Τους τελευταίους μήνες οι κυβερνώντες πίστεψαν και διέρρεαν στον τύπο πως με την απελευθέρωση από τα capital controls του νέου χρήματος, οι καταθέσεις θα επιστρέψουν στις τράπεζες (ή έστω ένα ικανό μέρος αυτών). Έτσι, οι τράπεζες μαζί με μέρος της υπόληψης θα ανακτήσουν και μέρος της χαμένης ρευστότητας με αποτέλεσμα τη χρηματοδότηση της οικονομίας και την έλευση της πολυπόθητης ανάκαμψης που αποτελεί μια εκ των προϋποθέσεων της συνέχισης νομής της εξουσίας μέχρι το τέλος της τετραετίας.
Παρά μερικά διθυραμβικά θερινά δημοσιεύματα για τα δισ. ευρώ που επέστρεψαν ήδη στις τράπεζες, η στήλη εκφράζει τον προβληματισμό της για την αποτελεσματικότητα του εγχειρήματος. Τον προβληματισμό τους εκφράζουν και τραπεζικά στελέχη των οποίων ζήτησα τη γνώμη.
Η αχίλλειος πτέρνα της κυβέρνησης του κ. Τσίπρα ονομάζεται εμπιστοσύνη. Κανείς εχέφρων (και συνήθως οι έχοντες καταθέσεις και δυνάμενοι να πραγματοποιήσουν επενδύσεις εκτός της ροπής προς την ανάληψη ρίσκου είναι και εχέφρονες) δεν εμπιστεύεται μια κυβέρνηση που:
α) Συνεχίζει να χρησιμοποιεί εκτεταμένη διγλωσσία είτε όταν άλλα διακηρύττει στο εσωτερικό και άλλα στο εξωτερικό ή άλλα λέει και άλλα κάνει... Π.χ. Ελληνικό - Μπαλτάς - Κυρίτσης, ΔΕΗ - Σκουρλέτης, λιμάνι - Δρίτσας.
β) Πριν λίγες μέρες ο κ. Κατρούγκαλος εν μέσω της "αθωότητας" που διακρίνει τους αριστερούς περί τα οικονομικά δήλωνε περιχαρής πως τα μέτρα του πλήττουν μόνο το 20%. Προφανώς και πρόκειται περί άλλης μιας προπαγανδιστικής "στρακαστρούκας" για την προβολή του ταξικού προσήμου της κυβερνητικής πολιτικής. Ας δεχτούμε λοιπόν ότι είναι έτσι. Το 20% το οποίο σκοπεύει να αφαιμάξει η κυβέρνηση με αύξηση ασφαλιστικών εισφορών και μείωση συντάξεων είναι κατά κόρον αυτό που έχει τις καταθέσεις στο στρώμα. Αν οι έχοντες καταθέσεις δεν αισθανθούν εμπιστοσύνη να τις επιστρέψουν στις τράπεζες ή να τις επενδύσουν, ανάπτυξη δεν έρχεται, θέσεις εργασίας δεν δημιουργούνται, τα κρατικά έσοδα μειώνονται, ο "κόφτης" πλησιάζει και η κυβέρνηση μετρά αντίστροφα το χρόνο της στην εξουσία.
γ) Στην πρεμούρα της κυβέρνησης να εξασφαλίσει τη διατήρηση των φορολογικών και ασφαλιστικών εσόδων διαφημίζει τις κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών και ακινήτων όσων χρωστούν στην εφορία ή τα ασφαλιστικά ταμεία. Από το Σεπτέμβριο οι Έλληνες καλούνται να πληρώσουν φόρους που ξεπερνούν τα 20 δισ. ευρώ. Το γεγονός πως φέτος οι φόροι έχουν αυξηθεί σημαίνει πως θα αυξηθεί και ο αριθμός όσων θα έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές, άρα θα είναι ευάλωτοι σε κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών.
Καθώς οι εποχές είναι δύσκολες και οι περισσότεροι είτε καλύπτουν οριακά τις υποχρεώσεις είτε δεν τις καλύπτουν, προτιμούν να κρατούν τα 10, 20 ή 100.000 ευρώ στο στρώμα παρά στις τράπεζες που έχουν καταντήσει παραρτήματα της εφορίας με τις ευλογίες των απίθανων γραφειοκρατών της τρόικα.
δ) Αν το υπουργείο των οικονομικών και η "Γκεστάπο" που ονομάζεται ΚΕΑΟ δεν αποσύρουν τα πλοκάμια από τις τράπεζες με τρόπο που θα το καταλάβει και θα το πιστέψει και ο τελευταίος βοσκός στις ερημιές της Πίνδου που βλέπει τηλεόραση και διαβάζει εφημερίδα μια φορά το μήνα, καταθέσεις δεν επιστρέφουν.
ε) Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδήμων για να καταλαβαίνει πως οι ελληνικές τράπεζες με το υψηλότερο ποσοστό "κόκκινων" δανείων στην Ευρώπη και την ύφεση να δημιουργεί νέα, δεν έχουν ξεφύγει ακόμη τον κίνδυνο. Τα περί 100.000 ορίου ασφαλείας είναι αφελή. Αν δεν υπάρχουν καταθέσεις άνω των 100.000 το όριο θα κατέβει μέχρι να καλυφθούν οι ανάγκες ενός πιθανού "κουρέματος".
ζ) Οι παράτυπες και ενδεχομένως σε κάποιες περιπτώσεις αντισυνταγματικές παρεμβάσεις στον τύπο και τη δικαιοσύνη δεν βοηθούν στην εμπέδωση κλίματος εμπιστοσύνης στην οικονομία.
η) Αποτελεί ερωτηματικό αν ένας ανασχηματισμός με πρόσωπα που εμπιστεύεται η αγορά, αντί των εχόντων την όψη και το πνεύμα συνταξιούχων ταγματαρχών της πάλαι ποτέ ένδοξης KGB, σε θέσεις - κλειδιά των οικονομικών επιτελείων θα ήρε το κλίμα δυσπιστίας. Νομίζω πως το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Ήτοι, η πηγή έκλυσης δυσπιστίας στην οικονομία είναι ο ίδιος ο κ. Τσίπρας...
Το συμπέρασμα είναι πως η κυβέρνηση δεν έχει καταφέρει να αποκαταστήσει ένα κλίμα εμπιστοσύνης με τον κόσμο της οικονομίας, ενώ σιγά-σιγά χάνει και την εμπιστοσύνη όσων την ανέδειξαν στην εξουσία. Όχι μόνο δεν έχει καταφέρει να την αποκαταστήσει αλλά την επιδεινώνει διαρκώς. Χωρίς επιστροφή καταθέσεων και έλευση ιδιωτικών επενδύσεων βιώσιμη έξοδος από την ύφεση δεν υπάρχει. Χωρίς επιστροφή στην ανάπτυξη καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να σταθεί στην εξουσία (δεν το κατάφεραν να σταθούν στην εξουσία οι Σαμαράς-Βενιζέλος που το 2014 βγήκαν στις αγορές και πέτυχαν θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης).
Τα "σαΐνια" της κυβέρνησης πέρυσι πίστευαν πως μπορούν να πετύχουν ανάπτυξη χωρίς καταθέσεις και ιδιωτικές επενδύσεις και χαρακτήριζαν σαν όργανο του κεφαλαίου όποιον έλεγε το αντίθετο. Φέτος η "γλύκα" της νομής των προνομίων της εξουσίας ίσως, τους έκανε να το καταλάβουν.
Εκτός απ’ το ό,τι μπορεί να είναι ήδη αργά, ακόμη δεν έχουν καταλάβει πως θα ανακτήσουν την εμπιστοσύνη για να το πετύχουν.
Η πραγματικότητα τρέχει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου