Τέσσερις ημέρες πριν τη σφαγή του Διστόμου, στις 6 Ιουνίου, οι σύμμαχοι είχαν αποβιβαστεί στη Νορμανδία. «Οι Γερμανοί άρχισαν να καταλαβαίνουν ότι κάτι πήγαινε στραβά στον πόλεμο που θεωρούσαν ότι ήταν νικητές! Έχασαν την ψυχραιμία τους! Μέσα στο καλοκαίρι του '44, είχαν γίνει τα μεγαλύτερα εγκλήματα από τους Ναζιστές στην Ελλάδα» σημείωσε ο δήμαρχος Διστόμου, Γιώργος Γεωργακός, σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στο δημαρχείο του χωριού.
Οι γερμανικές δυνάμεις βλέποντας ότι χάνουν τον πόλεμο σε όλα τα μέτωπα, προσπάθησαν να συγκροτήσουν την άμυνα τους στη Νορμανδία. Οι μονάδες που βρίσκονταν στην Ελλάδα έπρεπε να μετατεθούν, αλλά η παρουσία του αντάρτικου τις καθήλωνε στη χώρα μας. «Οι Γερμανία έστειλε τους ανώτερους αξιωματικούς στη Νορμανδία και άφησε στην Ελλάδα τους νεαρούς αξιωματικούς. Ο Fritz Lautenbach , ο λοχαγός των Ες-Ες, ο άνθρωπος που έμεινε στην ιστορία, ως ο άνθρωπος που έκανε τη σφαγή του Διστόμου, ήταν μόλις 21 ετών» μας πληροφόρησε ο Χρήστος Παπανικολάου, εθελοντής στο Μουσείο των Θυμάτων Ναζισμού του Διστόμου.
«Ένας Γερμανός - 100 Έλληνες»
Τις ημέρες του '44, υπήρχε μια ευρεία στρατηγική αντιμετώπισης της υποστήριξης των αντάρτικων στρατευμάτων με αντίποινα στον άμαχο πληθυσμό. «Ένας Γερμανός νεκρός-100 Έλληνες νεκροί», ήταν η εντολή της ναζιστικής Γερμανίας προς τους αξιωματικούς της. Στόχος των Ναζί ήταν να τρομοκρατήσουν τους Έλληνες, ώστε να πάψουν να ενισχύουν και να υποθάλπτουν τις αντάρτικες μονάδες που τους πολεμούσαν.
Στις 10 Ιουνίου του 1944 ο Fritz Lautenbach, λοχαγός των Eς-Ες του 2ου λόχου του 1ου τάγματος του 7ου τεθωρακισμένου συντάγματος της αστυνομίας SS, έλαβε διαταγή να μετακινήσει το λόχο του από τη Λειβαδιά προς το Δίστομο, Στείρι και Κυριάκι με σκοπό τον εντοπισμό ανταρτών στην δυτική πλευρά του Ελικώνα. Τα δύο πρώτα αυτοκίνητα που προπορεύονταν της φάλαγγας, ήταν ελληνικά επιταγμένα, γεμάτα με Γερμανούς στρατιώτες που είχαν ντυθεί χωριάτες μαυραγορίτες. Ήταν το «δόλωμα» των Γερμανών που θα προσέλκυε τους αντάρτες. Σύμφωνα με το αρχικό σχέδιο των Ες-Ες, οι αντάρτες βλέποντας τους μαυραγορίτες, θα τους έκαναν επίθεση για να τους αρπάξουν τα τρόφιμα. Έτσι, θα έπεφταν στην «παγίδα» των Ναζί και στη συνέχεια, με τη βοήθεια των ενισχύσεων που θα ακολουθούσαν, θα τους εξόντωναν.
Ταυτόχρονα, ο 10ος και 11ος λόχος του 3ου τάγματος από την Άμφισσα κατευθυνόταν προς το Δίστομο για να συναντήσουν τον 2ο λόχο. Οι τρεις λόχοι συναντήθηκαν χωρίς να έχουν εντοπίσει αντάρτες εκτός από 18 παιδιά που κρύβονταν σε γύρω στάνες. Έξι από τα παιδιά που προσπάθησαν να δραπετεύσουν εκτελέστηκαν. Τους υπόλοιπους τους κράτησαν ομήρους. Οι Γερμανοί μπήκαν στο Δίστομο εκφοβίζοντας τον άμαχο πληθυσμό. Διέταξαν να κλειστεί ο κόσμος στα σπίτια του γιατί όποιοι θα κυκλοφορούσαν έξω, θα θεωρούνταν αντάρτες και θα εκτελούνταν. Ο 2ος λόχος κατευθύνθηκε προς το Λιθαράκι, περιοχή του Στειρίου, αναζητώντας τους αντάρτες. Εκεί έπεσε σε ενέδρα των ανταρτών του ΕΛΑΣ. Η μάχη του Στειρίου ήταν σκληρή και κράτησε περίπου μέχρι τις δύο το μεσημέρι αναγκάζοντας τους Γερμανούς σε οπισθοχώρηση.
«Ο λόχος των ανταρτών του ΕΛΑΣ, μόλις είχε κατέβει από τον Ελικώνα. Βρισκόταν στον λόφο πίσω από το εκκλησάκι του Αη Γιώργη, μεταξύ Διστόμου και Στειρίου. Είχε κατέβει εκεί, για να ανασκουμπωθεί. Να πάρει καζάνια να βράσει τις ψείρες, να μπαλωθεί και να ανεφοδιαστεί. Κάποιος αγγελιοφόρος είχε ενημερώσει τους αντάρτες ότι γερμανικές φάλαγγες βρέθηκαν το πρωί στο Δίστομο. Έτσι τους έστησαν ενέδρα. Όταν πέρασαν τα πρώτα γερμανικά αυτοκίνητα, ξεκίνησε η μάχη. Από πίσω όμως, εμφανίστηκαν και άλλα γερμανικά αυτοκίνητα. Οι αντάρτες αιφνιδιάστηκαν. Αφού έριξαν και την τελευταία τους σφαίρα, μείνανε στο σημείο, μέχρι να φύγουν οι Γερμανοί για να πάρουν ότι μπορούσαν. Οι Γερμανοί πήραν τους τραυματίες και τους νεκρούς τους και γύρισαν στο Δίστομο. Είχαν ήδη πιάσει 12 παλικάρια σαν ομήρους στις Σέρρες και είχαν σκοτώσει άλλους έξι καθ΄οδόν», αναφέρει ο εθελοντής του Μουσείο Θυμάτων Ναζισμού, Χρήστος Παπανικολάου.
Ντροπιασμένος ο λοχαγός Lautenbach από την "ήττα", αναλαμβάνει την επιχείρηση αντιποίνων και εκτελεί τη διαταγή της σφαγής. Τον ιερέα του χωριού τον αποκεφάλισαν, βρέφη εκτελέστηκαν και γυναίκες βιάστηκαν πριν θανατωθούν. Η σφαγή σταμάτησε μόνο όταν νύχτωσε και οι Γερμανοί αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στην Λειβαδιά, αφού πρώτα έκαψαν τα σπίτια του χωριού. Οι εκτελέσεις συνεχίστηκαν και κατά την επιστροφή των Γερμανών στην βάση τους, καθώς σκότωναν όποιον άμαχο έβρισκαν στον δρόμο τους. Οι νεκροί του Διστόμου έφτασαν τους 228, εκ των οποίων οι 117 γυναίκες και 111 άντρες, ανάμεσά τους 53 παιδιά κάτω των 16 χρόνων. Η μαρτυρία του απεσταλμένου του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού, Eλβετού George Wehrly, ο οποίος έφτασε στο Δίστομο μετά από λίγες μέρες μιλάει για 600 νεκρούς στην ευρύτερη περιοχή. « Έπρεπε εφτά η ώρα το απόγευμα οι Γερμανοί να ήταν πίσω στη Λιβαδειά! Άλλωστε τι άλλο να κάνουν ρε παιδιά; Πόσο ακόμα να ξεκοιλιάσουν εγκύους; Πόσο ακόμα να σκοτώσουν μωρά παιδιά;» τόνισε ο Χρήστος Παπανικολάου.
Μετά την αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα, το Ελληνικό Γραφείο Εγκληματιών Πολέμου μπόρεσε να ανακαλύψει τον υπεύθυνο της Σφαγής, Χανς Ζάμπελ, ο οποίος είχε καταφύγει στο Παρίσι και είχε συλληφθεί. Οι γαλλικές αρχές τον παρέδωσαν στις ελληνικές, οι οποίες τον προφυλάκισαν.
Τον Αύγουστο του 1949 ομολόγησε την έκταση των γερμανικών θηριωδιών στο Δίστομο, αλλά δικαιολογήθηκε ότι εκτελούσε διαταγές ανωτέρων του. Κατά τη διάρκεια της προφυλάκισής του, ο Ζάμπελ εκδόθηκε προσωρινά στη Δυτική Γερμανία για άλλη υπόθεση, αλλά δεν επέστρεψε ποτέ στην Ελλάδα για να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των πράξεών του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου