Την έχουμε πολύ άσχημα. Όταν το ίδιο το Μαξίμου στερείται σοβαρότητας και αναλώνεται σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές σε μικροπολιτικά παιχνιδάκια και μπρα ντε φερ με την εσωκομματική αντιπολίτευση, τότε δεν υπάρχει σωτηρία για τον τόπο. Ας προσπαθήσουμε, ωστόσο, να ανιχνεύσουμε τις προθέσεις των διάφορων πλευρών, για να μπορέσουμε να καταλάβουμε τι μας περιμένει.
Αλέξης Τσίπρας. Ο πρωθυπουργός το μόνο που θέλει είναι να διατηρήσει όσο το δυνατόν περισσότερο την εξουσία. Δεν έχει πρόβλημα να δοκιμάσει τα πάντα. Το επιχείρησε ως... αριστερός, το προσπαθεί τώρα ως... ευρωπαϊστής και μνημονιακός, θα αξιοποιήσει όλα τα περιθώρια που του δίνονται. Και επίσης δεν θέλει με τίποτα να προχωρήσει σε κυβέρνηση ειδικού σκοπού. Αν το μέσο για την διατήρηση της καρέκλας είναι οι εκλογές, τότε είναι σαφές ότι θα προσφύγει σε αυτές. Το πότε είναι το ζήτημα.
Την ίδια στιγμή όμως διακατέχεται και από ορισμένα ακόμη συμπλέγματα -κατάλοιπα της περιόδου της αριστερής του συνείδησης. Δεν θέλει λοιπόν να χρεωθεί την διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ. Θέλει να την χρεώσει στους "αντάρτες". Έχουν θέμα στην αριστερά με το blame game. Και έτσι, έχει αποφασίσει να ταράξει τον Λαφαζάνη και τους υπόλοιπους στην... μπλόφα. Τον παίζει μία κρύο, μία ζέστη. Με στόχο την πολιτική αποδόμηση και την εξώθησή τους σε βεβιασμένες κινήσεις. Μία τους βάζει στο κάδρο τις εκλογές, μία την βγάζει. Ενώ διαρρέει περί ψήφου εμπιστοσύνης, ρίχνει στο τραπέζι και τα "θερινά τμήματα" που εκ των πραγμάτων πάνε κάθε περίπτωση για ψήφο εμπιστοσύνης και εκλογές πιο πίσω.
Βεβαίως υπάρχει και η άλλη οπτική. Ότι ο κ. Τσίπρας άλλα είχε στο μυαλό του και άλλα του επιτρέπουν να κάνει. Αυτός μπορεί να θέλει να κάνει εκλογές, όμως δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι εξασφάλισε την άδεια γι αυτό από την Ευρώπη. Και κυρίως από την Γερμανία. Μην ξεχνάτε ότι είναι ένας ηττημένος πρωθυπουργός. Ο οποίος όμως, παρά τη συνθηκολόγηση, έχει ένα και μοναδικό, αλλά μεγάλο πλεονέκτημα που τονίζει στους ξένους συνομιλητές του. Ότι εκείνος κατάφερε να περάσει μέτρα που ούτε καν διανοούνταν ότι μπορούσαν να προωθήσουν οι προκάτοχοί του. Και είναι ο μόνος που μπορεί να περάσει και τα επόμενα.
Φαντάζομαι ότι θα τους λέει για παράδειγμα κάπως έτσι ο Αλέξης: "Εδώ επί Σαμαροβενιζέλων πλακωνόταν η χώρα επί δύο μήνες για τη διάρκεια παραμονής στα σούπερ μάρκετ του φρέσκου γάλακτος... Και εγώ το πέρασα σε μία νύκτα και χωρίς να ανοίξει ρουθούνι. Και πόσα άλλα... Είμαι ο άνθρωπός σας!" Και έχει δίκιο. Μόνο αυτός μπορούσε να πουλήσει τόσα φούμαρα στην κοινή γνώμη και όχι μόνο να παραμείνει αλώβητος, αλλά να εμφανίζεται και ιδιαίτερα ισχυρός.
Νομίζετε ότι δεν το συνεκτιμούν αυτό οι ξένοι; Λάθος. Μετράει και μάλιστα πολύ. Τους βολεύει ο Τσίπρας. Άσχετα αν δεν τον εμπιστεύονται. Δεν είναι φιλία αυτό που έχει με τους εταίρους. Λυκοφιλία είναι. Ο Τσίπρας θέλει πάση θυσία την καρέκλα και οι Εταίροι πάση θυσία να προχωρήσουν οι δύσκολες μεταρρυθμίσεις. Αυτή είναι η συγκολλητική τους ουσία. Το αν λοιπόν θα κάνει εκλογές και πότε, εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από το αν και σε ποιο βαθμό θα έχουν πειστεί οι ξένοι ότι δεν κινδυνεύει καθ’ οιονδήποτε τρόπο η προώθηση των ελληνικών μνημονιακών δεσμεύσεων.
Παναγιώτης Λαφαζάνης. Πιστεύω ότι δεν θέλει με τίποτε εκλογές. Δεν είναι κουτός. Κάθε άλλο. Σήμερα είναι ένας κοινοβουλευτικός "στρατηγός του βουνού". Με ένα καπετανάτο που αριθμεί ίσως και πάνω από 30 βουλευτές και μπορεί ακόμη περισσότερους ανάλογα με το πόσοι θα τον ακολουθήσουν αν και όταν γίνει η διάσπαση. Σημειώστε ότι θα είναι η τρίτη κοινοβουλευτική ομάδα μέσα στην Βουλή με πολλά προνόμια. Ενώ αν γίνουν εκλογές, σε τι ποσοστό μπορεί να ελπίζει; Και πόσους βουλευτές μπορεί να εκλέξει; Σαφώς πολύ λιγότερους. Και ασφαλώς τον συμφέρει να παραμείνει ο Αλέξης Τσίπρας σε "ομηρία", αλλά και να υποστεί σταδιακά και την φθορά από την υλοποίηση των σκληρών όρων του Μνημονίου.
Αφήστε που σε περίπτωση εκλογών θα πρέπει να καταθέσει και πλήρη πρόταση χρηματοδότησης και ανασυγκρότησης της χώρας δεδομένου ότι έχει πλέον χαρακτηρισθεί ως θιασώτης του grexit. Ωστόσο, αν υποχρεωθεί να οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε διάσπαση και την χώρα σε εκλογές δεν θέλει με τίποτα να φέρει αυτός την ευθύνη των εξελίξεων. Προτιμά να κάνει το θύμα παρά τον θύτη. Γι αυτό και έπαιζε και αυτός τα δικά του πολιτικά παιχνιδάκια γύρω από την υπόθεση της ψήφου εμπιστοσύνης.
Όσο για τους υπόλοιπους, εκείνοι είναι που δεν θέλουν με τίποτα εκλογές. Ούτε ο Μεϊμαράκης, ούτε η Φώφη, ούτε το Ποτάμι. Δεν είναι ευοίωνες οι εκλογικές εκτιμήσεις για κανένα από τα κόμματα. Ο Τσίπρας με την κεντρώα στροφή, εισέρχεται ακόμη περισσότερο στον ζωτικό τους χώρο. Ο Μνημονιακός Αλέξης μπορεί να χάνει από τα αριστερά του, αλλά πιθανότατα κερδίζει από τα δεξιά του. Χωρίς νέα πρόταση ή κάποια συμμαχία, πολύ δύσκολα θα διατηρήσουν τις δυνάμεις που έχουν σήμερα. Αλλά ακόμη και για να υποστηρίξουν μια νέα πρόταση χρειάζονται χρόνο.
Έτσι ο Τσίπρας παίζει ότι παιχνίδι θέλει χωρίς κανείς να μπορεί να του αντιπαρατεθεί. Το Μαξίμου μπορεί να είναι μπάχαλο σε θέματα διακυβέρνησης της χώρας, αλλά σε ότι αφορά τις φοιτητικού χαρακτήρα πολιτικές ίντριγκες, τα στελέχη του είναι καλά εκπαιδευμένα. Άλλωστε έχουν φάει τη ζωή τους οι περισσότεροι στα φοιτητικά αμφιθέατρα. Τα παιδία παίζει λοιπόν. Και δυστυχώς, το παιχνίδι τους αυτό παίζεται στη δική μας πλάτη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου