έκανε πολύ κακή εντύπωση σε κοινό και εκπροσώπους του Τύπου.
Ο Γιούνκερ ακολούθησε τη λάθος συμβουλή να υπερασπιστεί, περισσότερο ίσως και από ότι πιστεύει την τρέχουσα οικονομική πολιτική, της δημοσιονομικής εξυγίανσης, στην ανάγκη της οποίας κατέφευγε σε πολλές από τις ερωτήσεις. Αυτό του στοίχισε σε δημοφιλία, καθώς σε ορισμένες στιγμές, στην αίθουσα της ολομέλειας του ΕΚ στις Βρυξέλλες ακούστηκαν γιουχαΐσματα.
Αντιθέτως ο Μάρτιν Σούλτς μίλησε με την ισχύ του ανθρώπου που κατέχει ήδη μια κορυφαία θέση σε κοινοτικό θεσμό (πρόεδρος του ΕΚ), ενίσχυσε το προφίλ των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών με έξυπνες απαντήσεις και συναινετική διάθεση, ενώ παρουσιάστηκε και ως προστάτης της δημοκρατικής κατάκτησης να εκλέγεται ο πρόεδρος της Κομισιόν με το παρόν σύστημα, όταν απείλησε τους 28 αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων πως «αν τολμήσουν να επιβάλουν κάποιον τρίτο, θα καταψηφιστεί στο Κοινοβούλιο».
Απείλησε μάλιστα εμμέσως και την ίδια τη Μέρκελ θυμίζοντάς της πως είναι καγκελάριος χάριν του μεγάλου συνασπισμού CDU/CSU και SPD στη Γερμανία, υπονοώντας ευγενικά ότι αν δεχθεί χτύπημα κάτω από τη μέση, θα το ανταποδώσει το κόμμα του. Ο Σούλτς επιπλέον κέρδισε πολλούς πόντους με τις προτάσεις του για την χρηματοδότηση της ανάπτυξης από τη φοροδιαφυγή και τις αναφορές του στην ανεργία.
Παρομοίως κερδισμένος βγήκε και ο Γκυ Φερχόφσταντ, καθώς ο γενικός πληθυσμός είδε ποιος είναι ο αγαπητός Βέλγος πολιτικός και τι ακριβώς περιέχει η φιλελεύθερη ατζέντα. Ο Φερχόφσταντ προσπάθησε να είναι πάντα ακριβής και να μιλάει με προτάσεις και αποδείξεις, ακόμα και όταν επιτέθηκε στον Αλ. Τσίπρα για την δημοσιονομική κατάσταση και τη διαφθορά στην Ελλάδα.
Ο Γκυ Φερχόφσταντ καταχειροκροτήθηκε όταν είπε πως οι ελληνικές τράπεζες ήταν όλες δημόσιες και χρηματοδοτούσαν το ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ, όπου και καταλόγισε όλες τις ευθύνες για την κρίση και τη σημερινή κατάσταση. Ο Α.Τσίπρας σήκωσε το γάντι και θύμισε σε πολλές περιπτώσεις ποιες Ευρωπαϊκές οικογένειες φιλοξενούν το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ.
Η έκπληξη
Για τους παρευρισκόμενους τουλάχιστον δημοσιογράφους και ευρωυπαλλήλους ο Αλ. Τσίπρας αποτέλεσε την έκπληξη της βραδιάς. Άρθρωσε έναν λόγο αν μη τι άλλο πολύ δομημένο και ακούστηκε για πρώτη φορά σε τόσο ευρύ κοινό.
Από χθες το βράδυ ο Αλ. Τσίπρας είναι, ό,τι και να γίνει, συνυποψήφιος και συνομιλητής του όποιου επόμενου προέδρου της Κομισιόν, έχει ακουστεί σε εκατομμύρια Ευρωπαίους και για πρώτη φορά παρουσίασε αυτός και όχι κάποιος άλλος για αυτόν τις θέσεις του κόμματός του, οι οποίες στους παρευρισκόμενους, τουλάχιστον, φάνηκαν λογικές.
Τέλος στη λιτότητα, ανακατανομή πόρων, αλληλεγγύη, διάσκεψη για το χρέος, new deal. Ο Αλ. Τσίπρας δεν χρησιμοποίησε ορολογία της Αριστεράς, αλλά μίλησε για την κρίση του 1929, για τη σχέση ανάπτυξης, εσόδων και κατανάλωσης, παρουσίασε την εναλλακτική της GUE/NGL στο κοινοτικό πλαίσιο, όπου θα συνεχίσουμε να μιλάμε για αστικές δημοκρατίες με καπιταλιστικές οικονομίες.
Παρουσίασε παραδείγματα για το κόστος των διασώσεων, αναφέρθηκε στο κόστος της λιτότητας στον πολίτη, για το 1,3 τρισ. που δόθηκε για τις τράπεζες σε σχέση με τα 6 δισ. τα οποία θα πάνε κάποτε για τους ανέργους και θύμισε στο κοινό ποιος έχει κάνει όλες αυτές τις επιλογές: οι τρεις παρατάξεις που έχουν κυβερνήσεις στην Ευρώπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου