Στην Ελλάδα δεν μας αρέσουν όσοι δεν μας λένε ευχάριστα νέα, όσοι δεν μας χαϊδεύουν τα αυτιά. Αυτός είναι ο λόγος που ο Σόιμπλε και η Μέρκελ έχουν καταστεί μισητά πρόσωπα για την ελληνική κοινωνία.
Καθώς η δράση φέρνει αντίδραση εκατέρωθεν η κατάσταση από ένα σημείο και πέρα έχει περιπλακεί ανεξέλεγκτα.
"Γιατί μας επιβάλλουν μια λιτότητα για να κερδίζουν αυτοί", έλεγε η λαϊκή αφήγηση της (πρώην αντιμνημονιακής) παλαβής δεξιάς και αριστεράς που μόλις έγιναν εξουσία τρίβονται σαν κουτάβια στα πόδια της γερμανικής ηγεσίας προκειμένου να εξασφαλίσουν την αποδέσμευση κάποιας δόσης δανεικών, συνεχίζοντας να γουργουρίζουν προκειμένου η εσωτερική κατανάλωση να το εκλάβει ως διαπραγματευτικό γρύλισμα.
Κι όμως ο Σόιμπλε έχει δίκιο, κανένας από τους πολιτικούς που πέρασαν και βρίσκονται στην ηγεσία της χώρας δεν ήθελε τις μεταρρυθμίσεις που θα την βγάλουν από την κατάσταση να παράγει μόνο χρέη.
Ο Σαμαράς ενδεχομένως να ήξερε τι πρέπει να γίνει για να βγει η χώρα από το αδιέξοδο, αλλά είναι αμφίβολο αν ήθελε να αποχωριστεί το κόμμα του και την πελατειακή του βάση και να ανασυντεθεί σε μια καινούργια. Αμφίβολο είναι επίσης αν μπορούσε να διαχειριστεί τη σύγκρουση με τις κοινωνικές ομάδες και να αναδείξει σε 2-3 χρόνια μια νέα κοινωνική σύνθεση που στήριζε τις μεταρρυθμίσεις.
Το αποτέλεσμα έδειξε πως τουλάχιστον δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει το σχέδιο. Αν υπήρχε κάποιο βιώσιμο σχέδιο σε μια οικονομική κατάσταση που ναι μεν παρήγαγε πρωτογενές πλεόνασμα, αλλά και παρήγαγε και 1 με 1,5 δισ. ευρώ ανεξόφλητες οφειλές το μήνα;
Η αποπομπή του Αδώνιδος Γεωργιάδη από το Υπουργείο Υγείας κατά τρόπο ανάλογο της αποπομπής του Αλέκου Παπαδόπουλου αρκετά χρόνια νωρίτερα καταδεικνύουν ποιος κάνει κουμάντο στη χώρα, αλλά ενδεχομένως και το σθένος και τη βούληση των εκάστοτε πρωθυπουργών. Η στήλη έγκαιρα είχε διαγνώσει την κατάληξη. Βλέπε: Άδωνι πάρε κεφάλια όσο είναι καιρός…
Ο Σαμαράς ήξερε τι πρέπει να γίνει και είναι αμφίβολο αν ήθελε και αποδείχτηκε πως δεν μπόρεσε να διαχειριστεί τη μεταρρύθμιση.
Ο Τσίπρας ούτε ξέρει τι πρέπει να γίνει, ούτε θέλει να γίνουν μεταρρυθμίσεις γιατί εκπροσωπεί ακόμη τον πιο σκληρό πυρήνα του πελατειακού κράτους και της διαπλοκής, αλλά ενδεχομένως να μπορεί να διαχειριστεί τις αντιδράσεις που θα φέρουν οι μεταρρυθμίσεις.
Μοιραία η χώρα κινείται ως καρκινοπαθής από νοσοκομείο σε νοσοκομείο δοκιμάζοντας διάφορα άσχετα σχήματα χημειοθεραπείας από τα οποία δεν ολοκληρώνει κανένα, γιατί κατά καιρούς ακολουθεί διάφορους κομπογιανίτες με ματζούνια και θαυματουργά οστά.
Το μόνο που κερδίζει η χώρα είναι επιπλέον χρόνο ταλαιπωρίας και μεγαλύτερης έντασης πόνο.
α) Αν η Ελλάδα στις αρχές του 2010 αντί των μνημονίων είχε επιλέξει να μειώσει δραστικά το δημόσιο και όσο είχε απομείνει, να το επανιδρύσει εκ του μηδενός.
β) Αν είχε δώσει μια ριζική λύση στο ασφαλιστικό.
γ) Αν είχε μειώσει τη φορολογία και είχε δημιουργήσει προϋποθέσεις σταθερότητας της φορολογικής πολιτικής.
δ) Αν είχε αναδιοργανώσει τη δικαιοσύνη έτσι ώστε σε λίγους μήνες να τελεσιδικεί μια οποιαδήποτε υπόθεση και όχι να μην υπάρχει ουσιαστικά οργανωμένο σύστημα απονομής δικαιοσύνης στη χώρα.
ε) Αν είχε καταφέρει να δημιουργήσει ένα πλαίσιο φιλικό προς τις επιχειρήσεις και σε πέντε χρόνια είχε προσελκύσει 50 δισ. επενδύσεις.
Αν είχαν γίνει αυτά, τώρα τα πράγματα θα ήταν εντελώς διαφορετικά:
Οι συνταξιούχοι δεν θα αντιμετώπιζαν το ενδεχόμενο σε λίγους μήνες να πάνε στις τράπεζες και να βρουν έναντι και των μειωμένων συντάξεων.
Οι άνεργοι δεν θα συνέχιζαν να αυξάνονται και οι μισθοί να μειώνονται.
Η Ελλάδα δεν θα κινδύνευε σε λίγους μήνες πάλι εντός του 2016, όπως το καλοκαίρι του 2015, να βρεθεί εκτός ευρώ.
Οι Έλληνες αντιπαθούμε όποιον μας λέει την αλήθεια, όπως την λέει ο Σόιμπλε όταν λέει πως είμαστε ένας μεγάλος λαός που δεν έχει κράτος.
Όλοι το γνωρίζουμε πως το δημόσιο έχει δομές αφρικανικού κράτους και αυτό συμβαίνει για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των λίγων της κομματοκρατίας σε βάρος των πολλών.
Είναι οδυνηρό και μας πονάει όταν αναδεικνύουν και επιδεικνύουν δημόσια οι ξένοι τις αδυναμίες και τα ελαττώματά μας. Πιο οδυνηρό είναι όμως αντί να τους κάνουμε να καταπιούν τη γλώσσα τους με τη διόρθωση και τη βελτίωση, να περιοριζόμαστε σε φωνασκίες και ύβρεις σαν οι μαχαλόμαγκες του παγκόσμιου χωριού.
Θα είχε ενδιαφέρον να απαντήσουμε οι Έλληνες αν σαν λαός θα είχαμε καλύτερη τύχη στον παγκόσμιο καταμερισμό οικονομικής και πολιτικής ισχύος, τηρουμένων των μεγεθών μας βέβαια, υπό την ηγεσία πολιτικών όπως ο ΓΑΠ, ο Σαμαράς, ο Τσίπρας, ο Βαρουφάκης, η Φώφη, ο Τσακαλώτος... και γενικώς στομάτων που επαναλαμβάνουν συνεχώς πως λεφτά υπάρχουν ή πολιτικών όπως ο Σόιμπλε, η Μέρκελ, ο Σρέντερ ή έστω ο Ραχόι και ο Ρέντσι, που λένε πως λεφτά δεν υπάρχουν;
Τίποτα δεν είναι τυχαίο...
2) Να φύγω ή να επενδύσω;...
Καλησπέρα κύριε Κώστα.
Ελπίζω να είστε καλά. Συγχαρητήρια για τα άρθρα σας είστε από τους σοβαρούς στην Ελλάδα.
Θα ήθελα να σας κάνω μια ερώτηση η οποία βέβαια υποθέτω ότι μπορεί να μην έχει απάντηση λόγω της προσωπικής και υποκειμενικής της φύσης.
Λοιπόν είμαι φυσικοθεραπευτής με μεταπτυχιακο, εξειδικεύσεις κτλ και βρίσκομαι στο εξής δίλημμα:
α) Να κάνω αίτηση για το ΕΣΠΑ να ανοίξω φυσικοθεραπευτήριο που θα μου καλύψει μεγάλο μέρος του κόστους.
β) Να φύγω Αγγλία, μιας και με αυτούς που μπλέξαμε δεν πάμε καθόλου καλά
Ασχολούμαι με τα οικονομοπολιτικά περισσότερο από τον μέσο πολίτη και ξέρω ότι η ύφεση από το οχτάμηνο των αγραμμάτων ιδεοληπτικών και ασχέτων αριστερών δεν έχει ξεδιπλωθεί.
Αν μας μπαστακωθούν για χρόνια δεν θα έρθει επένδυση ούτε για φάρσα στην εκπομπή του Φερεντίνου.
Σε αυτό το κλίμα μπορεί κάποιος νέος να επιχειρήσει να ανοίξει την δική του επιχείρηση ή καλύτερα να μην το σκέφτεται;
Προσπαθώ να βρω μια απάντηση θετική να μείνω στην χωρά αλλά όχι να την εκβιάσω.
Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας.
Απάντηση: Η Ελλάδα θα περάσει μια περίοδο "Οικονομικού Χειμώνα", ακόμη και αν φύγει η παρούσα κυβέρνηση νωρίτερα, απ’ ό,τι σχεδιάζει. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει το απαραίτητο κοινωνικό ρεύμα που θα στηρίξει τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν. Εκτός από το ΣΥΡΙΖΑ τραγική είναι η εικόνα και οι επιδιώξεις και των άλλων κομμάτων και αυτό δεν είναι άσχετο της κρίσης που περνά η κοινωνία μας.
Αν κάποιος είχε ανοίξει ένα φυσιοθεραπευτήριο στις αρχές της δεκαετίας του ’90 στη Ρουμανία ή την Πολωνία ενώ μπορούσε να εργαστεί στην Ελλάδα, την Αγγλία ή τη Γερμανία, σήμερα ποιον απολογισμό θα μπορούσε να κάνει;
Αυτό νομίζω είναι το ερώτημα που ψάχνετε τα απαντήσετε.
Φυσικά τέτοιες κρίσιμες αποφάσεις πρέπει να τις πάρετε μόνος σας...
&cropxunits=192&cropyunits=300&scale=downscaleonly&maxWidth=500&maxHeight=412&scale=downscaleonly)
