Το παρακράτος που έχουν στήσει οι πελατείες και συντεχνίες που λυμαίνονται το δημόσιο και κατά συνέπεια το σύνολο της κοινωνίας ελέγχει και χρησιμοποιεί το πολιτικό προσωπικό σαν μαριονέτα, αφού αυτό (το παρακράτος) αποτελεί τη μόνη οργανωμένη δύναμη που αναδεικνύει τις ηγεσίες σχεδόν όλων των κομμάτων.
Οι ικανοί και χρήσιμοι Έλληνες φεύγουν κατά χιλιάδες από τη χώρα ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω τους. Πίσω μένουν κυρίως οι μόνοι ικανοί να επιβιώσουν στο σύστημα των χαμηλών προσδοκιών της μετριοκρατίας, την οποία η κυρίαρχη παρασιτική αριστερή ιδεολογία σε μια παράκρουση παλαβομάρας, προσπαθεί να ντύσει με ιδεολογικό μανδύα με την απαγόρευση της αριστείας, της προσπάθειας και της προόδου.
Οι κοινωνικά και πολιτικά αναλφάβητοι αγνοούν το στοιχειώδες που είναι γνωστό από την εποχή του Αριστοτέλη και την αυγή του δυτικού πολιτισμού: Η αριστεία δεν είναι ανταγωνισμός με τους άλλους, αλλά με τον εαυτό μας στην προσπάθεια της προόδου. Οι άλλοι αποτελούν την αφορμή.
Το φιάσκο της εκλογής προέδρου στην Νέα Δημοκρατία αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της ποιότητας και της ικανότητας των ανθρώπων που έχουν μείνει πίσω και κυρίως των ανθρώπων που προσελκύουν οι κομματικοί μηχανισμοί σήμερα. Αποτελούν χαρακτηριστικό δείγμα των ανθρώπων που κυβερνούν και ορίζουν τους κανόνες της οικονομίας.
Το φιάσκο αυτό αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα του κινδύνου διάλυσης που απειλεί τη χώρα επειδή ο παρασιτισμός και η μετριοκρατία έχουν κατακλύσει τα πάντα.
Στελέχη που δεν έχουν εργαστεί πουθενά εκτός των μηχανισμών του κόμματος ή του κομματοκρατούμενου δημόσιου τομέα, αναδεικνύονται μέσα από πελατειακές σχέσεις συνδικαλιστικών παρατάξεων στα πανεπιστήμια, τις ΔΕΚΟ και το δημόσιο με μοναδική ικανότητα την απομύζηση κρατικών και ευρωπαϊκών ταμείων. Είναι φυσικό να διαθέτουν περιορισμένη ηθική βάση, μειωμένη αντίληψη των πραγμάτων και υστέρηση ικανότητας υλοποίησης σχεδίων.
Το φιάσκο της Νέας Δημοκρατίας αποτελεί το κερασάκι στην τούρτα μιας κοινωνίας που έχει πεθάνει και αρνείται να το παραδεχτεί. Μιας κοινωνίας που στο πρώτο τράνταγμα ή φύσημα της ιστορίας θα κονιορτοποιηθεί.
Άλλο χαρακτηριστικό δείγμα της ποιότητας και του διαμετρήματος των ανθρώπων που μας κυβερνούν, είναι ο υπεύθυνος για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια υπουργός, ο οποίος βγάζει την επετειακή της ανάληψης των καθηκόντων του φωτογραφία την οποία αναρτά στην ιστοσελίδα του υπουργείου, με ένα κίτρινο αυτοκόλλητο με το username και password κολλημένο στην οθόνη του υπολογιστή εμπρός του.
Η μεγέθυνση της φωτογραφίας αποκαλύπτει πως τα συνθηματικά είναι YPOURGOS και 123456. Ήτοι, αυτά που χρησιμοποιούν κατά κόρον όσοι είναι από άποψη πληροφορικής αναλφάβητοι. Την Κυριακή που μας πέρασε όταν τα κοινωνικά δίκτυα αναπαρήγαγαν και διακωμώδησαν τη γκάφα, η υπηρεσία του Κλουζώ άλλαξε την αναρτημένη φωτογραφία.
Θα μπορούσε να είναι σκηνή από φθηνή κωμωδία, αλλά είναι η ελληνική πραγματικότητα της παρακμής.
Έτερο κόμμα που διέπρεψε στη θεμελίωση της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής χρεοκοπίας της χώρας στη μεταπολίτευση, μετά την εκλογή του υιού του ιδρυτή του κόμματος που αποδείχτηκε αποτυχία ολκής, εξέλεξε αρχηγό την κόρη του δεξιού χεριού του ιδρυτή, σε μια απέλπιδα προσπάθεια αναζήτησης της διεξόδου στην ανάσυρση του (πολιτικά) νεκρού παρελθόντος ως ζωντανό παρόν με μέλλον.
Μοναδικό προσόν για τη διεκδίκηση της αρχηγίας του κόμματος και ενδεχομένως της πρωθυπουργίας, εκτός της βιολογικής συγγένειας, ήταν μια παρασιτική αργομισθία σε κρατική τράπεζα, όπως είθισται να κάνουν όλοι οι πολιτικοί με τα σόγια και τους πελάτες τους.
Πώς μπορεί να έχει οποιαδήποτε ελπίδα αυτή η χώρα;
Αυτή η χώρα έχει πεθάνει προ πολλού. Υπάρχει μόνο όσο εξυπηρετεί λόγω της γεωγραφικής της θέσης τα συμφέροντα των ισχυρών, οι οποίοι όποτε χρειάστηκε τη χρησιμοποίησαν και τη χρησιμοποιούν σαν προτεκτοράτο.
Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει θα αποκτήσουν εθνικά υπαρξιακό χαρακτήρα, αν οι προστάτες της δεν θα τη χρειάζονται ή καταστούν αδύναμοι να τη διατηρούν υπό την ομπρέλα των συμφερόντων τους.
Η μοναδική ελπίδα για την Ελλάδα υπάρχει μόνο αν επιστρέψουν οι Έλληνες του εξωτερικού και αναλάβουν να τη λειτουργήσουν και αν υποχρεωθούν όλοι οι Έλληνες του εσωτερικού να επιβιώσουν για μια δεκαετία στο εξωτερικό.
Μοιάζει δύσκολο, αλλά ούτως ή άλλως δεν υπάρχει ελπίδα καμιά στον ορίζοντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου