Σε τροχιά αναθεώρησης βάζει τη δανειακή σύμβαση των 130 δισ. ευρώ η δυσκολία στην κατάληξη της συμφωνίας μεταξύ των ιδιωτών που κατέχουν ελληνικά ομόλογα για τη διαγραφή του 50% της αξίας τους και των επίσημων πιστωτών μας, δηλαδή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου
Το ελληνικό Δημόσιο εμφανίζεται στη σχέση ως διαπραγματευτής αλλά στην ουσία δεν είναι. Η συμμετοχή των ιδιωτών στη μείωση του δημόσιου χρέους έγινε για έναν και μόνο λόγο. Να μειωθεί από τους επίσημους δανειστές μας Ε.Ε. και ΔΝΤ το απαιτούμενο ποσό αλλά και χρόνος χρηματοδότησης της Ελλάδας πριν η χώρα μας μπορέσει να ξαναβγεί από μόνη της για δανεισμό στις αγορές.
Στην παρούσα φάση η διαπραγμάτευση γίνεται μεταξύ Ε.Ε. και ΔΝΤ με αντίθετη πλευρά τις τράπεζες που αντιπροσωπεύει το Διεθνές Χρηματοοικονομικό Ινστιτούτο ( IIF), τις ξένες ασφαλιστικές εταιρείες και τα ασφαλιστικά ταμεία.
Τα δύο μέρη
Τα δύο μέρη επιχειρούν να έχουν σε κάθε περίπτωση τις λιγότερες δυνατές απώλειες. Οι τράπεζες υποστηρίζουν ότι με τη χρήση ανταλλαγής μέρους των ομολόγων σε μετρητά η απομείωση της ονομαστικής αξίας των ομολόγων φτάνει και το 65% και άρα θα πρέπει να δοθεί επιτόκιο της τάξης του 6,5% - 8% (ανάλογα με τις επιμέρους εκδοχές της πρότασης) ώστε να μειωθούν οι ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης που θα προκύψουν για τους συμμετέχοντες ιδιώτες.
Από την άλλη μεριά οι επίσημοι δανειστές (Ε.Ε., ΔΝΤ) υπολογίζουν τη μεταβολή του ελληνικού χρέους έως το 2020 αν ικανοποιηθούν τα αιτήματα των τραπεζών και διαφωνούν με το ύψος του επιτοκίου αφού θα οδηγούσε σε νέα αναθεώρηση της δανειακής σύμβασης των 130 δισ. ευρώ της 26ης Οκτωβρίου στα 140 ή 150 δισ. ευρώ.
Αλλωστε, στόχος της εμπλοκής των ιδιωτών εκτός από ένα άμεσο αποτέλεσμα, δηλαδή τη μείωση του ελληνικού χρέους κατά περίπου 100 δισ. αλλά και των ετήσιων αναγκών εξυπηρέτησής του κατά 4,5- 5 δισ. ευρώ, είναι η μακροπρόθεσμη βιωσιμότητά του. Αυτός ήταν και ο λόγος της εμμονής της κας Μέρκελ για την εμπλοκή των ιδιωτών.
Σύμφωνα με το ΔΝΤ κάτι τέτοιο σημαίνει ότι το χρέος θα πρέπει να μειωθεί τουλάχιστον στο 120% του ΑΕΠ μέχρι και το 2020 ώστε να καταστεί οριακά βιώσιμο με βάση τη νόρμα του Ταμείου. Κάτι τέτοιο απαιτεί την υλοποίηση σε ποσοστό 100% και στη συμμετοχή των ιδιωτών και του μνημονίου αλλά και του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων των 22 δισ. ευρώ ως τα μέσα του 2014.
Η συμμετοχή των ιδιωτών σε εθελοντική βάση σε ποσοστό 100% δεν είναι ούτε εύκολη του δεδομένη υπόθεση. Ε.Ε. και ΔΝΤ γνωρίζουν ότι δέλεαρ για τη διαγραφή του 50% της ονομαστικής αξίας του χρέους και της ανταλλαγής των νέων ομολόγων θα είναι το επιτόκιο και οι εγγυήσεις των νέων ομολόγων.
Δεν θέλουν όμως με τίποτα η ολοκλήρωση της διαδικασίας της ανταλλαγής των ομολόγων να φέρει την Ελλάδα με υψηλότερες του αναμενόμενου υποχρεώσεις, με συνέπεια να ζητήσει πρόσθετη χρηματοδότηση για την εξυπηρέτηση του χρέους της. Αν δηλαδή οι τράπεζες εξασφαλίσουν νέα ομόλογα με επιτόκιο πάνω από 4,5 % τότε, με δεδομένο ότι τα μέτρα και οι αποκρατικοποιήσεις θα προχωρήσουν με τους ρυθμούς που έχουν συμφωνηθεί, το χρέος της Ελλάδας θα μειωθεί στο 125% -127% του ΑΕΠ. Συνεπώς δεν θα είναι βιώσιμο με βάση το ΔΝΤ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου