Μεταξύ πολλών άλλων, σύμφωνα με τον νέο Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας: «Ο δανειστής μπορεί με βάση οριστική απόφαση καθώς και με διαταγή πληρωμής χρηματικών απαιτήσεων να ζητήσει έγγραφη προσημείωση υποθήκης και να επιβάλει συντηρητική κατάσχεση». Επιπλέον, εάν ο οφειλέτης δεν μπορεί να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του απειλείται με δυσθεώρητα πρόστιμα -ακόμη και 100.000 ευρώ (!) και προσωποκράτηση ενός έτους. Την ίδια στιγμή, υπάρχει ακόμη και διάταξη σύμφωνα με την οποία «ο δικαστικός επιμελητής μπορεί να χρησιμοποιήσει βία για να αποκρούσει την αντίσταση» του οφειλέτη.
Οι κυριότερες αλλαγές που έρχονται είναι οι εξής:
1. Οι πλειστηριασμοί θα διενεργούνται με τιμή προσφοράς την εμπορική αξία και όχι την αντικειμενική, όπως ισχύει σήμερα. Με τον νέο τρόπο γίνεται προσπάθεια να απλοποιηθεί η διαδικασία. Οι όποιες ενστάσεις και ενέργειες ανακοπής «μαζεύονται» σε δύο φάσεις.
2. Καταργείται η απαρίθμηση των ακατάσχετων πραγμάτων και αντικαθίσταται από μια γενική διατύπωση. Ετσι ουσιαστικά διευρύνεται η δυνατότητα κατάσχεσης περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη.
3. Αλλάζει η κατάταξη των προνομιούχων πιστωτών. Για την ακρίβεια, καταργείται η πρόβλεψη ότι η διαίρεση του πλειστηριάσματος σε ποσοστά πραγματοποιείται μετά την ικανοποίηση των απαιτήσεων που έχουν τα ασφαλιστικά ταμεία.
4. Στη διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης προηγούνται πια οι τράπεζες έναντι των εργαζομένων.
5. Στην περίπτωση πτώχευσης επιχειρήσεων και εκποίησης ακινήτων τους, το ποσοστό ικανοποίησης των εργαζομένων περιορίζεται στο 25% από 33,33%, ενώ των τραπεζών διαμορφώνεται στο 65% από 66,6%. Το υπόλοιπο 10% από το εκπλειστηρίασμα δίνεται στους μη προνομιούχους πιστωτές.
6. Αν δεν υπάρχουν μη προνομιούχες απαιτήσεις, η διαίρεση του πλειστηριάσματος μεταξύ γενικών και ειδικών προνομίων εξακολουθεί να έχει ως σήμερα (1/3 και 2/3 αντίστοιχα).
7. Αίρεται το κώλυμα για την έκδοση διαταγής πληρωμής για πρόσωπα που κατοικούν στο εξωτερικό ή δεν είναι γνωστής διαμονής, αλλά έχουν νόμιμα διορισμένο αντίκλητο.
8. Αυξάνονται οι χρηματικές ποινές που επιβάλλονται από το αρμόδιο δικαστήριο κατ' εφαρμογήν των διατάξεων των άρθρων 204, 205, 232 και 607 του Κώδικα, οι οποίες αποτελούν εφεξής δημόσιο έσοδο. (Σήμερα τα ποσά αυτά αποτελούν έσοδο του Ενιαίου Ταμείου Ανεξάρτητα Απασχολουμένων - Τομέα Ασφάλισης Νομικών / φορέας της Γενικής Κυβέρνησης.)
9. Επανακαθορίζεται η σειρά κατάταξης των δανειστών στον πίνακα των γενικών προνομίων (άρθρο 975) και ορίζεται ότι κατατάσσονται στην τρίτη σειρά οι απαιτήσεις του Δημοσίου από Φόρο Προστιθέμενης Αξίας και τους λοιπούς παρακρατούμενους και επιρριπτόμενους φόρους με τις προσαυξήσεις κάθε φύσης, τους τόκους και τα πρόστιμα εκπρόθεσμης καταβολής που επιβαρύνουν τις απαιτήσεις αυτές. Σήμερα, σύμφωνα με το άρθρο 61 του ΚΕΔΕ, για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές από Φόρο Προστιθέμενης Αξίας με τις κάθε φύσεως προσαυξήσεις το Δημόσιο κατατάσσεται στη δεύτερη σειρά του άρθρου 975 του Κ.Πολ.Δ. και πριν από την ικανοποίηση των απαιτήσεων του άρθρου 976 (ειδικά προνόμια).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου