30/6/10
Σκηνικό κρίσης - Τουρκικό σκάφος στη Σαμοθράκη ερευνά για πετρέλαιο
Σκηνικό κρίσης πάει να στήσει η Τουρκία στο Βόρειο Αιγαίο τις τελευταίες ώρες με το ωκεανογραφικό ερευνητικό σκάφος Α599 TCG Çeșme να προχωρά σε πετρελαϊκές έρευνες σε περιοχή, εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, σαφώς "υψηλού πετρελαϊκού ενδιαφέροντος", 15 μίλια βόρεια της Σαμοθράκης από τις 05.20 σήμερα μέχρι αργά το απόγευμα, όπως αναφέρουν ασφαλείς πληροφορίες του defencenet.gr (Ανανέωση 30/06 10.07: Στην ίδια θέση, και πλέοντας με την ίδια κατεύθυνση και ταχύτητα, το TCG Çeșme κινείται βόρει της Σαμοθράκης μέχρι αυτή την ώρα). Είχε εξέλθει από τον Ελλήσποντο περί τις 23.00 της 28/06. Πρακτικά έχουμε μία κίνηση ανάλογη με του "Χόρα" το 1976 και του "Σισμίκ" το 1987, αλλά αιφνιδιαστική, χωρίς τυμπανοκρουσίες από τουρκικής πλευράς.
Η κίνηση του τουρκικού ερευνητικού σκάφους στο Αιγαίο (απόπλου και πορεία βόρεια) έγινε αμέσως αντιληπτή από το Π.Ν. το οποίο έστειλε την κανονιοφόρο P 51 «Πολεμιστής», κλάσης Osprey 55, το οποίο από εκείνη την ώρα έχει γίνει η «σκιά» του.
Στην ευρύτερη περιοχή υπήρχαν δύο τουρκικά πολεμικά σκάφη, αλλά τώρα έχουν αποχωρήσει και δεν υπάρχει κανένα πολεμικό τους σε ολόκληρο το Αιγαίο. Το τουρκικό σκάφος κινείται με επαναλαμβανόμενη πορεία δυτικά-ανατολικά-δυτικά και είναι σαφές ότι έχει «λοκάρει» συγκεκριμένη περιοχή στο βυθό.
Στην ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΒΙΒΛΟ 2010-2011 που κυκλοφορεί αύριο 01/07 με τίτλο "ΕΛΛΑΔΑ-ΤΟΥΡΚΙΑ-ΚΥΠΡΟΣ: Δυνάμεις και εκτίμηση Απειλής" μπορείτε να βρείτε μία ολοκληρωμένη ανάλυση των αλλαγών στον συσχετισμό δυνάμεων που έχουν επέλθει στις επιχειρησιακές δυνατότητες Ελλάδας και Τουρκίας, το τελευταίο έτος, πρόβλεψη για την πιθανή διαμόρφωση των δυνάμεων αυτών μελλοντικά και αποκλειστικά άρθρα για το θέμα αυτό του υπουργού Εθνικής Άμυνας Ευάγγελου Βενιζέλου και των Αρχηγών των τεσσάρων Γενικών Επιτελείων.
Είναι η δεύτερη φορά τους τελευταίους είκοσι μήνες που η Τουρκία προχωρά σε παραβίαση του μνημονίου Παπούλια-Γιλμάζ του 1987 και προχωρά σε ωκεανογραφικές πετρελαϊκές έρευνες μετά το περιστατικό του μισθωμένου νορβηγικού ερευνητικού σκάφους MALENE OSTERVOLD (τουρκικών συμφερόντων) που ενεργούσε για λογαριασμό της τουρκικής εταιρίας πετρελαίων. Το σκάφος συνοδευόμενο από τη τουρκική φρεγάτα GEDIZ (τύπου O.H. Perry) άρχισε στις 14 Νοεμβρίου, έρευνες σε περιοχή 80 ναυτικά μίλια νότια-νοτιανατολικά του Καστελόριζου.
Φυσικά αυτό που συμβαίνει τώρα είναι πολύ πιο σοβαρό λόγω της εγγύτητας του σκάφους με περιοχές που στο παρελθόν έχουν παράξει υψηλή ένταση λόγω της επιθετικής συμπεριφοράς της Τουρκίας και για τον λόγο αυτό έχει σημάνει συναγερμός σε επιτελικό επίπεδο. Μάλιστα όπως και τότε έτσι και τώρα η κανονιοφόρος "Πολεμιστής", παρακολουθεί την τουρκική δραστηριότητα. Υπάρχει πολιτική εντολή να μην υπάρξει αύξηση των ελληνικών δυνάμεων στην περιοχή, παρά μόνον αν το τουρκικό Ναυτικό μεταφέρει μονάδες του.
Ερώτημα είναι αν έχει εκδοθεί από τους Τούρκους NAVTEX, όπως συνέβη στην περίπτωση του Καστελλόριζου το 2008 ή αν πρόκειται για 100% αιφνιδιαστική κίνηση.
Παρατηρητές εκτιμούν ότι το όλο σκηνικό έχει να κάνει με την ανακοίνωση εκ μέρους της κυβέρνησης ότι ξεκινούν πετρελαϊκές έρευνες εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων το αργότερο σε ένα χρόνο και την προετοιμασία κατάθεσης νομοσχεδίου για την δημιουργία δημιουργία δημόσιου φορέα έρευνας και αξιοποίησης των υδρογονανθράκων στην Ελλάδα.
Σε πτώση και το Μάιο οι καταθέσεις
Μείωση για πέμπτο διαδοχικό μήνα εμφάνισαν τον Μάιο οι καταθέσεις των ελληνικών νοικοκυριών και επιχειρήσεων, με το συνολικό αριθμό των απωλειών να ανέρχεται στα 18 δισ. ευρώ από τις αρχές του έτους, σύμφωνα με στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος που δόθηκαν στη δημοσιότητα την Τρίτη.
Οι καταθέσεις προς τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά διαμορφώθηκαν στα 220 δισ. ευρώ τον Μάιο από 222,1 δισ. τον Απρίλιο.
Βάσει των στοιχείων του Ιουνίου, οι καταθέσεις υποχώρησαν κατά 18 δις. ευρώ ή 7,6% τους πρώτους πέντε μήνες του έτους.
29/6/10
ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΟΛΟΙ 360 ΕΥΡΩ ΒΑΣΙΚΗ ΣΥΝΤΑΞΗ
Ο Λοβέρδος βγήκε στον Αυτιά και είπε ότι τη βασική σύνταξη των 360 ευρώ θα την παίρνουν όλοι όσοι έχουν φτάσει στα 65, είτε είναι ασφαλισμένοι, είτε ανασφάλιστοι, είτε έχουν δουλέψει τρεις μήνες ή 35 χρόνια, όμως...
...το νομοσχέδιο δεν λέει ακριβώς αυτό. Το νομοσχέδιο λέει πως η βασική σύνταξη, μειώνεται κατά 1/35 για κάθε χρόνο ασφάλισης που υπολείπεται των 35 ετών. Δηλαδή, ένας ασφαλισμένος με 15 χρόνια ασφάλισης, δεν θα πάρει 360 ευρώ αλλά 154 ευρώ το μήνα.
28/6/10
ΦΙΛΟΙ ΠΑΟΚΤΣΗΔΕΣ ΣΑΣ ΕΧΩ ΝΕΑ!
ΟΠΩΣ ΕΜΑΘΑ ΑΠΟ ΦΙΛΟΥΣ ΠΑΟΚΤΣΗΔΕΣ, Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΖΑΓΟΡΑΚΗΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΕΘΝΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΜΕ ΤΟ ΠΑΣΟΚ. ΕΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΤΟΤΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΠΑΟΚ ΕΙΝΑΙ ΖΟΦΕΡΟ.
Νέα έκδοση ΕΓΔ στα μέσα Ιουλίου
Στην έκδοση Εντόκων Γραμματίων του Δημοσίου (ΕΓΔ) σκοπεύει να προχωρήσει η κυβέρνηση στα μέσα Ιουλίου για την κάλυψη παλαιότερων εκδόσεων, σύμφωνα με τον υφυπουργό Οικονομικών Φίλιππο Σαχινίδη.
«Η Ελλάδα θα βγει στα μέσα Ιουλίου εκδίδοντας Έντοκα Γραμμάτια του Δημοσίου 3, 6 και 12 εβδομάδων», δήλωσε στο Reuters.
Σημειώνεται ότι τον Ιούλιο λήγουν ΕΓΔ συνολικής αξίας 4,56 δισ. ευρώ - 2,16 δισ. ευρώ σε 12μηνα και 6μηνα στις 16 Ιουλίου και 2,4 δισ. διάρκειας 13 εβδομάδων στις 23 Ιουλίου.
Βάσει του μνημονίου που έχει υπογράψει η Ελλάδα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Ένωση για τη λήψη δανείων ύψους 110 δισ. ευρώ, η χώρα μπορεί να συνεχίσει να εκδίδει Έντοκα Γραμμάτια του Δημοσίου. Δεν αναμένεται, ωστόσο, να προχωρήσει στην έκδοση τίτλων μεγαλύτερης διάρκειας πριν το 2012.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ »
«Η Ελλάδα θα βγει στα μέσα Ιουλίου εκδίδοντας Έντοκα Γραμμάτια του Δημοσίου 3, 6 και 12 εβδομάδων», δήλωσε στο Reuters.
Σημειώνεται ότι τον Ιούλιο λήγουν ΕΓΔ συνολικής αξίας 4,56 δισ. ευρώ - 2,16 δισ. ευρώ σε 12μηνα και 6μηνα στις 16 Ιουλίου και 2,4 δισ. διάρκειας 13 εβδομάδων στις 23 Ιουλίου.
Βάσει του μνημονίου που έχει υπογράψει η Ελλάδα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Ένωση για τη λήψη δανείων ύψους 110 δισ. ευρώ, η χώρα μπορεί να συνεχίσει να εκδίδει Έντοκα Γραμμάτια του Δημοσίου. Δεν αναμένεται, ωστόσο, να προχωρήσει στην έκδοση τίτλων μεγαλύτερης διάρκειας πριν το 2012.
27/6/10
Οχι αοριστολογίες, κύριε Σαμαρά
Ο πρόεδρος του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας Αντώνης Σαμαράς, στην «Πολυθεματική Προσυνεδριακή Συνδιάσκεψη» του κόμματός του (6 Ιουνίου 2010) φιλοδόξησε να καθορίσει την «ιδεολογία» του πολιτικού αυτού σχηματισμού: Ποιες «ιδέες» προτείνει στο κόμμα του «σαν ματογυάλια με τα οποία βλέπουμε και κρίνουμε την πολιτική», ποιες «αρχές» προκρίνει, ποια «πυξίδα» και «χάρτη», δηλαδή ποιον πολιτικό προσανατολισμό, ποιους κοινωνικούς στόχους.
Ομολόγησε με τόλμη και ευθύτητα την απουσία ιδεολογίας, το θεωρητικό κενό της πολιτικής του κόμματος στο οποίο αρχηγεύει. Ερμήνευσε το κενό ως στρατηγική, κάποτε, επιλογή: η Ν.Δ. προτίμησε «για πολλά πολλά χρόνια» να είναι «κόμμα πολυσυλλεκτικό». Φιλοδοξούσε να κερδίσει την ψήφο πολιτών κάθε ιδεολογικής προέλευσης που θα εκτιμούσαν τη «διαχειριστική» ικανότητα της Ν.Δ.
Απέδωσε ο κ. Σ. τη στρατηγική αυτή επιλογή σε μια προκατάληψη - ηττοπαθή παραδοχή: Οτι «στην Ελλάδα κυριαρχεί κατά 60% η Αριστερή και η Κεντροαριστερή Ιδεολογία». Επομένως η Ν.Δ. μπορούσε να κατακτήσει την εξουσία μόνο ξεγελώντας ή κολακεύοντας αριστερούς ψηφοφόρους. Αντιτάσσει ο κ. Σ. σε αυτή την ηττοπαθή προκατάληψη τη βεβαιότητά του για τον δυναμισμό που διεγείρει σε ένα κόμμα η πίστη σε δική του ιδεολογία. Οπως και τη διαπίστωση της αλλαγής - στροφής προς τα δεξιά κόμματα που παρατηρείται διεθνώς σήμερα.
(Αγνοεί ή αποσιώπησε ο κ. Σ. ότι το πρώτο στην Ελλάδα κόμμα που καυχήθηκε για τον χαμαιλεοντισμό του «πολυσυλλεκτικού» χαρακτήρα του ήταν ο σοσιαλεπώνυμος παπανδρεϊσμός – περιέλαβε στο ψηφοδέλτιό του από τον Μάρκο Βαφειάδη ώς τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο και τον Στέφανο Μάνο. Και στις πολυσυλλεκτικές φιλοδοξίες, όπως και σε πάμπολλα άλλα αμοραλιστικά τεχνάσματα, η Ν.Δ. παθητικά μιμήθηκε, «χωρίς αιδώ και λύπην», το ΠΑΣΟΚ. Ο «πολυσυλλεκτικός» χαρακτήρας ήταν η πιο απροκάλυπτη ομολογία και των δύο αυτών κομμάτων ότι δεν πιστεύουν σε τίποτα, έξω από την ηδονή της εξουσίας).
Ηταν πάντως θετικό βήμα η απόπειρα του κ. Σ. να θέσει πρόβλημα ιδεολογικής ραχοκοκαλιάς στο εκ γενετής ασπόνδυλο ιδεολογικά κόμμα της Ν.Δ. Πρέπει να επαινεθεί η τόλμη του, αλλά προκαλεί απορία ο επιφανειακός και ρητορικός τρόπος που έθεσε ένα τόσο νευραλγικό πρόβλημα η προσυνεδριακή του ομιλία.
Για να εξασφαλιστεί στοιχειώδης σοβαρότητα προβληματισμού, ήταν απαραίτητες εκ μέρους του κάποιες «οριστικές» (ορισμών) διασαφήσεις: Γιατί αντιδιαστέλλει τη Ν.Δ. προς τα κόμματα της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς: τη θεωρεί «δεξιό» κόμμα κατά την ετικέτα ή λόγω της πολιτικής που άσκησε και που επαγγέλλεται; Ποιο είναι για τον κ. Σ. το καταγωγικό και σε διεθνή χρήση νοηματικό περιεχόμενο της λέξης «Δεξιά»; Υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα (και υπήρχαν προϋποθέσεις να υπάρξει) κόμμα της «κλασικής» Δεξιάς; Ποια γνωρίσματα συγκροτούσαν την πολιτική ταυτότητα του άλλοτε «Λαϊκού» κόμματος, της αντιβενιζελικής παράταξης; Είχαν σχέση με την καπιταλιστική Δεξιά αυτά τα γνωρίσματα; Η Ν.Δ. δεν είναι το κόμμα που απάλλαξε την Ελλάδα από τη βασιλεία;
Ανάλογα ερωτήματα όφειλε να θέσει ο κ. Σ. για το τι σήμαινε και τι σημαίνει «Αριστερά» και «Κεντροαριστερά» στην Ελλάδα – να διασαφηνίσει προς τι ακριβώς αντιδιαστέλλεται το κόμμα του: Αν οι «Δεξιοί» εδώ δεν είχαν ιδέα για τις θέσεις του Ανταμ Σμιθ, το Ρικάρντο και του Μπένθαμ, μήπως είχαν οι «Αριστεροί» ιδέα (οι απλοί άνθρωποι της θυσιαστικής Αριστεράς) για τις θέσεις του Μαρξ και του Ενγκελς;
Με αδιευκρίνιστο το πεδίο της σημαντικής των λέξεων, αλλά και της ιδιαιτερότητας του ιδεολογικού τοπίου στην Ελλάδα, η επαινετή απόπειρα του κ. Σ. να προσφέρει ιδεολογία στο κόμμα του, να του αρθρώσει ραχοκοκαλιά, εκφυλίστηκε σε ρητορικές γενικότητες, σε συνθηματολογική κενολογία. Ο προσυνεδριακός λόγος του της 6ης Ιουνίου είναι, πραγματικά, μια οδυνηρή απογοήτευση.
Κηρύσσει ως ιδεολογική ιδιαιτερότητα - ταυτότητα της Ν.Δ. «τις ιδέες του Κοινωνικού Φιλελευθερισμού». Θεωρεί το περιεχόμενο του όρου αυτονόητο για όλους και τις ιδέες που οριοθετεί, προφανέστατες. Αναλαμβάνει, λοιπόν, έναν φλύαρο ρητορικό εκθειασμό της «αυτονόητης» κενολογίας: «Οι ιδέες του Κ.Φ. εκφράζουν αυθεντικά την ελληνική κοινωνία» (θεωρεί περιττό να μας εξηγήσει: γιατί). «Είναι ανθρωποκεντρική ιδεολογία»! «Παραπέμπει στη διαφύλαξη του κοινωνικού κράτους». «Οι αρχές του είναι αρχές της Ελευθερίας, της Ανταγωνιστικότητας, της Δικαιοσύνης, της Ισονομίας, της Αξιοκρατίας...» – συνελόντι ειπείν: είναι ο Κοινωνικός Φιλελευθερισμός συνταγή που εξασφαλίζει πάσαν αρετή και πάσαν ευτυχία. Τα τέσσερα πέμπτα της ομιλίας του κ. Σ. αποτελούν κενολογία εξυμνητική αοριστιών και γενικοτήτων.
Κρίμα, αληθινά κρίμα. Τόλμησε να μιλήσει για το σημαντικότερο πρόβλημα της Ν.Δ. ο κ. Σ., το ιδεολογικό της κενό, την απουσία κοινωνικών στόχων, και είναι φανερό ότι δεν καταλάβαινε ούτε ο ίδιος για τι ακριβώς μιλούσε. Αν είχε καταλάβει, θα προσπαθούσε να μελετήσει, να σκεφτεί και να μας πει, πώς το σλόγκαν του «Κοινωνικού Φιλελευθερισμού», που του γυάλισε, μεταφράζεται - σαρκώνεται σε πολιτική πράξη, σε κομματικό πρόγραμμα. Ποιες ριζοσπαστικές αλλαγές στη λειτουργία της Οικονομίας συνεπάγεται ο Κ.Φ., τι θα μεταβάλει στο φοροεισπραχτικό σύστημα, στην οργάνωση των Ασφαλιστικών Ταμείων, στον τρόπο ελέγχου των δημοσίων έργων. Σε τι θα διαφέρει η διαχείριση της Οικονομίας με τις αρχές του Κ.Φ. από τη διαχείριση που άσκησαν οι υπόδικοι σήμερα στις συνειδήσεις κ. Αλογοσκούφης και Παπαθανασίου.
Πώς θα μεταφραστούν οι «αξίες» του Κ.Φ. σε θεσμούς αξιοκρατίας στη Δημόσια Διοίκηση, σε έλεγχο και καταξίωση της ανθρώπινης ποιότητας. Ποιες θεσμικές αλλαγές στον συνδικαλισμό θα εμπνεύσει ο Κ.Φ. ώστε να χαλιναγωγηθεί, με κοινωνικά κριτήρια, η κτηνώδης ιδιοτέλεια των συντεχνιακών εκβιαστικών διεκδικήσεων. Ποια συγκεκριμένα μέτρα εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης υπαγορεύουν οι αρχές του Κ.Φ., πώς θα ξαναγίνουν τα διαλυμένα σήμερα σχολειά κυψέλες μάθησης, αγωγής, μόρφωσης χαρακτήρα, και τα πανεπιστήμια τόποι σπουδής και έρευνας, όχι αρένες άγρας κομματικών ανδραπόδων.
Είναι επείγουσα ανάγκη να καταλάβει ο κ. Σ. ότι αν δεν διαφοροποιηθεί πολύ συγκεκριμένα από την αοριστολογία και τις γενικότητες της «επικοινωνιακής» υποκρισίας του ΠΑΣΟΚ και των προκατόχων του αρχηγών της Ν.Δ., είναι από τώρα καταδικασμένος σε διασυρμό και ατίμωση ασύγκριτα οδυνηρότερη από αυτήν Καραμανλή του βραχέος. Αν έχει ιδεολογία, να την πει προτείνοντας συγκεκριμένες θεσμικές αλλαγές, χειροπιαστή πολιτική πρακτική.
Tου Χρηστου Γιανναρα
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ »
Ομολόγησε με τόλμη και ευθύτητα την απουσία ιδεολογίας, το θεωρητικό κενό της πολιτικής του κόμματος στο οποίο αρχηγεύει. Ερμήνευσε το κενό ως στρατηγική, κάποτε, επιλογή: η Ν.Δ. προτίμησε «για πολλά πολλά χρόνια» να είναι «κόμμα πολυσυλλεκτικό». Φιλοδοξούσε να κερδίσει την ψήφο πολιτών κάθε ιδεολογικής προέλευσης που θα εκτιμούσαν τη «διαχειριστική» ικανότητα της Ν.Δ.
Απέδωσε ο κ. Σ. τη στρατηγική αυτή επιλογή σε μια προκατάληψη - ηττοπαθή παραδοχή: Οτι «στην Ελλάδα κυριαρχεί κατά 60% η Αριστερή και η Κεντροαριστερή Ιδεολογία». Επομένως η Ν.Δ. μπορούσε να κατακτήσει την εξουσία μόνο ξεγελώντας ή κολακεύοντας αριστερούς ψηφοφόρους. Αντιτάσσει ο κ. Σ. σε αυτή την ηττοπαθή προκατάληψη τη βεβαιότητά του για τον δυναμισμό που διεγείρει σε ένα κόμμα η πίστη σε δική του ιδεολογία. Οπως και τη διαπίστωση της αλλαγής - στροφής προς τα δεξιά κόμματα που παρατηρείται διεθνώς σήμερα.
(Αγνοεί ή αποσιώπησε ο κ. Σ. ότι το πρώτο στην Ελλάδα κόμμα που καυχήθηκε για τον χαμαιλεοντισμό του «πολυσυλλεκτικού» χαρακτήρα του ήταν ο σοσιαλεπώνυμος παπανδρεϊσμός – περιέλαβε στο ψηφοδέλτιό του από τον Μάρκο Βαφειάδη ώς τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο και τον Στέφανο Μάνο. Και στις πολυσυλλεκτικές φιλοδοξίες, όπως και σε πάμπολλα άλλα αμοραλιστικά τεχνάσματα, η Ν.Δ. παθητικά μιμήθηκε, «χωρίς αιδώ και λύπην», το ΠΑΣΟΚ. Ο «πολυσυλλεκτικός» χαρακτήρας ήταν η πιο απροκάλυπτη ομολογία και των δύο αυτών κομμάτων ότι δεν πιστεύουν σε τίποτα, έξω από την ηδονή της εξουσίας).
Ηταν πάντως θετικό βήμα η απόπειρα του κ. Σ. να θέσει πρόβλημα ιδεολογικής ραχοκοκαλιάς στο εκ γενετής ασπόνδυλο ιδεολογικά κόμμα της Ν.Δ. Πρέπει να επαινεθεί η τόλμη του, αλλά προκαλεί απορία ο επιφανειακός και ρητορικός τρόπος που έθεσε ένα τόσο νευραλγικό πρόβλημα η προσυνεδριακή του ομιλία.
Για να εξασφαλιστεί στοιχειώδης σοβαρότητα προβληματισμού, ήταν απαραίτητες εκ μέρους του κάποιες «οριστικές» (ορισμών) διασαφήσεις: Γιατί αντιδιαστέλλει τη Ν.Δ. προς τα κόμματα της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς: τη θεωρεί «δεξιό» κόμμα κατά την ετικέτα ή λόγω της πολιτικής που άσκησε και που επαγγέλλεται; Ποιο είναι για τον κ. Σ. το καταγωγικό και σε διεθνή χρήση νοηματικό περιεχόμενο της λέξης «Δεξιά»; Υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα (και υπήρχαν προϋποθέσεις να υπάρξει) κόμμα της «κλασικής» Δεξιάς; Ποια γνωρίσματα συγκροτούσαν την πολιτική ταυτότητα του άλλοτε «Λαϊκού» κόμματος, της αντιβενιζελικής παράταξης; Είχαν σχέση με την καπιταλιστική Δεξιά αυτά τα γνωρίσματα; Η Ν.Δ. δεν είναι το κόμμα που απάλλαξε την Ελλάδα από τη βασιλεία;
Ανάλογα ερωτήματα όφειλε να θέσει ο κ. Σ. για το τι σήμαινε και τι σημαίνει «Αριστερά» και «Κεντροαριστερά» στην Ελλάδα – να διασαφηνίσει προς τι ακριβώς αντιδιαστέλλεται το κόμμα του: Αν οι «Δεξιοί» εδώ δεν είχαν ιδέα για τις θέσεις του Ανταμ Σμιθ, το Ρικάρντο και του Μπένθαμ, μήπως είχαν οι «Αριστεροί» ιδέα (οι απλοί άνθρωποι της θυσιαστικής Αριστεράς) για τις θέσεις του Μαρξ και του Ενγκελς;
Με αδιευκρίνιστο το πεδίο της σημαντικής των λέξεων, αλλά και της ιδιαιτερότητας του ιδεολογικού τοπίου στην Ελλάδα, η επαινετή απόπειρα του κ. Σ. να προσφέρει ιδεολογία στο κόμμα του, να του αρθρώσει ραχοκοκαλιά, εκφυλίστηκε σε ρητορικές γενικότητες, σε συνθηματολογική κενολογία. Ο προσυνεδριακός λόγος του της 6ης Ιουνίου είναι, πραγματικά, μια οδυνηρή απογοήτευση.
Κηρύσσει ως ιδεολογική ιδιαιτερότητα - ταυτότητα της Ν.Δ. «τις ιδέες του Κοινωνικού Φιλελευθερισμού». Θεωρεί το περιεχόμενο του όρου αυτονόητο για όλους και τις ιδέες που οριοθετεί, προφανέστατες. Αναλαμβάνει, λοιπόν, έναν φλύαρο ρητορικό εκθειασμό της «αυτονόητης» κενολογίας: «Οι ιδέες του Κ.Φ. εκφράζουν αυθεντικά την ελληνική κοινωνία» (θεωρεί περιττό να μας εξηγήσει: γιατί). «Είναι ανθρωποκεντρική ιδεολογία»! «Παραπέμπει στη διαφύλαξη του κοινωνικού κράτους». «Οι αρχές του είναι αρχές της Ελευθερίας, της Ανταγωνιστικότητας, της Δικαιοσύνης, της Ισονομίας, της Αξιοκρατίας...» – συνελόντι ειπείν: είναι ο Κοινωνικός Φιλελευθερισμός συνταγή που εξασφαλίζει πάσαν αρετή και πάσαν ευτυχία. Τα τέσσερα πέμπτα της ομιλίας του κ. Σ. αποτελούν κενολογία εξυμνητική αοριστιών και γενικοτήτων.
Κρίμα, αληθινά κρίμα. Τόλμησε να μιλήσει για το σημαντικότερο πρόβλημα της Ν.Δ. ο κ. Σ., το ιδεολογικό της κενό, την απουσία κοινωνικών στόχων, και είναι φανερό ότι δεν καταλάβαινε ούτε ο ίδιος για τι ακριβώς μιλούσε. Αν είχε καταλάβει, θα προσπαθούσε να μελετήσει, να σκεφτεί και να μας πει, πώς το σλόγκαν του «Κοινωνικού Φιλελευθερισμού», που του γυάλισε, μεταφράζεται - σαρκώνεται σε πολιτική πράξη, σε κομματικό πρόγραμμα. Ποιες ριζοσπαστικές αλλαγές στη λειτουργία της Οικονομίας συνεπάγεται ο Κ.Φ., τι θα μεταβάλει στο φοροεισπραχτικό σύστημα, στην οργάνωση των Ασφαλιστικών Ταμείων, στον τρόπο ελέγχου των δημοσίων έργων. Σε τι θα διαφέρει η διαχείριση της Οικονομίας με τις αρχές του Κ.Φ. από τη διαχείριση που άσκησαν οι υπόδικοι σήμερα στις συνειδήσεις κ. Αλογοσκούφης και Παπαθανασίου.
Πώς θα μεταφραστούν οι «αξίες» του Κ.Φ. σε θεσμούς αξιοκρατίας στη Δημόσια Διοίκηση, σε έλεγχο και καταξίωση της ανθρώπινης ποιότητας. Ποιες θεσμικές αλλαγές στον συνδικαλισμό θα εμπνεύσει ο Κ.Φ. ώστε να χαλιναγωγηθεί, με κοινωνικά κριτήρια, η κτηνώδης ιδιοτέλεια των συντεχνιακών εκβιαστικών διεκδικήσεων. Ποια συγκεκριμένα μέτρα εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης υπαγορεύουν οι αρχές του Κ.Φ., πώς θα ξαναγίνουν τα διαλυμένα σήμερα σχολειά κυψέλες μάθησης, αγωγής, μόρφωσης χαρακτήρα, και τα πανεπιστήμια τόποι σπουδής και έρευνας, όχι αρένες άγρας κομματικών ανδραπόδων.
Είναι επείγουσα ανάγκη να καταλάβει ο κ. Σ. ότι αν δεν διαφοροποιηθεί πολύ συγκεκριμένα από την αοριστολογία και τις γενικότητες της «επικοινωνιακής» υποκρισίας του ΠΑΣΟΚ και των προκατόχων του αρχηγών της Ν.Δ., είναι από τώρα καταδικασμένος σε διασυρμό και ατίμωση ασύγκριτα οδυνηρότερη από αυτήν Καραμανλή του βραχέος. Αν έχει ιδεολογία, να την πει προτείνοντας συγκεκριμένες θεσμικές αλλαγές, χειροπιαστή πολιτική πρακτική.
Tου Χρηστου Γιανναρα
26/6/10
Τα νέα όρια συνταξιοδότησης
Oι ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ δικαιούνται σήμερα σύνταξη με 10.500 ημέρες εργασίας στα 58 έτη. Ο χρόνος ασφάλισης το 2011 καθορίζεται σε 11.100 ημέρες και για κάθε επόμενο έτος αυξάνεται κατά 225 ημέρες και μέχρι τη συμπλήρωση 12.000...
ημερών ασφάλισης. Το όριο αυξάνεται από το 2011 και μέχρι τη συμπλήρωση του 60ού έτους.
Το όριο ηλικίας αναπροσαρμόζεται για τους ασφαλισμένους με 10.500 ημέρες ασφάλισης, εκ των οποίων οι 7.500 στα βαρέα. Συγκεκριμένα, αυξάνεται από το 2011 κατά εννέα μήνες ετησίως μέχρι τη συμπλήρωση του 60ού έτους για πλήρη σύνταξη και του 58ου για μειωμένη
25/6/10
Τι θα γινόταν εάν αποχωρούσε η Γερμανία από το ευρώ;
ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΟΡΟΣ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟΕΠΕΝΔΥΤΗ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΦΥΣΙΚΑ ΘΙΓΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΥΜΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΕΞΟΔΩΝ ΠΟΥ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΑΝ Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ, ΓΑΛΛΙΑ, ΑΓΓΛΙΑ. ΑΥΤ Η ΚΙΝΗΣΗ ΕΧΕΙ ΞΑΝΑΓΙΝΕΙ ΤΗΝ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ΕΒΔΟΜΗΝΤΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΧΩΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΕΤΡΕΛΑΪΚΉ ΚΡΙΣΗ. ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΕΚΕΙΝΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΜΕ ΜΙΚΡΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΠΟΥ ΟΜΩΣ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ. ΑΡΑ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΟΙ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΒΟΥΝΟ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ? Η ΛΕΓΟΜΕΝΗ ΠΕΤΡΕΛΑΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΡΑΤΗΣΕ 10 ΧΡΟΝΙΑ.
Άλλοτε η Γερμανία βρισκόταν στο επίκεντρο της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Οι κυβερνητικοί της αξιωματούχοι διαβεβαίωναν ότι η Γερμανία δεν ακολουθούσε ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική αλλά ενιαία ευρωπαϊκή πολιτική. Μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου, οι ηγέτες της χώρας συνειδητοποίησαν ότι η επανένωση της Γερμανίας θα ήταν εφικτή μόνο στο πλαίσιο μιας ενωμένης Ευρώπης και ήταν διατεθειμένοι να κάνουν θυσίες για να διασφαλίσουν την ευρωπαϊκή αποδοχή. Οι Γερμανοί θα μπορούσαν να δίνουν περισσότερα και να λαμβάνουν λιγότερα, διευκολύνοντας έτσι την εξασφάλιση συμφωνίας.
Αυτή η εποχή ανήκει στο παρελθόν. Το ευρώ βρίσκεται σε κρίση και η Γερμανία διαδραματίζει σε αυτή τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Οι Γερμανοί δεν αισθάνονται πλέον πλούσιοι, οπότε δεν θέλουν να συνεχίσουν να παίζουν το ρόλο του «μεγάλου πορτοφολιού» για την υπόλοιπη Ευρώπη. Μπορεί αυτή η μεταστροφή νοοτροπίας να είναι κατανοητή, αλλά έχει παγώσει τη διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Βάσει σχεδιασμού, το ευρώ [EUR=X] ήταν εξ αρχής ένα ατελές νόμισμα. Η Συνθήκη του Μάαστριχτ προέβλεπε τη σύσταση μιας νομισματικής ένωσης χωρίς πολιτική ενοποίηση –με κεντρική τράπεζα αλλά χωρίς κεντρικό υπουργείο Οικονομικών. Όσον αφορά στο δημόσιο χρέος, κάθε κράτος - μέλος της ευρωζώνης έπρεπε να κάνει το κουμάντο του.
Το γεγονός αυτό ήταν συγκαλυμμένο μέχρι που η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αποφάσισε να δεχθεί το δημόσιο χρέος όλων των κρατών της ευρωζώνης επί ίσοις όροις στο πλαίσιο των διευκολύνσεων χρηματοδότησης. Στην πράξη, αυτό σήμαινε ότι όλοι θα μπορούσαν να δανειστούν με το ίδιο επιτόκιο που δανείζεται η Γερμανία. Οι τράπεζες ήταν ευχαριστημένες που κέρδιζαν λίγα λεπτά επιπλέον από τους υποτιθέμενους τίτλους μηδενικού κινδύνου και φόρτωναν τον ισολογισμό τους με κρατικά ομόλογα των πιο αδύναμων χωρών.
Ο πρώτος κακός οιωνός ήταν η κατάρρευση της Lehman Brothers το Σεπτέμβριο 2008. Σε έκτακτη σύνοδο τον Οκτώβριο στο Παρίσι, οι υπουργοί Oικονομικών της ΕΕ αποφάσισαν να παρέχουν ουσιαστικές εγγυήσεις ούτως ώστε να μην επιτρέψουν την πτώχευση άλλου συστημικά σημαντικού χρηματοοικονομικού ιδρύματος. Όμως η Γερμανίδα καγκελάριος, Άνγκελα Μέρκελ, ήταν αντίθετη με την παροχή κοινών εγγυήσεων σε επίπεδο ΕΕ –κάθε χώρα έπρεπε να φροντίσει για τις τράπεζές της, υποστήριζε.
Σε πρώτη φάση, οι χρηματοοικονομικές αγορές ήταν τόσο εντυπωσιασμένες με τις εγγυήσεις που δεν πρόσεξαν καν τη διαφορά. Παρατηρήθηκε εκροή κεφαλαίων από τις χώρες που δεν είχαν τη δυνατότητα να παρέχουν ανάλογες εγγυήσεις, καθώς οι διαφορές επιτοκίου ανάμεσα στα κράτη της ευρωζώνης παρέμεναν ελάχιστες. Σε αυτό το σημείο ήταν που οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης –ιδίως η Ουγγαρία και τα κράτη της Βαλτικής– βρέθηκαν σε πολύ δύσκολη θέση και έπρεπε να διασωθούν.
Τότε ήταν που οι χρηματοοικονομικές αγορές άρχισαν να ανησυχούν για τη συσσώρευση κρατικών τίτλων, με αποτέλεσμα η ψαλίδα των επιτοκίων να αρχίζει να ανοίγει. Η Ελλάδα βρέθηκε στο επίκεντρο της προσοχής όταν η νέα της κυβέρνηση αποκάλυψε ότι οι προκάτοχοί της δήλωσαν ψευδή στοιχεία για το δημοσιονομικό έλλειμμα του 2009.
Οι ευρωπαϊκές αρχές άργησαν να αντιδράσουν, καθώς υπήρχε τεράστια διάσταση απόψεων ανάμεσα στα κράτη μέλη της ευρωζώνης. Η Γαλλία ήταν διατεθειμένη μαζί με άλλες χώρες να δείξουν αλληλεγγύη, αλλά η Γερμανία –η οποία είχε τραύματα από δύο εκτινάξεις τιμών μέσα στον 20ό αιώνα– αποστρεφόταν την ιδέα δημιουργίας πληθωριστικών πιέσεων. (Η αλήθεια είναι πως, όταν η Γερμανία συμφώνησε να υιοθετήσει το ευρώ, επέμενε να προβλεφθούν ισχυρές δικλείδες ασφαλείας για τη διατήρηση της αξίας του νέου νομίσματος και το συνταγματικό της δικαστήριο επιβεβαίωσε την απαγόρευση των διασώσεων από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ.)
Επιπλέον, εν αναμονή γενικών εκλογών το Σεπτέμβριο 2009, οι Γερμανοί πολιτικοί χρονοτριβούσαν. Η κρίση στην Ελλάδα φούντωσε και εξαπλώθηκε και σε άλλες χώρες με υψηλά ελλείμματα. Όταν οι Ευρωπαίοι ηγέτες αποφάσισαν επιτέλους να δράσουν, θα έπρεπε να παράσχουν ένα πολύ μεγαλύτερο πακέτο διάσωσης από αυτό που θα χρειαζόταν εάν ενεργούσαν νωρίτερα. Επίσης, προκειμένου να καθησυχάσουν τις αγορές, οι αρχές ένιωσαν υποχρεωμένες να συστήσουν το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοοικονομικής Σταθεροποίησης –με κεφάλαιο ύψους 500 δισ. ευρώ από τα κράτη μέλη συν 250 δισ. ευρώ από το ΔΝΤ
Η ανησυχία στις αγορές, όμως, δεν καταλάγιασε, καθώς η Γερμανία υπαγόρευσε τους όρους του Ταμείου, οι οποίοι είχαν τελικώς τη μορφή κυρώσεων. Οι επενδυτές, από την άλλη, σωστά θεώρησαν ότι η μείωση των ελλειμμάτων σε συνθήκες υψηλής ανεργίας θα επιφέρει αύξηση της ανεργίας, καθιστώντας ακόμη πιο δύσκολη τη δημοσιονομική προσαρμογή. Ακόμη και εάν επιτευχθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς θα ανακτήσουν οι χώρες αυτές την ανταγωνιστικότητά τους δίνοντας ώθηση στην ανάπτυξη. Χωρίς συναλλαγματική υποτίμηση, η διαδικασία προσαρμογής θα συμπιέσει τους μισθούς και τις τιμές, αυξάνοντας τις πιθανότητες αποπληθωρισμού.
Οι πολιτικές που έχουν επιβληθεί σήμερα στην ευρωζώνη έρχονται σε άμεση αντίθεση με τα διδάγματα της Μεγάλης Ύφεσης της δεκαετίας του 1930 και απειλούν να παρασύρουν την Ευρώπη σε μια περίοδο παρατεταμένης αποτελμάτωσης –στην καλύτερη περίπτωση. Σε αυτή την περίπτωση, θα παρατηρηθεί δυσαρέσκεια και κοινωνική αποσταθεροποίηση. Στο χειρότερο σενάριο, η ΕΕ θα παραλύσει ή θα διαλυθεί εξαιτίας της έξαρσης της ξενοφοβίας και του εθνικιστικού εξτρεμισμού.
Εάν συνέβαινε αυτό, μεγάλο μέρος της ευθύνης θα αναλογούσε στη Γερμανία. Δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς τη Γερμανία επειδή επιδιώκει ένα ισχυρό νόμισμα και έναν ισοσκελισμένο προϋπολογισμό, αλλά ως η ισχυρότερη και πλέον αξιόπιστη χώρα, επιβάλλει άθελά της στην υπόλοιπη ευρωζώνη αποπληθωριστικές πολιτικές. Δύσκολα ο γερμανικός λαός θα παραδεχτεί πόσο επιβλαβείς είναι οι πολιτικές της Γερμανίας για την υπόλοιπη Ευρώπη, καθώς με τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το ευρώ, ο αποπληθωρισμός θα κάνει τη Γερμανία πιο ανταγωνιστική στις διεθνείς αγορές, σπρώχνοντας τις πιο αδύναμες χώρες ακόμη πιο βαθιά μέσα στην ύφεση και ταυτόχρονα αυξάνοντας το βάρος του χρέους τους.
Οι Γερμανοί θα έπρεπε να κάνουν το εξής νοητό πείραμα: αποχώρηση από το ευρώ. Το αναγεννημένο μάρκο θα εκτινασσόταν, ενώ το ευρώ θα βούλιαζε. Η υπόλοιπη Ευρώπη θα γινόταν ανταγωνιστική και θα μπορούσε να χαράξει πορεία εξόδου από τα προβλήματα –ενώ η Γερμανία θα ανακάλυπτε πόσο επώδυνο μπορεί να αποδειχθεί ένα υπερτιμημένο νόμισμα. Το εμπορικό της ισοζύγιο θα γινόταν αρνητικό και θα παρατηρούνταν εκτεταμένη ανεργία. Οι γερμανικές τράπεζες θα υφίσταντο σημαντικές απώλειες και θα χρειάζονταν γενναίες ενέσεις δημόσιου χρήματος –η κυβέρνηση, βέβαια, θα θεωρούσε πιο σωστό πολιτικά να διασώσει τις γερμανικές τράπεζες παρά την Ελλάδα ή την Ισπανία. Θα υπήρχαν, όμως, και μερικά ακόμη οφέλη: οι Γερμανοί συνταξιούχοι θα μετακόμιζαν στην Ισπανία και θα ζούσαν σαν βασιλιάδες, βοηθώντας ταυτόχρονα την ανάκαμψη της αγοράς ακινήτων της Ισπανίας.
Φυσικά, το επιχείρημα αυτό είναι άκρως υποθετικό, καθώς σε περίπτωση που εγκατέλειπε η Γερμανία το ευρώ, οι πολιτικές συνέπειες θα ήταν αδιανόητες. Το νοητό πείραμα, όμως, ίσως βοηθήσει στην αποτροπή της εκπλήρωσης του αδιανόητου.
Του Τζορτζ Σόρος
23/6/10
ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΜΕΤΑ ΤΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΤΗΣ η Αργεντινή βγήκε στις αγορές
Η Αργεντινή μια οικονομία μοντέλο το 2001 χρεοκόπησε. Σήμερα εννιά χρόνια μετά αποπειράθηκε να επανέλθει, πρώτη φορά από το 2001, στις χρηματαγορές για δανεισμό και η Αργεντινή πέτυχε κάλυψη σε ποσοστό 66% στην προσφορά κρατικών τίτλων της. Η Ελλάδα...
...στοχεύει να βγει στις αγορές σε τρεις φορές λιγότερο χρόνο (τρία χρόνια είναι ο μηχανισμός στήριξης) και χωρίς να μπορεί να υποτιμήσει το νόμισμά της...
Λέτε να μπορέσουμε;
ΥΠΟΙΚ: Θα τα καταφέρουμε χωρίς αναδιάρθρωση χρέους(xaxa Real Time Spread 10ετούς ομολόγου : 793,8 13:32)
Την πεποίθησή του ότι η Ελλάδα θα ξεπεράσει τη δημοσιονομική κρίση χωρίς να χρειαστεί να αναδιαρθρώσει το χρέος της, εξέφρασε ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Handelsblatt.
«Συνεχίζουμε να έχουμε πρόβλημα αξιοπιστίας», ανέφερε ο κ. Παπακωνσταντίνου, εκτιμώντας ωστόσο ότι η χώρα θα ξεπεράσει την κρίση χωρίς αναδιάρθρωση χρέους.
«Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να καταστραφεί η νομισματική ένωση από την υπερβολική αντίδραση των αγορών», τόνισε ο υπουργός στη συνέντευξή του.
«Βλέπω φως στο τούνελ», ανέφερε χαρακτηριστικά, ενώ εκτίμησε ότι στο τέλος της χρονιάς η κατάσταση στη χώρα θα είναι καλύτερη απ’ ό,τι αναμενόταν μέχρι σήμερα και η έξοδος από την ύφεση θα έρθει ταχύτερα, με την Ελλάδα να επιστρέφει σε αναπτυξιακή τροχιά από τα μέσα του 2011.
Ο κ. Παπακωνσταντίνου παραδέχτηκε πάντως ότι τόσο η Ισπανία όσο και η Πορτογαλία βρίσκονται σε πολύ καλύτερη κατάσταση από την Ελλάδα.
Νέα έκδοση ΕΓΔ τον Ιούλιο
Εν τω μεταξύ, όπως γράφει σήμερα η «Ν», ο Οργανισμός Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους ΟΔΔΗΧ προετοιμάζεται για νέα έκδοση εντόκων γραμματίων, η οποία θα πραγματοποιηθεί σε δύο δόσεις εντός του Ιουλίου.
Η έκδοση αυτή θα είναι η πρώτη μετά την ένταξη της Ελλάδας στον μηχανισμό στήριξης ΕΕ/ΔΝΤ και την εξασφάλιση δανείων ύψους 110 δισ. ευρώ. Αποκτά εξάλλου ιδιαίτερη σημασία, καθώς θα είναι η πρώτη έξοδος της Ελλάδας στις αγορές από τιε 20 Απριλίου, όταν πραγματοποιήθηκε η τελευταία έκδοση εντόκων γραμματίων τρίμηνης διάρκειας.
Η λήξη των δεκαετών ομολόγων, ύψους 8,5 δισ. ευρώ, στις 19 Μαΐου αποπληρώθηκε με το ποσό των 20 δισ. ευρώ που καταβλήθηκε από τον μηχανισμό στήριξης.
Ωστόσο, το μνημόνιο της Ελλάδας με ΕΕ/ΔΝΤ προβλέπει ότι οι λήξεις βραχυπρόθεσμων τίτλων (ανά τρίμηνο) θα ανανεώνονται μέσω δημοπρασιών και δεν θα χρησιμοποιηθούν κεφάλαια από το μηχανισμό.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι εντός του Ιουλίου λήγουν:
- Έντοκα γραμμάτια τρίμηνης διάρκειας (έκδοσης Απριλίου 2010) ύψους 2,46 δισ. ευρώ.
- Έντοκα γραμμάτια εξάμηνης διάρκειας (έκδοσης Ιανουαρίου 2010) ύψους 1,28 δισ. ευρώ.
- Έντοκα γραμμάτια ετήσιας διάρκειας (έκδοσης Ιουλίου 2009) ύψους 1,12 δισ. ευρώ.
Real Time Spread 10ετούς ομολόγου : 793,8 13:32
ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ Spread 10ετούς ομολόγου ΤΑ ΕΤΗΣΙΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ 15%.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ »
«Συνεχίζουμε να έχουμε πρόβλημα αξιοπιστίας», ανέφερε ο κ. Παπακωνσταντίνου, εκτιμώντας ωστόσο ότι η χώρα θα ξεπεράσει την κρίση χωρίς αναδιάρθρωση χρέους.
«Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να καταστραφεί η νομισματική ένωση από την υπερβολική αντίδραση των αγορών», τόνισε ο υπουργός στη συνέντευξή του.
«Βλέπω φως στο τούνελ», ανέφερε χαρακτηριστικά, ενώ εκτίμησε ότι στο τέλος της χρονιάς η κατάσταση στη χώρα θα είναι καλύτερη απ’ ό,τι αναμενόταν μέχρι σήμερα και η έξοδος από την ύφεση θα έρθει ταχύτερα, με την Ελλάδα να επιστρέφει σε αναπτυξιακή τροχιά από τα μέσα του 2011.
Ο κ. Παπακωνσταντίνου παραδέχτηκε πάντως ότι τόσο η Ισπανία όσο και η Πορτογαλία βρίσκονται σε πολύ καλύτερη κατάσταση από την Ελλάδα.
Νέα έκδοση ΕΓΔ τον Ιούλιο
Εν τω μεταξύ, όπως γράφει σήμερα η «Ν», ο Οργανισμός Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους ΟΔΔΗΧ προετοιμάζεται για νέα έκδοση εντόκων γραμματίων, η οποία θα πραγματοποιηθεί σε δύο δόσεις εντός του Ιουλίου.
Η έκδοση αυτή θα είναι η πρώτη μετά την ένταξη της Ελλάδας στον μηχανισμό στήριξης ΕΕ/ΔΝΤ και την εξασφάλιση δανείων ύψους 110 δισ. ευρώ. Αποκτά εξάλλου ιδιαίτερη σημασία, καθώς θα είναι η πρώτη έξοδος της Ελλάδας στις αγορές από τιε 20 Απριλίου, όταν πραγματοποιήθηκε η τελευταία έκδοση εντόκων γραμματίων τρίμηνης διάρκειας.
Η λήξη των δεκαετών ομολόγων, ύψους 8,5 δισ. ευρώ, στις 19 Μαΐου αποπληρώθηκε με το ποσό των 20 δισ. ευρώ που καταβλήθηκε από τον μηχανισμό στήριξης.
Ωστόσο, το μνημόνιο της Ελλάδας με ΕΕ/ΔΝΤ προβλέπει ότι οι λήξεις βραχυπρόθεσμων τίτλων (ανά τρίμηνο) θα ανανεώνονται μέσω δημοπρασιών και δεν θα χρησιμοποιηθούν κεφάλαια από το μηχανισμό.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι εντός του Ιουλίου λήγουν:
- Έντοκα γραμμάτια τρίμηνης διάρκειας (έκδοσης Απριλίου 2010) ύψους 2,46 δισ. ευρώ.
- Έντοκα γραμμάτια εξάμηνης διάρκειας (έκδοσης Ιανουαρίου 2010) ύψους 1,28 δισ. ευρώ.
- Έντοκα γραμμάτια ετήσιας διάρκειας (έκδοσης Ιουλίου 2009) ύψους 1,12 δισ. ευρώ.
Real Time Spread 10ετούς ομολόγου : 793,8 13:32
ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ Spread 10ετούς ομολόγου ΤΑ ΕΤΗΣΙΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ 15%.
22/6/10
Μόσχα: "Ο South Stream θα περάσει από την Ρουμανία αντί Βουλγαρίας και Ελλάδας"!
Την εναλλακτική χάραξη του South Stream μέσω Ρουμανίας, εξήγγειλλε ουσιαστικά πριν λίγες ώρες η Μόσχα: "Η Ρωσία δεν θα εγκαταλείψει τα σχέδια για τον αγωγό South Stream, ακόμη και αν η Βουλγαρία αποσύρει τη συμμετοχή της", δήλωσε ο πρόεδρος του Ρωσικού Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου και πρώην πρωθυπουργός Γεβγκένι Πριμακόφ. Η εξέλιξη αυτή αφήνει εκτός νυμφώνος, εκτός Βουλγαρίας, φυσικά και την Ελλάδα, τις δύο κυβερνήσεις των οποίων η Μόσχα θεωρεί ως "εξαιρετικά ευήκοες" στις επιθυμίες της Ουάσιγκτον. Έτσι μέσα σε εννέα μήνες η Ελλάδα κινδυνεύει να απαλειφθεί άμεσα και πλήρως από τον ενεργειακό χάρτη της Ευρώπης!
"Έχουμε εναλλακτικές λύσεις και δεν πρόκειται να υποχωρήσουμε, θα υλοποιηθεί σε κάθε περίπτωση", δήλωσε στο περιθώριο εκδήλωσης στη Σοφια, στέλνοντας μήνυμα στη βουλγαρική κυβέρνηση. "Οι σχέσεις της Βουλγαρίας με τη Ρωσία δεν πρέπει να καταστούν όμηροι των πρόσκαιρων συμφερόντων της κυβέρνησης", πρόσθεσε.
Ο ρωσικός Τύπος εκτιμά ότι η εναλλακτική λύση αφορά στη διέλευση του αγωγού από τη Ρουμανία, η οποία έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον συμμετοχής. Βάσει του αρχικού σχεδιασμού ο South Stream θα ξεκινά από το ρωσικό λιμάνι του Νοβοροσίσκ και θα καταλήγει στη Βάρνα της Βουλγαρίας.
Με την παραπάνω φράση ο Γ.Πριμακόφ, ουσιαστικά επιβεβαιώνει το δημοσίευμα (πρακτικά, παγκόσμια αποκλειστικότητα) του defencenet.gr της 14ης Νοεμβρίου 2009 σύμφωνα με το οποίο η Μόσχα προχώρησε σε εναλλακτική χάραξη μέσω της Ρουμανίας, ενώ δεν αποκλείει και την χάραξη μέσω Τουρκίας και Ελλάδος. Η δεύτερη εκδοχή είναι "το μη χείρον βέλτιστον", αλλά οπωσδήποτε θα είμαστε στρατηγικά εξαρτημένοι από την Άγκυρα.
Τότε γράφαμε ότι "Μία εξέλιξη που υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε να αποβεί αρνητική για την ελληνική διαπραγματευτική θέση (ειδικά μετά τους πάσης φύσεως εγχώριους "λεονταρισμούς" κατά των αγωγών) σε ότι αφορά τον South Stream, αλλά και όλο το πλέγμα των ελληνορωσικών σχέσεων, συνέβη πριν από λίγες ώρες:
Η Σλοβενία υπέγραψε με τη Ρωσία συμφωνία για να συμμετάσχει στο σχέδιο του αγωγού φυσικού αερίου South Stream, στη συνάντηση που είχαν σήμερα οι πρωθυπουργοί των δύο χωρών στο Νόβο Ογκάρεβο, στην περιοχή της Μόσχας.
Με δεδομένη την συμμετοχή της Σερβίας, αν στον South Stream συμμετάσχει τελικά και η Ρουμανία - όλα δείχνουν ότι η ρουμανική συμμετοχή θα γίνει δεκτή από την Ρωσία - τότε η Βουλγαρία και η Ελλάδα, θα μπορούσαν να χάσουν το στρατηγικό πλεονέκτημα, αφού ο αγωγός από τον Εύξεινο Πόντο, διαμέσου Ρουμανίας, Σερβίας και Σλοβενίας θα έφτανε με πολύ οικονομικότερο τρόπο (χερσαίος αντί θαλάσσιος αγωγός) στην αγορά της Ιταλίας απ'ότι μέσω Ελλάδας, Ιονίου και Αδριατικής Θάλασσας. Η Κροατία έχει ζητήσει επίσης να συμπεριληφθεί στο σχέδιο της πορείας του αγωγού".
Η απόφαση της Ρωσίας να προχωρήσει σε εναλλακτική χάραξη έχει ιδιαίτερη αξία αν θεωρήσουμε ότι μέχρι στιγμής η κυβέρνηση του Μπόϊκο Μπορίσοφ δεν έχει φέρει καμία αντίρρηση στον South Stream: Πιθανότατα οι Ρώσοι ωθούν εκτός South Stream, Βουλγαρία και Ελλάδα!.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ »
"Έχουμε εναλλακτικές λύσεις και δεν πρόκειται να υποχωρήσουμε, θα υλοποιηθεί σε κάθε περίπτωση", δήλωσε στο περιθώριο εκδήλωσης στη Σοφια, στέλνοντας μήνυμα στη βουλγαρική κυβέρνηση. "Οι σχέσεις της Βουλγαρίας με τη Ρωσία δεν πρέπει να καταστούν όμηροι των πρόσκαιρων συμφερόντων της κυβέρνησης", πρόσθεσε.
Ο ρωσικός Τύπος εκτιμά ότι η εναλλακτική λύση αφορά στη διέλευση του αγωγού από τη Ρουμανία, η οποία έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον συμμετοχής. Βάσει του αρχικού σχεδιασμού ο South Stream θα ξεκινά από το ρωσικό λιμάνι του Νοβοροσίσκ και θα καταλήγει στη Βάρνα της Βουλγαρίας.
Με την παραπάνω φράση ο Γ.Πριμακόφ, ουσιαστικά επιβεβαιώνει το δημοσίευμα (πρακτικά, παγκόσμια αποκλειστικότητα) του defencenet.gr της 14ης Νοεμβρίου 2009 σύμφωνα με το οποίο η Μόσχα προχώρησε σε εναλλακτική χάραξη μέσω της Ρουμανίας, ενώ δεν αποκλείει και την χάραξη μέσω Τουρκίας και Ελλάδος. Η δεύτερη εκδοχή είναι "το μη χείρον βέλτιστον", αλλά οπωσδήποτε θα είμαστε στρατηγικά εξαρτημένοι από την Άγκυρα.
Τότε γράφαμε ότι "Μία εξέλιξη που υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε να αποβεί αρνητική για την ελληνική διαπραγματευτική θέση (ειδικά μετά τους πάσης φύσεως εγχώριους "λεονταρισμούς" κατά των αγωγών) σε ότι αφορά τον South Stream, αλλά και όλο το πλέγμα των ελληνορωσικών σχέσεων, συνέβη πριν από λίγες ώρες:
Η Σλοβενία υπέγραψε με τη Ρωσία συμφωνία για να συμμετάσχει στο σχέδιο του αγωγού φυσικού αερίου South Stream, στη συνάντηση που είχαν σήμερα οι πρωθυπουργοί των δύο χωρών στο Νόβο Ογκάρεβο, στην περιοχή της Μόσχας.
Με δεδομένη την συμμετοχή της Σερβίας, αν στον South Stream συμμετάσχει τελικά και η Ρουμανία - όλα δείχνουν ότι η ρουμανική συμμετοχή θα γίνει δεκτή από την Ρωσία - τότε η Βουλγαρία και η Ελλάδα, θα μπορούσαν να χάσουν το στρατηγικό πλεονέκτημα, αφού ο αγωγός από τον Εύξεινο Πόντο, διαμέσου Ρουμανίας, Σερβίας και Σλοβενίας θα έφτανε με πολύ οικονομικότερο τρόπο (χερσαίος αντί θαλάσσιος αγωγός) στην αγορά της Ιταλίας απ'ότι μέσω Ελλάδας, Ιονίου και Αδριατικής Θάλασσας. Η Κροατία έχει ζητήσει επίσης να συμπεριληφθεί στο σχέδιο της πορείας του αγωγού".
Η απόφαση της Ρωσίας να προχωρήσει σε εναλλακτική χάραξη έχει ιδιαίτερη αξία αν θεωρήσουμε ότι μέχρι στιγμής η κυβέρνηση του Μπόϊκο Μπορίσοφ δεν έχει φέρει καμία αντίρρηση στον South Stream: Πιθανότατα οι Ρώσοι ωθούν εκτός South Stream, Βουλγαρία και Ελλάδα!.
ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Απλήρωτοι οι εργαζόμενοι ιδιωτικών νευροψυχιατρικών κλινικών
Απλήρωτοι παραμένουν εδώ και τέσσερις μήνες οι εργαζόμενοι των νευροψυχιατρικών κλινικών "Άγιος Γεώργιος", "Αγία Μαρίνα" και "Άγιος Αντώνιος" του Κων. Γ. Στασινόπουλου, σύμφωνα με καταγγελίες του Σωματείου Εργαζομένων Ιδιωτικών Κλινικών Βόρειας Ελλάδας.
Όπως ανέφερε...
κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου η πρόεδρος του Σωματείου, Άννα Αθανασιάδου, το πρόβλημα ξεκίνησε τον περασμένο Μάρτιο, όταν οι εργαζόμενοι αναγκάστηκαν να κάνουν παράσταση στην Επιθεώρηση Εργασίας και να καταθέσουν μήνυση, διότι δεν τούς καταβλήθηκε ο μισθός του Φεβρουαρίου. Το πρόβλημα συνεχίστηκε και τους επόμενους μήνες, ενώ και για την καταβολή του δώρου του Πάσχα οι εργαζόμενοι αναγκάστηκαν να αποταθούν στην Επιθεώρηση Εργασίας. Μάλιστα, πριν από 15 ημέρες, πέντε από τους εργαζόμενους των συγκεκριμένων κλινικών προχώρησαν σε επίσχεση εργασίας, όπως τονίστηκε.
Οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν ότι, το χρέος των κλινικών προς αυτούς έχει φτάσει στις 900.000 ευρώ και ότι δέχονται απειλές για απολύσεις, χωρίς αποζημίωση, μόλις ψηφιστεί ο νέος νόμος για το ασφαλιστικό.
Παράλληλα, αναφέρουν πως ως λόγος της καθυστέρησης ή μη καταβολής των αμοιβών τους προβάλλεται το επιχείρημα ότι, «δεν υπάρχουν χρήματα διότι δεν πληρώνουν τα ασφαλιστικά ταμεία». Όπως, εξάλλου, είπε η κ. Αθανασιάδου, ο συγκεκριμένος όμιλος προφασίζεται έλλειψη χρημάτων, αλλά ετοιμάζεται να κάνει επενδύσεις και να ανοίξει νέες κλινικές στη Θράκη.
Από το γραφεία της εταιρείας Κων. Γ . Στασινόπουλος Νευροψυχιατρικές Κλινικές ΑΕ δεν θέλησαν να απαντήσουν σε σχετικές ερωτήσεις του ΑΠΕ-ΜΠΕ, λέγοντας ότι δεν υπάρχει κάποιος υπεύθυνος και ότι ο κ. Στασινόπουλος απουσιάζει εκτός Θεσσαλονίκης.
Τα μέλη του Σωματείου Εργαζομένων Ιδιωτικών Κλινικών Βόρειας Ελλάδας θα δώσουν το "παρών" στην αυριανή απεργία.
20/6/10
«Χαλασοχώρηδες»: μονά-ζυγά δικά τους
Μοιάζει απειλητικά δυσοίωνο: Ακόμα και με δεδομένη την κατάρρευση, με τη χώρα να επιτροπεύεται, να έχει ανταλλάξει την εθνική κυριαρχία με δανεικά, ακόμα και τώρα, είναι αδύνατο να βρούμε κοινή γλώσσα συνεννόησης.
Τα κόμματα συνεχίζουν τον σκυλοκαβγά, όπως και χθες και πάντοτε, για φτηνές σκοπιμότητες ιδιοτέλειας. Οι συνδικαλιστές, με αρρωστημένη πώρωση, ιλιγγιώδη ασυνειδησία, εντείνουν στο έπακρο τον εκβιασμό για εξωπραγματικές διεκδικήσεις. Δημοσιογράφοι, κανάλια και ραδιόφωνα πουλάνε σκόπιμο κερδοφόρο πανικό ή βλακώδες ψυχολογικό νταϊλίκι. Πανεπιστημιακοί και λόγιοι στο παλκοσένικο της δημοσιότητας αναμηρυκάζουμε τα ίδια, δεκαετίες τώρα, άσπερμα και στείρα κλισέ επιπόλαιων, σχηματικών ερμηνειών της «κρίσης», μόνο για να δικαιολογήσουμε τον αυτευνουχισμό ή την υποταγή μας στην ημιμόρφωση, αν όχι σε συμφέροντα.
Λόγος ικανός να χαλινώσει το χάος της ασυνεννοησίας, δεν υπάρχει. Ούτε ήθος επαρκές, στον χώρο υψηλόβαθμων κρατικών λειτουργών ή εξωκομματικών με δημόσια αναγνώριση προσωπικοτήτων, για να διακινδυνεύσουν πρωτοβουλίες αναζήτησης κοινής γλώσσας, κοινής συνεννόησης για το πρακτέο. Να χαρακτηρίσουμε το φαινόμενο σαν γενική ηθική έκπτωση, δεν βοηθάει σε τίποτα – η καταφυγή στην ηθικολογία διευκολύνει μόνο την αποφυγή έμπρακτης ανάληψης ευθυνών και δράσης.
Ακόμα και οι μάζες οι πιο εξηλιθιωμένες από τον τζόγο, την «ποδοσφαιροφιλία», τα «εκδημοκρατισμένα» σχολειά, τον κρετινισμό της εμπορικής τηλεόρασης, ακόμα και αυτές, μπορούν από ένστικτο να ξεχωρίσουν την ειλικρίνεια από την ιδιοτέλεια. Καταλαβαίνουν ότι υπάρχουν λόγια του αέρα και λόγια που γεννάνε πράξη. Οπως υπάρχει και πράξη που πρέπει να προηγηθεί για να εγγυηθεί την αξιοπιστία του λόγου. Ομως, αυτά που όλοι τα καταλαβαίνουν από ένστικτο, είναι αδύνατο να τα αντιληφθούν οι ψυχικά χαλασμένοι (και χαλασοχώρηδες) επαγγελματίες της πολιτικής. Γι’ αυτό και χρειαζόμαστε τόσο πολύ τον λόγο αδέσμευτων στα κομματικά πολιτών, να θυμίζει ή να απαιτεί τα όσα οι εξουσιαστές μας οφείλουν να καταλαβαίνουν.
Είναι παραφροσύνη σκέτη, οι υπαίτιοι και αυτουργοί της οικονομικής χρεοκοπίας, της σπατάλης και κλοπής του κοινωνικού χρήματος, να τιμωρούν για τα δικά τους εγκλήματα τους αναίτιους, τα θύματα. Να ξεκινάνε περιορισμό των δημόσιων δαπανών με περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, τρελές αυξήσεις των έμμεσων φόρων που συντρίβουν τη φτωχολογιά, περικοπές του «κοινωνικού κράτους». Να μην διανοούνται, οι αχρείοι, να θίξουν τις δικές τους εξωφρενικές «αποζημιώσεις», τους πακτωλούς των κρατικών επιχορηγήσεων που οι ίδιοι έχουν αποφασίσει για τις συντεχνίες τους, το ασύδοτο χρήμα που ρέει στους κομματανθρώπους των κρατικών εταιρειών, της καμαρίλας τους.
Ο απελπιστικά ολίγιστος πρωθυπουργός μας δεν καταλαβαίνει (δεν έχει τις προϋποθέσεις για να καταλάβει) ότι μένοντας αμετανόητος για τις ενοχές που βαρύνουν το κόμμα του (και τον ίδιο ως άλλοτε υπουργό και προβεβλημένο «στέλεχος») μένει σε όλα αναξιόπιστος. Οσα λόγια - φούμαρα κι αν του γράφουν για να παπαγαλίζει, η αναξιοπιστία του δεν αναιρείται. Το ίδιο περίπου ισχύει και για τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης: Μας εμπαίζει προκλητικά, όταν εκφέρει γνώμες και προτάσεις για «ανάκαμψη» περιστοιχιζόμενος ή εκπροσωπούμενος από φιγούρες της πιο εξοργιστικής ανικανότητας, ολιγόνοιας, πιθανόν και φαυλότητας, που υποστήκαμε στην εγκληματική κυβερνητική πενταετία του κόμματός του. Αν δεν τολμάει ή δεν μπορεί να βάλει νυστέρι στο σάπιο και απονεκρωμένο κόμμα του, πώς να τον εμπιστευθούμε να διαχειριστεί (ή να έχει γνώμη) για την εθνεγερσία που χρειαζόμαστε;
Αν εμείς, το λαϊκό σώμα, ξέρουμε τι θέλουμε, τότε διευκολύνουμε τις διεργασίες για να καρπίσει το αίτημά μας. Να ξέρουμε, λοιπόν, με κριτικό έλεγχο της βεβαιότητάς μας, ότι ένας (και μόνο) ενεργός πολίτης, με ηγετικό χάρισμα και ανιδιοτέλεια, θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν καταλύτης για να αναχαιτιστεί η παντοδαπή χρεοκοπία μας, να μεταστραφεί σε δημιουργική, καινοτόμο ανάκαμψη. Αρκεί ο λόγος του να βεβαιώνει την ανιδιοτέλεια, τον πόνο και καϋμό για την κοινωνία και την πατρίδα, αλλά και το ταλέντο του. Και να συμπέσει με διεγερμένη, για την υποδοχή τέτοιου λόγου, κοινωνική ετοιμότητα. Το διακηρύττουν και οι πιο στυγνοί τεχνοκράτες οικονομολόγοι: η οικονομία (όπως κάθε έκφανση κοινωνικής δυναμικής) είναι, σε μέγιστο ποσοστό, συνάρτηση του κοινωνικού «κλίματος», της κοινωνικής ψυχολογίας.
Δεν περιμένουμε από μηχανής μεσία, αλλά ούτε είναι παραπλανητικό ή εφησυχασμός να πούμε ότι κάποιος χρειάζεται να εμπνεύσει τους πολίτες, να τους μεταγγίσει πείσμα και ελπίδα. Να τους ξεσηκώσει όπως σε δίκαιο πόλεμο, σε λαϊκή αυτοάμυνα. Να τους μπολιάσει με την περηφάνια της αντίστασης, να τους συνεγείρει στη χαρά της δημιουργίας, σε όραμα συλλογικού κατορθώματος. Δεν υπάρχει κοινωνία, οσοδήποτε εκφαυλισμένη, σαπισμένη, αποβλακωμένη, που ένας ταλαντούχος ηγέτης να μην μπορεί να την αναστήσει – το πέτυχε ακόμα και η πεθαμένη Ρωσία του αλητήριου Γιέλτσιν μόλις εμφανίστηκε ο Πούτιν, το πέτυχε με τον Ερντογάν η Τουρκία φτασμένη στον βυθό της «Εργκένεκον» και του «Σουσουρλούκ».
Σίγουρα η ανάκαμψη μόνο συλλογικό κατόρθωμα μπορεί να είναι, επίτευγμα κοινωνικό, των πολλών. Αλλά κάποιος πρέπει να πείσει τους πολλούς ότι μπορούν. Μπορούν να ξανακερδίσουν τη λεηλατημένη από ανάξιους και ανίκανους πολιτικάντηδες ζωή τους, να ξανακερδίσουν την αξιοπρέπεια του κοινού τους ονόματος. Να ξαναστήσουν κράτος από την αρχή, καινούργιους θεσμούς, κοινωνικά οράματα, στόχους πολιτισμού. Να τους πείσει ο ένας, ο ταλαντούχος στην πράξη. Στην πράξη που εγγυάται την αξιοπιστία του λόγου.
Για μία και μόνη φορά, σε αυτή την πολύ κρίσιμη (για όλους, δίχως εξαίρεση) ώρα, ας γινόταν να σιωπήσουν οι «εξυπνάδες», ο μηδενιστικός αρνητισμός, η επαγγελματική, χρυσαμειβόμενη αρνησιπατρία, ο «προοδευτικός» χλευασμός κάθε ιερού και όσιου, η «δημοσιογραφία» και τηλεοπτική «ενημέρωση» που επιμένει να σκυλεύει το τυμπανιαίο και οδωδός κουφάρι της πατρίδας. Οχι να αλλάξουν οι άνθρωποι, να μεταμεληθούν, να μεταστραφούν από οδού πονηράς – αυτά δεν γίνονται. Μόνο να σιωπήσουν, απλά και μόνο, ώσπου να περάσει το κακό.
Μήπως και, αν ανασταλούν προς ώρας ο αλαζονικός αρνητισμός, οι συμπλεγματικοί κρωγμοί της αρνησιπατρίας, οι ακκισμοί της επηρμένης ιδιοτέλειας, ξεμυτίσει ο αξιόπιστος λόγος. Και καταφέρουμε να τον αφουγκραστούμε.
Tου Χρηστου Γιανναρα
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ »
Τα κόμματα συνεχίζουν τον σκυλοκαβγά, όπως και χθες και πάντοτε, για φτηνές σκοπιμότητες ιδιοτέλειας. Οι συνδικαλιστές, με αρρωστημένη πώρωση, ιλιγγιώδη ασυνειδησία, εντείνουν στο έπακρο τον εκβιασμό για εξωπραγματικές διεκδικήσεις. Δημοσιογράφοι, κανάλια και ραδιόφωνα πουλάνε σκόπιμο κερδοφόρο πανικό ή βλακώδες ψυχολογικό νταϊλίκι. Πανεπιστημιακοί και λόγιοι στο παλκοσένικο της δημοσιότητας αναμηρυκάζουμε τα ίδια, δεκαετίες τώρα, άσπερμα και στείρα κλισέ επιπόλαιων, σχηματικών ερμηνειών της «κρίσης», μόνο για να δικαιολογήσουμε τον αυτευνουχισμό ή την υποταγή μας στην ημιμόρφωση, αν όχι σε συμφέροντα.
Λόγος ικανός να χαλινώσει το χάος της ασυνεννοησίας, δεν υπάρχει. Ούτε ήθος επαρκές, στον χώρο υψηλόβαθμων κρατικών λειτουργών ή εξωκομματικών με δημόσια αναγνώριση προσωπικοτήτων, για να διακινδυνεύσουν πρωτοβουλίες αναζήτησης κοινής γλώσσας, κοινής συνεννόησης για το πρακτέο. Να χαρακτηρίσουμε το φαινόμενο σαν γενική ηθική έκπτωση, δεν βοηθάει σε τίποτα – η καταφυγή στην ηθικολογία διευκολύνει μόνο την αποφυγή έμπρακτης ανάληψης ευθυνών και δράσης.
Ακόμα και οι μάζες οι πιο εξηλιθιωμένες από τον τζόγο, την «ποδοσφαιροφιλία», τα «εκδημοκρατισμένα» σχολειά, τον κρετινισμό της εμπορικής τηλεόρασης, ακόμα και αυτές, μπορούν από ένστικτο να ξεχωρίσουν την ειλικρίνεια από την ιδιοτέλεια. Καταλαβαίνουν ότι υπάρχουν λόγια του αέρα και λόγια που γεννάνε πράξη. Οπως υπάρχει και πράξη που πρέπει να προηγηθεί για να εγγυηθεί την αξιοπιστία του λόγου. Ομως, αυτά που όλοι τα καταλαβαίνουν από ένστικτο, είναι αδύνατο να τα αντιληφθούν οι ψυχικά χαλασμένοι (και χαλασοχώρηδες) επαγγελματίες της πολιτικής. Γι’ αυτό και χρειαζόμαστε τόσο πολύ τον λόγο αδέσμευτων στα κομματικά πολιτών, να θυμίζει ή να απαιτεί τα όσα οι εξουσιαστές μας οφείλουν να καταλαβαίνουν.
Είναι παραφροσύνη σκέτη, οι υπαίτιοι και αυτουργοί της οικονομικής χρεοκοπίας, της σπατάλης και κλοπής του κοινωνικού χρήματος, να τιμωρούν για τα δικά τους εγκλήματα τους αναίτιους, τα θύματα. Να ξεκινάνε περιορισμό των δημόσιων δαπανών με περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, τρελές αυξήσεις των έμμεσων φόρων που συντρίβουν τη φτωχολογιά, περικοπές του «κοινωνικού κράτους». Να μην διανοούνται, οι αχρείοι, να θίξουν τις δικές τους εξωφρενικές «αποζημιώσεις», τους πακτωλούς των κρατικών επιχορηγήσεων που οι ίδιοι έχουν αποφασίσει για τις συντεχνίες τους, το ασύδοτο χρήμα που ρέει στους κομματανθρώπους των κρατικών εταιρειών, της καμαρίλας τους.
Ο απελπιστικά ολίγιστος πρωθυπουργός μας δεν καταλαβαίνει (δεν έχει τις προϋποθέσεις για να καταλάβει) ότι μένοντας αμετανόητος για τις ενοχές που βαρύνουν το κόμμα του (και τον ίδιο ως άλλοτε υπουργό και προβεβλημένο «στέλεχος») μένει σε όλα αναξιόπιστος. Οσα λόγια - φούμαρα κι αν του γράφουν για να παπαγαλίζει, η αναξιοπιστία του δεν αναιρείται. Το ίδιο περίπου ισχύει και για τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης: Μας εμπαίζει προκλητικά, όταν εκφέρει γνώμες και προτάσεις για «ανάκαμψη» περιστοιχιζόμενος ή εκπροσωπούμενος από φιγούρες της πιο εξοργιστικής ανικανότητας, ολιγόνοιας, πιθανόν και φαυλότητας, που υποστήκαμε στην εγκληματική κυβερνητική πενταετία του κόμματός του. Αν δεν τολμάει ή δεν μπορεί να βάλει νυστέρι στο σάπιο και απονεκρωμένο κόμμα του, πώς να τον εμπιστευθούμε να διαχειριστεί (ή να έχει γνώμη) για την εθνεγερσία που χρειαζόμαστε;
Αν εμείς, το λαϊκό σώμα, ξέρουμε τι θέλουμε, τότε διευκολύνουμε τις διεργασίες για να καρπίσει το αίτημά μας. Να ξέρουμε, λοιπόν, με κριτικό έλεγχο της βεβαιότητάς μας, ότι ένας (και μόνο) ενεργός πολίτης, με ηγετικό χάρισμα και ανιδιοτέλεια, θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν καταλύτης για να αναχαιτιστεί η παντοδαπή χρεοκοπία μας, να μεταστραφεί σε δημιουργική, καινοτόμο ανάκαμψη. Αρκεί ο λόγος του να βεβαιώνει την ανιδιοτέλεια, τον πόνο και καϋμό για την κοινωνία και την πατρίδα, αλλά και το ταλέντο του. Και να συμπέσει με διεγερμένη, για την υποδοχή τέτοιου λόγου, κοινωνική ετοιμότητα. Το διακηρύττουν και οι πιο στυγνοί τεχνοκράτες οικονομολόγοι: η οικονομία (όπως κάθε έκφανση κοινωνικής δυναμικής) είναι, σε μέγιστο ποσοστό, συνάρτηση του κοινωνικού «κλίματος», της κοινωνικής ψυχολογίας.
Δεν περιμένουμε από μηχανής μεσία, αλλά ούτε είναι παραπλανητικό ή εφησυχασμός να πούμε ότι κάποιος χρειάζεται να εμπνεύσει τους πολίτες, να τους μεταγγίσει πείσμα και ελπίδα. Να τους ξεσηκώσει όπως σε δίκαιο πόλεμο, σε λαϊκή αυτοάμυνα. Να τους μπολιάσει με την περηφάνια της αντίστασης, να τους συνεγείρει στη χαρά της δημιουργίας, σε όραμα συλλογικού κατορθώματος. Δεν υπάρχει κοινωνία, οσοδήποτε εκφαυλισμένη, σαπισμένη, αποβλακωμένη, που ένας ταλαντούχος ηγέτης να μην μπορεί να την αναστήσει – το πέτυχε ακόμα και η πεθαμένη Ρωσία του αλητήριου Γιέλτσιν μόλις εμφανίστηκε ο Πούτιν, το πέτυχε με τον Ερντογάν η Τουρκία φτασμένη στον βυθό της «Εργκένεκον» και του «Σουσουρλούκ».
Σίγουρα η ανάκαμψη μόνο συλλογικό κατόρθωμα μπορεί να είναι, επίτευγμα κοινωνικό, των πολλών. Αλλά κάποιος πρέπει να πείσει τους πολλούς ότι μπορούν. Μπορούν να ξανακερδίσουν τη λεηλατημένη από ανάξιους και ανίκανους πολιτικάντηδες ζωή τους, να ξανακερδίσουν την αξιοπρέπεια του κοινού τους ονόματος. Να ξαναστήσουν κράτος από την αρχή, καινούργιους θεσμούς, κοινωνικά οράματα, στόχους πολιτισμού. Να τους πείσει ο ένας, ο ταλαντούχος στην πράξη. Στην πράξη που εγγυάται την αξιοπιστία του λόγου.
Για μία και μόνη φορά, σε αυτή την πολύ κρίσιμη (για όλους, δίχως εξαίρεση) ώρα, ας γινόταν να σιωπήσουν οι «εξυπνάδες», ο μηδενιστικός αρνητισμός, η επαγγελματική, χρυσαμειβόμενη αρνησιπατρία, ο «προοδευτικός» χλευασμός κάθε ιερού και όσιου, η «δημοσιογραφία» και τηλεοπτική «ενημέρωση» που επιμένει να σκυλεύει το τυμπανιαίο και οδωδός κουφάρι της πατρίδας. Οχι να αλλάξουν οι άνθρωποι, να μεταμεληθούν, να μεταστραφούν από οδού πονηράς – αυτά δεν γίνονται. Μόνο να σιωπήσουν, απλά και μόνο, ώσπου να περάσει το κακό.
Μήπως και, αν ανασταλούν προς ώρας ο αλαζονικός αρνητισμός, οι συμπλεγματικοί κρωγμοί της αρνησιπατρίας, οι ακκισμοί της επηρμένης ιδιοτέλειας, ξεμυτίσει ο αξιόπιστος λόγος. Και καταφέρουμε να τον αφουγκραστούμε.
Tου Χρηστου Γιανναρα
19/6/10
Ο Χατζηνικολάου είναι αξιόπιστος για να λέει ότι πάμε σε συντηρητική πτώχευση το 2013?
Περισσότερο από όλα μας ανησυχεί αυτό που είπε ο Νίκος Χατζηνικολάου στο χθεσινό δελτίο του ALTER. Ότι το 2013 θα πάμε σε συντηρητική πτώχευση. Και εμείς το γράψαμε ότι ο στόχος είναι να πάμε σε συντηρητική πτώχευση αλλά δεν προσδιορίσαμε χρόνο όπως ο Χατζηνικολάου που είναι και αξιόπιστος. Άραγε τι πρέπει να κάνουμε τώρα που...
ξέρουμε ότι έρχεται η ...ώρα μας και η ώρα της δραχμής; Είναι δυνατόν να λέγονται συγκεκριμένα πράγματα από σοβαρό δημοσιογράφο και εμείς να καθίσουμε έτσι; Μακάρι να πάμε το 2013 και όχι νωρίτερα αλλά μέχρι τότε ποιος ζει και ποιος πεθαίνει. Μπορεί να έχει βαρέσει μπιέλα όλη η Ευρώπη. Γιαυτό ήταν λάθος του Χατζηνικολάου που μετέφερε την πληροφορία του. Αν θέλετε την άποψη μας, δεν το είπε στην τύχη ο Χατζηνικολάου ούτε είχε δόλο να σπείρει πανικό. Είπε αυτό που ήξερε. Αλλά το 2013 είναι μακριά για να πούμε οτιδήποτε. Βλέπετε εδώ δεν είναι μαθηματικά να λέμε ότι 1+1 κάνουν δύο.
http://troktiko.blogspot.com/2010/06/2013.html
18/6/10
17/6/10
Ευρωβουλή: Ερευνα για την τουρκική ακτιβιστική οργάνωση ζήτησε η Ν.Τζαβέλα
Τη διενέργεια έρευνας σχετικά με το ιστορικό και τις δραστηριότητες της τουρκικής ακτιβιστικής οργάνωσης «Τουρκικό Ιδρυμα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, την Ελευθερία και την Ανθρωπιστική Βοήθεια», ζήτησε κατά τη συζήτηση στο ευρωκοινοβούλιο για τα γεγονότα στη Γάζα, η ευρωβουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ. Νίκη Τζαβέλα.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ »
«Μισές» οι αποζημιώσεις!
Κατεδαφίσεις- σοκ στο εργασιακό καθεστώς του ιδιωτικού τομέα (και μάλιστα με διαδικασίες-εξπρές) φέρνει το σχέδιο προεδρικού διατάγματος (κατ΄ εντολήν της τρόικας) που στάλθηκε χθες στους κοινωνικούς φορείς και έχει στόχο να γίνονται φθηνότερες και ευκολότερες οι απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα...
Με το σχέδιο- φωτιά μειώνονται μέχρι και 50% οι αποζημιώσεις λόγω απόλυσης υπαλλήλων, αυξάνονται οι ομαδικές απολύσεις, καταργείται η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και δημιουργείται η γενιά των 592 ευρώ, αφού θα προσλαμβάνονται νέοι με αμοιβές κάτω από τον βασικό μισθό! Τα νέα μέτρα, τα οποία προκαλούν θύελλα αντιδράσεων- ήδη η ΓΣΕΕ τα χαρακτήρισε αντεργατικά, αντικοινωνικά και αντισυνταγματικά-, είναι τα παρακάτω:
Υψος και τρόπος καταβολής αποζημίωσης: Σύμβαση μισθωτού με σχέση εργασίας αορίστου χρόνου διάρκειας πέραν των δύο μηνών δύναται να καταγγελθεί κατόπιν προηγούμενης έγγραφης προειδοποίησης του εργοδότη ως εξής:
α) Για υπαλλήλους που έχουν υπηρετήσει από 2 μήνες έως 10 χρόνια, απαιτείται προειδοποίηση 1 μηνός πριν από την απόλυση.
β) Για υπαλλήλους που έχουν υπηρετήσει από 10 χρόνια συμπληρωμένα έως 15, απαιτείται προειδοποίηση 2 μηνών πριν από την απόλυση.
γ) Για υπαλλήλους που έχουν υπηρετήσει από 15 χρόνια συμπληρωμένα έως 20, απαιτείται προειδοποίηση 3 μηνών πριν από την απόλυση.
δ) Για υπαλλήλους που έχουν υπηρετήσει από 20 χρόνια συμπληρωμένα και άνω, απαιτείται προειδοποίηση 4 μηνών πριν από τη λύση της σύμβασης ή της σχέσης εργασίας.
Σε διμηνιαίες δόσεις
Εργοδότης ο οποίος δεν κάνει χρήση της δυνατότητας έγγραφης προειδοποίησης καταβάλλει στον απολυόμενο την αποζημίωση που προβλέπεται από τις οικείες διατάξεις των νόμων 2112/20 και 3198/55. Εργοδότης που προειδοποιεί εγγράφως τον εργαζόμενο κατά τα ανωτέρω καταβάλλει στον απολυόμενο την αποζημίωση που προβλέπεται από τις οικείες διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας για τα χρόνια εργασίας που έχει συμπληρώσει ο απολυόμενος σε περίπτωση καταγγελίας κατόπιν προειδοποιήσεως. Οταν η αποζημίωση λόγω καταγγελίας της σύμβασης εργασίας υπερβαίνει τις αποδοχές 2 μηνών, ο εργοδότης υποχρεούται να καταβάλει κατά την απόλυση μέρος της αποζημίωσης που αντιστοιχεί στις αποδοχές 2 μηνών. Το υπόλοιπο καταβάλλεται σε διμηνιαίες δόσεις, καθεμία από τις οποίες δεν μπορεί να είναι κατώτερη από τις αποδοχές δύο μηνών, εκτός και αν το ποσό που υπολείπεται για την εξόφληση του συνόλου της αποζημίωσης είναι μικρότερο. Η πρώτη δόση καταβάλλεται την επομένη της συμπλήρωσης διμήνου από την απόλυση. Κάθε άλλη ρύθμιση που είναι αντίθετη με την παρούσα καταργείται.
Αύξηση ορίου ομαδικών απολύσεων: Οι απολύσεις θεωρούνται ομαδικές και καθορίζονται ως εξής:
α) Μέχρι 6 εργαζομένους για επιχειρήσεις ή εκμεταλλεύσεις που απασχολούν 20 έως 150 εργαζομένους.
β) Ποσοστό 5% του προσωπικού και μέχρι 30 εργαζομένους για επιχειρήσεις ή εκμεταλλεύσεις που απασχολούν πάνω από 150 εργαζομένους.
13/6/10
Στρατηγική λογική κατέναντι αφασίας
Κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες, μεταφρασμένο στα ελληνικά, το βιβλίο του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου, ΤΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΒΑΘΟΣ - Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ (εκδόσεις «Ποιότητα», μτφρ. Νικ. Ραπτόπουλου, σελίδες 845). Θα ήθελα να το συστήσω σε όποιον ενδιαφέρεται σοβαρά (όχι συναισθηματικά-επιδερμικά) για το ενδεχόμενο να επιβιώσει ιστορικά το ελλαδικό κράτος στις σημερινές διεθνείς συνθήκες. Οχι βέβαια για να πάρει άμεση απάντηση. Αλλά για να αντιληφθεί ποιο επίπεδο κατάρτισης και ευφυΐας, ποιο ειδικό χάρισμα στρατηγικής σκέψης απαιτεί η σοβαρή αναμέτρηση με ένα τέτοιο ερώτημα.
Δεν διανοούμαι να «παρουσιάσω» στους αναγνώστες της επιφυλλίδας αυτό το βιβλίο. Ο,τι και αν παραθέσω θα είναι κατώτερο του επιπέδου και της γοητείας του. Κάθε χαρακτηρισμός που θα εκφέρω δεν επαρκεί για να συνιστά κρίση, τον καταθέτω μόνο ως πρόκληση-πρόταση να διαβαστεί το βιβλίο. Αν ήταν δυνατό, να διαβαστεί από κάθε Ελληνα. Είναι σαφώς το βιβλίο ενός αντιπάλου: ο Αχμέτ Νταβούτογλου διεκδικεί για την πατρίδα του μεγάλο κομμάτι της δικής μας πατρίδας, του Αιγαίου, την Κύπρο. Αλλά εγώ, τουλάχιστον, δεν έχω διαβάσει ποτέ σε ελληνικό βιβλίο συναρπαστικότερη και αποκαλυπτικότερη ανάλυση της γεωστρατηγικής σπουδαιότητας του Αιγαίου και της Κύπρου. Ο Ντ. ξέρει καλά τι διεκδικεί. Εγώ ο Ελληνας υπερασπίζω συναισθηματική θολούρα. Παιδιαρίζω.
Μόνο με ένα ελληνικό μελέτημα θα μπορούσα, προσωπικά, να συγκρίνω το βιβλίο του Ντ.: Με το «επίμετρο», στο βιβλίο του Παναγιώτη Κονδύλη, ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ (1997), που έχει τίτλο «Γεωπολιτικές και στρατιωτικές παράμετροι ενός ελληνοτουρκικού πολέμου».
Αλλά η ιδιοφυΐα του Κονδύλη και οι προβληματισμοί του οριοθετούνται καταφανώς από τον μηδενισμό του: Τον ενδιαφέρει η στρατηγική λογική (λογική του μπριτζ ή του σκακιού) για την άμυνα της αξιοπρέπειας και της εθνικής κυριαρχίας του ελλαδικού κρατιδίου – δεν έχει άλλο όραμα, δεν πιστεύει σε κάτι περισσότερο, σε πρόταση πανανθρώπινης εμβέλειας που να κομίζει στην Ιστορία ο Ελληνισμός.
Ο Ντ. αντλεί τη στρατηγική του ανάλυση από το όραμά του για την Τουρκία. Και το όραμα είναι, να διασώσει η χώρα του τον «πολιτισμικό της άξονα», τη διαφορά της από τη Δύση – τη διαφορά όχι ως αντίθεση, αλλά ως ιδιαιτερότητα, ως «ιδιαίτερη θέση στο διεθνές σύστημα». Είναι σαφέστατη (σχεδόν επιθετική) η περηφάνια του γι’ αυτήν την ιδιαιτερότητα, δεν φιλοδοξεί ούτε την αντιπαλότητα ούτε τη μίμηση, δεν είναι ο μειονεκτικός απέναντι στη Δύση Ανατολίτης, ο ξιπασμένος από τα «φώτα» της μεταπράτης. Εχει ραχοκοκαλιά, διεκδικεί να επιβάλει, από θέσεως ισχύος, την τουρκική ιδιαιτερότητα στη σημερινή διεθνή συνύπαρξη.
Γι’ αυτό και αρνείται να παγιδευτεί στην άμυνα, στη «διαφύλαξη συνόρων». Λέει: «Οι φιλόδοξες χώρες ορίζουν το τι θεωρούν για τις ίδιες απειλή βασιζόμενες στις στρατηγικές τους επιδιώξεις, όχι στους φόβους τους. Αντίθετα, οι παθητικές, χωρίς φιλοδοξίες χώρες διαμορφώνουν στρατηγικές υποταγμένες στις απειλές που υφίστανται» (ακόμα και από τεχνητά, ασήμαντα γειτονικά τους κρατίδια, θα πρόσθετα). «Δεν υπάρχει πιο θλιβερή κατάσταση για μια χώρα από το να προβάλλει τις εσωτερικές της αδυναμίες σαν βασικές αρχές που καθορίζουν τη στρατηγική της», συμπληρώνει ο Ντ. Παραβλέπει ότι υπάρχει και θλιβερότερη κατάσταση: Χώρες που απλώς υποτάσσουν πειθήνια τη στρατηγική τους στα θελήματα-βίτσια του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ ή σε παραγγελίες προμήθειας εξοπλισμών από Ευρωπαίους «προστάτες» τους. Και το κάνουν μόνο για να εξαγοράσουν εύνοια (με χειροπιαστά ανταλλάγματα) κάποιοι σπιθαμιαίοι επαγγελματίες της εξουσίας.
«Το βασικότερο έρεισμα στρατηγικής ισχύος μιας χώρας είναι ο ανθρώπινος παράγων», διδάσκει ο Ντ. «Είναι αδύνατο να αλλάξει κανείς τη γεωγραφική θέση και την ιστορική παράδοση, σταθερά δεδομένα της στρατηγικής. Ομως, ο παράγων της ανθρώπινης καλλιέργειας μπορεί να δημιουργήσει κανούργια δεδομένα στρατηγικής λογικής, νέες οπτικές για την αξιολόγηση της γεωγραφίας και της ιστορίας». Αν συνειδητοποιούσαμε οι Ελληνες τη βαρύτητα αυτής της απόφανσης του Ντ. θα είχαμε παραπέμψει σε ειδικό δικαστήριο πρωθυπουργούς όχι για την εγκληματική οικονομική τους πολιτική, αλλά για την πολιτική τους στο υπουργείο Παιδείας.
Η θεμελιωδέστερη προϋπόθεση για τον σχεδιασμό αποτελεσματικής στρατηγικής είναι, κατά τον Ντ., «η λογική που στηρίζεται σε υπαρξιακά αιτήματα: Στα στοιχεία που υφαίνουν τη σημερινή συλλογική μας προσωπικότητα, στους παράγοντες κοινωνικής συνοχής, στην πολιτική κουλτούρα, (τελικά) στην εθνική συνείδηση... Κοινωνίες με ριζικά αποδυναμωμένη και φθαρμένη εθνική συνείδηση δεν έχουν πεδίο στρατηγικής λογικής, θέτουν σε κίνδυνο την ιστορική τους ύπαρξη, περιθωριοποιούνται στη διεθνή σκακιέρα».
Πρέπει να ξέρει, φαντάζομαι, ο σημερινός Τούρκος υπ. Εξ. ότι, με μια τέτοια εκφραστική σαν τη δική του, το σύνολο του πολιτικού κόσμου στην Ελλάδα (οι εξαιρέσεις ελάχιστες και μη σοβαρές) καγχάζει ειρωνικά. Τρέμοντας μήπως και χαρακτηριστούν «μη-προοδευτικοί» από μια κυρίαρχη στη δημοσιότητα (με δυσεξήγητες μεθοδεύσεις) διανόηση, χλευάζουν κάθε αναφορά σε κοινωνική συνοχή, ιστορική συνέχεια, ιδιαιτερότητα πολιτισμού. Διαστρέφουν την Ιστορία στα σχολικά εγχειρίδια, αφελληνίζουν τη γλώσσα, εξηλιθιώνουν τις μάζες με τον τζόγο και το ποδόσφαιρο. Ισως να μην είναι συνειδητοί αρνησιπάτριδες, αλλά μόνο χαμηλότατου νοητικού βεληνεκούς. Γι’ αυτό και ψευτοθρηνούν επί χρόνια για το πόσο μειονεκτική είναι η Ελλάδα σε σχέση με τα γεωστρατηγικά πλεονεκτήματα της Τουρκίας.
Ο Αχμέτ Νταβούτογλου λέει: «Το Αιγαίο αποτελεί τον σημαντικότερο θαλάσσιο κόμβο της ευρασιατικής ηπείρου στην κατεύθυνση Βορρά - Νότου... Αυτή η θάλασσα - πέρασμα κατέχει μια προσδιοριστική θέση μοναδική στη γεωπολιτική, γεωστρατηγική, γεωοικονομική, γεωπολιτισμική (διεθνή) αλληλεπίδραση... Εχει μια πρώτης τάξεως στρατηγική σημασία όχι μόνο για την Ελλάδα και την Τουρκία, αλλά και για τις παράκτιες χώρες του Εύξεινου Πόντου και για όλες τις παγκόσμιες και περιφερειακές δυνάμεις που έχουν ανάγκη ενός μεταφορικού και εμπορικού κόμβου... Η Κύπρος, που κατέχει παγκοσμίως κεντρική (γεωστρατηγική) θέση, βρίσκεται, μαζί με την Κρήτη, πάνω σε άξονα όπου τέμνονται (τεράστιας γεωοικονομικής και στρατηγικής σημασίας) θαλάσσιες οδοί... Μια χώρα που παραμελεί την Κύπρο δεν είναι δυνατό να έχει αποφασιστικό λόγο στις παγκόσμιες και περιφερειακές πολιτικές, δεν μπορεί να δραστηριοποιηθεί στο διεθνές πεδίο... Ακόμα και αν δεν υπήρχε ούτε ένας μουσουλμάνος Τούρκος εκεί, η Τουρκία όφειλε να διατηρεί ανοιχτό ένα Κυπριακό Ζήτημα».
Αυτά τα εκπληκτικά γεωστρατηγικά πλεονεκτήματα του Αιγαίου, της Κύπρου, της Κρήτης, σκέψου, αναγνώστη, ποια ελληνικά πολιτικά «αναστήματα» τα διαχειρίζονται.
Tου Χρηστου Γιανναρα
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ »
Δεν διανοούμαι να «παρουσιάσω» στους αναγνώστες της επιφυλλίδας αυτό το βιβλίο. Ο,τι και αν παραθέσω θα είναι κατώτερο του επιπέδου και της γοητείας του. Κάθε χαρακτηρισμός που θα εκφέρω δεν επαρκεί για να συνιστά κρίση, τον καταθέτω μόνο ως πρόκληση-πρόταση να διαβαστεί το βιβλίο. Αν ήταν δυνατό, να διαβαστεί από κάθε Ελληνα. Είναι σαφώς το βιβλίο ενός αντιπάλου: ο Αχμέτ Νταβούτογλου διεκδικεί για την πατρίδα του μεγάλο κομμάτι της δικής μας πατρίδας, του Αιγαίου, την Κύπρο. Αλλά εγώ, τουλάχιστον, δεν έχω διαβάσει ποτέ σε ελληνικό βιβλίο συναρπαστικότερη και αποκαλυπτικότερη ανάλυση της γεωστρατηγικής σπουδαιότητας του Αιγαίου και της Κύπρου. Ο Ντ. ξέρει καλά τι διεκδικεί. Εγώ ο Ελληνας υπερασπίζω συναισθηματική θολούρα. Παιδιαρίζω.
Μόνο με ένα ελληνικό μελέτημα θα μπορούσα, προσωπικά, να συγκρίνω το βιβλίο του Ντ.: Με το «επίμετρο», στο βιβλίο του Παναγιώτη Κονδύλη, ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ (1997), που έχει τίτλο «Γεωπολιτικές και στρατιωτικές παράμετροι ενός ελληνοτουρκικού πολέμου».
Αλλά η ιδιοφυΐα του Κονδύλη και οι προβληματισμοί του οριοθετούνται καταφανώς από τον μηδενισμό του: Τον ενδιαφέρει η στρατηγική λογική (λογική του μπριτζ ή του σκακιού) για την άμυνα της αξιοπρέπειας και της εθνικής κυριαρχίας του ελλαδικού κρατιδίου – δεν έχει άλλο όραμα, δεν πιστεύει σε κάτι περισσότερο, σε πρόταση πανανθρώπινης εμβέλειας που να κομίζει στην Ιστορία ο Ελληνισμός.
Ο Ντ. αντλεί τη στρατηγική του ανάλυση από το όραμά του για την Τουρκία. Και το όραμα είναι, να διασώσει η χώρα του τον «πολιτισμικό της άξονα», τη διαφορά της από τη Δύση – τη διαφορά όχι ως αντίθεση, αλλά ως ιδιαιτερότητα, ως «ιδιαίτερη θέση στο διεθνές σύστημα». Είναι σαφέστατη (σχεδόν επιθετική) η περηφάνια του γι’ αυτήν την ιδιαιτερότητα, δεν φιλοδοξεί ούτε την αντιπαλότητα ούτε τη μίμηση, δεν είναι ο μειονεκτικός απέναντι στη Δύση Ανατολίτης, ο ξιπασμένος από τα «φώτα» της μεταπράτης. Εχει ραχοκοκαλιά, διεκδικεί να επιβάλει, από θέσεως ισχύος, την τουρκική ιδιαιτερότητα στη σημερινή διεθνή συνύπαρξη.
Γι’ αυτό και αρνείται να παγιδευτεί στην άμυνα, στη «διαφύλαξη συνόρων». Λέει: «Οι φιλόδοξες χώρες ορίζουν το τι θεωρούν για τις ίδιες απειλή βασιζόμενες στις στρατηγικές τους επιδιώξεις, όχι στους φόβους τους. Αντίθετα, οι παθητικές, χωρίς φιλοδοξίες χώρες διαμορφώνουν στρατηγικές υποταγμένες στις απειλές που υφίστανται» (ακόμα και από τεχνητά, ασήμαντα γειτονικά τους κρατίδια, θα πρόσθετα). «Δεν υπάρχει πιο θλιβερή κατάσταση για μια χώρα από το να προβάλλει τις εσωτερικές της αδυναμίες σαν βασικές αρχές που καθορίζουν τη στρατηγική της», συμπληρώνει ο Ντ. Παραβλέπει ότι υπάρχει και θλιβερότερη κατάσταση: Χώρες που απλώς υποτάσσουν πειθήνια τη στρατηγική τους στα θελήματα-βίτσια του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ ή σε παραγγελίες προμήθειας εξοπλισμών από Ευρωπαίους «προστάτες» τους. Και το κάνουν μόνο για να εξαγοράσουν εύνοια (με χειροπιαστά ανταλλάγματα) κάποιοι σπιθαμιαίοι επαγγελματίες της εξουσίας.
«Το βασικότερο έρεισμα στρατηγικής ισχύος μιας χώρας είναι ο ανθρώπινος παράγων», διδάσκει ο Ντ. «Είναι αδύνατο να αλλάξει κανείς τη γεωγραφική θέση και την ιστορική παράδοση, σταθερά δεδομένα της στρατηγικής. Ομως, ο παράγων της ανθρώπινης καλλιέργειας μπορεί να δημιουργήσει κανούργια δεδομένα στρατηγικής λογικής, νέες οπτικές για την αξιολόγηση της γεωγραφίας και της ιστορίας». Αν συνειδητοποιούσαμε οι Ελληνες τη βαρύτητα αυτής της απόφανσης του Ντ. θα είχαμε παραπέμψει σε ειδικό δικαστήριο πρωθυπουργούς όχι για την εγκληματική οικονομική τους πολιτική, αλλά για την πολιτική τους στο υπουργείο Παιδείας.
Η θεμελιωδέστερη προϋπόθεση για τον σχεδιασμό αποτελεσματικής στρατηγικής είναι, κατά τον Ντ., «η λογική που στηρίζεται σε υπαρξιακά αιτήματα: Στα στοιχεία που υφαίνουν τη σημερινή συλλογική μας προσωπικότητα, στους παράγοντες κοινωνικής συνοχής, στην πολιτική κουλτούρα, (τελικά) στην εθνική συνείδηση... Κοινωνίες με ριζικά αποδυναμωμένη και φθαρμένη εθνική συνείδηση δεν έχουν πεδίο στρατηγικής λογικής, θέτουν σε κίνδυνο την ιστορική τους ύπαρξη, περιθωριοποιούνται στη διεθνή σκακιέρα».
Πρέπει να ξέρει, φαντάζομαι, ο σημερινός Τούρκος υπ. Εξ. ότι, με μια τέτοια εκφραστική σαν τη δική του, το σύνολο του πολιτικού κόσμου στην Ελλάδα (οι εξαιρέσεις ελάχιστες και μη σοβαρές) καγχάζει ειρωνικά. Τρέμοντας μήπως και χαρακτηριστούν «μη-προοδευτικοί» από μια κυρίαρχη στη δημοσιότητα (με δυσεξήγητες μεθοδεύσεις) διανόηση, χλευάζουν κάθε αναφορά σε κοινωνική συνοχή, ιστορική συνέχεια, ιδιαιτερότητα πολιτισμού. Διαστρέφουν την Ιστορία στα σχολικά εγχειρίδια, αφελληνίζουν τη γλώσσα, εξηλιθιώνουν τις μάζες με τον τζόγο και το ποδόσφαιρο. Ισως να μην είναι συνειδητοί αρνησιπάτριδες, αλλά μόνο χαμηλότατου νοητικού βεληνεκούς. Γι’ αυτό και ψευτοθρηνούν επί χρόνια για το πόσο μειονεκτική είναι η Ελλάδα σε σχέση με τα γεωστρατηγικά πλεονεκτήματα της Τουρκίας.
Ο Αχμέτ Νταβούτογλου λέει: «Το Αιγαίο αποτελεί τον σημαντικότερο θαλάσσιο κόμβο της ευρασιατικής ηπείρου στην κατεύθυνση Βορρά - Νότου... Αυτή η θάλασσα - πέρασμα κατέχει μια προσδιοριστική θέση μοναδική στη γεωπολιτική, γεωστρατηγική, γεωοικονομική, γεωπολιτισμική (διεθνή) αλληλεπίδραση... Εχει μια πρώτης τάξεως στρατηγική σημασία όχι μόνο για την Ελλάδα και την Τουρκία, αλλά και για τις παράκτιες χώρες του Εύξεινου Πόντου και για όλες τις παγκόσμιες και περιφερειακές δυνάμεις που έχουν ανάγκη ενός μεταφορικού και εμπορικού κόμβου... Η Κύπρος, που κατέχει παγκοσμίως κεντρική (γεωστρατηγική) θέση, βρίσκεται, μαζί με την Κρήτη, πάνω σε άξονα όπου τέμνονται (τεράστιας γεωοικονομικής και στρατηγικής σημασίας) θαλάσσιες οδοί... Μια χώρα που παραμελεί την Κύπρο δεν είναι δυνατό να έχει αποφασιστικό λόγο στις παγκόσμιες και περιφερειακές πολιτικές, δεν μπορεί να δραστηριοποιηθεί στο διεθνές πεδίο... Ακόμα και αν δεν υπήρχε ούτε ένας μουσουλμάνος Τούρκος εκεί, η Τουρκία όφειλε να διατηρεί ανοιχτό ένα Κυπριακό Ζήτημα».
Αυτά τα εκπληκτικά γεωστρατηγικά πλεονεκτήματα του Αιγαίου, της Κύπρου, της Κρήτης, σκέψου, αναγνώστη, ποια ελληνικά πολιτικά «αναστήματα» τα διαχειρίζονται.
Tου Χρηστου Γιανναρα
12/6/10
"Kaspersky: Τα notebooks θα… «πεθάνουν»!"
"Ο Eugene Kaspersky, ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της Kaspersky Labs που αναπτύσσει τα γνωστά προγράμματα ασφάλειας, «έριξε» άλλη μία «βόμβα», δηλώνοντας ότι οι κλασικοί υπολογιστές (desktops και notebooks), σταδιακά θα αντικατασταθούν από τα smartphones!
Ο επικεφαλής της Kaspersky θεωρεί πως ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα του Internet, είναι το γεγονός ότι αναπτύχθηκε αρχικά για ερευνητικούς και στρατιωτικούς σκοπούς (Arpanet), και πως δεν ήταν...
στη «φύση» του να αποτελεί ένα δημόσιο αγαθό. Έτσι, όταν τελικά έγινε δημόσια περιουσία, συνοδεύτηκε από διάφορα προβλήματα με σημαντικότερο ίσως αυτό της ανωνυμίας.
Ο κ. Kaspersky πιστεύει ότι η ανωνυμία είναι η ρίζα των περισσότερων προβλημάτων ασφάλειας στο Internet, και πως θα έπρεπε να υπάρχει κάποιο είδους ψηφιακής ταυτότητας ή Internet-ικού διαβατηρίου.Ένας τρόπος να πάμε προς αυτήν την κατεύθυνση είναι η ψηφιοποίηση των κρατών, και η δημιουργία μίας κοινής ψηφιακής ταυτότητας για εφοριακούς λόγους ή για να ψηφίσει κανείς με ηλεκτρονικό τρόπο για παράδειγμα.
Παρ’ όλα αυτά, η εκ των υστέρων αλλαγή αυτής της κατάστασης μοιάζει αδύνατη, οπότε μία «ελπίδα» για την καθιέρωση κάποιου μοναδικού χαρακτηριστικού για κάθε χρήστη είναι η αλλαγή συσκευής. Αυτή η αλλαγή συντελείται ήδη αυτήν τη στιγμή, με τα smartphones να αποτελούν τους υπολογιστές του μέλλοντος.
Σύμφωνα με τον κ. Kaspersky, στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον, τα smartphones θα αντικαταστήσουν PCs και notebooks, και ουσιαστικά το μόνο που θα χρειάζεται κανείς είναι η σύνδεσή τους με ένα μεγαλύτερο πληκτρολόγιο και μία μεγαλύτερη οθόνη ώστε όταν δεν βρίσκεται εν κινήσει, να δουλεύει κανονικά σαν να είχε ένα desktop σύστημα. Δεν αποκλείεται, δε, αυτό το πληκτρολόγιο και η οθόνη να είναι και… πτυσσόμενα, ώστε να μπορεί κανείς να τα διπλώνει και να τα έχει στην τσέπη του!
Apple vs. Google
Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο της ομιλίας του Eugene Kaspersky που είχαμε την ευκαιρία να δούμε από κοντά στη Λεμεσό της Κύπρου, ήταν η πρόβλεψη ότι ο μεγάλος αγώνας που γίνεται αυτήν τη στιγμή σε επίπεδο smartphones, είναι αυτός δύο διαφορετικών λογικών: Της λογικής της Apple με την κλειστή αρχιτεκτονική και τον αυστηρό έλεγχο των αναπτυσσόμενων εφαρμογών (βλ. App Store), και της λογικής της Google με την ανοικτή αρχιτεκτονική η οποία βέβαια εγκυμονεί πολύ περισσότερους κινδύνους.
Σε αυτήν τη μάχη, τα στελέχη της Kaspersky βλέπουν να επικρατεί η λογική της Google (στην Αμερική το Android φαίνεται ήδη να ξεπερνά το iPhoneOS σε πωλήσεις).
Adobe – ο μεγάλος στόχος
Μία από τις παρουσιάσεις των στελεχών της Kaspersky αφορούσε στην Adobe και στο πως τελικά αποτελεί τον μεγαλύτερο στόχο των απανταχού hackers και cyber-criminals. Λόγω της διάδοσης του Flash και του Acrobat (και μάλιστα όχι μόνο σε λειτουργικό Windows), η Adobe διαθέτει μεγαλύτερη εγκαταστημένη βάση ακόμη και από τη Microsoft. Έτσι, έχουν πολλαπλασιαστεί τα exploits για τα προϊόντα της, με το Acrobat Reader να αποτελεί με διαφορά τον πιο ελκυστικό στόχο. Από τη μία μεριά, αφενός είναι εξαιρετικά διαδεδομένος, από την άλλη επιτρέπει την εκτέλεση Javascript, και παράλληλα, το μεγαλύτερο τμήμα της εγκατεστημένης βάσης δεν διαθέτει την τελευταία (και πολύ πιο ασφαλή) έκδοση, αφού οι χρήστες απλά δεν αναβαθμίζουν, ακόμη και ένα δωρεάν προϊόν.
Έτσι, χωρίς την εφαρμογή αυτόματων updates (ο Acrobat κατεβάζει αυτόματα τα updates αλλά δεν τα εγκαθιστά χωρίς τη συγκατάθεση και κάποια ενέργεια του χρήστη), εκατομμύρια υπολογιστές παραμένουν έκθετοι.
Αντίθετα, είναι πολύ πιο απλή και εύκολη η αναβάθμιση του Flash player. Έτσι για παράδειγμα, μόλις το YouTube απαίτησε την τελευταία έκδοση του Flash προκειμένου να πραγματοποιηθεί η αναπαραγωγή των videos του, πολλοί χρήστες πραγματοποίησαν την αναβάθμιση.
Ένας ακόμη λόγος που η Adobe αποτελεί καλή λεία για τους hackers, είναι το γεγονός ότι δεν διαθέτει πρακτικά ανταγωνισμό για κανένα από αυτά τα δύο προϊόντα, και επομένως, η ασφάλεια δεν βρίσκεται και πολύ ψηλά στη λίστα των προτεραιοτήτων της.
Με την έλευση της HTML 5 πάντως, αυτό ίσως να αλλάξει για την περίπτωση του Flash. Όσο για τον Acrobat, αν και υπάρχουν δεκάδες εναλλακτικές λύσεις, αφενός δεν είναι διαδεδομένες, αφετέρου και οι ίδιες δεν διαθέτουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ασφάλειας.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ »
Ο επικεφαλής της Kaspersky θεωρεί πως ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα του Internet, είναι το γεγονός ότι αναπτύχθηκε αρχικά για ερευνητικούς και στρατιωτικούς σκοπούς (Arpanet), και πως δεν ήταν...
στη «φύση» του να αποτελεί ένα δημόσιο αγαθό. Έτσι, όταν τελικά έγινε δημόσια περιουσία, συνοδεύτηκε από διάφορα προβλήματα με σημαντικότερο ίσως αυτό της ανωνυμίας.
Ο κ. Kaspersky πιστεύει ότι η ανωνυμία είναι η ρίζα των περισσότερων προβλημάτων ασφάλειας στο Internet, και πως θα έπρεπε να υπάρχει κάποιο είδους ψηφιακής ταυτότητας ή Internet-ικού διαβατηρίου.Ένας τρόπος να πάμε προς αυτήν την κατεύθυνση είναι η ψηφιοποίηση των κρατών, και η δημιουργία μίας κοινής ψηφιακής ταυτότητας για εφοριακούς λόγους ή για να ψηφίσει κανείς με ηλεκτρονικό τρόπο για παράδειγμα.
Παρ’ όλα αυτά, η εκ των υστέρων αλλαγή αυτής της κατάστασης μοιάζει αδύνατη, οπότε μία «ελπίδα» για την καθιέρωση κάποιου μοναδικού χαρακτηριστικού για κάθε χρήστη είναι η αλλαγή συσκευής. Αυτή η αλλαγή συντελείται ήδη αυτήν τη στιγμή, με τα smartphones να αποτελούν τους υπολογιστές του μέλλοντος.
Σύμφωνα με τον κ. Kaspersky, στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον, τα smartphones θα αντικαταστήσουν PCs και notebooks, και ουσιαστικά το μόνο που θα χρειάζεται κανείς είναι η σύνδεσή τους με ένα μεγαλύτερο πληκτρολόγιο και μία μεγαλύτερη οθόνη ώστε όταν δεν βρίσκεται εν κινήσει, να δουλεύει κανονικά σαν να είχε ένα desktop σύστημα. Δεν αποκλείεται, δε, αυτό το πληκτρολόγιο και η οθόνη να είναι και… πτυσσόμενα, ώστε να μπορεί κανείς να τα διπλώνει και να τα έχει στην τσέπη του!
Apple vs. Google
Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο της ομιλίας του Eugene Kaspersky που είχαμε την ευκαιρία να δούμε από κοντά στη Λεμεσό της Κύπρου, ήταν η πρόβλεψη ότι ο μεγάλος αγώνας που γίνεται αυτήν τη στιγμή σε επίπεδο smartphones, είναι αυτός δύο διαφορετικών λογικών: Της λογικής της Apple με την κλειστή αρχιτεκτονική και τον αυστηρό έλεγχο των αναπτυσσόμενων εφαρμογών (βλ. App Store), και της λογικής της Google με την ανοικτή αρχιτεκτονική η οποία βέβαια εγκυμονεί πολύ περισσότερους κινδύνους.
Σε αυτήν τη μάχη, τα στελέχη της Kaspersky βλέπουν να επικρατεί η λογική της Google (στην Αμερική το Android φαίνεται ήδη να ξεπερνά το iPhoneOS σε πωλήσεις).
Adobe – ο μεγάλος στόχος
Μία από τις παρουσιάσεις των στελεχών της Kaspersky αφορούσε στην Adobe και στο πως τελικά αποτελεί τον μεγαλύτερο στόχο των απανταχού hackers και cyber-criminals. Λόγω της διάδοσης του Flash και του Acrobat (και μάλιστα όχι μόνο σε λειτουργικό Windows), η Adobe διαθέτει μεγαλύτερη εγκαταστημένη βάση ακόμη και από τη Microsoft. Έτσι, έχουν πολλαπλασιαστεί τα exploits για τα προϊόντα της, με το Acrobat Reader να αποτελεί με διαφορά τον πιο ελκυστικό στόχο. Από τη μία μεριά, αφενός είναι εξαιρετικά διαδεδομένος, από την άλλη επιτρέπει την εκτέλεση Javascript, και παράλληλα, το μεγαλύτερο τμήμα της εγκατεστημένης βάσης δεν διαθέτει την τελευταία (και πολύ πιο ασφαλή) έκδοση, αφού οι χρήστες απλά δεν αναβαθμίζουν, ακόμη και ένα δωρεάν προϊόν.
Έτσι, χωρίς την εφαρμογή αυτόματων updates (ο Acrobat κατεβάζει αυτόματα τα updates αλλά δεν τα εγκαθιστά χωρίς τη συγκατάθεση και κάποια ενέργεια του χρήστη), εκατομμύρια υπολογιστές παραμένουν έκθετοι.
Αντίθετα, είναι πολύ πιο απλή και εύκολη η αναβάθμιση του Flash player. Έτσι για παράδειγμα, μόλις το YouTube απαίτησε την τελευταία έκδοση του Flash προκειμένου να πραγματοποιηθεί η αναπαραγωγή των videos του, πολλοί χρήστες πραγματοποίησαν την αναβάθμιση.
Ένας ακόμη λόγος που η Adobe αποτελεί καλή λεία για τους hackers, είναι το γεγονός ότι δεν διαθέτει πρακτικά ανταγωνισμό για κανένα από αυτά τα δύο προϊόντα, και επομένως, η ασφάλεια δεν βρίσκεται και πολύ ψηλά στη λίστα των προτεραιοτήτων της.
Με την έλευση της HTML 5 πάντως, αυτό ίσως να αλλάξει για την περίπτωση του Flash. Όσο για τον Acrobat, αν και υπάρχουν δεκάδες εναλλακτικές λύσεις, αφενός δεν είναι διαδεδομένες, αφετέρου και οι ίδιες δεν διαθέτουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ασφάλειας.
10/6/10
Επιτέλους βρέθηκε κάποιος ήρωας για να δώσει τέλος στα γραφεία των Γκρίζων Λύκων στην Ελευσίνα με την κυβέρνηση GKEORGKOS PAPANDREAS !
Τα διάφορα…παπαγαλάκια προσπαθούν να υποβιβάσουν το γεγονός, ο κόσμος προσπαθεί με εύλογη αγωνία να πληροφορηθεί αν αληθεύουν τα γεγονότα και ευτυχώς κάποιοι πατριώτες ξυπνάνε από τον λήθαργό τους και περνάνε στην δράση.
Μας ήρθαν στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο νέες φωτογραφίες από τα… πρώην γραφεία των Γκρίζων Λύκων (τώρα λέγονται ΣΠΑΣΜΕΝΑ γραφεία) στην Ελευσίνα. Κάποιοι ήρωες αγνοώντας τον κίνδυνο και παρά τον σάλο που έχει προκληθεί(ο χώρος σίγουρα θα παρακολουθείτε) τα κάνανε γυαλιά καρφιά αποδεικνύοντας ότι ο Έλληνας δεν έχει πεθάνει και αντιστέκεται. Νομίζω πως αυτό είναι ένα ηχηρό μήνυμα, σε όσους θέλουν να μας κάνουν ραγιάδες όπως επίσης και στους προδότες της βουλής, ότι ο Ελληνικός λαός δεν πρόκειται ποτέ να συναινέσει στα σχέδια τους. Δείτε τις φωτογραφίες:
Από αυτό το βήμα κάνουμε έκκληση στις αρμόδιες αρχές να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να σταματήσουν να προκαλούν το λαϊκό αίσθημα με την στάση τους, κλείνοντας τα εν λόγο γραφεία και στέλνοντας τους γκρίζους,πράσινους,ροζ-και δεν ξέρω τι άλλο-Τούρκους εκεί που είναι η θέση τους: Στην…Μογγολία.
Σε αντίθετη περίπτωση πολύ φοβούμαστε ότι η λαϊκή οργή δικαίως θα κορυφωθεί. Εμείς να συγχαρούμε τους πατριώτες που κάνανε την δράση αυτή και να αναφωνήσουμε: ”Επιτέλους βρέθηκε κάποιος ήρωας”.
ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΠΙΚΑΚΗΣ Ο ΗΡΩΑΣ ΠΟΥ ΤΣΑΚΙΣΕ ΤΟΝ ΑΤΤΙΛΑ
Η άγνωστη ιστορία του, από τότε που δημοσιεύτηκε κυρίως στο διαδίκτυο, κάνει τους Έλληνες που νοιάζονται να ριγούν από συγκίνηση, μα και να σφίγγουν τα δόντια από αγανάκτηση! Όμως ένα είναι βέβαιο. Καθένας που θα διαβάσει για τούτο το παλικάρι, θα νιώσει πως δίκαια του αξίζει μια θέση δίπλα στους μεγαλύτερους Ήρωες του Ελληνισμού! Και καθένας θα θελήσει να γίνει «Μπικάκης» σαν έρθει η ώρα να ξοφλήσει η Ελλάδα τους λογαριασμούς της με τους παρανοϊκούς Στρατηγούς της Τουρκίας, που κρατώντας σε στρατιωτική κατοχή τη μισή σχεδόν Κύπρο για 35 ολόκληρα χρόνια και παραβιάζοντας σχεδόν καθημερινά την Ελλάδα, παραβιάζουν την Ειρήνη, αλλά και την υπομονή του Θεού, που θα αποδώσει κάποτε Δικαιοσύνη…
ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΑΣ ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΠΙΚΑΚΗΣ
ο Έλληνας «Ράμπο»
«...Η προδοσία της Κύπρου βρίσκεται σε εξέλιξη, ο Αττίλας προχωρά και οι Καταδρομείς βρίσκονται στην Μεγαλόνησο να υπερασπιστούν τα πάτρια εδάφη. Ανάμεσα σ’ αυτούς ένας απόγονος των Μινωιτών τοξοτών, του Δασκαλογιάννη, του Γιαμπουδάκη, ο καταγόμενος από το χωριό Ασή Γωνιά, στα σύνορα Ρεθύμνου – Χανίων, καταδρομέας Μπικάκης, μια ηρωική μορφή των μαχών, ανάμεσα σε όλες τις άλλες των Ελλήνων πολεμιστών της Α΄ Μοίρας της ΕΛΔΥΚ και των Κυπρίων καταδρομέων.
Η μοίρα χωρίζεται σε ζευγάρια έχοντας βαρύ οπλισμό, μερικά οπλοπολυβόλα και ΠΑΟ. Σε ένα από αυτά ο Μπικάκης μαζί με τον έτερο κρητικό Μπιχανάκη καλούνται να υπερασπιστούν την περιοχή αριστερά της αντιπροσωπίας της “Ford”, γνωστό ως ανώνυμο λόφο αφού οι Τούρκοι προωθούνται στα προάστια της Λευκωσίας.
Ο Μπιχανάκης μεταφέρει και εναποθέτει 8 βλήματα ΠΑΟ και ο Μπικάκης με το ΠΑΟ του παρατηρεί τον χώρο και το πεδίο βολής που του έδινε. Υπό συνεχή βροχή από όλμους των 4,2 χιλιοστών των Τούρκων, ο Μπικάκης μετακινείται προς άλλο σημείο, πιστεύοντας ότι ο Μπιχανάκης τον είχε αντιληφθεί, όμως απορροφημένος από την μεταφορά των βλημάτων, δεν είδε την μετακίνηση του Μπικάκη και αμέσως άρχισε να τον καλεί χωρίς να λαμβάνει απάντηση. Γύρισε πίσω και ανάφερε την απώλεια του συντρόφου του. Όμως ο Μπικάκης ζει και με την σειρά του ψάχνει τον σύντροφο του, νομίζοντας ότι σκοτώθηκε. Δεν παίρνει απάντηση, αφού το μόνο που ακούει είναι οι εκρήξεις από τους όλμους των Τούρκων!
[Αμερικανικό άρμα του Τουρκικού Στρατού Εισβολής, κεραυνοβολημένο από ελληνικό ΠΑΟ!] Παρόλο που γνωρίζει ότι είναι μόνος, δεν λιποψυχεί αλλά μένει στη θέση του, ακολουθώντας τις εντολές που είχε. Μία ανεπανάληπτη και ανορθόδοξη αναμέτρηση ανάμεσα στον ΑΝΘΡΩΠΟ και στις μηχανές.
Τοποθετεί το βλήμα, φέρνει το ΠΑΟ στον ωμό του και το μάτι του στην διόπτρα. Έρχονται 6 άρματα Μ-48-Α2 και πίσω τους ένα Τουρκικό Τάγμα Πεζικού!
Στα 300 μέτρα εγκλωβίζει το 1ο άρμα και στα 270 μέτρα το κάνει παλιοσίδερα, αναγκάζοντας τα δυο άτομα του πληρώματος να το εγκαταλείψουν!
Αλλάζει θέση, εγκλωβίζει το 2ο άρμα και το τυλίγει στις φλόγες χωρίς να γλιτώσει κανείς!
Στα 200 μέτρα καταστρέφει και το 3ο άρμα, ενώ οι Τούρκοι τον ψάχνουν σαν τρελοί, αλλάζει θέση και καταστρέφει και το 4ο μην αφήνοντας κανένα ζωντανό!!!
Τα δυο εναπομείναντα άρματα φοβούνται και κρύβονται, όμως το 5ο κάνει το λάθος και εμφανίζεται δίνοντας την ευκαιρία στο Μπικάκη να το στείλει από εκεί που ήρθε!
Το 6ο και τελευταίο οπισθοχωρεί ελπίζοντας ότι θα γλιτώσει 700 μέτρα μακριά από τον Μπικάκη, αυτός όμως το καταστρέφει και αυτό! Τα πληρώματά τους, που μέρες πριν έκαιγαν άμαχους, γυναίκες, ιερείς και παιδιά, κάηκαν σε λίγα λεπτά από τον μοναχικό Κρητικό εκδικητή! Θαρρείς κι ήταν ένα μακάβριο παιγνίδι θανάτου, που από Θεία θέληση έπρεπε να το κερδίσει ο Άνθρωπος…
[Εισβολείς στην Κύπρο με αμερικανικό οπλισμό...] Οι Τούρκοι πεζικάριοι βλέποντας το θάνατο μπροστά τους τρέχουν να καλυφθούν στη σχολή Γρηγορίου. Τα δυο εναπομείναντα βλήματα του Μπικάκη ρίχνονται στο ισόγειο και στον δεύτερο όροφο του κτιρίου! Ποσά πτώματα μέτρησαν οι Τούρκοι στο κτίριο δεν μαθεύτηκε ποτέ…
Παρέμεινε τέσσερις μέρες χωρίς τροφή, πολεμώντας με ένα πολυβόλο, που βρήκε πεταμένο στον διπλανό λόφο και έχοντας δίπλα του τη φωτογραφία της Ελένης που τον περίμενε στη Κρήτη!.
Ο Καταδρομέας Μπικάκης (όπως και κανένας άλλος Αξιωματικός ή οπλίτης από όσους έλαβαν μέρος στην άνιση τούτη Μάχη) δεν έλαβε ποτέ κάποια ηθική αμοιβή ή έπαινο! Η πρόταση του Διοικητού του, για άμεση απονομή του Χρυσούν Αριστείου Ανδρείας, έμεινε για πάντα στα συρτάρια των "ΗΓΕΤΩΝ".
Από ένοχη σιωπή; Από ντροπή; Από προκατάληψη; Κανένας ποτέ δεν έμαθε…
Όταν απολύθηκε από το Στρατό, εργάστηκε σαν οικοδόμος. Έκανε οικογένεια και παιδιά. Άφησε την τελευταία του πνοή σε τροχαίο ατύχημα το 1994, στην εθνική οδό Αθηνών Πατρών, φεύγοντας από τη ζωή - όπως κι άλλοι μαχητές Καταδρομείς, Ελδυκάριοι και κυβερνήτες των Νοράτλας - με την πίκρα της μη αναγνώρισης…
Τιμήθηκε μετά θάνατον από την Λέσχη Καταδρομέων Ημαθίας. Η τιμητική πλακέτα απεστάλη από τον - εν ζωή τότε - Πρόεδρο της Λέσχης Δρούγκα Στέφανο, στους Γονείς του στην Κρήτη…
Κανένας Δάσκαλος ή ιστορικός δεν μίλησε ποτέ στους μαθητές του γι αυτόν… Κανένας ποιητής δεν αφιέρωσε λίγη απ τη σοφία του για κάποιες αράδες από λέξεις…έστω για ένα τραγούδι.
Σε ολάκερη την Ελλάδα, μήτε στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Κρήτη, δεν υπήρξε ποτέ κάποιος δρόμος που να χωρέσει το όνομά του…»
9/6/10
Χρεοκοπία της Ελλάδας «βλέπουν» οι αναλυτές
Η Ελλάδα θα υποχρεωθεί να εγκαταλείψει το ευρώ, σύμφωνα με το 41% των επενδυτών και οικονομικών αναλυτών που ρωτήθηκαν σχετικά σε δημοσκόπηση, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύει σήμερα το αμερικανικό οικονομικό ειδησεογραφικό δίκτυο Bloomberg...
Στην ερώτηση αν η χώρα θα εγκαταλείψει την ευρωζώνη, το 24% απάντησε ότι είναι "πολύ πιθανό", το 17% "αρκετά πιθανό", έναντι 23% που το θεωρεί "λίγο πιθανό" και 34% που πιστεύει ότι είναι "απίθανο".
Η χώρα που απειλείται περισσότερο μετά την Ελλάδα, σύμφωνα με τους ερωτηθέντες, είναι η Πορτογαλία (με την εκδοχή να εγκαταλείψει την ευρωζώνη "πολύ πιθανή" κατά το 6% και "αρκετά πιθανή" σύμφωνα με το 14%). Ακολουθεί η Ισπανία, με το 5% των ερωτηθέντων να κρίνει "πολύ πιθανή" την αποχώρηση της χώρας από το ευρώ και το 10% "αρκετά πιθανή". Τέλος για την Ιρλανδία, οι ερωτηθέντες σε ποσοστό 3% θεωρούν "πολύ πιθανό" να αποχωρήσει η χώρα από το ευρώ και σε ποσοστό 8% "αρκετά πιθανό".
8/6/10
7/6/10
Αναστέλλεται η κομματική ιδιότητα του Ακη Τσοχατζόπουλου
Την αναστολή της κομματικής ιδιότητας του Ακη Τσοχατζόπουλου εισηγήθηκε η Επιτροπή Διαφάνειας του ΠΑΣΟΚ στην Επιτροπή Δεοντολογίας, ανεξάρτητα από τη δικαστική έκβαση της υπόθεσης.
Προηγήθηκε δίωρη κατάθεση του πρώην υπουργού και ηγετικού στελέχους του Κινήματος στην Επιτροπή Διαφάνειας.
«Η Επιτροπή Διαφάνειας εκτιμώντας το σύνολο των στοιχείων που της τέθηκαν υπόψη, αποφασίζει ομόφωνα την παραπομπή της υπόθεσης στην ΕΚΑΠ και εισηγείται την αναστολή της ιδιότητας του μέλους του ΠΑΣΟΚ για τον Άκη Τσοχατζόπουλο, χωρίς αυτό να συναρτάται με τη νομική πλευρά της υπόθεσης και να προδικάζει την κατάληξη της δικαστικής διερεύνησης», αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση.
Σε δηλώσεις μετά το τέλος της κατάθεσής του, ο κ. Ακης Τσοχατζόπουλος, αφού επανέλαβε ότι θα προσφύγει στη Δικαιοσύνη, μίλησε για «πρωτοφανή και συντονισμένη επίθεση» με αποκλειστικό σκοπό την «πολιτική, ηθική και φυσική του εξόντωση».
«Η δικαιοσύνη στην οποία θα προσφύγω αποτελεί τη μεγαλύτερη ασφάλεια έναντι της πρωτοφανούς συντονισμένης επίθεσης που τις τελευταίες μέρες γίνεται εις βάρος μου και όλων των μελών της οικογενείας μου με αποκλειστικό σκοπό την πολιτική και ηθική εξόντωση», υπογράμμισε ο πρώην υπουργός.
«Δυστυχώς και η φυσική εξόντωση είναι μέσα στα σχέδια των κέντρων και συμφερόντων που επεξεργάζονται αυτού του είδους τις συμπεριφορές, διεκδικώντας βέβαια τη μέγιστη απαξίωση του πολιτικού συστήματος», υποστήριξε ο κ. Τσοχατζόπουλος και τόνισε πως διεκδικεί την πιο γρήγορη ολοκλήρωση των διαδικασιών για να λάμψει η αλήθεια και η διαφάνεια σε όλα όσα τον αφορούν.
Τέλος, επεσήμανε πως ευθύνη όλων είναι η ενδυνάμωση της δημοκρατίας και διεμήνυσε: «Δεν υποχωρώ, δεν εκβιάζομαι, θα πολεμήσω να λάμψει η αλήθεια».
ΛΑ.Ο.Σ.: Υπάρχουν πολλοί Ακηδες στο ΠΑΣΟΚ
«"Ακηδες" μέσα στο ΠΑΣΟΚ υπάρχουν πολλοί τόσο εκτός, όσο και εντός της Κοινοβουλευτικής ομάδας. Στο χέρι του κ. Παπανδρέου είναι να τους βρει, να τους αποκαλύψει και να τους παραδώσει στη συνείδηση του ελληνικού λαού», σχολίασε το γραφείο Τύπου του ΛΑ.Ο.Σ..
Νέο κύμα ρευστοποιήσεων στο Χ.Α.
Ισχυρούς κλυδωνισμούς υπέστη για δεύτερη διαδοχική συνεδρίαση η ελληνική χρηματιστηριακή αγορά με το γενικό δείκτη να διολισθαίνει στα χαμηλότερα επίπεδα από το Μάρτιο του 1998.
«Η υποχώρηση στο χρηματιστήριο αντικατοπτρίζει τη γενικότερη νευρικότητα στην Ευρώπη. Η αγορά αντιμετωπίζεται ως ο αδύναμος κρίκος, ειδικότερα όταν υπάρχουν μακροοικονομικές ανησυχίες», δήλωσε στο Reuters ο κ. Νίκος Γαλούσης αναλυτής στην Κάππα Χρηματιστηριακή.
Ο γενικός δείκτης τιμών έκλεισε στις 1.403,92 μονάδες, πολύ κοντά στο χαμηλότερο σημείο της ημέρας, καταγράφοντας μεγάλη πτώση κατά 5,45%.
Υπενθυμίζεται ότι τη Δευτέρα είχε σημειώσει πτώση κατά 5,03%.
Η συνολική αξία των συναλλαγών διαμορφώθηκε στα 140,63 εκατομμύρια ευρώ.
Μόνο 17 μετοχές σημείωσαν άνοδο, 173 κατέγραψαν απώλειες και 38 παρέμειναν σταθερές.
Η μετοχή του ΟΤΕ υποχώρησε κατά 11,69%, ενώ η ΕΤΕ, η EFG Eurobank [EFGr.AT] και η ΔΕΗ σημείωσαν πτώση άνω του 5%.
Ο ΟΠΑΠ έκλεισε με απώλειες 6,96%.
Πωλητές το Μάιο οι ξένοι επενδυτές
Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΧΑΕ εκροές ύψους 339,3 εκατ. ευρώ εμφάνισαν τον προηγούμενο μήνα στο Χρηματιστήριο οι ξένοι επενδυτές [Βλέπε άρθρο] .
Οι εκροές προέρχονται από θεσμικούς επενδυτές (362,1 εκατ.) και υπεράκτιες εταιρείες (21,3 εκατ) ενώ εισροές εμφάνισαν τα ξένα φυσικά πρόσωπα (17,5 εκ ευρώ) και τα ξένα νομικά πρόσωπα (26,7 εκ ευρώ).
6/6/10
Να σωθούν και να σώσουν
Οποια ερώτηση κι αν τεθεί σε κομματάνθρωπο, έχει απάντηση που δεν τη γεννάει το δικό του μυαλό και ούτε, φυσικά, την εννοεί στα σοβαρά. Μέσα στο κομματικό του μυαλό υπάρχει, για κάθε πρόβλημα, μια φράση διαρκώς έτοιμη να στομώσει μηχανικά την ερώτηση – χιλιάδες έτοιμες φράσεις μέσα στα κομματικά μυαλά υποκαθιστούν τη σκέψη και προλαβαίνουν την κρίση.
Στην ελλαδική κοινωνία σήμερα μοιάζει να αναπαράγουμε («ανεπαισθήτως», αλλά γενικευμένα) το μοντέλο μυαλού των κομματανθρώπων: το έχουμε καταστήσει μοντέλο στο οποίο αποβλέπει η τηλεθέαση, η εμπορευματοποιημένη «πληροφόρηση». Ετοιμες απαντήσεις για κάθε πρόβλημα, τις εκφέρουμε σαν αυτονόητα δικές μας, αλλά μάς τις έχουν υποβάλει, καραδοκούν έτοιμες στα μυαλά μας, υποκαθιστούν τη σκέψη, προλαβαίνουν την κρίση. Χρόνια τώρα, ακούμε πολιτικούς, δημοσιογράφους, συνδικαλιστές, πανεπιστημιακούς παρακεντέδες της εξουσίας, και ξέρουμε από πριν τι θα απαντήσουν σε κάθε ερώτηση, ποια θα είναι η επόμενη φράση τους. Ξέρουμε ότι την άποψη, γνώμη ή θέση που διατυπώνουν δεν την έχει γεννήσει το δικό τους μυαλό, είναι τεχνητά εμφυτευμένη στον στεγνωμένο τους νου. Το ξέρουμε και όμως αναπαράγουμε το μοντέλο. Ακριβώς όπως νιώθουμε υποχρεωμένοι να είμαστε οπαδοί μιας ποδοσφαιρικής ομάδας ή να παίζουμε δελτίο για το τζακ ποτ. Νοητική ισοπέδωση όλων προς τα κάτω. «Ανεπαισθήτως».
Τα πανεπιστήμια υποτίθενται (εξ ορισμού) τόποι σπουδής και έρευνας, μεθοδικού προβληματισμού, «συστηματικής» αναζήτησης λύσεων. Ψάξτε για την «επιχειρηματολογία» που συνοδεύει την υπεράσπιση του εκφασισμένου «ασύλου» τα τελευταία τριάντα έξι χρόνια. Σπουδάστε τα κείμενα που συνόδευαν, πριν από λίγες μέρες, τις πρυτανικές εκλογές – διακηρύξεις, επαγγελίες, προγράμματα. Παρακολουθείστε «ημερίδες», σε αρμόδιες για την οικονομία σχολές, σχετικά με τη χρεοκοπία σήμερα της χώρας, τη διεθνή ανυποληψία της, την αποσάθρωση της κοινωνικής συνοχής. Αν δεν πέσετε σε σπανιότατη εξαίρεση, θα ψηλαφήσετε, σε κάθε τέτοια ή ανάλογη περίπτωση, την τελμάτωση της σκέψης και της κρίσης στα ιδεολογικά στερεότυπα – κυρίως σε όσα έχουν αποδειχθεί εφόδια καριέρας. Ετοιμες φράσεις υποκαθιστούν μέσα στα μυαλά τον συλλογισμό και προλαβαίνουν το συμπέρασμα.
Η αντιπροσωπευτικότερη εικόνα της ελλαδικής κοινωνίας σήμερα είναι της «διαδήλωσης» ή «πορείας»: Μπροστά η ντουντούκα να υπαγορεύει την κραυγή και πίσω η αργόσυρτη νωχελική αγέλη να την αναμηρυκάζει σαν βέλασμα. Η εικόνα πολυμερίζεται σε κάθε σπιτικό, παραπέμπει στους παραιτημένους από σκέψη και κρίση τηλεθεατές. Η οθόνη υπαγορεύει καταιγισμό νοητικών στερεοτύπων, καλούπια γλώσσας, ύφους, τρόπου συμπεριφοράς. Και ο τηλεθεατής «μεταβολίζει» το αλλότριο και μεθοδευμένο σε «δικό του» και «αυθόρμητο».
Αν ο ολίγιστος πρωθυπουργός μας, αρχηγός σοσιαλιστικού κινήματος και πρόεδρος της σοσιαλιστικής Διεθνούς, μπορούσε, έστω επιδερμικά, να υποψιαστεί ότι ο «socialismus» μεταφράζεται στα ελληνικά «κοινωνισμός» – βγαίνει από το «societas» που σημαίνει «κοινωνία». Και εκτός από κόμμα εξουσίας ή ευκαιρία καριέρας, είναι (ακόμα ίσως) και όραμα - πρόταση τρόπου του βίου. Οραματίζεται - προτείνει ο «κοινωνισμός» να έχει προτεραιότητα στην οργάνωση της συλλογικότητας η προστασία και καλλιέργεια των σχέσεων κοινωνίας, η έγνοια για όλα τα μέλη του κοινωνικού σώματος – όχι η θωράκιση του ατομοκεντρισμού, όχι η προστασία της εγωτικής απληστίας, του κέρδους.
Αν μπορούσε ο πρωθυπουργός να το σκεφτεί από μόνος του αυτό και να το κρίνει, δεν θα θεωρούσε «σωτηρία» της χώρας τη χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό κολόβωση του «κοινωνικού κράτους» για χάρη του διεθνούς χρηματιστηριακού τζόγου. Θα ήξερε ότι οι θεσμοί του «κοινωνικού κράτους» σε μια χώρα και η λειτουργία τους είναι δείκτης πολιτισμού, μέτρο της κατά κεφαλήν καλλιέργειας, της κατακτημένης απόστασης από το κτήνος και τη ζούγκλα. Οταν μάχεσαι για να υπερασπίσεις το «κοινωνικό κράτος», δεν διεκδικείς «δικαιώματα» ούτε προστατεύεις συντεχνίες, όπως κάνει το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ. Μάχεσαι για την ανθρωπιά του ανθρώπου, για τη χαρά της ζωής που είναι πάντα καρπός κοινωνίας και σχέσης, άθλημα ανιδιοτέλειας, κατόρθωμα αυθυπέρβασης.
Η έτοιμη απάντηση του κομματανθρώπου είναι: Τι να σου κάνει ο πρωθυπουργός όταν του βάζουν τη θηλιά στον λαιμό, όταν τα εξοντωτικά χρέη που φόρτωσαν στον ελληνικό λαό ο πατέρας του και οι εξίσου ολετήρες διάδοχοί του πρωθυπουργοί, πρέπει αμέσως να εξοφληθούν; Σίγουρα, δεν θα του υποδείξουμε εμείς οι αδαείς τι να κάνει, μόνο να διερωτηθούμε μπορούμε: Γιατί ο περιορισμός των δημοσίων εξόδων έπρεπε να αρχίσει με περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και όχι με διάλυση των κρατικών εταιρειών (χιλιάδων) που μπουκώνουν με χρήμα αργόσχολους κομματανθρώπους; ΄Η γιατί όχι με δραστικό περιορισμό των χρυσοπληρωμένων υπουργικών «συμβούλων», με διακοπή επιχορηγήσεων στις αναρίθμητες παρασιτικές δικτυώσεις της κομματικής καμαρίλας; Κατόρθωσε ποτέ να σκεφθεί από μόνος του ο «σοσιαλιστής» πρωθυπουργός ότι η ιδιοτέλεια των καπιταλιστών έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να είναι παραγωγική και κοινωνικά γόνιμη από τη στεγανά εγωκεντρική, άγονη και βάναυσα αντικοινωνική αυθαιρεσία των κομματανθρώπων;
Η δύναμη της πολιτικής, ο επηρεασμός που ασκεί στη σύνολη λειτουργία της κοινωνίας, είναι δίκοπο μαχαίρι:
Ενα φαύλο και ανίκανο πολιτικό σύστημα μπορεί να βυθίσει σε ανήκεστη παρακμή τη συλλογικότητα, όπως και ένας ταλαντούχος ηγέτης ανιδιοτελής μπορεί να αναστήσει, κυριολεκτικά, μια πεθαμένη κοινωνία. Η Ελλάδα είναι σήμερα ένα τέλμα, εφιαλτικός πνιγμός αδιεξόδου. Και οι συντελεστές του ιστορικού αυτού εγκλήματος είναι συγκεκριμένοι, επώνυμοι, δυνάστες του λαϊκού σώματος, ασύδοτοι φεουδάρχες. Δεν έχει νόημα να τιμωρηθούν κάποιοι σαν αποδιοπομπαίοι τράγοι, τίποτα δεν αλλάζει. Θα αλλάξουν όλα, αν πάψουμε να τους εμπιστευόμαστε, να πιστεύουμε ότι είναι πάλι αυτοί που «θα μας βγάλουν από την κρίση»! Σε πείσμα και της στοιχειωδέστερης λογικής. Ωσάν να είναι ποτέ δυνατό ο ναρκομανής να διαχειριστεί τη δίωξη των ναρκωτικών, ο μαστροπός να αστυνομεύσει την εμπορία της σάρκας.
Να τους αμνηστεύσουμε όλους. Αρκεί να πάνε στα σπίτια τους, να απαλλάξουν την κοινωνία από τις «υπηρεσίες» τους. Να συγκαλέσουν Συντακτική Εθνοσυνέλευση για καινούργιο Σύνταγμα, να παραδώσουν σε κυβέρνηση προσωπικοτήτων και να εξαφανιστούν. Να σωθούν και να σώσουν.
Tου Χρηστου Γιανναρα
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ »
Στην ελλαδική κοινωνία σήμερα μοιάζει να αναπαράγουμε («ανεπαισθήτως», αλλά γενικευμένα) το μοντέλο μυαλού των κομματανθρώπων: το έχουμε καταστήσει μοντέλο στο οποίο αποβλέπει η τηλεθέαση, η εμπορευματοποιημένη «πληροφόρηση». Ετοιμες απαντήσεις για κάθε πρόβλημα, τις εκφέρουμε σαν αυτονόητα δικές μας, αλλά μάς τις έχουν υποβάλει, καραδοκούν έτοιμες στα μυαλά μας, υποκαθιστούν τη σκέψη, προλαβαίνουν την κρίση. Χρόνια τώρα, ακούμε πολιτικούς, δημοσιογράφους, συνδικαλιστές, πανεπιστημιακούς παρακεντέδες της εξουσίας, και ξέρουμε από πριν τι θα απαντήσουν σε κάθε ερώτηση, ποια θα είναι η επόμενη φράση τους. Ξέρουμε ότι την άποψη, γνώμη ή θέση που διατυπώνουν δεν την έχει γεννήσει το δικό τους μυαλό, είναι τεχνητά εμφυτευμένη στον στεγνωμένο τους νου. Το ξέρουμε και όμως αναπαράγουμε το μοντέλο. Ακριβώς όπως νιώθουμε υποχρεωμένοι να είμαστε οπαδοί μιας ποδοσφαιρικής ομάδας ή να παίζουμε δελτίο για το τζακ ποτ. Νοητική ισοπέδωση όλων προς τα κάτω. «Ανεπαισθήτως».
Τα πανεπιστήμια υποτίθενται (εξ ορισμού) τόποι σπουδής και έρευνας, μεθοδικού προβληματισμού, «συστηματικής» αναζήτησης λύσεων. Ψάξτε για την «επιχειρηματολογία» που συνοδεύει την υπεράσπιση του εκφασισμένου «ασύλου» τα τελευταία τριάντα έξι χρόνια. Σπουδάστε τα κείμενα που συνόδευαν, πριν από λίγες μέρες, τις πρυτανικές εκλογές – διακηρύξεις, επαγγελίες, προγράμματα. Παρακολουθείστε «ημερίδες», σε αρμόδιες για την οικονομία σχολές, σχετικά με τη χρεοκοπία σήμερα της χώρας, τη διεθνή ανυποληψία της, την αποσάθρωση της κοινωνικής συνοχής. Αν δεν πέσετε σε σπανιότατη εξαίρεση, θα ψηλαφήσετε, σε κάθε τέτοια ή ανάλογη περίπτωση, την τελμάτωση της σκέψης και της κρίσης στα ιδεολογικά στερεότυπα – κυρίως σε όσα έχουν αποδειχθεί εφόδια καριέρας. Ετοιμες φράσεις υποκαθιστούν μέσα στα μυαλά τον συλλογισμό και προλαβαίνουν το συμπέρασμα.
Η αντιπροσωπευτικότερη εικόνα της ελλαδικής κοινωνίας σήμερα είναι της «διαδήλωσης» ή «πορείας»: Μπροστά η ντουντούκα να υπαγορεύει την κραυγή και πίσω η αργόσυρτη νωχελική αγέλη να την αναμηρυκάζει σαν βέλασμα. Η εικόνα πολυμερίζεται σε κάθε σπιτικό, παραπέμπει στους παραιτημένους από σκέψη και κρίση τηλεθεατές. Η οθόνη υπαγορεύει καταιγισμό νοητικών στερεοτύπων, καλούπια γλώσσας, ύφους, τρόπου συμπεριφοράς. Και ο τηλεθεατής «μεταβολίζει» το αλλότριο και μεθοδευμένο σε «δικό του» και «αυθόρμητο».
Αν ο ολίγιστος πρωθυπουργός μας, αρχηγός σοσιαλιστικού κινήματος και πρόεδρος της σοσιαλιστικής Διεθνούς, μπορούσε, έστω επιδερμικά, να υποψιαστεί ότι ο «socialismus» μεταφράζεται στα ελληνικά «κοινωνισμός» – βγαίνει από το «societas» που σημαίνει «κοινωνία». Και εκτός από κόμμα εξουσίας ή ευκαιρία καριέρας, είναι (ακόμα ίσως) και όραμα - πρόταση τρόπου του βίου. Οραματίζεται - προτείνει ο «κοινωνισμός» να έχει προτεραιότητα στην οργάνωση της συλλογικότητας η προστασία και καλλιέργεια των σχέσεων κοινωνίας, η έγνοια για όλα τα μέλη του κοινωνικού σώματος – όχι η θωράκιση του ατομοκεντρισμού, όχι η προστασία της εγωτικής απληστίας, του κέρδους.
Αν μπορούσε ο πρωθυπουργός να το σκεφτεί από μόνος του αυτό και να το κρίνει, δεν θα θεωρούσε «σωτηρία» της χώρας τη χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό κολόβωση του «κοινωνικού κράτους» για χάρη του διεθνούς χρηματιστηριακού τζόγου. Θα ήξερε ότι οι θεσμοί του «κοινωνικού κράτους» σε μια χώρα και η λειτουργία τους είναι δείκτης πολιτισμού, μέτρο της κατά κεφαλήν καλλιέργειας, της κατακτημένης απόστασης από το κτήνος και τη ζούγκλα. Οταν μάχεσαι για να υπερασπίσεις το «κοινωνικό κράτος», δεν διεκδικείς «δικαιώματα» ούτε προστατεύεις συντεχνίες, όπως κάνει το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ. Μάχεσαι για την ανθρωπιά του ανθρώπου, για τη χαρά της ζωής που είναι πάντα καρπός κοινωνίας και σχέσης, άθλημα ανιδιοτέλειας, κατόρθωμα αυθυπέρβασης.
Η έτοιμη απάντηση του κομματανθρώπου είναι: Τι να σου κάνει ο πρωθυπουργός όταν του βάζουν τη θηλιά στον λαιμό, όταν τα εξοντωτικά χρέη που φόρτωσαν στον ελληνικό λαό ο πατέρας του και οι εξίσου ολετήρες διάδοχοί του πρωθυπουργοί, πρέπει αμέσως να εξοφληθούν; Σίγουρα, δεν θα του υποδείξουμε εμείς οι αδαείς τι να κάνει, μόνο να διερωτηθούμε μπορούμε: Γιατί ο περιορισμός των δημοσίων εξόδων έπρεπε να αρχίσει με περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και όχι με διάλυση των κρατικών εταιρειών (χιλιάδων) που μπουκώνουν με χρήμα αργόσχολους κομματανθρώπους; ΄Η γιατί όχι με δραστικό περιορισμό των χρυσοπληρωμένων υπουργικών «συμβούλων», με διακοπή επιχορηγήσεων στις αναρίθμητες παρασιτικές δικτυώσεις της κομματικής καμαρίλας; Κατόρθωσε ποτέ να σκεφθεί από μόνος του ο «σοσιαλιστής» πρωθυπουργός ότι η ιδιοτέλεια των καπιταλιστών έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να είναι παραγωγική και κοινωνικά γόνιμη από τη στεγανά εγωκεντρική, άγονη και βάναυσα αντικοινωνική αυθαιρεσία των κομματανθρώπων;
Η δύναμη της πολιτικής, ο επηρεασμός που ασκεί στη σύνολη λειτουργία της κοινωνίας, είναι δίκοπο μαχαίρι:
Ενα φαύλο και ανίκανο πολιτικό σύστημα μπορεί να βυθίσει σε ανήκεστη παρακμή τη συλλογικότητα, όπως και ένας ταλαντούχος ηγέτης ανιδιοτελής μπορεί να αναστήσει, κυριολεκτικά, μια πεθαμένη κοινωνία. Η Ελλάδα είναι σήμερα ένα τέλμα, εφιαλτικός πνιγμός αδιεξόδου. Και οι συντελεστές του ιστορικού αυτού εγκλήματος είναι συγκεκριμένοι, επώνυμοι, δυνάστες του λαϊκού σώματος, ασύδοτοι φεουδάρχες. Δεν έχει νόημα να τιμωρηθούν κάποιοι σαν αποδιοπομπαίοι τράγοι, τίποτα δεν αλλάζει. Θα αλλάξουν όλα, αν πάψουμε να τους εμπιστευόμαστε, να πιστεύουμε ότι είναι πάλι αυτοί που «θα μας βγάλουν από την κρίση»! Σε πείσμα και της στοιχειωδέστερης λογικής. Ωσάν να είναι ποτέ δυνατό ο ναρκομανής να διαχειριστεί τη δίωξη των ναρκωτικών, ο μαστροπός να αστυνομεύσει την εμπορία της σάρκας.
Να τους αμνηστεύσουμε όλους. Αρκεί να πάνε στα σπίτια τους, να απαλλάξουν την κοινωνία από τις «υπηρεσίες» τους. Να συγκαλέσουν Συντακτική Εθνοσυνέλευση για καινούργιο Σύνταγμα, να παραδώσουν σε κυβέρνηση προσωπικοτήτων και να εξαφανιστούν. Να σωθούν και να σώσουν.
Tου Χρηστου Γιανναρα
5/6/10
Νέο προκλητικό ξεσάλωμα των τουρκοφρόνων στον Εχίνο!
Είναι λογικό. Από τη στιγμή που είναι τέτοιο το έλλειμμα κράτους και…εθνικής κυριαρχίας στην ελληνική (;) Θράκη και από τη στιγμή που είναι τέτοια και η χυδαιότητα ή ο ραγιαδισμός ή η βλακεία (ή και όλα μαζί) όσων παριστάνουν τον τοπικό πολιτικό κόσμο, τα φασιστόμουτρα της άλλης πλευράς θα ξεσαλώνουν κατά τρόπο ολοένα και πιο αναίσχυντο. Και η κατάσταση θα εκτραχύνεται συνεχώς.
Την Κυριακή λοιπόν 23-5-2010 (ανήμερα δηλαδή της ημετέρας Πεντηκοστής) έγινε στο τζαμί του μειονοτικού χωριού Εχίνος της Ξάνθης μία τελετή χάτιμ. Σας έχουμε γράψει κι άλλες φορές για τα χάτιμ (τις τελετές δηλαδή περάτωσης των ετήσιων μαθημάτων Κορανίου) και για το τι συνήθως διαμείβεται στη διάρκειά τους, οπότε δεν νομίζουμε ότι συντρέχει λόγος να επεκταθούμε ξανά σε λεπτομέρειες από τι είπαν μέσα στο τζαμί τα κεντρικά (και πάλι) πρόσωπα, δηλαδή ο ψευτομουφτής Ξάνθης και εκλεκτός της Άγκυρας Αχμέτ Μέτε και ο Τούρκος πρόξενος Μουσταφά Σάρνιτς.
Εκείνο στο οποίο επικεντρώνουμε σήμερα είναι κάτι διαφορετικό. Στον χώρο της εκδήλωσης υπήρχαν πάνω από 15 άτομα που κυκλοφορούσαν με την μπλούζα που βλέπετε στην κάτω φωτογραφία. Η μπλούζα αυτή από μπροστά έχει, όπως παρατηρείτε, τη σημαία της «Τουρκικής Δημοκρατίας της Ανεξάρτητης Δ. Θράκης»! Στην επόμενη φωτογραφία βλέπετε και την πίσω μεριά αυτής της μπλούζας με την φράση ¨Νεολαία του Λαλά Σαχίν Πασά¨, δηλαδή του Οθωμανού στρατηγού που είχε κατακτήσει την περιοχή τον ύστερο 14ο αιώνα!
Και βεβαίως για το ποιο κλίμα κυριαρχεί στα άντρα των εκτουρκισμένων γενιτσάρων της Θράκης, όπως το (πρώην) πομακοχώρι του Εχίνου, γνωρίζαμε καλά από καιρό. Σε λίγο όμως, όπως πάμε, όλοι ετούτοι οι χυδαίοι φασιστολακέδες της Άγκυρας θ’ αρχίσουν να μας ανεμίζουν τη σημαία της…Ανεξαρτησίας τους και μες στα μούτρα! Και περαιτέρω, εύλογα ασφαλώς και τα ερωτήματα: Υπάρχουν επιτέλους νόμοι στη γελοία αυτή περιοχή και κυρίως υπάρχει έστω ένας που θα τολμούσε να τους εφαρμόσει; Θα κατανοήσουν κάποια στιγμή επιτέλους τα τοπικά δημαρχονομαρχίδια, καθώς και τα εν Αθήναις καρτούν που παριστάνουν τις κυβερνήσεις του χυδαίου ψευδοκράτους της Μελούνας, προς τα πού οδεύουμε ή θα συνεχίσουν να εκλαμβάνουν ες αεί τη ροχάλα ως ψιχάλα; Ρητορικά ερωτήματα θέτουμε (και πάλι) ασφαλώς…
4/6/10
Σκληρό Παιχνίδι από Ουγγαρία - Απειλεί με χρεοκοπία Ε.Ε. και αγορές!
Σκληρό παιχνίδι με απειλή χρεοκοπίας παίζει η νέα ουγγρική κυβέρνηση έναντι της Ε.Ε. και των αγορών. Αυτό που κατά πολλούς έπρεπε να παίξει η ελληνική κυβέρνηση το κάνει τώρα η Ουγγαρία: «Δεν νομίζω ότι είναι καθόλου υπερβολικό να κάνουμε λόγο για χρεοκοπία», δήλωσε ο εκπρόσωπος του πρωθυπουργού της Ουγγαρίας Βίκτορ Ορμπάν, προσθέτοντας ότι η οικονομία της χώρας βρίσκεται σε «πολύ σοβαρή κατάσταση».
Παράλληλα, ο Μιχάλι Βάργκα, υπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, ανακοίνωσε ότι το δημοσιονομικό έλλειμμα μπορεί να φτάσει το 7,5% του ΑΕΠ το 2010, την ώρα που το φύλλο πορείας που είχε υιοθετήσει η προηγούμενη σοσιαλιστική κυβέρνηση, με τη σύμφωνη γνώμη του ΔΝΤ προέβλεπε ότι θα φτάσει μόλις το 3,8%.
Ο αντιπρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος Fidesz Λάγιος Κόζα ανακοίνωσε ότι η οικονομική κατάσταση της Ουγγαρίας είναι «πραγματικά κρίσιμη, συγκρίσιμη με αυτή της Ελλάδας» και ότι «η χρεοκοπία του κράτους» είναι «κοντά».
Από την πλευρά του, ο πρώην υπουργός Οικονομικών της σοσιαλιστικής κυβέρνησης Πίτερ Όζκο δήλωσε ότι η χώρα «δεν βρίσκεται σε καμία περίπτωση κοντά στη χρεοκοπία" και κατηγόρησε την κυβέρνηση για πολιτικό τακτικισμό.
Ο Ορμπάν ανέλαβε την εξουσία στις 29 Μαΐου αφού κέρδισε τις εκλογές υποσχόμενος να μειώσει τους φόρους και να βοηθήσει στην ανάκαμψη της οικονομίας. Ωστόσο χθες δεν κατάφερε να πάρει την έγκριση της ΕΕ για διεύρυνση του δημοσιονομικού ελλείμματος της χώρας. Και τώρα τους απειλεί ευθέως με ... χρεοκοπία!
Πτώση παρουσίασαν οι τιμές των μετοχών των ευρωπαϊκών τραπεζών εν μέσω φόβων για εξάπλωση της κρίσης χρέους στην Ουγγαρία και άλλες χώρες της κεντρικής Ευρώπης.
Σε καθοδική τροχιά και το ουγγρικό νόμισμα, το φιορίνι, το χρηματιστήριο της Βουδαπέστης καθώς και τα CDS της χώρας.
Μέσα σε 24 ώρες το φιορίνι υποτιμήθηκε 5,5%, ενώ το χρηματιστήριο της Βουδαπέστης, που χθες Πέμπτη είχε κλείσει με πτώση 1%, σήμερα εξακολουθούσε να πέφτει κατά 3,14%. Αντίθετα το ελληνικό Χρηματιστήριο έπεσε πάνω από 5%!
Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του πρωθυπουργού, η προηγούμενη κυβέρνηση «χειραγώγησε» τα οικονομικά στοιχεία και «είπε ψέματα» για την κατάσταση της οικονομίας. Εντός του Σαββατοκύριακου αναμένεται το πόρισμα της επιτροπής που έχει αναλάβει να διερευνήσει την κατάσταση της οικονομίας και η κυβέρνηση θα δημοσιοποίηση ένα σχέδιο δράσης εντός των επόμενων 72 ωρών.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ »
Παράλληλα, ο Μιχάλι Βάργκα, υπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, ανακοίνωσε ότι το δημοσιονομικό έλλειμμα μπορεί να φτάσει το 7,5% του ΑΕΠ το 2010, την ώρα που το φύλλο πορείας που είχε υιοθετήσει η προηγούμενη σοσιαλιστική κυβέρνηση, με τη σύμφωνη γνώμη του ΔΝΤ προέβλεπε ότι θα φτάσει μόλις το 3,8%.
Ο αντιπρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος Fidesz Λάγιος Κόζα ανακοίνωσε ότι η οικονομική κατάσταση της Ουγγαρίας είναι «πραγματικά κρίσιμη, συγκρίσιμη με αυτή της Ελλάδας» και ότι «η χρεοκοπία του κράτους» είναι «κοντά».
Από την πλευρά του, ο πρώην υπουργός Οικονομικών της σοσιαλιστικής κυβέρνησης Πίτερ Όζκο δήλωσε ότι η χώρα «δεν βρίσκεται σε καμία περίπτωση κοντά στη χρεοκοπία" και κατηγόρησε την κυβέρνηση για πολιτικό τακτικισμό.
Ο Ορμπάν ανέλαβε την εξουσία στις 29 Μαΐου αφού κέρδισε τις εκλογές υποσχόμενος να μειώσει τους φόρους και να βοηθήσει στην ανάκαμψη της οικονομίας. Ωστόσο χθες δεν κατάφερε να πάρει την έγκριση της ΕΕ για διεύρυνση του δημοσιονομικού ελλείμματος της χώρας. Και τώρα τους απειλεί ευθέως με ... χρεοκοπία!
Πτώση παρουσίασαν οι τιμές των μετοχών των ευρωπαϊκών τραπεζών εν μέσω φόβων για εξάπλωση της κρίσης χρέους στην Ουγγαρία και άλλες χώρες της κεντρικής Ευρώπης.
Σε καθοδική τροχιά και το ουγγρικό νόμισμα, το φιορίνι, το χρηματιστήριο της Βουδαπέστης καθώς και τα CDS της χώρας.
Μέσα σε 24 ώρες το φιορίνι υποτιμήθηκε 5,5%, ενώ το χρηματιστήριο της Βουδαπέστης, που χθες Πέμπτη είχε κλείσει με πτώση 1%, σήμερα εξακολουθούσε να πέφτει κατά 3,14%. Αντίθετα το ελληνικό Χρηματιστήριο έπεσε πάνω από 5%!
Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του πρωθυπουργού, η προηγούμενη κυβέρνηση «χειραγώγησε» τα οικονομικά στοιχεία και «είπε ψέματα» για την κατάσταση της οικονομίας. Εντός του Σαββατοκύριακου αναμένεται το πόρισμα της επιτροπής που έχει αναλάβει να διερευνήσει την κατάσταση της οικονομίας και η κυβέρνηση θα δημοσιοποίηση ένα σχέδιο δράσης εντός των επόμενων 72 ωρών.
2/6/10
Τρίτη 1 Ιουνίου 2010 και Τρίτη 3 Ιουνίου 1980, 30 χρόνια παρά δυο ημέρες η ιστορία επαναλαμβάνεται για τον Ηρακλή
Τρίτη 1 Ιουνίου 2010 και Τρίτη 3 Ιουνίου 1980, 30 χρόνια παρά δυο ημέρες η ιστορία επαναλαμβάνεται για τον Ηρακλή που και τότε με απόφαση της 3 μελής δικαστικής επιτροπής της ΕΠΑΕ, ο Ηρακλή υποβιβάζεται και τότε στη Β΄ Εθνική κατηγορία, δυστυχώς με τον ίδιο σκληρό τρόπο, για μια από της πιο ιστορικές ομάδες της Ελλάδας.
1/6/10
"ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΑΠΟ 10.000 ΛΑΟΥ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ! ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ.
Στο Ιβανώφειο συναντήθηκαν και την Τρίτη αρκετοί φίλοι του Ηρακλή, οι οποίοι είναι οργισμένοι από την απόφαση να απορριφθεί η αδειοδότηση. Οι οπαδοί του “γηραιού” ξεκίνησαν πορεία για το κέντρο της Θεσσαλονίκης.
Εκτεταμένα επεισόδια σημειώνονται αυτή την ώρα μπροστά στο κτήριο της Γενικής Γραμματείας Μακεδονίας – Θράκης στο περιθώριο της πορείας των φιλάθλων του Ηρακλή...
Οι αστυνομικές δυνάμεις κάνουν χρήση χημικών, ενώ οι οδομαχίες έχουν επεκταθεί σε μεγάλο τμήμα τη οδού Αγίου Δημητρίου.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΡΑΚΛΗ, ΕΞΩ ΟΙ ΑΔΕΛΦΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΡΑΚΛΗ, ΧΙΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΗΡΑΚΛΗΣ.
Τσουνάμι Οργής. 'Ηρθε η ώρα μας. Σήμερα γράφουμε ΙΣΤΟΡΙΑ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)