Ο πολιτικός αρθρογράφος του Market Watch, της εφημερίδας Wall Street Journal, Ντάρελ Ντελαμέιντ σημειώνει στο τελευταίο του άρθρο πως ο Αλέξης Τσίπρας δεν σκοπεύει να συμβιβαστεί με τους εταίρους και αυτό το στηρίζει σε δύο κινήσεις που έκανε άμεσα:
1. Την απόφασή του να συνεργαστεί με τους ΑΝΕΛ.
2. Την τοποθέτηση του Γιάννη Βαρουφάκη στο υπουργείο Οικονομικών.
Σημειώνει πως η απόφασή του να σχηματίσει κυβέρνηση με το κόμμα του Πάνου Καμμένου δείχνει δύο πράγματα. Πρώτον, ότι ο Τσίπρας είναι ταυτοχρόνως ένας ρεαλιστής πολιτικός και ένας πεπεισμένος ιδεολόγος. Δεύτερον, ότι η συμφωνία ήρθε τόσο γρήγορα που κάποιος μπορεί να υποθέσει πως ήταν προσυμφωνημένη πριν από τις εκλογές.
Συνεργάστηκε με το άλλο άκρο
Καταγράφει ο Ντελαμέιντ: «Είναι εντυπωσιακό ότι ο Τσίπρας συνεργάστηκε με ένα κόμμα που βρίσκεται στο άλλο άκρο, όταν μόλις την περασμένη εβδομάδα έλεγε στους Financial Times πως πρέπει να αλλάξει πορεία η Ευρώπη, αλλιώς κόμματα σαν το Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν και ακροδεξιοί σύμμαχοί του θα εκτρέψουν την πορεία της Ευρώπης. Έτσι, η επιλογή του συγκεκριμένου κυβερνητικού εταίρου που είναι πιο σκληρός στην κριτική προς την Μέρκελ, είναι μια ένδειξη ότι η καγκελάριος και ο Σόιμπλε δεν θα είναι πλέον σε θέση να επιδεικνύουν τους παραδοσιακούς εκφοβισμούς και λεονταρισμούς τους».
Το άρθρο κάνει ειδική μνεία στη ρητορική του Πάνου Καμμένου σημειώνοντας πως το Spiegel μάζεψε όλες τις κατά καιρούς δηλώσεις του εναντίον της Γερμανίας, καθώς επίσης και εκείνες που είχε κάνει κατά την ίδρυση του κόμματος που μιλούσε για «4ο Ράιχ που θα το νικήσουμε όπως κάναμε στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Εμείς δεν θα πέσουμε ποτέ ως επαίτες στα γόνατα προς χάριν της Μέρκελ. Οι Έλληνες θα σταθούμε ψηλά και θα αγωνιστούμε για την εθνική κυριαρχία και την αξιοπρέπεια». Παρεμπιπτόντως, σημειώνει ο αρθρογράφος, και ο Τσίπρας χρησιμοποιεί συχνά τη λέξη «αξιοπρέπεια». Τούτων λεχθέντων το κόμμα του Πάνου Καμμένου δεν είναι εντελώς ακροδεξιό όπως είναι, ας πούμε, η Χρυσή Αυγή.
Τι σημαίνει η παρουσία Βαρουφάκη στην κυβέρνηση
Η άλλη κίνηση με σημασία που έκανε ο Αλέξης Τσίπρας, κατά τον Ντελαμέιντ, είναι ότι έδωσε το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Οικονομικών στον Γιάννη Βαρουφάκη – έναν καθηγητή Οικονομίας που θέλει να κρατήσει την Ελλάδα στο ευρώ υπό λιγότερο επαχθείς όρους και ίσως αυτό να είναι το «καρότο» στις επικείμενες συνομιλίες.
