Η Τουρκία ιδρύει τουρκικά κόμματα στα Βαλκάνια

Η επεκτατική πολιτική της Τουρκίας, στο πλαίσιο του νεοοθωμανισμού του Νταβούτογλου, συνεχίζεται απρόσκοπτη. Και ναι μεν στις αραβικές χώρες δεν έχει την επιτυχία που ανέμεναν, αλλά στη βαλκανική τα πράγματα είναι ευνοϊκά για την τουρκική κυβέρνηση.

Υπάρχουν στην περιοχή άφθονοι πεμπτοφαλαγγίτες, που είτε από ρομαντική διάθεση, είτε από σκοπιμότητα, ακόμη και από αφέλεια, προσφέρουν άφθονο υλικό για να υπηρετηθούν τα οθωμανικά σχέδια. Φυσικά, το κυρίαρχο στοιχείο που τέθηκε στην υπηρεσία της Άγκυρας είναι οι μουσουλμάνοι. Και όχι μόνον οι σουνίτες, αλλά και πολλοί αλεβίτες, εκ φόβου μάλλον, διότι οι άνθρωποι των Προξενείων έχουν τρόπους για να τους «πείθουν».

Ιδιαίτερη εντύπωση προξενεί το πρωτοσέλιδο άρθρο του δημοσιογράφου κ. Αλφρέντ Λέλια, στο αλβανικό περιοδικό «ΜΑΡΟ» αυτής της εβδομάδας, που μετέφερε η «deropoli», με τον τίτλο: «Το νεοοθωμανικό σχέδιο - η Ερυθρόμαυρη Συμμαχία, τουρκικό κόμμα», και αναφέρεται στον κ. Κρεσνίκ Σπαχίου, τ. αντιπρόεδρο του Ανωτάτου Δικαστικού Συμβουλίου της Αλβανίας, τον οποίο μόλις πρόσφατα απεμάκρυνε από τη θέση του ο κ. Μπερίσα.

Ο κ. Κρεσνίκ Σπαχίου στηρίζεται την πολιτική ανέλιξη, ως ηγέτης της «Ερυθρόμαυρης Συμμαχίας» σε υπερβολικά ακραίες θέσεις, κυρίως κατά της Ελλάδος. Φαίνεται όμως πως βρίσκουν απήχηση οι απόψεις του, ώστε υποχρεώθηκε και ο κ. Έντι Ράμα, ηγέτης του Σοσιαλιστικού Κόμματος, να του επιτεθεί, διότι του αποσπά ψήφους.
Το αναφερόμενο άρθρο λοιπόν, αρχίζει με μια εύλογη ερώτηση: «Ποιος έκανε δυνατή την επίσκεψη Σπαχίου στην Αμερική και γιατί η επίσκεψή του συνοδεύτηκε από μυστήριο; Ποιος είναι ο μεσάζων ανάμεσα στο Σπαχίου και των τουρκικών συμφερόντων στην Αλβανία; Ενδιαφέρονται οι Αμερικανοί για την αναγέννηση της κάποτε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας; Μήπως ήρθε η ώρα μετά την υποδομή των επιχειρηματικών μπίζνες, της παιδείας και των τουρκικών ιδεών, η Άγκυρα να εκπροσωπηθεί και πολιτικά στην Αλβανία; Ο νεο-οθωμανισμός, είναι ιδεολογία ή ανακάλυψη»;

Πολλά είναι τα ερωτήματα που θέτει δημοσιογράφος κ. Λέλια, αλλά τεκμηριωμένα. Αναφέρει στο άρθρο του, ότι στο δίπολο Δημοκρατικού Κόμματος (του κ. Μπερίσα) - Σοσιαλιστικού Κόμματος (του κ. Ράμα) εμφανίζεται ως σφήνα η Ερυθρόμαυρη Συμμαχία «που μπαίνει στα πεζοδρόμια της αλβανικής πολιτικής διαμέσου της Οδού του Μπακλαβά, από εκεί που συνήθως προέρχονται τα φθηνά προϊόντα της Τσάμικης Αγοράς και τα σκληρά κολλέγια στα οποία η αλβανική ελίτ σπουδάζει τα παιδιά της: από την Τουρκία».

Ο κ. Λέλια αναφέρει πως για την επίσκεψη του κ. Σπαχίου στις Η.Π.Α. μεσολάβησαν οι Τούρκοι, σε ένα ταξίδι πληρωμένο από αυτούς. Επίσης για πρώτη φορά ο κ. Λέλια λέει κάποια πράγματα έξω από τα δόντια: «Υπάρχει πλέον η πολιτική θεωρία, εκφραστής της οποίας είναι ο Τούρκος ΥΠΕΞ για την επανάκτηση της τουρκικής επίδρασης στα Βαλκάνια, στις περιοχές που κάποτε κατακτήθηκαν από τους οθωμανούς.

» Η εξάπλωση ενός ισχυρού εμπορικού και επιχειρηματικού τουρκικού δικτύου στην Αλβανία, με εκπαιδευτικά ιδρύματα όπως κολλέγια, μεντρεσέδες και πανεπιστήμια, πέρασε τώρα καθώς φαίνεται σε νέες απαιτήσεις: στην πολιτική εκπροσώπηση. Εάν παραδοσιακά τα ελληνικά συμφέροντα θεωρείται πως εκπροσωπούνται από το Σ.Κ., τα τουρκικά ταυτίστηκαν με το Δ. Κόμμα. Καθώς φαίνεται κάτι έχει αλλάξει στον άξονα αυτής της σχέσης και οι φορείς της νεο-οθωμανικής θεωρίας θέλουν να δουν την επιρροή τους πέραν των σχέσεων Μπερίσα-Ερντογάν».

Πρέπει φυσικά να πούμε ότι η σχέση που υπαινίσσεται ο κ. Λέλια, μεταξύ του κ. Έντι Ράμα και Γ. Παπανδρέου, είναι ετεροβαρής. Διότι ο μεν κ. Γ. Παπανδρέου έχει δώσει πολλά στον κ. Ράμα, αλλ’ αυτός είναι που ακύρωσε τη συμφωνία οριοθέτησης των ΑΟΖ Ελλάδας και Αλβανίας, κι επίσης ο ίδιος είναι που διαπιστώνοντας ότι ο ανθελληνισμός προσθέτει ψήφους, ανέβασε πολύ τους τόνους κατά της χώρας μας.

Ο κ. Λέλια θεωρεί επίσης, πως η Τουρκία επιχειρεί να επιστρέψει στις κάποτε σφαίρες επιρροής. Αυτό συμβαίνει και λόγω της συνεχούς ευρωπαϊκής άρνησης στο αίτημα της Τουρκίας για ένταξη στην Ε.Ε. «Κατά τύχη, γράφει, ή από γεωπολιτική τύχη η Τουρκία, παλιός σύμμαχος των Αμερικανών, έχει και τη στήριξη της Ουάσινγκτον. Συμφέρει στην Αμερική μια ζώνη τουρκικής επιρροής εντός της οποίας θα είναι η Αλβανία, το Κόσοβο και η Βοσνία. Κάτι τέτοιο η Ουάσινγκτον θα το μεταχειριστεί ως καθρέφτη του καλού μουσουλμανικού κόσμου».

Στο τελευταίο επιχείρημα να σημειώσουμε την ένστασή μας, ότι ναι μεν η Ουάσιγκτον επιχειρεί να δημιουργήσει μουσουλμανικό τόξο -που περιλαμβάνει και ελληνικές περιοχές- όχι για «επικοινωνιακούς λόγους», αλλά ως ανάχωμα στην επιχειρούμενη ρωσική κάθοδο στη βαλκανική. Κάποιοι, σκόπιμα ή από αφέλεια, στις χώρες της βαλκανικής, υπηρετούν με επιτυχία τα αμερικανοτουρκικά σχέδια.