Γιατί η Ελλάδα είναι καταδικασμένη...

Ένα πολύ μικρό ποσοστό ανθρώπων πείθεται και αποφασίζει με βάση τα λογικά επιχειρήματα. Οι περισσότεροι άνθρωποι αρέσκονται στις εντυπώσεις και τα συναισθήματα. Αυτός είναι ένας λόγος που το βασικότερο σενάριο εξόδου της Ελλάδας από την κρίση είναι μέσω της ολοκλήρωσης της καταστροφής. 

Η Ελλάδα κατέχει πολύ μεγάλο αριθμό "cool" αριστερών. Αριστερών δηλ. που αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα από τη "μαλθακή" οπτική γωνία που έχει δημιουργήσει στη χώρα η σημαντική ευημερία με δανεικά και επιδοτήσεις από την ΕΕ τις τελευταίες δεκαετίες. 

Η Ελλάδα παράγει περισσότερη αριστερά απ’ όση μπορεί να καταναλώσει και μια θεωρία που υπόσχεται ισότητα και ευημερία χωρίς κόπο και προσπάθεια μόνο μέσω μιας καταστροφής μπορεί να αναχαιτιστεί. 

Δυστυχώς δύσκολα θα αποφύγουμε την τραγωδία... 

Υπάρχουν δυο πρόσφατα παραδείγματα ανθρώπων που περιγράφουν τον εξαμβλωματικό τρόπο που αντιλαμβάνονται οι Έλληνες την πραγματικότητα και τον πλέον πιθανό καταστροφικό τρόπο που θα κληθούν να προσγειωθούν σε αυτήν. 

Η ιδιοκτήτρια του ακινήτου

Πριν λίγες μέρες διάφορες ομάδες αλληλέγγυες σε πρόσφυγες και παράνομα εισελθόντες μετανάστες στη χώρα μας, κατέλαβαν ένα άδειο ξενοδοχείο στο κέντρο της πόλης προκειμένου να τους στεγάσουν εκεί. 

Η ιδιοκτήτρια του ακινήτου ούσα μέλος και συμπαραστάτρια αυτών των κινήσεων στην αρχή, χωρίς να προσέξει για ποιο ακίνητο πρόκειται, επικρότησε στα κοινωνικά δίκτυα αυτήν την πρωτοβουλία. 

Στη συνέχεια όταν διαπίστωσε πως πρόκειται για το δικό της ακίνητο το οποίο είχε προς πώληση και η οποία πιθανότητα πώλησης τώρα γινόταν αδύνατη, αντέδρασε ζητώντας να εκκενωθεί. Όπως ήταν αναμενόμενο λοιδορήθηκε από τους καταληψίες,  ενώ οι αρχές στις οποίες αποτάθηκε για να ζητήσει προστασία, κώφευσαν όπως έχουν εντολή να πράττουν σε σχέση με την προσφυγική κρίση. 

Η αντίληψη της ιδιοκτήτριας του ξενοδοχείου δεν απέχει πολύ από τον τρόπο που αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα και αποφασίζει ο μέσος όρος των Ελλήνων σήμερα. Νομίζει πως η αυθαίρετη και κατά το συγκυριακό δοκούν εκάστου αναδιανομή πλούτου αφορά κάποιους άλλους και πως ο ίδιος μόνο να επωφεληθεί μπορεί... 

Σε όλα τα αριστερά μοντέλα όμως η αναδιανομή εισοδήματος ακολουθεί καθοδική τροχιά μέχρι που η μείωση των ανισοτήτων επιτυγχάνεται με εξίσωση της γενικευμένης εξαθλίωσης, αφού η πίτα συρρικνώνεται καθώς αυτοί που την παράγουν δεν έχουν κίνητρο να συνεχίζουν να το κάνουν. 

Φοβάμαι πως την έκπληξη της ιδιοκτήτριας του ξενοδοχείου πως αυτά που πίστευε μπορεί να έχουν αυθαίρετες και δυσάρεστες επιπτώσεις και στην ίδια, θα νιώσουν σύντομα οι περισσότεροι εξ ημών που βρίσκονται ακόμη στα σύννεφα. 

Η σύνταξη... 

Η άλλη ιστορία που αποτυπώνει την ουσία της ελληνικής χρεοκοπίας και κρίσης είναι η αυτή του συνταξιούχου του ΟΤΕ που βγήκε στην εκπομπή του κ. Ν. Χατζηνικολάου πριν λίγες μέρες να διαμαρτυρηθεί για τη μείωση της σύνταξής του στα 2.700 ευρώ το μήνα. Έξι χρόνια μετά τη χρεοκοπία της χώρας, υπάρχουν στην Ελλάδα συνταξιούχοι ηλικίας 57 ετών που λαμβάνουν σύνταξη 2.700 ευρώ. 

Προβάλλουν δε σαν συνεισφορά τους στην έξοδο από την οικονομική κρίση το γεγονός πως με τη σύνταξη αυτή συντηρούν τις οικογένειες των άνεργων παιδιών τους. Πάνω κάτω τα ίδια λένε και οι οικονομολόγοι της "πρώτης" φοράς αριστερής κυβέρνησης. 

Στην πραγματικότητα τα παιδιά του δεν έχουν εργασία, δεν πρόκειται να πληρωθούν ποτέ ούτε με τα μισά από αυτά τα χρήματα, ακριβώς γιατί η χώρα δανείστηκε και χρεοκόπησε για να πληρώσει κυρίως αυτές τις συντάξεις. Από το 2000 μέχρι το 2014 μόνο το κράτος (χωρίς τα ταμεία...) πλήρωσε για συντάξεις πάνω από 200 δισ. ευρώ όταν το χρέος ήταν λίγο πάνω από 300 και όλα τα μεγάλα έργα δεν στοίχησαν στο κράτος πάνω από 10-12 δισ. ευρώ. 

Θεωρεί δε η κατηγορία αυτή πως σωστά έχει συνταξιοδοτηθεί στα 50-55 έτη και πως τα εξωφρενικά ποσά που εισπράττει τα δικαιούται λόγω κάποιων κρατήσεων στο παρελθόν. Βέβαια, στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο οι ασφαλιστικές κρατήσεις και οι φόροι είναι λογιστικές. 

Κάποιος που συνταξιοδοτείται στα 55 και ζήσει μέχρι π.χ. τα 85 λαμβάνοντας 2.700 ευρώ το μήνα θα εισπράξει περί τα 972.000 ευρώ. Κάποιος που βγαίνει σε σύνταξη στα 55 και έχει εργαστεί 40 χρόνια όπως ισχυρίστηκε ο κύριος για να μαζέψει 972.000 ευρώ θα πρέπει να κατέβαλε στο ταμείο κάθε μήνα για 40 χρόνια περί 2.000 ευρώ. 

Δηλαδή, πριν 40  χρόνια όταν ήταν 15 ετών το 1976 π.χ., θα έπρεπε να καταβάλει κάθε μήνα εισφορές 760.000 χιλ. δραχμών. Το 1976, είναι θέμα αν ένας 15χρονος εισέπραττε το μήνα μερικά εκατόδραχμα και κατέβαλε εισφορές περισσότερα από μερικά δεκάδραχμα. 

Το 1986 ο μισθός θα ήταν μερικά χιλιόδραχμα το μήνα και οι εισφορές σε μερικά εκατόδραχμα. Ανάλογα και το 1996. 

Είναι προφανές πως συντάξεις σαν αυτές, αλλά και άλλες κατά πολύ μικρότερες, δεν έχουν κανένα αντίκρισμα στην πραγματικότητα και ότι δόθηκαν και δίνονται κυρίως στο σκληρό πυρήνα των πελατών του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος της μεταπολίτευσης έναντι ανταλλαγμάτων. 

Ακόμη και σήμερα σε συνθήκες χρεοκοπίας, οι 800.000 από τα 3 εκατ. των συνταξιούχων είναι κάτω της ηλικίας του εθνικού ορίου συνταξιοδότησης και εισπράττουν περί τα 8 δισ. το χρόνο. Όσο δηλ. δυο ΕΝΦΙΑ ή περισσότερο από τα μέτρα που καλείται να πάρει η κυβέρνηση μέχρι το 2018. 

Καμιά ανάλυση των αριθμών και κανένα λογικό επιχείρημα δεν πρόκειται να αλλάξει την αντίληψη αυτών των ανθρώπων για την πραγματικότητα έτσι ώστε να τους πείσει σε λογική αναδιάρθρωση που θα εξομαλύνει τις συνθήκες της κατάρρευσης. 

Σαν κοινωνία έχουμε χάσει την επαφή με την πραγματικότητα και σαν παραχαϊδεμένα και κακομαθημένα  παιδιά θεωρούμε αυτονόητα πράγματα που η οικονομία της χώρας αδυνατεί να εξασφαλίσει. 

Κατ’ αυτήν την έννοια ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί ένα "ατύχημα" αλλά εκφράζει ακριβώς αυτόν  το μέσο όρο της κοινωνίας μας, όπως τον έχει καταστήσει μετά από 40 χρόνια μεταπολιτευτικής κυριαρχίας μιας κατ’ επίφαση "αριστερής" ιδεολογίας. Το πρόβλημα είναι πως και οι κυβερνήσεις που προηγήθηκαν ίσως με πιο ήπιο τρόπο αυτόν το μέσο όρο αντιπροσωπεύουν. 

Αυτός είναι ο λόγος που παρά την πρωτοφανή επίδειξη άγνοιας και ανικανότητας τον τελευταίο χρόνο που βρίσκεται στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ  στις δημοσκοπήσεις διατηρεί δυνάμεις μεταξύ 25-30% ακόμη. 

Η αντίληψη αυτή θα καταρρεύσει με την κατάρρευση του μηχανισμού που μπορεί ακόμη να δίνει συντάξεις χιλιάδων ευρώ σε 55άρηδες τιμωρώντας τους άλλους στην ανεργία και στους μισθούς των 500 ευρώ. 

Είμαστε πολύ κοντά στο σημείο αυτό... της κατάρρευσης και της έκρηξης...