Δεν μίλησε καν με άλλους
«Ο Τσίπρας δεν μίλησε καν με τα δύο μεγάλα κόμματα, ούτε και με το Ποτάμι με το οποίο θα μπορούσε να βρει κοινά σημεία, καθώς είναι πιο μετριοπαθές κόμμα. Η ταχύτητα και η αποφασιστικότητα που επέδειξε δείχνουν πως είχε ένα σχέδιο, πως παίζει ένα παιχνίδι. Επιλέγοντας τον Καμμένο θέλει να δείξει στο Βερολίνο και τις Βρυξέλλες πως δεν πρόκειται να αφαιρέσει απί το τραπέζι των διαπραγματεύσεων το θέμα της ανακούφισης του χρέους (διαγραφή κατά το ήμισυ).
Γράφει επ' αυτού ο Ντελαμέιντ: «Τότε θα είναι η ώρα της αλήθεια για τη Μέρκελ και τους συνεργάτες της. Μπορούν να στυλώσουν τα πόδια και να αρνηθούν οποιοδήποτε είδος παραχώρησης προς την Ελλάδα και να ενισχύσουν τις ανυπολόγιστες συνέπειες που θα έχει η χώρα αν αθετήσει τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει έναντι του χρέους. Το πιο πιθανό είναι η πλευρά της Μέρκελ να προσφέρει μια μορφή ανακούφισης όπως η αποπληρωμή με ευνοϊκότερους όρους, καθώς η προσφορά μεγαλύτερης ευελιξίας στην εκπλήρωση των κριτηρίων για την παραμονή στο ευρώ.
Το σχέδιο Βαρουφάκη
Ωστόσο, σημειώνεται στο άρθρο, το πιο θεμελιώδες ζήτημα που προβάλει ο Τσίπρας μέσω του Βαρουφάκη είναι ότι θέλει αλλαγή στην οικονομική φιλοσοφία. Θέλουν η Ευρώπη να ξεφύγει από την άκαμπτη δημοσιονομική λιτότητα που λειτουργεί επωφελώς για τη Γερμανία και τις άλλες χώρες του Βορρά, στον τομέα των εξαγωγών, και να μεταβούν σε μια λογική ανάπτυξης και επενδύσεων για όλες τις χώρες. Ο Βαρουφάκης έχει καταρτίσει ένα λεπτομερές σχέδιο μαζί με τον Αμερικανό οικονομολόγο Τζέιμς Γκαλμπρέιθ που χρησιμοποιείται στοιχεία που είναι διαθέσιμα σε αρκετά σημαντικά πανεπιστήμια. Μάλιστα, αυτό το σχέδιο δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, αλλά και όλες τις οικονομίες της Ευρωζώνης που βρίσκονται σε φάση ύφεσης, ιδιαίτερα για εκείνες που βρίσκονται στο νότιο τμήμα της ηπείρου που ζουν κάτω από την μέγγενη του χρέους και των ελλειμμάτων.
Πρόκειται για ένα εντελώς λογικό σχέδιο που δεν έγκειται σε προγράμματα διάσωσης που επιβάλλονται από πιστώτριες χώρες, αλλά αντίθετα δίνει τη δυνατότητα να αξιοποιηθούν οι διεθνείς αγορές για την πραγματική ενίσχυση της οικονομίας, τις επενδύσεις, την απασχόληση και τελικά την πορεία ανάπτυξης της Ευρώπης. Είναι, με λίγα λόγια, η εκπλήρωση μιας υπόσχεσης αλληλεγγύης και κοινής ευημερίας που αποτελούν θεμελιώδεις αρχές της ΕΕ».
Για να καταλήξει ο Ντελαμέιντ: «Ίσως όλα αυτά να είναι πολλά για την κοντόφθαλμη Μέρκελ και τους συμβούλους της που είναι εγκλωβισμένοι και δεν βλέπουν καθαρά. Αλλά είτε η Μέρκελ θα δει το φως και θα συνεργαστεί με την Ελλάδα, είτε θα μείνει στην ιστορία ως ο ηγέτης που ναυάγησε την ΕΕ».
