Θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας σήμερα. Τώρα που τα πράγματα έχουν πάρει πλέον τον δρόμο τους.
Να ξέρουμε τουλάχιστο τί είναι αυτό που θα πρέπει ΑΜΕΣΑ να ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ για την επόμενη μέρα που θα είναι δύσκολη για όλους.
Χωρίς την επικράτηση της λογικής της αξιοκρατίας της δικαιοσύνης δεν μπορεί να υπάρχει αύριο για αυτό τον τόπο.
Να προσέχετε την οικογένεια σας . ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΥΝΟΡΟ ΟΠΟΥ ΘΑ ΔΩΣΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ ΤΗΝ ΜΑΧΗ ΤΟΥ...ΝΑ ΣΤΕ ΚΑΛΑ
Ακολουθεί απόσπασμα από το σχόλιο του Deep Purple.
Την ώρα λοιπόν, που κάποιοι ψάχνουν για «επαχθή χρέη» και παραπλανούν τον
κόσμο, θα πρέπει κάποια πράγματα, να τα δούμε από κοντά. Ειδικότερα δε, θα πρέπει
να γίνει κατανοητό, ότι ΣΕ ΜΙΑ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΜΕΤΟΧΟΙ,
κυρίως όταν η χρεοκοπία είναι απότοκος συλλογικής ληστείας,
τους καρπούς της οποίας ΑΛΛΟΙ ΓΕΥΟΝΤΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ, άλλοι λιγότερο και
κάποιοι ίσως καθόλου.
Αριθμοί και γεγονότα:
Αναμφισβήτητα, τα 35 τελευταία χρόνια αρκετοί πολιτικοί πλούτισαν και κάποιοι
υπερπλούτισαν, ασκώντας το επάγγελμα του «εκπροσώπου του λαού». Επιπλέον, στο
πολιτικό μας σύστημα υπάρχει αυξημένη διαφθορά. Όμως, όλα αυτά, σε μία
δημοκρατία είναι ανιχνεύσιμα και κολάσιμα. Γι’ αυτό εξάλλου, «επαχθή χρέη»
υπάρχουν και αναγνωρίζονται μόνον στις δικτατορίες τριτοκοσμικού και
κομμουνιστικού τύπου. Αντιθέτως, στη δημοκρατία, η διαφάνεια, η οποία είναι και
ένας από τους όρους λειτουργίας της, αποτελεί αντίδοτο στην διαφθορά και ενίοτε
την αποτρέπει. Και προφανώς, ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ !
Ωστόσο, ειδικά στην χώρα μας, υπάρχει μία άλλη, και πραγματική, διάσταση
«επαχθούς χρέους», την οποία κανείς δεν τολμά ν’ αναφέρει και, ακόμη περισσότερο,
να αναδείξει. Γι’ αυτό, στο παρόν σημείωμα θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μία
μερική διάσταση αυτού του «επαχθούς χρέους», προβάλλοντας στοιχεία, που με πολύ
κόπο αναζητήσαμε και καταγράψαμε.
Επισημαίνουμε, έτσι, ότι από το 1979 έως και το 2010 έγιναν στην Ελλάδα 5.280
γενικές και κλαδικές απεργίες, σε ποσοστό 96% του δημοσίου τομέα, με αποτέλεσμα
να χαθούν 1.385 ημέρες εργασίας. Σε σημερινά ευρώ, το κόστος αυτών των
εργασίμων ημερών, που είναι 45 τον χρόνο, αντιστοιχεί σε 135 δις ευρώ, ήτοι στο
39% του συνολικού δημοσίου χρέους της χώρας ή στο 55% των χρεών των
ασφαλιστικών ταμείων. Σημειώνεται, ότι οι απεργούντες ναι μεν δεν προσήλθαν στην
εργασία τους, πλην όμως εισέπραξαν το σχετικό ημερήσιο κόστος αυτής …, και το
συνολικό αυτό ποσόν είναι αδύνατον να υπολογισθεί. Σίγουρα, όμως, σωρευτικά
αντιπροσωπεύει κάποια δις ευρώ.
Οι περισσότερες από τις προαναφερθείσες απεργίες, ο αριθμός των οποίων είναι
τριπλάσιος του αντιστοίχου κοινοτικού μέσου όρου !), πριν τη μεγάλη διεύρυνση της
Ευρωπαϊκής Ενώσεως (ΕΕ) είχαν εκβιαστικό χαρακτήρα και κατέληξαν στην
απόσπαση απίθανων προνομίων. Τα τελευταία, όπως για παράδειγμα, τα δωρεάν
ταξίδια με την Ολυμπιακή Αεροπορία όλων των μελών των οικογενειών των
εργαζομένων !) στην εταιρεία, στην πρώτη θέση …, επιβάρυναν, σύμφωνα με τον
ΟΟΣΑ, το κόστος παραγωγής της ελληνικής οικονομίας κατά 4% του ΑΕΠ περίπου.
Έτσι, σωρευτικά τα τριάντα τελευταία χρόνια η ελληνική οικονομία επιβαρύνθηκε με
άλλα 140 δις ευρώ, χάνοντας ταυτοχρόνως και σημαντικό μέρος από την
ανταγωνιστικότητά της. Στην απώλεια αυτή θα πρέπει να προστεθεί και η κατά 2%
σωρευτική επιβάρυνση του ΑΕΠ από τα κλειστά επαγγέλματα, η οποία επίσης
υπολογίζεται σε άλλα 120 δις ευρώ.
Επίσης, ΑΠΟ το 1993, μετά την πτώση της κυβερνήσεως Κων. Μητσοτάκη, έως και
το 2009, ΠΡΟΣΕΛΗΦΘΗΣΑΝ ΣΤΟΝ ΕΥΡΥΤΕΡΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΤΟΜΕΑ περί τα
600.000 ΑΤΟΜΑ, με αποτέλεσμα το κόστος του δημοσίου τομέα να επιβαρυνθεί με
το απίστευτο ποσόν των 500 δις ευρώ, κόστος το οποίο ξεπέρασε κατά τέσσερις
ποσοστιαίες μονάδες το αντίστοιχο μέσο της ΕΕ των 15 χωρών μελών. Το ποσοστό
αυτό σήμερα αντιπροσωπεύει 11 δις ευρώ ετησίως και είναι η βασική αιτία της
δημιουργίας δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Ακόμα χειρότερα, επιβαρύνει και την
εξυπηρέτηση του δημόσιου δανεισμού σε επίπεδα, που είναι δύσκολο να
υπολογισθούν.
Στις παραπάνω απίστευτες επιβαρύνσεις θα πρέπει να προσθέσουμε και την
χορήγηση στην Ελλάδα 180.000 ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ ΜΕ ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΑΝΤΑΠΟΔΟΣΗ,
οι οποίες σε μία εικοσαετία επιβάρυναν το υπερχρεωμένο ασφαλιστικό σύστημα της
χώρας με 24 δις ευρώ, στα οποία θα πρέπει να προστεθούν και κάποια
δισεκατομμύρια εφάπαξ.
Την περίοδο 1990-2009 καταγράφηκαν επίσης, μόνο στην Αθήνα … 180 ΔΗΘΕΝ
ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ, οι οποίες κατέληξαν σε ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ
ΔΗΜΟΣΙΑΣ και ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ και σε λεηλασίες πανεπιστημιακών
ιδρυμάτων ανυπολογίστου αξίας. Την εικοσαετία αυτή, οι καταστροφές που
προκλήθηκαν μόνον στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο υπολογίζονται στα 30 εκατ.
ευρώ σωρευτικά, συμπεριλαμβανομένων και των κλοπών επιστημονικού υλικού. Από
κοινωνικής δε πλευράς, οι βάρβαρες αυτές εκδηλώσεις οδήγησαν σε ΑΠΩΛΕΙΕΣ
δεκάδων χιλιάδων ΘΕΣΕΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ της Αθήνας και στο κλείσιμο
περίπου 10.000 εμπορικών και άλλων επιχειρήσεων.
Αποκαλυπτικά επίσης στοιχεία για το μέγεθος της μεγάλης ληστείας μπορεί να
εντοπίσει κανείς σε ένα θαυμάσιο βιβλίο του αείμνηστου Νίκου Θέμελη, υπουργού
Εσωτερικών στην Οικουμενική Κυβέρνηση Ζολώτα το 1990, με τίτλο «Τον Βίο
Τετελεύτηκα». Στο βιβλίο αυτό, ο συγγραφέας, που ήταν και πρόεδρος του
Ελεγκτικού Συνεδρίου, περιγράφει τις απίστευτες εμπειρίες του. Σε οποιαδήποτε
δημοκρατική και ευνομούμενη χώρα, το βιβλίο αυτό θα είχε προκαλέσει θύελλα
αντιδράσεων και εισαγγελικών επεμβάσεων. Εν Ελλάδι πέρασε απαρατήρητο. Ο
λόγος απλός και ευκόλως κατανοητός: ο συγγραφέας περιγράφει ΟΡΓΙΑ
ΚΑΤΑΧΡΗΣΕΩΝ και ΣΠΑΤΑΛΩΝ στη δημόσια διοίκηση και αναφέρει σοβαρότατες
ατασθαλίες σε δήμους και κοινότητες. Ατασθαλίες που, συνολικά, ξεπερνούσαν τα 20
δις δραχμές την εποχή εκείνη…
Το ποσόν αυτό, βέβαια, ανεβαίνει σε αστρονομικά ύψη, αν διαβάσει κανείς τις
εκθέσεις του Λ. Ρακιντζή, Επιθεωρητού Δημοσίας Διοικήσεως, ο οποίος, στην
γνωστή έκθεσή του, περιγράφει τα σημεία και τέρατα που συμβαίνουν στους
Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοικήσεως, στις πολεοδομίες, στα Ελληνικά Ταχυδρομεία
και γενικά σε δημόσιους οργανισμούς. Σύμφωνα με υπολογισμούς του Οργανισμού
Οικονομικής Συνεργασίας και Αναπτύξεως (ΟΟΣΑ), το κόστος της διαφθοράς στην
ελληνική δημόσια διοίκηση αντιπροσωπεύει, ΕΤΗΣΙΩΣ, περί το 2% του
Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ) της χώρας, ήτοι, με τα σημερινά δεδομένα,
ένα ποσόν της τάξεως των 5 δις ευρώ. Έτσι, σε επίπεδο τριακονταετίας, φθάνουμε
αισίως τα 120 δις ευρώ.
Είναι λοιπόν, ηλίου φαεινότερο, ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι όντως
«επαχθές», όχι όμως για τους λόγους που επικαλούνται κάποιοι νομικοί που, ως
φαίνεται, τώρα ανακαλύπτουν τον τροχό της διαφθοράς και της γραφειοκρατικής
ασυδοσίας.
Υ.Γ.
Πως το βρήκατε, … ενδιαφέρον ή άλλη μία μαύρη προπαγάνδα κάποιου επιτήδειου?
Διαβάστε όμως και τον επίλογο, γιατί αυτό έχει σημασία σήμερα, για εμάς, τους
απλούς, μη προνομιούχους Ελληνες:
Το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι το γνήσιο προϊόν της καταληστεύσεως του
δημοσίου πλούτου από συντεχνίες, συνεταιρισμούς, συνδικαλιστικά σωματεία,
δημόσιες επιχειρήσεις και κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες. Όλος αυτός ο συρφετός
στην ελληνική, σοβιετικού τύπου, ΚΛΕΠΤΟΚΡΑΤΙΑ, ΔΙΝΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟΝ ΥΠΕΡ
ΠΑΝΤΩΝ ΑΓΩΝΑ, για ΝΑ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΕΙ Η ΧΩΡΑ. Είναι η μόνη ελπίδα τους.
Διότι, μία ελληνική κατάρρευση, θ’ αφήσει άθικτους όλους τους μηχανισμούς της
διαφθοράς και θα ενισχύσει τις εξουσίες των συντεχνιών.
Για παράδειγμα, επιχειρηματίες που τροφοδοτούν τις διάφορες φιλολογίες περί
επιστροφής στην δραχμή, είναι ξεκάθαρο, του τί επιδιώκουν. Έχοντας τεράστια χρέη
στο εσωτερικό και γερές καταθέσεις στο εξωτερικό, σε περίπτωση που η Ελλάδα
επιστρέψει στην δραχμή, ΝΟΜΙΖΟΥΝ, ΟΤΙ ΘΑ ΕΞΟΦΛΗΣΟΥΝ ΤΑ ΧΡΕΗ ΤΟΥΣ
ΣΕ ΥΠΟΤΙΜΗΜΕΝΕΣ ΔΡΑΧΜΕΣ, εισάγοντας υπερτιμημένα ευρώ. Θα συμβεί,
δηλαδή, ό,τι συνέβη στην πάλαι ποτέ Σοβιετική Ένωση, στην οποίαν οι ολιγάρχες της
νομενκλατούρας αγόρασαν σχεδόν τα πάντα, με υπερτιμημένα έναντι του ρουβλίου
δολλάρια που είχαν φυγαδεύσει στο εξωτερικό την περίοδο του κομμουνιστικού
καθεστώτος. Με το χρήμα αυτό οι ολιγάρχες, όχι μόνον απέκτησαν αμύθητες
περιουσίες, αλλά εγκατέστησαν και τις δικές τους πολιτικές εξουσίες. Έτσι, η
σημερινή Ρωσία ελέγχεται από τους ολιγάρχες του χρήματος και αυτούς που
αποτελούν το πολιτικό τους σκέλος.
Αυτό το μοντέλο «οραματίζονται» κάποιοι και για την Ελλάδα, γι’ αυτό και
ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟΝ, ΝΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΟΨΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ
ΕΥΡΩΠΗ. Δηλαδή, πέρα από την μεγάλη ληστεία, οι κύκλοι αυτοί επιχειρούν
σήμερα και μία πολιτικο-θεσμική ανατροπή. Το θέμα είναι τεράστιο και οι διάφορες
πτυχές του θ’ αναδεικνύονται όλο και πιο αδρά, όσο κυλά ο χρόνος. Και το ερώτημα
είναι: Τί μέλλει γενέσθαι στην μετά την μεγάλη ληστεία Ελλάδα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου