Ενώ αρχικά η κυβέρνηση επέμενε πως για τις ουρές στα ΑΤΜ ευθυνόταν η ΕΚΤ που τράβηξε το χαλί της ρευστότητας και έκλεισε τις τράπεζες, στη συνέχεια πριν λίγες μέρες ο Υπουργός κ. Νίκος Βούτσης έβαλε τα πράγματα στη θέση τους αποκαθιστώντας την αλήθεια.
Το κλείσιμο των τραπεζών παραδέχθηκε πως το επέλεξε η κυβέρνηση μέσω Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου με στόχο να αποτελέσει διαπραγματευτικό όπλο, στη διαδικασία την οποία η ίδια και τα μέλη της νόμιζαν ως διαπραγμάτευση, ενώ επρόκειτο για πράξη "ανατίναξης" της οικονομίας της χώρας.
Σύσσωμη η κυβέρνηση φαίνεται είχε την εντύπωση πως το κλείσιμο και το άνοιγμα των τραπεζών είναι κάτι που μοιάζει με το κατέβασμα ενός διακόπτη της ΔΕΗ ή το κλείσιμο της Εθνικής Οδού για μερικές ώρες ή μέρες, στα πλαίσια μιας διαπραγμάτευσης από "πραιτοριανούς" του πελατειακού κράτους και τους "καίσαρες" αυτού.
Μετά τον εκβιασμό, ανοίγεις το διακόπτη και η ισχύς της ηλεκτρικής ενέργειας ή η κυκλοφορία αποκαθίστανται με τις συνέπειες να περιορίζονται μόνο στις ώρες ή μέρες της αυθαιρεσίας σε βάρος της κοινωνίας και της οικονομίας.
Στις τράπεζες του χρήματος, όπως άλλωστε και όλων των ναών, θεμέλιος λίθος είναι η πίστη και βασική προϋπόθεση των συναλλαγών (φυσικών και μεταφυσικών) η εμπιστοσύνη.
Επειδή όμως η παρούσα κυβέρνηση -σε υπερθετικό βαθμό σε σχέση με τις προηγούμενες λόγω αριστερής σχιζοειδούς απόστασης από την πραγματικότητα- αποτελείται από ανεπάγγελτους κομματικούς και κρατικοδίαιτους που δεν έχουν τυλίξει και πουλήσει ούτε σουβλάκι στη ζωή τους, για να γνωρίζουν τι σημαίνει οικονομική συναλλαγή, οι συνέπειες του κλεισίματος των τραπεζών και των capital controls είχαν και έχουν υποτιμηθεί.
Αμφιβάλλω αν και οι υπουργοί του οικονομικού επιτελείου που θεωρούνται πιο "φιλικοί" προς την αγορά είναι σε θέση να αντιληφθούν και να κάνουν έναν πρώτο προσδιορισμό των συνεπειών που έχουν δρομολογηθεί για την οικονομία και κατά συνέπεια για την κοινωνία και τη χώρα.
Περιχαρείς οι αδαείς, την περασμένη Παρασκευή μετά από αλλεπάλληλες συσκέψεις ανακοίνωσαν τα πρώτα μέτρα περιορισμού των συνεπειών της αναγκαστικής τραπεζικής αργίας.
Τις εγκρίσεις πλέον των εταιρειών εισαγωγών θα τις δίνουν οι τράπεζες και όχι κάποια επιτροπή του Υπουργείου Οικονομικών όπως συνέβαινε στις αλήστου μνήμης και φτώχειας σοβιετικές και λοιπές φασιστικού τύπου οικονομίες με ολοκληρωτικές δομές.
Αναλυτικά, το σχετικό ρεπορτάζ την περασμένη Παρασκευή ανέφερε τα εξής: "Στις εμπορικές τράπεζες θα μεταφερθεί η αρμοδιότητα έγκρισης των ποσών που θα πρέπει να εκταμιεύονται για τις εισαγωγές προϊόντων σύμφωνα με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που θα εκδοθεί σήμερα ή το αργότερο αύριο. Στόχος είναι να εξομαλυνθούν οι εισαγωγές πρώτων υλών και αγαθών, καθώς ήδη έχουν αρχίσει να καταγράφονται ελλείψεις στην αγορά.
Το θέμα εξετάσθηκε χθες στη συνεδρίαση του Κυβερνητικού Συμβουλίου Οικονομικής Πολιτικής που συνεκλήθη στο γραφείο του αντιπροέδρου της κυβερνήσεως Γιάννη Δραγασάκη, με τη συμμετοχή των κ.κ. Ευκλ. Τσακαλώτου, Γ. Σταθάκη, Π. Σκουρλέτη, Σπ. Σαγιά και Γ. Χουλιαράκη.
Συγκεκριμένα αποφασίσθηκε οι εγκρίσεις συναλλαγών για εισαγωγές να γίνονται αποκεντρωμένα, στα υποκαταστήματα των τραπεζών, ώστε να αποφορτιστεί το σύστημα. Οι συναλλαγές ανά επιχείρηση και ανά ημέρα θα αυξηθούν στις 100.000 ευρώ, ενώ θα αυξηθεί και το ημερήσιο όριο που μπορούν οι τράπεζες να πραγματοποιούν πληρωμές από τα 3,5 εκατ. ευρώ στα 5 εκατ. ευρώ…."
Τι σημαίνουν επί του πρακτέου τα παραπάνω;
Είναι απλό. Οι συστημικές τράπεζες με πανελλαδικό δίκτυο είναι τέσσερις. Έχουμε 5 εκατ. την ημέρα επί 4 ίσον 20 εκατ. επί 25 που είναι οι εργάσιμες ημέρες ίσον 500 εκατ. το μήνα για εισαγωγές,. Αυτά σε μια χώρα που εκτός των καυσίμων και του μηχανολογικού εξοπλισμού εισάγει και τα δυο τρίτα των τροφίμων.
500 εκατ. το μήνα επί 12 μήνες μας κάνουν περί τα 6 δισ. ευρώ, όσες ενδεχομένως είναι και οι εισαγωγές της Κούβας ή της Βόρειας Κορέας.
Το 2014 οι εισαγωγές της Ελλάδας έφτασαν τα 41,6 δισ. ευρώ έναντι 23,6 δισ. ευρώ εξαγωγών.
Τα 6 δισ. ευρώ αντιπροσωπεύουν το 14% του συνόλου των εισαγωγών του 2014. Μόνο για την εισαγωγή καυσίμων το χρόνο που πέρασε δαπανήσαμε περί τα 15,7 δισ. ευρώ, υπερδιπλάσια του ορίου που έχει τεθεί σήμερα.
Καθώς μέρος των εισαγωγών αφορά πρώτες ύλες, μηχανήματα και ημικατεργασμένα προϊόντα που μεταποιούνται στην Ελλάδα και εξάγονται, τα μέτρα αυτά θα πλήξουν και τις εξαγωγές. Για την ακρίβεια θα πλήξουν ολόκληρη την οικονομική αλυσίδα τόσο της παραγωγής όσο και του εμπορίου.
Κατά συνέπεια δεν βλέπω πως τους προσεχείς μήνες δεν θα υπάρξουν ελλείψεις βασικών αγαθών και πρώτων υλών για την παραγωγή. Κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει την επίπτωση αυτών των συνεπειών του κλεισίματος των τραπεζών και της απώλειας της εμπιστοσύνης, στο ΑΕΠ, την ανεργία, τα δημόσια έσοδα και τις ασφαλιστικές εισφορές.
Ακόμη και η "ιερή αγελάδα" της πελατειακής μας δημοκρατίας, η ομαλή και άρτια καταβολή των μισθών του δημοσίου και των ΔΕΚΟ, αλλά και των συντάξεων, ενδέχεται να υποστεί πλήγματα απροσδιόριστου μεγέθους.
Πλήγματα τα οποία σε κάθε περίπτωση θα κάνουν τις όποιες περικοπές ζητούσαν τα μνημόνια έστω και τα σκληρότερα (όπως το τελευταίο λόγω κακής διαπραγμάτευσης ή δολίων σκοπιμοτήτων...) να μοιάζουν με ράπισμα έναντι διαμελισμού.
Κάποιοι θα αντιτείνουν πως τα μέτρα αυτά είναι προσωρινά και πως σύντομα η κατάσταση με τους τραπεζικούς περιορισμούς θα αποκατασταθεί. Αυτό είναι αλήθεια, μόνο εν μέρει όμως...
Η υπογραφή συμφωνίας, η πρώτη αξιολόγηση της εφαρμογής του προγράμματος από την τρόικα, αλλά και οι ανακεφαλαιώσεις των τραπεζών μέχρι το τέλος του χρόνου θα αποκαταστήσουν μέρος του προβλήματος. Υπάρχει κάποιος όμως που πιστεύει πως το επιτελείο του κ. Τσίπρα είναι σε θέση να υλοποιήσει τις μεταρρυθμίσεις και τα μέτρα που ασμένως υπογράφει;
Και να θέλουν, προκειμένου να κρατήσουν τις θέσεις και τις παχυλές αμοιβές ως είθισται με τους πολιτικούς τις τελευταίες δεκαετίες, δείχνουν πως είναι παντελώς ανίκανοι.
Το κλειδί για την άρση των τραπεζικών περιορισμών άρα για την ομαλοποίηση της οικονομικής λειτουργίας, είναι η επιστροφή σημαντικού μέρους των καταθέσεων που έχουν φύγει τους τελευταίους μήνες.
Αυτό όμως τόσο υπό τις παρούσες συνθήκες της διαφαινόμενης πολιτικής αστάθειας όσο και της ισχυρής αποδοχής που συνεχίζει να εμφανίζει ακόμη στην κοινωνία η αριστερή κυβέρνηση μοιάζει αδύνατον. Το πρόβλημα γίνεται αδιέξοδο αν λάβει κανείς υπόψη τη χαμηλή αποδοχή που εμφανίζει η αντιπολίτευση.
Γιατί οι κυβερνώντες δεν προέβλεψαν έστω και κατ’ ελάχιστον όλες αυτές τις συνέπειες, που κάποιος με μέτριες οικονομικές γνώσεις θα μπορούσε να είχε προβλέψει; Γιατί προφανώς οι πολιτικές ιδεοληψίες κάνουν τους ανθρώπους να συμπεριφέρονται περί τα οικονομικά ως αδαείς. Δηλαδή, σαν ηλίθιοι...
Προφανώς πρόκειται περί οικονομικώς ηλιθίων... γιατί ξεκίνησαν ζητώντας δανεικά χωρίς μνημόνια. Σε πρώτη φάση αποδέχτηκαν μνημόνιο χωρίς δανεικά για να καταλήξουν να τινάξουν την οικονομία στον αέρα προκαλώντας τη μεγαλύτερη καταστροφή μετά τον τελευταίο πόλεμο, για να αποδεχτούν το σκληρότερο μνημόνιο.
Επεδίωκαν να τινάξουν το "Κούγκι" του διεθνούς καπιταλισμού στον αέρα και κατάφεραν να τινάξουν την Ελλάδα με τους ίδιους στον πυρήνα της έκρηξης να αντιλαμβάνονται το πρώτο ωστικό κύμα, ως ισχυρό ρεύμα υποστήριξης. Όταν συναντήσουν το πρώτο σταθερό εμπόδιο της πραγματικότητας θα καταλάβουν.
