30/11/10

Άρον άρον έφυγε από τη Παλαιά Βουλή ο Απόστολος Κακλαμάνης


Ο πρώην πρόεδρος της Βουλής παρευρέθηκε σε εκδήλωση για τη Θράκη που πραγματοποιήθηκε χτες βράδυ στη Παλαιά Βουλή. Στο τέλος της εκδήλωσης η Χαρά Νικοπούλου που ήταν στο πάνελ των ομιλητών, απεύθυνε μια ερώτηση στον κ. Κακλαμάνη για τους «μέχρι ποίου σημείου προδοσίας πρέπει να φτάσουν οι Ματατζη, Ιλχαν, και Χατζηοσμάν για να τους αποβάλλεται από τη Βουλή;»

Ο κ. Κακλαμάνης άρχισε με μία αναδρομή στο παρελθόν λέγοντας πόσες φορές επισκέφθηκε τη Θράκη και πώς έδειξε την πόρτα στον τέως πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Ελλάδα, όταν ο τελευταίος του ζήτησε λογαριασμό επειδή ο Σγουρίδης είχε πάει στην κοιλάδα Μπεκάα και είχε συναντήσει τον Οτσαλάν.

Εκεί το ακροατήριο άρχισε να χάνει την υπομονή του και να φωνασκεί, διότι φαινόταν ότι ο Κακλαμάνης δεν είχε σκοπό να απαντήσει. Τότε ο κ. Κακλαμάνης ύψωσε τον τόνο της φωνής του και απαίτησε από το ακροατήριο να σωπάσει και να τον αφήσει να ασκήσει το δημοκρατικό του δικαίωμα να μιλήσει. Το ακροατήριο εξαγριώθηκε και τότε ο κ. Κακλαμάνης «έβαλε» φωτιά στην ήδη ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα λέγοντας «ότι για να μη χαθεί η Θράκη πρέπει και σεις οι έλληνες χριστιανοί να αλλάξετε συμπεριφορά».

Μετά από αυτό οι διοργανωτές βλέποντας ότι η κατάσταση πάει να εκτραπεί από τους παρευρισκόμενους αναγκάστηκαν να φυγαδεύσουν τον κ. Κακλαμάνη για να ηρεμήσουν τα πνεύματα.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ »

ΣΥΝΕΧΕΙΑ SOS ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 14.SUBJECT: TURKEY: OF COUPS AND CONSTITUTIONAL REFORMS


C O N F I D E N T I A L SECTION 01 OF 04 ANKARA 000150

SIPDIS

DEPARTMENT FOR EUR/SE

E.O. 12958: DECL: 01/26/2020
TAGS: PREL PGOV MOPS TU
SUBJECT: TURKEY: OF COUPS AND CONSTITUTIONAL REFORMS

REF: A. ANKARA 120
¶B. ANKARA 130
¶C. ANKARA 107
¶D. 09 ANKARA 1582
¶E. 09 ANKARA 834
¶F. 09 ANKARA 1839

Classified By: Ambassador James F. Jeffrey, Reasons 1.4 (b,d)

Summary
-------

¶1. (C) Reports of coup plots against PM Erdogan's
Islamist-leaning government have been a staple of the Turkish
media since 2007. Despite protests by Turkey's top brass
that there is no substance to the allegations, a growing
percentage of the population believes that at least some
elements within the military have been plotting to undermine
or even overthrow the AKP-led government. The coup
allegations have served as fodder for the Ergenekon
prosecution team and some of the plots have been included in
the formal indictments against senior retired military
officers. The net result of these allegations has been a
gradual erosion of the public trust toward the military. The
latest reports related to the "Sledgehammer" plan (ref a)
come at a time when the government is preparing the process
of amending the constitution to allow military personnel to
be tried in civilian courts (ref b). With the pro-Islamist
media fanning the flames and the Turkish General Staff's
consistently inadequate responses to each allegation, public
opinion is becoming less unquestioning vis a vis the
military; this could help strengthen AKP's position as it
mulls steps to amend the Turkish constitution in order to
affect a shift in the civil-military balance in its favor,
although AKP,s own support has eroded considerably over the
past year. End Summary.

Coup Chronicles: A Review
-------------------------

¶2. (C) Over the course of the last two-and-a-half years, the
Turkish military has faced a number of allegations of coup
plotting having occurred within its ranks, especially in the
2003 to 2004 period. These allegations have increased in
tempo over the last year, with the liberal daily "Taraf"
("Side") -- whose tagline is: "To Think is to Take Sides" --
leading the charge in breaking many of the often-sensational
stories that draw on leaked information from unnamed military
or judicial sources. (Comment: Taraf owner Basar Arslan has
publicly dismissed claims that Taraf is secretly funded by
the Fetullah Gulen movement. End Comment). Paras 8-14
outline the key allegations that have surfaced in the Turkish
media since 2007.

Common Threads
--------------

¶3. (C) One of the common threads in this review is that the
alleged plans are all variations on a theme: they all involve
efforts to sow chaos or foment public opposition to the AKP
and to create the conditions for a military intervention.
None of the alleged plots involve a direct military takeover
(Comment: The military's problem in such a scenario is that
it knows its interventions and coup plots are not popular
among the population. The last "successful" coup -- in 1980
-- occurred in response to a massive breakdown of public
order as armed political, ethnic and criminal gangs engaged
in violent attacks. The core accusation in these current
scenarios is the allegation that the military this time would
foment the violence themselves, blaming radical, Islamic and
other groups, and then step in to "restore order" after the
government fails to do so. End Comment.)

¶4. (C) Another common theme is that all the allegations put
the military in an almost impossible position of having to
prove a negative -- that it did not engage in the planning
actions alleged by the media reports -- to a public, some
parts of whom are increasingly suspicious of the military
with each new claim. While we may never know the extent to
which each of these allegations are true, it is clear from
statements by former Turkish General Staff Chief Gen. Ozkok
that, at the very least, there was serious consideration
given within the military in 2003 to 2004 to overthrow the

ANKARA 00000150 002 OF 004


AKP-led government.

Polling Data and Net Effect Thus Far
------------------------------------

¶5. (C) The series of allegations has been eroding the
public's confidence in the military. While the military
still enjoys strong support among the public -- one poll by
Genar Polling in November 2009 indicated that 80.6 percent of
those surveyed viewed the military as the institution that
inspires most confidence, 15 points above the presidency,
which came in second -- this support has slipped. A poll
conducted by A&G Polling in January indicated that while
public support for the military was around 90 percent before
the Ergenekon investigations began, public support has
dropped to 63.4 percent. Ipsos KMG also published a poll in
early January indicating the trust in the military had
declined from 85 to 90 percent before the Ergenekon
allegations, to 73 percent in late 2009. Another poll
conducted in early January by Turkish polling firm MetroPoll,
before the "Sledgehammer" story broke, found that 30 percent
of respondents in the January poll indicated that their trust
in the military has decreased. 55 percent of respondents
also believed that "there is a group within the military
which is preparing to stage a coup," a rise of 7 percent from
July 2009 figures. Despite the decreasing confidence in the
military indicated by one of three respondents, 62 percent of
respondents did not believe that the military would stage
another coup.

¶6. (C) Secularists who question the motives of the AKP and
the timing of each new coup plot allegation are convinced
that most of the claims are a combination of fabrication and
manipulation of actual military documents and that there is a
systematic campaign to erode the trust of the military. TGS
chief Basbug has led this charge, calling the series of media
stories an "asymmetric attack" targeting the Turkish Armed
Forces. Even as he denounced the media reports, however,
Basbug has also clearly committed the military to supporting
democracy and the rule of law and has stated that the era of
coups in Turkey is over (ref. b).

Comment: Stage is Set for Constitutional Reform
--------------------------------------------- --

¶7. (C) With the Constitutional Court's unanimous decision to
overturn a law extending civilian jurisdiction over military
personnel for crimes including coup plotting (ref c), the
government has announced that it plans to seek a referendum
to change Turkey's constitution to affect this change. Many
of the other possible constitutional reforms being considered
by the government -- such as changing the structure of the
Constitutional Court and limiting clauses often used to
justify the prosecution of nationalist Kurds and Islamist
politicians -- would attract the opposition of the military
and its political supporters. The apparent rise in distrust
among the Turkish populace toward the military, particularly
after "Sledgehammer," which allegedly would have targeted
average Turks in an arbitrary manner, could work to the AKP's
advantage as it looks to further shift the balance of power
in civ-mil relations through constitutional reforms, although
AKP,s own standing is greatly diminished from only one year
ago.

COUP DIARIES AND ALLEGED PLOTS
------------------------------

¶8. (SBU) Excerpts of diary entries dating back to 2003 and
2004 allegedly belonging to then-Naval Forces Commander
Admiral Ozden Ornek were first published by the weekly
"Nokta" in 2007 (Comment: The magazine was closed shortly
after it published these documents. End Comment). The diary
entries -- popularly known as the "Coup Diaries" -- laid out
in detail discussions among senior military officers of steps
the military needed to take to unseat the Islamist-leaning
Justice and Development Party, which came to power in 2002.
"Sarikiz" ("Blondie") was the initial coup plan developed by
then-Jandarma Commander General Eruygur, which involved a
coordinated effort among the military and other elements of
Turkey's secular elite, to effect the removal of the AKP from
power. The plot allegedly had the support of all the other
force commanders at the time (Land Forces Commander General
Aytac Yalman, Air Forces Commander General Ibrahim Firtina,

ANKARA 00000150 003 OF 004


and Naval Forces Commander Admiral Ornek). Then-Turkish
General Staff (TGS) Chief General Hilmi Ozkok reportedly
rejected the coup proposal, which led Eruygur and former
First Army Commander General Hursuit Tolon to develop other
plots entitled "Ayisigi" ("Moonlight") and "Yakamoz"
("Phosphorescence"), which provided operational details of a
coup that would involve the removal of General Ozkok and the
restructuring of the military. Other related plans related
to the plot with code names "Eldiven" ("Glove") and
"Demiryumruk" ("Iron Fist") reportedly provided more details
about steps to be taken in the aftermath of a successful coup.

¶9. (SBU) These plots were included in the Ergenekon
prosecutors' second indictment in March 2009, and provided
the legal basis for the detention of retired generals Eruygur
and Tolon (who were initially arrested in July 2008 and were
detained without formal charges until the release of the
indictment). Eruygur has been identified as the alleged head
of Ergenekon while Tolon is considered a leading member.
Retired force commanders Firtina, Ornek, and Yalman were
interviewed by Ergenekon prosecutors in early December 2009,
but have not been charged; Firtina publicly denied
involvement in any coup plots. According to press accounts,
General Ozkok acknowledged during testimony to Ergenekon
prosecutors in April 2009 that most of the contents of the
"coup diaries" were true and that he was aware of plans to
overthrow the government among elements within the military
but did not have hard evidence to move against the plotters.

"KAFES" (OPERATION CAGE)
------------------------

¶10. (SBU) This plot involved senior navy flag officers and
was uncovered during the April 2009 search of the home of
retired Navy Lieutenant Commander Levent Bektas, an Ergenekon
suspect, and was revealed by Taraf in November 2009. CDs
found in Bektas's home reportedly revealed a plot drafted in
March 2009 headed by then-Sea Area North Commander Vice
Admiral Feyyaz Ogutcu (now retired) and current Sea Area
South Commander Kadir Sardic. The plot included plans to
assassinate prominent non-Muslim figures and blame these
attacks on the AKP in order to increase foreign and domestic
pressure for the AKP to step down. Media reports indicated
that the plan included setting off a bomb planted at the
submarine exhibit at the Rahmi Koc Museum in Istanbul and
using women to obtain information from other navy officers
and entrap them into supporting Ergenekon. Bektas has been
under arrest as part of the Ergenekon probe, as well as
several active duty officers, including Lt. Col. Halil
Ozsarac, and colonels Levent Gulmen and Mucahit Erakyol.
Thus far, neither Ogutcu or Sardic has been questioned about
this plot.

¶11. (SBU) Taraf reporter Mehmet Baransu, who broke the news
about "Kafes," received an award from the Turkish Journalists
Association for his "Kafes" reporting, but was also
investigated for violating the confidentiality of an ongoing
criminal investigation. While those charges have been
dropped, there is an ongoing case against Baransu and Taraf
manager Adnan Demir for "openly insulting the military
institution of the state," in violation of Section 301 of the
Turkish Penal Code.

ACTION PLAN AGAINST FUNDAMENTALISM (refs d and e)
--------------------------------------------- ----

¶12. (SBU) Photocopies of the alleged "Action Plan Against
Fundamentalism" were published by Taraf as a front-page story
in June 2009. The plan outlined a psychological operations
campaign to discredit the ruling Justice and Development
Party (AKP) as well as other "sources of fundamentalism,"
including the Fetullah Gulen movement. The action plan was
allegedly drafted by Naval Infantry Colonel Dursun Cicek in
2009 under orders of then-Deputy CHOD Igsiz, with the
knowledge and tacit approval of General Basbug himself. The
TGS denied the existence of such a plan, with General Basbug
dismissing the photocopied documents as "a piece of paper."
The allegation came roaring back to life in November 2009
when Taraf claimed that it had received -- from an anonymous
military officer -- the original copy of the plan with
Cicek's "wet" signature. Cicek was detained in July 2009 for
his role in drafting the plan, but was released due to lack
of evidence. He was again detained and interviewed by

ANKARA 00000150 004 OF 004


prosecutors in November 2009, but was again released without
charges.

ASSASSINATION PLOT AGAINST DEPUTY PM (ref f)
--------------------------------------------

¶13. (SBU) On December 19, two active duty Turkish special
forces officers were arrested by the police near the
residence of Deputy Prime Minister Bulent Arinc. This led to
allegations that the military was planning to assassinate
Arinc. As a result, the civilian judiciary issued a court
order to search the offices of the officers which are located
at the TGS Special Forces Mobilization Command. After
initial refusal by the military to allow a broader search of
the premises, CHOD Basbug, along with Land Forces Commander
(and likely successor to Basbug as CHOD in August 2010)
General Kosaner, met with PM Erdogan on December 26.
Following this meeting, a second search warrant was issued to
allow a judge to review the classified documents stored at
the Mobilization Command headquarters. These searches are
ongoing, but to date, the investigators have not announced
any discovery of evidence that would support the claims of an
assassination plot against Arinc.

"BALYOZ" (SLEDGEHAMMER) (ref a)
-------------------------------

¶14. (SBU) "Sledgehammer," the latest alleged plot, was
allegedly drafted in 2003 by the Turkish First Army, under
its then-commander Gen. Cetin Dogan. The plan, which has
been denied by both the military and retired General Dogan,
involved false-flag bombing of mosques and efforts to provoke
a military crisis with Greece in order to create the
conditions for a military intervention. The plan, as
revealed by "Taraf" on January 20 -- a day before the
Constitutional Court's decision overturning the law allowing
civilian jurisdiction over certain offenses committed by the
military -- allegedly included lists of names of politicians
and journalists to be arrested, as well as names of
politicians who would serve in a new government after the
removal of the AKP.

Jeffrey

"Visit Ankara's Classified Web Site at http://www.intelink.s
gov.gov/wiki/Portal:Turkey"
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ »

ΔΕΝ ΤΑ ΓΡΑΦΩ ΕΓΩ, ΑΛΛΑ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ. ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΔΙΑΒΑΣΤΕ.SUBJECT: WHAT LIES BENEATH ANKARA'S NEW FOREIGN POLICY


C O N F I D E N T I A L SECTION 01 OF 06 ANKARA 000087

SIPDIS

DEPARTMENT ALSO FOR EUR/SE

E.O. 12958: DECL: 01/19/2020
TAGS: PREL TU
SUBJECT: WHAT LIES BENEATH ANKARA'S NEW FOREIGN POLICY

REF: A. 09 ANKARA 1717
¶B. 09 ISTANBUL 466
¶C. 09 ANKARA 1561 (EXDIS)

Classified By: Ambassador James Jeffrey for reasons 1.4 (b,d)

INTRODUCTION/COMMENT
--------------------

¶1. (C) There is much talk in chanceries and in the
international media these days about Turkey's new, highly
activist foreign policy, which unquestionably represents a
transition not only from prior governments, but also from the
AKP regime before the Gaza/Davos events, and before the
ascent of Ahmet Davutoglu as Foreign Minister in April. Some
commentaries are upbeat, but others, including many experts
and editorial writers in the US, have expressed concern. The
ruling AKP foreign policy is driven by both a desire to be
more independently activist, and by a more Islamic
orientation. Frankly, rational national interest,
particularly trade opportunities and stability
considerations, also drives Turkey's new slant. Major
challenges with us in the coming months include the direction
of Turkish-Israeli relations, the fate of the Protocols with
Armenia, and the Turkish posture vis--vis Iran.

¶2. (C) Does all this mean that the country is becoming more
focused on the Islamist world and its Muslim tradition in its
foreign policy? Absolutely. Does it mean that it is
"abandoning" or wants to abandon its traditional Western
orientation and willingness to cooperate with us? Absolutely
not. At the end of the day we will have to live with a Turkey
whose population is propelling much of what we see. This
calls for a more issue-by-issue approach, and recognition
that Turkey will often go its own way. In any case, sooner
or later we will no longer have to deal with the current cast
of political leaders, with their special yen for destructive
drama and - rhetoric. But we see no one better on the
horizon, and Turkey will remain a complicated blend of world
class "Western" institutions, competencies, and orientation,
and Middle Eastern culture and religion. END INTRODUCTION.

COMPONENTS OF POLICY
--------------------

"The Traditional Western"

¶3. (C) Turkish policy today is a mix of "traditional Western"
orientation, attitudes and interests, and two new elements,
linked with new operational philosophies: "zero conflicts"
and "neo-Ottomanism." The traditional still represents the
core of Turkish foreign policy, and is centered on
cooperation and integration with the West. Its core is NATO,
the customs union with the EU, and most significantly, the EU
accession effort. This all began with the Ottoman effort to
emulate the European great powers, and was propelled
powerfully forward by Ataturk. Nevertheless the country was
on the sidelines in World War II. It was only the threat of
the USSR, and the dominance (and outstretched hand) of the
US, that led to the "Turkey we know": tough combat partner
in Korea, major NATO ally, US anchor in the Middle East.
Much of this continues.

¶4. (C) Europe is by far Turkey's most important economic
partner in terms of investment and trade. The EU accounts for
42 percent of Turkey,s total trade, while the US accounts
for a bit less than 5 percent. While the US is much less
important in terms of trade statistics, it remains important
in various sectors (e.g.energy, aviation, military), and in
various ways. NATO is essential to and much respected by

ANKARA 00000087 002 OF 006


Turkey. (Note: The fact that "only" about one-third of the
Turkish population in one poll see NATO as important to
Turkey's security is actually a plus; on any poll Turks
usually are overwhelmingly negative about any foreign
engagement or relationship. But we should not be too
sanguine here since support for NATO has been halved over the
past decade. End Note) The military is armed by the US, and
Turkey recognizes that many fires in its back yard -- from
Iraq to Afghanistan and Pakistan -- can only be solved by
close cooperation with and acceptance of US and NATO
leadership. Finally, even AKP leaders know that much of
their allure or "wasta" in the Middle East and elsewhere
stems from their privileged position in key Western clubs.
This traditional orientation may be shaken, or reduced, but
as it has both significant buy-in by elites of all
philosophies, and many concrete advantages, Turkey will not
abandon it.

"Zero Problems with Turkey's Neighbors"

¶5. (C) But this Turkey is trying to "post-modernize" itself.
One major area of AKP effort has been to resolve problems
with Turkey's immediate "near abroad." This effort stands in
contrast with the "traditional" Turkish policy of letting
these frozen conflicts fester, and is much more compatible
with US and European interests. The list of Turkish
initiatives under the AKP is impressive: accepting the Annan
Plan in 2004 to resolve Cyprus, continuing the 1999
rapprochement with Greece, the opening to Armenia culminating
in the signing of recognition protocols, warming and
productive relations with both Baghdad and Erbil (the latter
complemented by significant reforms in Turkey's relations
with its own Kurdish population). The signature
accomplishment of this policy is the wooing of Syria. While
this road to Damascus in fact was paved by Syria's
accommodation of prior Turkish governments' demands
(relinquishing claims on Turkey's Hatay province, expelling
Ocalan), it is touted by the Turks as a game-changer. As
noted below, they have leveraged it to tackle a number of
regional problems, from Lebanon to Iran.

¶6. (C) While this new approach is to be applauded, there is a
fly in its ointment. Little of true practical and final
accomplishment has been achieved. Cyprus is still split
(albeit the fault, at least in terms of the Annan plan, lies
more with the Greek Cypriots and the EU); tensions with
Greece in the Aegean continue; the Protocols with Armenia
have not been ratified due to Turkish concerns about
Nagorno-Karabakh; Iraq's instability and the KRG's
unwillingness to do more against the PKK raise questions
about the sustainability of Turkey's constructive Iraq
policy; the rapprochement with Syria has not really produced
any Syrian "flip" away from Iran. Granted, Turkey is dealing
with some of the world's most difficult actors, and facing
stiff opposition at home to making more concessions, but the
proof of this pudding is yet to be seen.

"Neo Ottomanism"

¶7. (C) The idea of Turkey using its cultural and religious
links to the Middle East to the advantage of both Turkish
interests and regional stability is not new with the AKP, but
has been given much more priority by it, in part because of
the Islamic orientation of much of the party, including
leaders Erdogan, Gul, and Davutoglu. Moreover, the AKP's
constant harping on its unique understanding of the region,
and outreach to populations over the heads of conservative,
pro-US governments, have led to accusations of
"neo-Ottomanism." Rather than deny, Davutoglu has embraced
this accusation. Himself the grandson of an Ottoman soldier

ANKARA 00000087 003 OF 006


who fought in Gaza, Davutoglu summed up the Davutoglu/AKP
philosophy in an extraordinary speech in Sarajevo in late
2009 (REF A). His thesis: the Balkans, Caucasus, and Middle
East were all better off when under Ottoman control or
influence; peace and progress prevailed. Alas the region has
been ravaged by division and war ever since. (He was too
clever to explicitly blame all that on the imperialist
western powers, but came close). However, now Turkey is back,
ready to lead -- or even unite. (Davutoglu: "We will
re-establish this (Ottoman) Balkan").

¶8. (C) While this speech was given in the Balkans, most of
its impact is in the Middle East. Davutoglu's theory is that
most of the regimes there are both undemocratic and
illegitimate. Turkey, building on the alleged admiration
among Middle Eastern populations for its economic success and
power, and willing to stand up for the interests of the
people, reaches over the regimes to the "Arab street."
Turkey's excoriating the Israelis over Gaza, culminating in
the insulting treatment of President Peres by Erdogan at
Davos in 2009, illustrates this trend. To capitalize on its
rapport with the people, and supposed diplomatic expertise
and Ottoman experience, Turkey has thrown itself into a
half-dozen conflicts as a mediator. This has worked well, as
noted above, with Iraq, and was quite successful in the
Syrian-Israeli talks before Gaza. Turkey has also achieved
some limited success on Lebanon and in bringing Saudi Arabia
and Syria together. As noted below, however, this policy
brings with it great frictions, not just with us and the
Europeans but with many supposed beneficiaries of a return to
Ottoman suzerainty. Furthermore, it has not achieved any
single success of note.

WHY THE CHANGE?
---------------

¶9. (C) Various factors explain the shifts we see in Turkish
foreign policy beyond the personal views of the AKP
leadership:

-- Islamization: As reported REF B, religiosity has been
increasing in Turkey in past years, just as has been seen in
many other Muslim societies. The AKP is both a beneficiary
of, and a stimulus for, this phenomenon. However, bitter
opposition within Turkey against domestic "pro-Islamic"
reforms (e.g., head scarves) has frustrated the AKP, and a
more "Islamic" or "Middle Eastern" foreign policy offers an
alternative sop for the AKP's devout base.

-- Success: Despite its problems, Turkey over the past 50
years has been a success story, rising to the 16th largest
economy and membership in the G-20. This, along with its
extraordinary security situation compared to all other
regional states, and democratic system, encourage a more
active -- and more independent -- leadership role in regional
and even global affairs.

-- Economics: one secret of Turkish success has been its
trade and technology-led economic growth. This growth is in
good part thanks to its customs union with the EU, by far its
biggest export market, and resulting investment from the EU,
as well as decades of technology transfer and educational
assistance from the U.S. Nevertheless, with exports to the
EU down due to the 2008-2009 crisis, Turkey is looking for
new markets, particularly in the hydrocarbon rich Arab world,
Iran, Russia, and Caucasus/Central Asia. They have money,
and strong import demand, and Turkey is dependent on them for
its oil and gas. These countries, however, (along with
China-another Turkish export target) tend much more than the
EU and North America to mix politics and trade. To some

ANKARA 00000087 004 OF 006


degree the West thus is taken for granted and economic
priority is directed towards relations with the Middle East
and "Eurasia."

-- Civilians ascendant: Erdogan's political success -
together with a number of messy scandals resulting in public
investigation - has meant that the Turkish General Staff now
plays a much smaller role in defining Turkey's foreign
policy. Turkey's support to NATO is still strong, but it now
lacks the suspicion of Russia which the cold-war instinct of
General Staff brought to the mix.

-- EU disillusionment: Both popular and elite Turkish
opinion has recently grown much more pessimistic about
eventual EU membership -- or even its value. The reasons for
this are complex, but include the shifting mood in Europe
towards Islam, the replacement of "pro-Turkey" leaders in
France and Germany by Sarkozy and Merkel, both decidedly cool
towards Turkey's EU membership, and a sense in Turkey of
distance from and lack of sympathy for Europe.

-- Relativization of the Western anchor. An op-ed in the
Financial Times by Gideon Rechman on January 4 noted
correctly the tendency of the "young giants" -- South Africa,
Brazil, India, and Turkey -- to pursue Third Worldish
policies and rhetoric even while benefitting enormously from
the globalized trade and international security created and
maintained by the "West." That certainly characterizes
Turkey. With the end of the cold war, relative success in
the struggle with the PKK, and the "taming" of Syria, Iraq,
and (at least from Turkey's point of view) Iran, Turkey's
need for NATO and U.S. security is reduced. Its dependence
on Western trade, investment, technology transfer and
educational exchange remains critical, but is regarded as a
"free good" that Turkey deserves and does not have to expend
effort for. Relations with its various new friends in the
North-East-South or on the other hand require effort which is
facilitated by some downplaying of Turkey's Western anchor.

DAVUTOGLU DISCONTENTS
---------------------

¶10. (C) The AKP's new approach to international affairs
receives mixed reviews inside and outside Turkey. It is not
a major factor in the AKP's relative popularity, but several
elements of it (unfortunately, those we are least happy with)
do appeal to voters. Criticism of Israel post-Gaza is
overwhelmingly popular, and the relatively soft Turkish
position on Iran -- a country about which many Turks are
skeptical -- is presumably helpful with a narrow, but for
Erdogan's electoral fate important, group of Islamic voters
associated with former PM Erbakan.

¶11. (C) Nevertheless, many in Turkey's large westernized
elite see the Islamic Outreach as a complement to the alleged
AKP plan to Islamize Turkish society, and complain bitterly
about their country's losing its western moorings. The
Nationalist segment in Turkey, mobilized most by the
Nationalist Action Party (MHP), sees the AKP's compromises on
Armenia, the KRG in northern Iraq, Cyprus, etc, as a betrayal
of diaspora "Turks" (the Iraqi Turkomen, Azeris, Turkish
Cypriots, etc) and charges that the AKP is trying to replace
the Republic's organizing principle of "Turkism" with the
broader Islamic "Umma." The Republican People's Party (CHP),
the lead opposition party, attacks AKP foreign policy
relatively ineffectively with a mix of MHP-like nationalist
rhetoric and "abandoning the west" criticism.

¶12. (C) But it is in the EU that the Erdogan foreign policy
of late has run into the heaviest of sailing. To some degree

ANKARA 00000087 005 OF 006


European angst at Turkey's "new direction" is viewed as an
excuse to pummel Turkey to score domestic points among
anti-foreigner elements. But there is real concern in
Europe, made manifest by the Rasmussen NATO SecGen issue last
April. Europeans were furious with Turkey's presentng itself
as the "Islamic" voice or conscience in NATO, having
consulted with Middle Eastern States before talking to its
NATO allies. Extrapolating that behavior into the even more
diversity-intolerant EU is a nightmare. Erdogan's foreign
(and domestic) policy orientation conjures up not just a
clash of Christianity and Islam, but the spectre of a "meld"
of Europe and the Middle East, and of Europe's secularlism
with oriental religiosity. Davutoglu and others argue that
Turkey's "success" as a coming Middle East power makes it
more attractive to the EU -- giving Europe a new foreign
policy "market" through Turkey. While some in Europe appear
interested in this idea, ironically including Turkey EU
membership skeptic France, this does not seem to carry much
weight in most European capitals, let alone populations.

¶13. (C) Finally, not all of the ex-Ottomans look with
fondness on their past under the Pashas, or yearn for
Turkey's return. Reaction among many in the Balkans to
Davutoglu's Sarejevo speech (REF A) was quite strong. In the
Middle East itself, the Arab street might applaud Turkey's
populistic and essentially cost-free support for more radical
elements, but it's not particularly appreciated by rulers
(although Turkey seems to have made some progress with Syria,
brokered a rapprochement between President Bashir and Saudi
King Abdullah, and has had some role in resolving the Lebanon
cabinet stalemate). Sooner or later, though, Turkey will
have to produce results, take risks, commit real resources,
and take hard decisions to augment a policy now consisting
mainly of popular slogans, ceaseless trips, and innumerable
signatures on MOUs of little importance. The experience with
Iran, which despite significant Turkish verbal support and
wooing, appears uninterested in granting Turkey any
concessions, or agreeing to a Turkish lead in mediation
efforts, is telling.

THE PROBLEM FOR THE US
----------------------

¶14. (C) Turkey's new foreign policy is a mixed bag for us.
Having regional heavyweights take on burdens, thereby
relieving us, has long been a desired goal of US policy, but
it comes with a certain loss of control. Nevertheless, on a
whole host of key issues of supreme importance to us --
Afghanistan and Pakistan, cooperation in and on Iraq, NATO
efforts (although a leading Turkish role in Missile Defense
will not be easy) -- Turkey is a crucial ally, and our use of
Incirlik, Habur gate, and Turkish airspace for our Iraq and
Afghanistan operations is indispensible. Its "zero
conflicts" initiatives, which have moved Turkey forward on
more of the key bilateral spats -- Cyprus, Greece, Kurds,
Northern Iraq, Armenia -- than we have seen with any other
Turkish government, also support U.S. interests.

¶15. (C) Nevertheless, these latter issues illustrate two
problems. At least in Turkish eyes, on this complex of
issues the US , especially the media, interest groups, and
Congress, default to a "blame Turkey" posture regardless of
whatever it does. Second, Turkey has repeatedly run into
trouble actually consummating these various openings -- the
Armenian protocols being the best example, but continued
overflights of Greek islands and domestic opposition to the
Kurdish opening are also relevant. What we fear is that this
inability to bring to conclusion foreign policy initiatives
will affect not just the above, but most Turkish policy,
given the over-extension of Davutoglu and his team, and a

ANKARA 00000087 006 OF 006


tendency to substitute rhetoric for long term investment of
diplomatic, military, and assistance capital. (Fortunately,
Afghanistan/Pakistan and Iraq are the two major exceptions to
this tendency.)

¶16. (C) The greatest potential strategic problem for the US,
however, and the one that has some of the commentators
howling, is the Turks neo-Ottoman posturing around the Middle
East and Balkans. This "back to the past" attitude so clear
in Davutoglu's Sarajevo speech, combined with the Turks'
tendency to execute it through alliances with more Islamic or
more worrisome local actors, constantly creates new problems.
Part of this is structural. Despite their success and
relative power, the Turks really can't compete on equal terms
with either the US or regional "leaders" (EU in the Balkans,
Russia in the Caucasus/Black Sea, Saudis, Egyptians and even
Iranians in the ME). With Rolls Royce ambitions but Rover
resources, to cut themselves in on the action the Turks have
to "cheat" by finding an underdog (this also plays to
Erdogan's own worldview), a Siladjcic, Mish'al, or
Ahmadinejad, who will be happy to have the Turks take up his
cause. The Turks then attempt to ram through revisions to at
least the reigning "Western" position to the favor of their
guy. Given, again, the questioning of Western policy and
motives by much of the Turkish public and the AKP, such an
approach provides a relatively low cost and popular tool to
demonstrate influence, power, and the "we're back" slogan.

¶17. (C) This has been, so far, manageable, if at times high
maintenance, in the Balkans and Mideast, although the damage
to Israeli-Turkish relations remains serious. If the Turks
are genuine in their desire to draw Syria away from Iran, and
if they begin achieving real success rather than telephone
books worth of questionable protocols, then that will be of
benefit to us all. But with Iran itself it is a different
story. REF C describes the background to the Turkish
relationship with Iran, one more complicated than with their
ex-Ottoman Arab and other subjects. Trade/hydrocarbon
interests, Turkish aversion to sanctions stemming from the
first Gulf War, Erdogan's vocal "third worldism" and certain
domestic political considerations all push Turkey in the
wrong direction. Unlike with many of the other issues,
however, Turkey will have to stand and be counted on Iran, in
the Security Council, with MD, and in implementation of UN or
US sanctions. This will have a profound effect on relations
second only to the fate of the Armenian protocols over the
next year.
Jeffrey

"Visit Ankara's Classified Web Site at http://www.intelink.s
gov.gov/wiki/Portal:Turkey"
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ »

29/11/10

Νέα “μαύρη τρύπα” 2,5 δισ. βλέπει η Κομισιόν!


Τα χαμόγελα για την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των 110 δισ. ευρώ που δανείζεται η χώρα από τον μηχανισμό στήριξης κράτησαν λίγο, καθώς οι Βρυξέλλες έρχονται να “σφίξει” ακόμη περισσότερο τον κλοιό γύρω από την ελληνική οικονομία.

Στις φθινοπωρινές της εκτιμήσεις η Κομισιόν τα βλέπει ακόμη πιο μαύρα για την χώρα μας, σε σχέση με τις προβλέψεις του κρατικού προϋπολογισμού που κατατέθηκε πρόσφατα στη Βουλή. Σύμφωνα με τα στοιχεία στα οποία αναφέρεται ο αρμόδιος περί τα οικονομικά Επίτροπος κ. Όλι Ρεν, το έλλειμμα της χρονιάς θα κλείσει στο 10,6% του ΑΕΠ αντί εκτίμησης για 9,4% που αναφέρεται στον προϋπολογισμό.

Μιλάμε για μια νέα τρύπα της τάξης των 2,5 δισεκατομμυρίων ευρώ, ενώ σε έλλειμμα της τάξης του 8%, έναντι ελληνικής πρόβλεψης για 7,8%, αναφέρεται η πρόβλεψη και για τη νέα χρονιά.

Οι εξελίξεις για την ελληνική οικονομία αλλά και τον τραπεζικό χώρο βρέθηκαν το μεσημέρι της Δευτέρας στο επίκεντρο σύσκεψης του υπουργού Οικονομικών κ. Γιώργου Παπακωνσταντίνου με τον διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος κ. Γιώργο Προβόπουλο και τον πρόεδρο της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών κ. Βασίλη Ράπανο.

Για δε τις εξελίξεις σε σχέση και με τις διαδικασίες επιμήκυνσης της αποπληρωμής του δανεισμού από την Τρόικα, ο κ. Παπακωνσταντίνου θα αναφερθεί στη διάρκεια ομιλίας του το απόγευμα σε εκδήλωση του Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου, όπου μεταξύ άλλων πρόκειται να μιλήσει και ο εκ των ελεγκτών της Τρόικας κ. Ντερούζ.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ »

Οι μεθοδεύσεις Αμερικανών και Γάλλων για το Σκοπιανό


Τρόπους ώστε να πειθαναγκάσουν την ελληνική πλευρά να αποσύρει την απαίτηση να αλλάξουν τα διαβατήρια των πολιτών της FYROM (προκειμένου να αντικατασταθεί ο χαρακτηρισμός της υπηκοότητας των Σκοπιανών σαν «Μακεδόνων» από άλλο επίθετο) εξέταζαν στα τέλη του 2009 Αμερικανοί και Γάλλοι αξιωματούχοι.

Σε ένα από τα διαβαθμισμένα έγγραφα του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών που αποκαλύφθηκαν από την ιστοσελίδα wikileaks, γίνεται αναφορά στις συναντήσεις που είχε στις 11 Σεπτεμβρίου του 2009 ο βοηθός υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ κ. Φίλιπ Γκόρντον με ανώτατα στελέχη της γαλλικής κυβέρνησης.

Στη συνάντηση του κ. Γκόρντον με τον διπλωματικό σύμβουλο της Γαλλικής προεδρίας κ. Ζαν Νταβίντ Λεβίτ στις 11 Σεπτεμβρίου του 2009 στο Παρίσι, συζητήθηκε μεταξύ άλλων και το θέμα των Σκοπίων (Macedonia αναφέρεται στο επίσημο ντοκουμέντο). Σύμφωνα με όσα αναφέρονται στο διαβαθμισμένο σαν απόρρητο έγγραφο που δημοσιεύθηκε από το wikileaks, οι κύριοι Γκόρντον και Λεβίτ αναφέρονται εμμέσως στις (επικείμενες τότε) εκλογές στην Ελλάδα της 4ης Οκτωβρίου του 2009.

«Ο Λεβίτ εξέφρασε την αισιοδοξία του ότι μια καινούρια ελληνική κυβέρνηση θα ήταν περισσότερο σταθερή και θα επέτρεπε μεγαλύτερη ευελιξία για πρόοδο στη διαμάχη της Ελλάδας με τα Σκόπια για το ζήτημα της ονομασίας» («in the Greek-Macedonian name dispute», αναφέρεται επακριβώς στο τηλεγράφημα).

Απαντώντας, ο Αμερικανός βοηθός υπουργός Εξωτερικών συμφώνησε με το συνομιλητή του ότι «είτε μια πιο στέρεη συντηρητική ή μια σοσιαλιστική κυβέρνηση θα ήταν ένας δυνατότερος και πιο ευέλικτος εταίρος στις διαπραγματεύσεις.

Μάλιστα, ο κ. Γκόρντον εξέφρασε την ελπίδα του ότι αν η διεθνής κοινότητα μπορούσε να πείσει την «Μακεδονία» (με τον τρόπο αυτό χαρακτηρίζει τα Σκόπια ο Αμερικανός διπλωμάτης) να εγκαταλείψει την ιδέα της διεξαγωγής δημοψηφίσματος (σσ μέσω του οποίου, όπως έχει πει ο πρωθυπουργός της FYROM, οι πολίτες των Σκοπίων θα εγκρίνουν ή θα απορρίψουν πιθανή συμβιβαστική λύση) και έπειθε την Ελάδα να εγκαταλείψει την αναγκαιότητα της αλλαγής των διαβατηρίων, τότε θα μπορούσε να σημειωθεί πρόοδος.

Επί της ουσίας, το αμερικανικό Στέητ Ντηπάρτμεντ και τα Ηλύσια Πεδία προσπαθούσαν να προετοιμάσουν το έδαφος για μια αμοιβαία απόσυρση της αξίωσης για δημοψήφισμα από τα Σκόπια και του ελληνικού αιτήματος για αλλαγή των διαβατηρίων των πολιτών της FYROM, ώστε να επιτευχθεί λύση.

Επί της ουσίας όμως, η απειλή του κ. Νίκολα Γκρούεφσκι ότι όποια λύση επιτευχθεί στις συνομιλίες Αθηνών και Σκοπίων με την μεσολάβηση των Ηνωμένων Εθνών είναι μία τακτική κίνηση που έχει τεθεί την τελευταία τριετία.

Από την άλλη, το αίτημα των ελληνικών κυβερνήσεων –σε περίπτωση που επιτευχθεί λύση- να αλλάξουν τα διαβατήρια της πΓΔΜ ώστε οι Σκοπιανοί να χαρακτηρίζονται ως πολίτες που θα φέρουν το όνομα της χώρας που θα συμφωνηθεί ακουμπά την ουσία του προβλήματος. Δεν είναι δυνατόν, για παράδειγμα, τα Σκόπια να ονομαστούν (η αναφορά είναι τυχαία) «Βόρεια Μακεδονία» και οι πολίτες της χώρας να αναφέρονται σαν Μακεδόνες, όπως επιδιώκουν οι γείτονες.

Ακόμη και σήμερα που η επίσημη ονομασία της γειτονικής χώρας είναι FYROM, η υπηκοότητα του Σκοπιανού είναι επισήμως «of the former Yugoslav Republic of Macedonia».

Διότι όπως γνωρίζουν καλά οι Έλληνες διπλωμάτες, η προσπάθεια των Σκοπιανών είναι να εμφανίσουν την ύπαρξη μακεδονικής γλώσσας και μακεδονικής ταυτότητας, άρα να επιβάλλουν την ύπαρξη μιας δήθεν μακεδονικής εθνότητας.

Το γεγονός ότι, όπως αποκαλύπτεται από τα ντοκουμέντα του αμερικανικού Στέητ Ντηπάρτμεντ που διέρρευσαν στο wikileaks, υπήρχε προεργασία για την παράκαμψη των ελληνικών απόψεων δίνει ακόμη ένα επιχείρημα στα υπηρεσιακά στελέχη του υπουργείου Εξωτερικών. Και πλέον ουδείς μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν γνωρίζει τι προσπαθούν να κάνουν χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες προκειμένου να λυθεί το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ »

Aπόρρητα έγγραφα του WikiLeaks μόνοι σας - Ρουκέτες ΗΠΑ κατά Τουρκίας!


Ρουκέτες ΗΠΑ κατά Τουρκίας και ειδικά κατά του ισλαμικού καθεστώτος του Ερντογάν επιφυλάσσουν α έγγραφα του WikiLeaks που "αποδελτίωσε" το Spiegel: Οι αμερικανοί διπλωμάτες είναι κάτι παραπάνω από επιφυλακτικοί απέναντι στον πρωθυπουργό της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, τον οποίο κρίνουν "απομονωμένο" και "ελλιπώς ενημερωμένο. Πολύ χειρότερη είναι νη εκτίμησή τους για τον Αχμέτ Νταβούτογλου, τον οποίο θεωρούν ένα "κλικ" πιο μετριπαθή από την Αλ Κάϊντα!

"Ο Ερντογάν δεν εμπιστεύεται κανέναν και περιβάλλεται από ένα κύκλο συμβούλων που τον κολακεύουν αλλά τον αψηφούν. Λαμβάνει τις πληροφορίες του σχεδόν αποκλειστικά από τις εφημερίδες των ισλαμιστών και οι αναλύσεις των υπουργείων του δεν τον ενδιαφέρουν", γράφουν οι αμερικανοί διπλωμάτες στην Άγκυρα.



"Ο Ερντογάν φοβάται μήπως χάσει την εξουσία, εκτιμούν οι διπλωμάτες. Μια από τις πηγές τους, επισημαίνει: "Ο Ταγίπ πιστεύει στο Θεό αλλά δεν τον εμπιστεύεται", γράφει ένας αναλυτής των ΗΠΑ σε ένα τηλεγράφημά του. Μάλιστα υπάρχουν και αναφορές σε διαφθορά και του ιδίου του Ερντογάν, ο οποίος φέρεται να πλούτισε κατά την ιδιωτικοποίηση ενός διυλιστηρίου πετρελαίου!



Ο υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου χαρακτηρίζεται "εξαιρετικά επικίνδυνος" από έναν πληροφοριοδότη των αμερικανών διπλωματών, ο οποίος τους προειδοποιεί για την ισλαμιστική επιρροή του στον Ερντογάν. Η πρεσβεία της Άγκυρας τρέφει υποψίες ότι ο Νταβούτογλου ονειρεύεται μια επάνοδο της οθωμανικής δύναμης και μάλιστα μετά μια ομιλία του στο Σαράγεβο τον Ιανουάριο του 2010, θεωρούν ότι θέλει να αποκαταστήσει την οθωμανική αυτοκρατορία στα Βαλκάνια (σ.σ. πάλι καλά που το έχουν αντιληφθεί...).

Οι διπλωμάτες δεν είναι σίγουροι για τη σταθερότητα της κυβέρνησης στην Τουρκία, που είναι από τους σημαντικότερους συμμάχους της, σύμφωνα με τα τηλεγραφήματα που συντάχθηκαν φέτος το Φεβρουάριο και τα οποία δημοσιοποιεί περιληπτικά το γερμανικό περιοδικό.


Για άλλη μία φορά αποδεικνύεται πόσο μεγάλο λάθος ήταν η απόκτηση πυρηνικών από το Πακιστάν μία χώρα τόσο ασταθής και τόσο απρόβλεπτη. Από το 2007 οι ΗΠΑ έχουν ξεκινήσει μία σοβαρή προσπάθεια έως τώρα χωρίς επιτυχία για την απομάκρυνση από πακιστανικό πυρηνικό ερευνητικό αντιδραστήρα εμπλουτισμένου ουρανίου.


Οι αμερικανοί αξιωματούχοι φοβούνται ότι το πακιστανικό εμπλουτισμένο ουράνιο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή παράνομης πυρηνικής βόμβας. Τον Μάιο του 2009 η αμερικανίδα πρέσβης στο Πακιστάν ανέφερε ότι οι πακιστανικές αρχές αρνιόντουσαν στην επίσκεψη αμερικανών τεχνικών διότι όπως δήλωναν οι Πακιστανοί αν τα τοπικά ΜΜΕ μάθαιναν για μία πιθανή απομάκρυνση πυρηνικού καυσίμου θα το παρουσίαζαν ως αμερικανική προσπάθεια αρπαγής των πακιστανικών πυρηνικών όπλων.

Όσον αφορά την κινεζική παρέμβαση στο Google, κινεζικός σύνδεσμος ανέφερε στην αμερικανική πρεσβεία ότι η κίνηση αυτή ήταν απόφαση του Politburo. Η παρεμβολή στη λειτουργία του Google ήταν μέρος μίας συντονισμένης εκστρατείας σαμποτάζ σε διάφορους υπολογιστές και πραγματοποιήθηκε από ειδικούς αναλυτές και παρανόμους του διαδικτύου οι οποίοι είχαν προσληφθεί από την κινεζική κυβέρνηση. Σύμφωνα με τον κινεζικό σύνδεσμο τα άτομα αυτά κατάφεραν να μπουν στους υπολογιστές της αμερικανικής κυβέρνησης, δυτικών συμμάχων των ΗΠΑ του Δαλάι Λάμα και αμερικανών επιχειρηματιών από το 2002.

Συνεχίζεται η αποσπασματική δημοσίευση των αποκαλυπτικών εγγράφων, κυρίως τηλεγραφημάτων των αμερικανικών διπλωματικών και στρατιωτικών υπηρεσιών για χιλιάδες θέματα ύψιστης γεωστρατηγικής σημασίας. Έτσι σύμφωνα με τις πληροφορίες που διέρρευσαν οι Σαουδάραβες δωρητές συνεχίζουν να αποτελούν τους βασικούς χρηματοδότες σουνιτικών εξτρεμιστικών οργανώσεων όπως η Αλ Κάϊντα ενώ οι αρχές ασφαλείας του Κατάρ δείχνουν διστακτικές να δράσουν κατά γνωστών τρομοκρατών φοβούμενοι να δείξουν ότι συμβαδίζουν με τις ΗΠΑ σε αυτό το ζήτημα και να προκαλέσουν με τις πράξεις τους αντίποινα.

Όσον αφορά την παράδοση στρατιωτικού υλικού σε εξτρεμιστές οι ΗΠΑ απέτυχαν να αποτρέψουν τη Συρία να προμηθεύσει την Χεζμπολάχ με όπλα η οποία επισημαίνεται ότι έχει συγκεντρώσει σημαντικό όγκο οπλισμού από την λήξη του πολέμου με το Ισραήλ το 2006.

Όπως επισημαίνεται στα τηλεγραφήματα μία εβδομάδα μετά την υπόσχεση που έδωσε ο πρόεδρος της Συρίας Bashar al-Assad σε υψηλόβαθμο στέλεχος του αμερικανικού υπουργείο Εξωτερικών, ότι δεν πρόκειται να στείλει νέα φορτία με όπλα στην Χεζμπολάχ, οι ΗΠΑ διαμαρτυρήθηκαν στη Συρία ότι είχαν πληροφορίες για την παράδοση από την τελευταία στη λιβανέζικη οργάνωση, όπλων υψηλής τεχνολογίας.

Για την Υεμένη υπάρχει μία αναφορά σχετικά με τον πρόεδρο της χώρας και τις αμερικανικές επιθέσεις στην Αλ Κάϊντα στην χώρα. Πιο συγκεκριμένα αναφέρεται η συνάντηση του προέδρου της Υεμένης Abdullah Saleh και του αμερικανού Στρατηγού David Petraeus τον περασμένο Ιανουάριο, κατά τη διάρκεια της οποίας ο πρόεδρος της Υεμένης δηλώνει ότι θα συνεχίσει η κυβέρνηση του να αναφέρει ότι οι δυνάμεις της χτυπάνε την Αλ Κάϊντα, ενώ στην πραγματικότητα ήταν οι αμερικανικές δυνάμεις που πραγματοποιούν τους βομβαρδισμούς!

Όπως παρατηρούν οι New York Times. τα 250.000 απόρρητα αμερικανικά διπλωματικά τηλεγραφήματα προσφέρουν ένα πρωτόγνωρο πανόραμα μυστικών διαπραγματεύσεων όπως αυτές που εφαρμόζουν οι πρεσβείες σε όλο τον κόσμο.

Σύμφωνα με τα έγγραφα αυτά, το Ιράν έχει προμηθευτεί από τη Βόρειο Κορέα πυραύλους που θα μπορούσαν να πλήξουν τη Δυτική Ευρώπη, ενώ οι ΗΠΑ εκφράζουν ανησυχίες ότι τα όπλα αυτά θα επιτρέψουν την ανάπτυξη πυραύλων ακόμα μεγαλύτερου βεληνεκούς.

Άλλα έγγραφα κάνουν λόγο για τα «παζάρια» με ευρωπαϊκές και ασιατικές κυβερνήσεις για να υποδεχθούν κρατούμενους από το Guantánamo. Το έγγραφο αποκαλύπτει ότι ο Σλοβένος πρόεδρος ζήτησε να συναντηθεί με τον πρόεδρο Ομπάμα, του ζητήθηκε ως προαπαιτούμενο να «φιλοξενήσει» η χώρα του έναν κρατούμενο από το Guantánamo ! Ενώ στην κυβέρνηση των Νήσων Κιριμπάτι η Ουάσινγκτον «έταξε» πλουσιοπάροχη οικονομική βοήθεια εάν δεχόντουσαν στις φυλακές της χώρας Κινέζους και Μουσουλμάνους φυλακισμένους από το κολαστήριο της Κούβας.

Ούτε ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι δεν τη «γλύτωσε», αφού Αμερικανοί διπλωμάτες στη Ρώμη, το 2009, έγραφαν στην … πατρίδα ότι ο Ιταλός πρωθυπουργός διατηρούσε ιδιαίτερα στενές φιλικές σχέσεις με το Ρώσο ομόλογό του Βλαντιμίρ Πούτιν και κατέληγαν μάλιστα στο συμπέρασμα ότι «οδηγεί την Ιταλία στο στόμα του Πούτιν…».

Ακόμα και το κινεζικό Politburo περιλαμβάνουν αυτές οι αναφορές, με το αιτιολογικό ότι κρύβεται πίσω από ένα παγκόσμιο σχέδιο ολοκληρωτικής επίθεσης στο Διαδίκτυο, μέσω μίσθαρνων οργάνων – hackers! Σχέδιο το οποίο – κατά το συντάκτη του εγγράφου – απεργάζεται η Κίνα από το 2002 …
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ »

Παράταση για την αποπληρωμή του δανείου


Το δρόμο για την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων (ύψους 110 δισ.) που έχει λάβει η Ελλάδα από τα κράτη μέλη της ευρωζώνης και το ΔΝΤ ανοίγει η χθεσινή απόφαση που έλαβαν τα Συμβούλια Eurogroup και Ecofin για την Ιρλανδία.

«Το Eurogroup θα εξετάσει τάχιστα τη δυνατότητα ευθυγράμμισης της περιόδου αποπληρωμής της χρηματοδότησης προς την Ελλάδα με αυτή της Ιρλανδίας», αναφέρει το τελικό ανακοινωθέν του Eurogroup για τα 85 δισ. που θα λάβει ως δάνειο η Ιρλανδία.

Την ανάγκη εναρμόνισης των χρόνων ωρίμανσης των δανείων της Ελλάδας και της Ιρλανδίας υπογράμμισαν κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου ο πρόεδρος του Eurogroup κ Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ και ο Επίτροπος Ολι Ρεν, ανοίγοντας επί της ουσίας τον δρόμο για την επιμήκυνση των χρονικών ορίων που έχουν τεθεί για την αποπληρωμή των δανείων που έχει λάβει το ελληνικό κράτος από τις χώρες της ευρωζώνης και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο Ελληνικές διπλωματικές πηγές εκτιμούσαν σήμερα ότι στην πράξη αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να γίνουν ένδεκα τα χρόνια για την πλήρη απόσβεση των δανείων, έναντι πέντε που είναι με βάση τις πρόνοιες του μνημονίου.

Ειδικότερα, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου που παραχώρησαν λίγο μετά το πέρας των εργασιών του έκτακτου Συμβουλίου που πραγματοποιήθηκε σήμερα στις Βρυξέλλες με αντικείμενο το δάνειο προς την Ιρλανδία, οι δύο κοινοτικοί ιθύνοντες αναφέρθηκαν στο εδάφιο της ανακοίνωσης του Συμβουλίου που αναφέρεται στην ανάγκη εναρμόνισης των χρόνων ωρίμανσης των δανείων της Ελλάδας και της Ιρλανδίας, επισημαίνοντας τις θετικές για την Ελλάδα επιπτώσεις.

Ο Επίτροπος Ολι Ρεν ανέφερε χαρακτηριστικά ότι με την εναρμόνιση αυτή αίρονται πλέον οι αμφιβολίες που είχαν διατυπωθεί ως προς την ικανότητα της Ελλάδας να είναι εντάξει προς τις δανειακές υποχρεώσεις της τα επόμενα χρόνια.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ »

28/11/10

Συνεδριάζουν στις Βρυξέλλες για τη στήριξη της Ιρλανδίας


Με τους Ιρλανδούς πολίτες να διαδηλώνουν τις τελευταίες μέρες μαζικά κατά της επικείμενης νέας λιτότητας, το ευρώ να βρίσκεται στη χαμηλότερη ισοτιμία των δύο τελευταίων μηνών έναντι του δολαρίου και τις αγορές να καραδοκούν, οι υπουργοί Οικονομικών της ζώνης του ευρώ και της ΕΕ συνέρχονται εκτάκτως σήμερα στις Βρυξέλλες με στόχο να υιοθετήσουν το ταχύτερο δυνατόν το πρόγραμμα οικονομικής αρωγής προς την Ιρλανδία, το οποίο εκτιμάται ότι θα είναι της τάξης των 85 δισ. ευρώ. Σε πρώτη φάση θα συνεδριάσουν οι υπουργοί Οικονομικών της ζώνης του ευρώ με τη συμμετοχή από ελληνικής πλευράς του υπουργού, Γιώργου Παπακωνσταντίνου και στη συνέχεια η συνεδρίαση θα διευρυνθεί σε επίπεδο ECOFIN.

Η κυβέρνηση της Ιρλανδίας περιμένει ότι το σχέδιο βοήθειας θα ολοκληρωθεί στη συνάντηση των υπουργών Οικονομικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις Βρυξέλλες, στην οποία συμμετέχει ο υπουργός Οικονομικών της Ιρλανδίας, Μπράιαν Λένιχαν. «Η κυβέρνηση συναντήθηκε το προηγούμενο βράδυ και ενημερώθηκε για την πρόοδο που έχει σημειωθεί. Aποφάσισε να προχωρήσει στη σύναψη του προγράμματος σε αυτή τη βάση και εξουσιοδότησε τον υπουργό Οικονομικών να ολοκληρώσει τις διαπραγματεύσεις κατά τη διάρκεια συνεδρίασης των υπουργών Οικονομικών της ΕΕ στις Βρυξέλλες σήμερα το απόγευμα», αναφέρεται σε κυβερνητική ανακοίνωση.

Διπλωματικές πηγές βεβαίωναν ότι οι λεπτομέρειες του προγράμματος έχουν συμφωνηθεί σε μεγάλο βαθμό, κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων που διεξάγονται τις τελευταίες μέρες ανάμεσα στην ιρλανδική κυβέρνηση και την τρόικα, δηλαδή τους εκπροσώπους της Ε.Ε., της Ε.Κ.Τ. και του Δ.Ν.Τ. Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, από τα 85 δισ. ευρώ του προγράμματος τα 35 δισ. ευρώ θα διοχετευθούν στη διάσωση των ιρλανδικών τραπεζών. Σύμφωνα με την κρατική ραδιοτηλεόραση της Ιρλανδίας το επιτόκιο δανεισμού θα ανέλθει στο 6,7%, δηλαδή σαφώς μεγαλύτερο από το 5,2% που κατά μέσο όρο ισχύει για την Ελλάδα. Ωστόσο, η ιρλανδική κυβέρνηση διέψευσε αυτή την πληροφορία δηλώνοντας ότι ούτως ή άλλως μια τέτοια πρόταση δεν θα ήταν αποδεκτή.

Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, εξέφρασε σήμερα την ευχή η απόφαση που θα ληφθεί να είναι ομόφωνη διευκρινίζοντας ότι στην περίπτωση που σημειωθούν και άλλες κρίσεις υπάρχουν διαθέσιμα όλα τα αναγκαία εργαλεία για την υπέρβασή τους.

Τηλεφωνική επικοινωνία ηγετών για την προετοιμασία των σημερινών συνεδριάσεων

Nωρίτερα, είχαν τηλεφωνική επικοινωνία ο πρόεδρος της ΕΕ, Χέρμαν Φαν Ρομπέϊ, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζοζέ Μανούελ Μπαρόζο, ο πρόεδρος του Eurogroup, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ο πρόεδρος της ΕΚΤ, Ζαν Κλόντ Τρισέ, ο Γάλλος πρόεδρος, Νικολά Σαρκοζί και η Γερμανίδα Καγκελάριος, Αγκελα Μέρκελ, προκειμένου να προετοιμάσουν τις σημερινές συνεδριάσεις του Eurogroup και του ECOFIN με αντικείμενο την οριστικοποίηση του πακέτου στήριξης για την Ιρλανδία. Αυτό αναφέρει σε γραπτή ανακοίνωση της η Ευρωπαϊκή Επιτροπή χωρίς όμως να δίνει περαιτέρω διευκρινίσεις για το περιεχόμενο αυτών των διαβουλεύσεων.

»Η Ευρώπη πρέπει να αντιδράσει»

Την εκτίμηση ότι η ευρωζώνη θα πρέπει να αντιδράσει για να προστατεύσει το νόμισμα της, εξέφρασε ο προεδρεύων του Συμβουλίου ECOFIN, Βέλγος υπουργός οικονομικών Ντιντιέ Ρεϊντερς προσερχόμενος στη συνεδρίαση του Eurogroup.

Το αποδείξαμε στην περίπτωση της Ελλάδας, πρέπει να το αποδείξουμε και στην περίπτωση της Ιρλανδίας, είπε χαρακτηριστικά ο κ. Ρεϊντερς, ο οποίος τόνισε ακόμη ότι «θα πρέπει να είμαστε σε θέση να λαμβάνουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα και να αποδεικνύουμε ότι μπορούμε να αντισταθούμε όταν υπάρχουν αναταράξεις».

Ο προεδρεύων του ECOFIN δήλωσε πεπεισμένος ότι οι σημερινές συζητήσεις θα καταλήξουν θετικά. Πρόσθεσε ότι θα γίνει και μια γενικότερη συζήτηση για την κατάσταση της ευρωζώνης η οποία, όπως είπε, θα πρέπει να επιδεικνύει αλληλεγγύη και να αντιδρά σε εξωτερικά σοκ.

Ο αμόδιος για τις οικονομικές υποθέσεις επίτροπος Ολι Ρεν εξέφρασε την πεποίθηση του για την επίτευξη συμφωνίας σχετικά με την Ιρλανδία τονίζοντας ότι θα πρέπει να δοθεί μια «συστημική απάντηση στην κρίση» και όχι μόνο απέναντι στην Ιρλανδία. Σύμφωνα με τον κοινοτικό επίτροπο, θα πρέπει να εξεταστούν οι ευρύτερες προεκτάσεις της σημερινής κρίσης. Ο Ολι Ρεν δήλωσε ότι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια πολύ σοβαρή κατάσταση και θα πρέπει να κάνουμε ότι είναι δυνατόν για να προστατεύσουμε την οικονομική ανάκαμψη και την απασχόληση.

Η υπουργός οικονομικών της Γαλλίας, Κριστίν Λαγκάρντ, δήλωσε ότι το πακέτο στήριξης για την Ιρλανδία έχει σχεδόν ολοκληρωθεί και ότι οι διαπραγματεύσεις βρίσκονται στο τελικό τους στάδιο. Υπογράμμισε πάντως πως ένα από τα θέματα που εκκρεμεί και θα πρέπει να επιλυθεί είναι το επιτόκιο δανεισμού της Ιρλανδίας.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ »

27/11/10

Έρχονται "βόμβες" από το Wikileaks - Ενημέρωση Δ.Δρούτσα από τον Αμερικανό πρεσβευτή...


Έγγραφα που "μπορεί να δημιουργήσουν σοβαρά προβλήματα στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις και θα καταδεικνύουν αυξημένη παρεμβατικότητα στα ελληνικά πολιτικά και αμυντικά πράγματα κατά την περίοδο 2006-2009" περιλαμβάνονται στις αποκαλύψεις του site Wikileaks τα οποία θα δημοσιευθούν τις επόμενες ώρες, αναφέρουν πηγές του ΥΠΕΞ. Στα έγγραφα, σύμφωνα με όσα έχουν γνωστοποιήσει οι Αμερικανοί στην ελληνική πλευρά, εμφανίζονται οι ΗΠΑ να παρεμβαίνουν σε ότι αφορά την ελληνορωσική προσέγγιση της εποχής από την τότε κυβέρνηση Καραμανλή, να υποδαυλίζουν την τουρκική επιθετικότητα στο Αιγαίο για να πιέσουν την ελληνική κυβέρνηση, να τοποθετούνται αρνητικά για το σκοπιανό και γενικά να δρουν "σε βάρος των ελληνικών συμφερόντων".
Ο υπουργός Εξωτερικών Δ.Δρούτσας επικοινώνησε με τον νέο Αμερικανό πρέσβευτή στην Αθήνα, όπου ενημερώθηκε για το τι θα περιλαμβάνουν οι αποκαλύψεις του Wikileaks (τουλάχιστον αυτές που ξέρουν οι ΗΠΑ) για την Ελλάδα και απ'ότι λέχθηκε στο defencenet.gr από έγκυρη πηγή του υπουργείου Εξωτερικών "Κανείς δεν είναι χαρούμενος για αυτά που θα ακουστούν".

Η ίδια εικόνα φαίνεται να επικρατεί και σε άλλες πρωτεύουσες, αλλά και στην Άγκυρα. Στην τελευταία οι Τούρκοι ενημερώθηκαν ότι στα έγγραφα θα τους θεωρούν συνεργάτες της Αλ Κάϊντα και τους Κούρδους "εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα" στην Μόσχα ότι η γνώμη των στελεχών του Στέϊτ Ντιμπάρτμεντ για τους Ρώσους διπλωμάτεε κινείται μεταξύ περιφρόνησης και απαξίωσης. Μεταξύ των χωρών που έχουν ενημερωθεί είναι οι: Τουρκία, Βρετανία, Ιταλία, Καναδάς, Νορβηγία, Ισραήλ και Ιράκ.

Ωστόσο, όπως ανακοινώθηκε από το WikiLeaks η διαρροή εγγράφων θα είναι επτά φορές μεγαλύτερη από εκείνη του Οκτωβρίου. Τότε είχαν δοθεί στη δημοσιότητα 400.000 για τον πόλεμο στο Ιράκ.

Ποιο είναι όμως το περιεχόμενο των εγγράφων που έχει προκαλέσει ανησυχία στις κυβερνήσεις των ΗΠΑ και των υπολοίπων χωρών;

Σύμφωνα με τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης, ορισμένα από τα έγγραφα θα αποκαλύπτουν ότι η Τουρκία βοηθούσε μαχητές της Αλ-Κάιντα στο Αφγανιστάν και ότι οι ΗΠΑ από την πλευρά τους συνέδραμαν του Κούρδους αυτονομιστές αντάρτες.

Ακόμη και οι σχέσεις της Ουάσινγκτον με την Μόσχα, που πρόσφατα αναθερμάνθηκαν, αναμένεται να επηρεαστούν από τη διαρροή. Όπως αναφερει σε δημοσίευμά της, η εφημερίδα Kommersant, τα απόρρητα έγγραφα θα περιέχουν γενικές εκτιμήσεις για την πολιτική κατάσταση της Ρωσίας και "διόλου κολακευτικούς χαρακτηρισμούς" για τους Ρώσους πολιτικούς.

Τα έγγραφα θα αποκαλύπτουν ηχογραφημένες συνομιλίες μεταξύ Αμερικανών διπλωματών με Ρώσους πολιτικούς, εκτιμήσεις για τα σημαντικότερα γεγονότα της Ρωσίας και αναλύσεις για την εγχώρια και διεθνή ρωσική πολιτική.

Κάποιες πηγές του ΥΠΕΞ ανέφεραν ότι θα περιγράφονται ενέργειες κατά της πολιτικής των αγωγών φυσικού αερίου και πετρελαίου που ακολούθησε η Αθήνα μεταξύ 2006-2009, όπως και η άποψη ότι το Αιγαίο πρέπει να μοιραστεί...

Όλα τα παραπάνω είναι υπό την μορφή μη διασταυρωμένων πληροφοριών από πηγές οι οποίες είναι σαφές ότι κατατρέχονται από άγχος. Σε λίγο θα ξέρουμε όλη την πραγματικότητα...
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ »

26/11/10

«Καίει» Τουρκία και ΗΠΑ η Wikileaks


Σε ενημέρωση των κυβερνήσεων της Βρετανίας, της Αυστραλίας, του Καναδά, της Δανίας, της Νορβηγίας και του Ισραήλ προχώρησε το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ λίγο πριν από την αναμενόμενη τις επόμενες ημέρες δημοσιοποίηση απόρρητων αμερικανικών εγγράφων από την Wikielaks.

Όπως είπαν πηγές που γνωρίζουν για τα τηλεγραφήματα του Αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών που έχει στην κατοχή της η Wikileaks, αναμένεται να δημοσιοποιηθούν χιλιάδες τηλεγραφήματα που μεταδίδουν πληροφορίες για καταγγελίες περί διαφθοράς πολιτικών στη Ρωσία, το Αφγανιστάν και άλλες χώρες της Κεντρικής Ασίας.

Σύμφωνα με αυτές τις πηγές, οι καταγγελίες είναι αρκούντως σημαντικές για να προκαλέσουν αμηχανία σε ξένες κυβερνήσεις, ορισμένες από τις οποίες προετοιμάζονται για τις επιπτώσεις των αποκαλύψεων.

Η καθημερινή εφημερίδα του Λονδίνου al-Hayat αναφέρει ότι στα υπό δημοσιοποίηση έγγραφα περιλαμβάνονται ορισμένα που δείχνουν ότι η Τουρκία βοήθησε την αλ- Κάιντα στο Ιράκ και η εφημερίδα Washington Post γράφει ότι οι ΗΠΑ έχουν υποστηρίξει το PKK, την κουρδική επαναστατική οργάνωση που έχει ξεκινήσει πόλεμο για την απόσχιση από την Τουρκία το 1984.

Η ισραηλινή εφημερίδα Haaretz γράφει, επικαλούμενη ανώτατο ισραηλινό αξιωματούχο, ότι η αμερικανική πρεσβεία στο Τελ Αβίβ προειδοποίησε το ισραηλινό υπουργείο εξωτερικών ότι τα τηλεγραφήματα ενδέχεται να προκαλέσουν ανησυχία στις αμερικανοϊσραηλινές σχέσεις.

Σύμφωνα με μήνυμα της Wikileaks, στο Twitter, η νέα δημοσιοποίηση θα είναι επτά φορές μεγαλύτερη από την αντίστοιχη του Οκτωβρίου για τον πόλεμο του Ιράκ που περιλάμβανε 400.000 έγγραφα του Πενταγώνου.

Οι προηγούμενες δημοσιοποιήσεις της WikiLeaks, η οποία ιδρύθηκε από τον γεννημένο στην Αυστραλία, χάκερ, Τζούλιαν Ασάντζ, περιείχαν ευαίσθητες πληροφορίες σχετικά με τους πολέμους στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, οι οποίες σύμφωνα με την αμερικανική κυβέρνηση, έχουν θέσει σε αμφισβήτηση την εθνική ασφάλεια και σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές.

Εκπρόσωπος του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών έχει δηλώσει ότι η Ουάσιγκτον έχει ειδοποιήσει ξένες κυβερνήσεις σχετικά με την πιθανή δημοσιοποίηση των εγγράφων.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ »

Η κρίση οδηγεί σε ρευστοποιήσεις ασφαλιστικών συμβολαίων ζωής


Ξεπέρασαν τα 500 εκατ. ευρώ οι εξαγορές συμβολαίων ζωής, ενώ πτώση παρατηρείται και στην παραγωγή ασφαλίστρων ζωής, όπως προκύπτει από τα στοιχεία των ασφαλιστικών εταιρειών για το εννεάμηνο Ιανουαρίου - Σεπτεμβρίου. "Η αύξηση των εξαγορών στο πρώτο εννιάμμηνο του 2010 έχει φτάσει το 4,5% σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2009", δήλωσε ο Φ. Μπράβος γ.γ. της Ενωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος. Πρόσθεσε οτι "με την μείωση των πωλήσεων συμβολαίων σε συνδυασμό με την αύξηση των εξαγορών και των ακυρώσεων, βλέπουμε τον κλάδο να παρουσιάζει μια συνολική πτώση 3,5% στο εννιάμηνο."

Σύμφωνα με τον κ. Μπράβο ζήτημα βιωσιμότητας για τις ασφαλιστικές εταιρίες δεν υπάρχει ο οποίος αποδίδει την αύξηση στις ρευστοποιήσεις ασφαλιστικών συμβολαίων στην οικονομική κρίση., Όπως επισημαίνει οι επενδύσεις των ασφαλιστικών εταιριών φθάνουν τα 11,5 δις ευρώ με αποτέλεσμα το κόστος από τις εξαγορές να μην επηρεάζει σημαντικά τον κλάδο.

Οι εξαγορές συμβολαίων ξεκίνησαν από το 2008 όπου ρευστοποιήθηκαν 82.000 συμβόλαια και συνεχίστηκε το 2009 οπότε και ρευστοποιήθηκαν 100.000 συμβόλαια δηλαδή αύξηση στην ρευστοποίηση 23%. Το εντυπωσιακό είναι πως όπως φαίνεται από τα στοιχεία οι ρευστοποιήσεις έγιναν από μικροεπενδυτές (μισθωτοί, οικογενειάρχες) που δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να συνεχίσουν να πληρώνουν τα ασφάλιστρα.

Οι εξαγορές στον κλάδο ζωής ανήλθαν σε 523,69 εκατ. ευρώ, έναντι 501 εκατ. ευρώ την αντίστοιχη περίοδο του 2009, σημειώνοντας αύξηση 4,5%. Στο εννεάμηνο του 2010 η συνολική παραγωγή ασφαλίστρων ζωής μειώθηκε κατά 68 εκατ. ευρώ ή 3,86% σε σχέση με το 2009 (1,78 δισ. ευρώ). Στους κλάδους γενικών ασφαλίσεων (κλάδος ζημιών) η παραγωγή ασφαλίστρων αυξήθηκε κατά 88 εκατ. ευρώ ή 3,86% στα 2,38 δισ. ευρώ.

Η παραγωγή στα «κλασικά» συμβόλαια ζωής σημείωσε μείωση 6,68% στα 1,2 δισ. ευρώ, ενώ πτωτικά κινήθηκαν και οι υπόλοιποι κλάδοι ζωής. Ο κλάδος των Unit linked σημείωσε πτώση 15,41%.

Αύξηση παραγωγής 8,38% σημείωσε ο κλάδος νομικής προστασίας, καθώς ανήλθε σε 45,5 εκατ. ευρώ. Στους γενικούς κλάδους, αύξηση παραγωγής σημείωσε ο κλάδος αστικής ευθύνης οχημάτων κατά 9,22% σε 1,2 δισ. ευρώ. Μικρή αύξηση (1,66%) σημείωσε και ο κλάδος πυρός, η παραγωγή του οποίου ανήλθε σε 352 εκατ. ευρώ.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ »

Αναβιώνει ο εφιάλτης του '30;


Η τελευταία σύνοδος του G20 στη Σεούλ ολοκληρώθηκε χωρίς να επιτευχθεί καμία συμφωνία για τις συναλλαγματικές ισοτιμίες ή το εμπόριο. Η Κίνα και οι ΗΠΑ αντάλλαξαν κατηγορίες για χειραγώγηση των νομισμάτων τους με στόχο το εμπορικό τους πλεονέκτημα. Οι συνομιλίες του Γύρου της Ντόχα για το διεθνές εμπόριο βάλτωσαν εν μέσω συζητήσεων για τους «κινδύνους» που επιφέρουν οι νέοι συναλλαγματικοί ή εμπορικοί πόλεμοι, την ώρα που οι πόλεμοι αυτοί βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη.

Και όμως, παρά τις δεσμεύσεις των παγκόσμιων ηγετών για το αντίθετο, φαίνεται να αναβιώνει ο εφιαλτικός προστατευτισμός της δεκαετίας 1930. Ο εμπορικός πόλεμος εκείνης της εποχής ξεκίνησε από τις Ηνωμένες Πολιτείες με την επιβολή δασμών στο πλαίσιο του νόμου Σμουτ-Χόλεϊ. Οι Βρετανοί ανταπέδωσαν θεσπίζοντας τον Νόμο περί Δασμών επί των Εισαγωγών του 1932, τον οποίο διαδέχθηκε το Προνομιακό Δασμολόγιο της Βρετανικής Κοινοπολιτείας Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, το παγκόσμιο εμπόριο κατέληξε να είναι «δρόμος μετ' εμποδίων».

Την πρώτη βολή στον εμπορικό πόλεμο της δεκαετίας του 1930 την έριξε η Βρετανία τον Σεπτέμβριο 1931, όταν εγκατέλειψε τον χρυσό κανόνα. Τα πυρά ανταπέδωσαν οι ΗΠΑ εγκαταλείποντας και αυτές τον χρυσό κανόνα τον Απρίλιο 1933. Η στερλίνα [GBP=X] υποχώρησε έναντι του δολαρίου και με τη σειρά του το δολάριο υποχώρησε έναντι της στερλίνας [GBP=X] .

Τα δύο ισχυρότερα νομίσματα εκείνης της εποχής άντεξαν τον πόλεμο, ενώ η Γαλλία ηγήθηκε μιας ομάδας κρατών που έμειναν πιστές στον κανόνα του ευρώ (gold block). Τα νομίσματα, όμως, των κρατών αυτών υπερτιμούνταν διαρκώς έναντι των δύο μεγαλύτερων, μέχρις ότου η ομάδα διαλύθηκε το 1936.

Εάν αντικαταστήσουμε τη Βρετανία της δεκαετίας του 1930 με τη σημερινή Κίνα και την ομάδα «gold bloc» με την ευρωζώνη, θα συνειδητοποιήσουμε ότι η σημερινή κατάσταση είναι εξίσου ανησυχητική.

Η αμερικανική Fed προτείνει την τόνωση της αμερικανικής οικονομίας με το τύπωμα νέου χρήματος, εγκαινιάζοντας έναν δεύτερο γύρο ποσοτικής χαλάρωσης (QE2) ύψους 600 δισ. δολαρίων. Κανείς, όμως, δεν φαίνεται να θυμάται ότι ακριβώς το ίδιο προσπάθησε να κάνει το 1933 ο Αμερικανός πρόεδρος Φράνκλιν Ρούσβελτ. Το Σεπτέμβριο του ίδιου έτους οι τιμές είχαν αρχίσει να πέφτουν, μετά από μια σύντομη άνθηση του τομέα των εμπορευμάτων. Ο Τζορτζ Φ. Γουόρεν, καθηγητής Αγροτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο του Κόρνελ, είχε συμβουλεύσει τον Ρούσβελτ ότι για να αυξήσει τις τιμές έπρεπε να μειώσει την αξία του δολαρίου σε χρυσό.

Σύμφωνα με τον κανόνα του χρυσού, το δολάριο μετατρέπονταν σε χρυσό βάσει της σταθερής τιμής των 20,67 δολαρίων/ουγγιά. Για σταθεροποίηση του επιπέδου τιμών, ο οικονομολόγος Ίρβινγκ Φίσερ είχε καταρτίσει ένα σχέδιο «αντισταθμισμένου δολαρίου», σύμφωνα με το οποίο η αξία του δολαρίου σε χρυσό θα μεταβαλλόταν προκειμένου να αντισταθμίζεται η αύξηση ή μείωση των τιμών, επιτρέποντας έτσι στη Fed να τυπώνει περισσότερο ή λιγότερο χρήμα ανάλογα με τις οικονομικές συνθήκες.

Για τις πληθωριστικές πιέσεις, το σχέδιο του Φίσερ έδινε στις τράπεζες τη δυνατότητα να μειώνουν τα αποθεματικά τους και, ως εκ τούτου, να αυξάνουν το δανεισμό τους (ή να δημιουργούν καταθέσεις). Η αύξηση των δαπανών θα οδηγούσε σε αύξηση των τιμών με αποτέλεσμα την τόνωση της επιχειρηματικής δραστηριότητας. Ο Φίσερ αντιπρότεινε μια νέα λογική στην υφιστάμενη πρακτική της χρήσης ευτελέστερων μετάλλων για την κατασκευή κερμάτων, το λεγόμενο «εκδοτικό προνόμιο» (seignorage).

Η εναλλακτική λύση που πρότεινε ο Γουόρεν - την οποία εφάρμοσε τελικά ο Ρούσβελτ το 1933- προέβλεπε την αύξηση της τιμής στην οποία η κυβέρνηση αγόραζε τον χρυσό από το νομισματοκοπείο. Η άνοδος τιμών θα σήμαινε ότι κάθε δολάριο θα στοίχιζε λιγότερο σε όρους χρυσού και το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο με το σχέδιο του Φίσερ. Οι εγχώριες τιμές θα αυξάνονταν τονώνοντας την αγροτική παραγωγή, ενώ η εξωτερική αξία του δολαρίου θα μειώνονταν ευνοώντας τους εξαγωγείς.

Από την 25η Οκτωβρίου 1933, όταν εφαρμόστηκε το σχέδιο, ο εν ενεργεία υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Χένρι Μοργκεντάου, και ο επικεφαλής της Χρηματοδοτικής Εταιρείας για την Ανασυγκρότηση, Τζέσε Τζόουνς, είχαν συνάντηση κάθε πρωί στην κρεβατοκάμαρα του Ρούσβελτ για να καθορίσουν την τιμή του χρυσού. Μια μέρα, μάλιστα, αύξησαν την τιμή του χρυσού κατά 21 σεντ γιατί θεωρούσαν το 21 τυχερό αριθμό. Στην αρχή αγόραζαν μόνο νεόκοπο χρυσό από τις ΗΠΑ αλλά αργότερα αγόραζαν και αποθέματα χρυσού από το εξωτερικό.

Η πολιτική αγοράς χρυσού είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση της επίσημης τιμής του χρυσού από 20,67 δολάρια/ουγγιά τον Οκτώβριο 1933 σε 35 δολάρια/ουγγιά τον Ιανουάριο 1934 όπου το πείραμα έπρεπε να διακοπεί. Σε αυτό το διάστημα, εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια είχαν διοχετευτεί στο τραπεζικό σύστημα.

Τα αποτελέσματα, ωστόσο, ήταν απογοητευτικά. Μπορεί με την αγορά ξένου χρυσού να πέτυχαν υποτίμηση του δολαρίου σε όρους χρυσού, αλλά οι εγχώριες τιμές συνέχιζαν να πέφτουν καθ' όλη τη διάρκεια των τριών μηνών που διήρκησε η ξέφρενη αγορά χρυσού.

Εξίσου απογοητευτικά είναι τα αποτελέσματα των - πιο ορθόδοξων- προσπαθειών της Fed για ποσοτική χαλάρωση. O Τζον Κένεθ Γκάλμπρεϊθ έγραφε ότι «είτε εξαιτίας της έλλειψης δανειοληπτών, είτε της απροθυμίας για δανεισμό είτε της πρωταρχικής δίψας για ρευστότητα - σίγουρα ήταν και τα τρία - οι τράπεζες συσσώρευσαν περισσότερα αποθεματικά από τα απαιτούμενα. Τα αποθεματικά των τραπεζών-μελών της Fed ξεπερνούσαν κατά 256 δισ. δολάρια τα υποχρεωτικά επίπεδα του 1932, κατά 529 δισ. δολάρια τα υποχρεωτικά επίπεδα του 1933, κατά 1,6 δισ. δολάρια τα επίπεδα του 1936 και κατά 2,6 δισ. δολάρια τα επίπεδα του 1936».

Το λάθος στην πολιτική της Fed είναι η λεγόμενη «ποσοτική θεωρία του χρήματος» στην οποία στηρίζεται. Σύμφωνα με την εν λόγω θεωρία, οι τιμές εξαρτώνται από την προσφορά χρήματος σε σχέση με την ποσότητα αγαθών και υπηρεσιών που διατίθενται προς πώληση. Το χρήμα, όμως, περιλαμβάνει και τις τραπεζικές καταθέσεις, οι οποίες εξαρτώνται από την επιχειρηματική εμπιστοσύνη.

Εκείνη την εποχή, ο Κέυνς έγραφε: «Κάποιοι φαίνεται να συμπεραίνουν ότι η παραγωγή και το εισόδημα μπορούν να ενισχυθούν μέσω της αύξησης στην ποσότητα του χρήματος. Είναι σαν να προσπαθείς να παχύνεις αγοράζοντας μεγαλύτερο ζωνάρι. Στις Ηνωμένες Πολιτείες σήμερα, το ζωνάρι είναι πολύ πιο μεγάλο από τη μέση... ο καθοριστικός παράγοντας δεν είναι η ποσότητα του χρήματος αλλά το ύψος των δαπανών».

Σήμερα οι Ηνωμένες Πολιτείες κάνουν ακριβώς το ίδιο στηριζόμενες στην ίδια αβάσιμη θεωρία. Όπως είναι αναμενόμενο, η Κίνα κατηγορεί τις ΗΠΑ για σκόπιμη προσπάθεια υποτίμησης του δολαρίου. Ο ακριβής στόχος, όμως, είναι η συνεπαγόμενη αύξηση των αμερικανικών εξαγωγών σε βάρος των Κινέζων, των Ιαπώνων και των Ευρωπαίων παραγωγών.
Του Ρ. Σκιντέλσκι*

Το ευρώ θα υπερτιμάται βαθμιαία, όπως ακριβώς συνέβη με την «ομάδα του χρυσού» τη δεκαετία 1930. Από τη στιγμή που η ευρωζώνη δεσμεύτηκε για λιτότητα, το μόνο της όπλο είναι ο προστατευτισμός. Εν τω μεταξύ, η πολιτική της Κίνας για αργή ανατίμηση του γιουάν έναντι του δολαρίου ίσως να γυρίσει μπούμερανκ, προκαλώντας τις ΗΠΑ για λήψη προστατευτικών μέτρων.

Η αδυναμία της συνόδου κορυφής του G20 στη Σεούλ να καταλήξει σε συμφωνία για τις συναλλαγματικές ισοτιμίες και τις μελλοντικές συμφωνίες για τα αποθεματικά ανοίγει το δρόμο για επανάληψη της δεκαετίας του 1930. Ας ελπίσουμε ότι θα επικρατήσει η σύνεση και δεν θα αναδυθεί ένας νέος Χίτλερ.

*Ο Ρόμπερτ Σκιντέλσκι είναι μέλος της Βουλής των Λόρδων στη Βρετανία και επίτιμος καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο του Γουόρικ. Επίσης, είναι συγγραφέας της πολυβραβευμένης βιογραφίας του οικονομολόγου Τζον Μέυναρντ Κέυνς και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Σχολής Πολιτικών Σπουδών της Μόσχας.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ »

Τα μαγαζάκια του ΠΑΣΟΚ κλείνουν: Ανεστάλη η ημερήσια έκδοση της εφημερίδας ΤΟ ΒΗΜΑ


Στην αναστολή της καθημερινής έκδοσης της εφημερίδας «Το Βήμα», αποφάσισε χθες να προχωρήσει η διοίκηση του ΔΟΛ, μετά τις τελευταίες εξελίξεις στο ευρύτερο οικονομικό και εκδοτικό περιβάλλον της χώρας.

Ο «κύβος ερρίφθη» χθες το μεσημέρι, όταν, στη σύσκεψη που πραγματοποίησαν τα στελέχη της εταιρείας, αποτυπώθηκαν οι δυσοίωνες προοπτικές της έκδοσης, αν παρέμενε στην καθημερινή αγορά των πρωινών εφημερίδων, δεδομένης και της ευρύτερης κατάστασης που διαμορφώνεται στην ελληνική οικονομία.

Πέραν αυτού πάντως, κοινό «μυστικό» ήταν, εδώ και αρκετούς μήνες, ότι, δεδομένης της οικονομικής κατάστασης της εταιρείας -ήδη από το πρώτο τρίμηνο της τρέχουσας χρήσεως ο ΔΟΛ παρουσίασε σημαντική διεύρυνση ζημιών-, η διοίκηση εξέταζε σοβαρά το σενάριο της διακοπής της καθημερινής έκδοσης, της ιστορικής εφημερίδας και της παράλληλης ενίσχυσης του κυριακάτικου φύλλου, από όπου έρχονταν και τα περισσότερα έσοδά της, το οποίο, αξίζει να αναφερθεί, βρισκόταν εδώ και αρκετά χρόνια στα συρτάρια των στελεχών του Ομίλου.

Η κατάσταση επιδεινώθηκε τόσο στο τρίτο τρίμηνο του έτους -στο οποίο βέβαια παραδοσιακά πέφτουν οι πωλήσεις των πολιτικών εφημερίδων- όσο και τους τελευταίους μήνες, με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται συνεχώς η ήδη βεβαρημένη εικόνα.

Στο εξάμηνο της τρέχουσας χρήσης και σύμφωνα με τα δημοσιευμένα στοιχεία, ο ΔΟΛ, σε εταιρικό επίπεδο, παρουσίασε πωλήσεις 54,98 εκατ. ευρώ, μειωμένες κατά 22,49% -η μείωση των πωλήσεων που καταγράφηκε από την εκδοτική δραστηριότητα, της εταιρείας, ειδικότερα, ήταν της τάξης του 15%-, ενώ οι καθαρές προ φόρων ζημίες του εκτινάχθηκαν, από τα 2,2 εκατ. ευρώ του 6μήνου του 2009, σε 9,7 εκατ. ευρώ στο εξάμηνο του 2010.

Ενώ αρχικά οι πληροφορίες ήθελαν το φύλλο του Σαββάτου να είναι το τελευταίο του καθημερινού Βήματος, η διοίκηση αποφάσισε να διακόψει την έκδοσή του από σήμερα.

Οπως ανακοινώθηκε στους δημοσιογράφους, δεν θα υπάρξουν απολύσεις, αφού θα συνεχιστεί καθημερινά η ψηφιακή έκδοση στο vima.gr, ενώ μέρος των ανθρώπων της εφημερίδας θα απορροφηθεί στην κυριακάτικη έκδοση, η οποία θα ενισχυθεί περαιτέρω. Ηδη, από την περασμένη Κυριακή, το φύλλο είχε ενισχυθεί με νέους τομείς.

Επίσης, ένα άλλο μέρος του προσωπικού, κυρίως των ανθρώπων που σχετίζονταν αποκλειστικά με την έντυπη έκδοση, θα απορροφηθεί στις άλλες εκδόσεις του ΔΟΛ. Σύμφωνα με τις πληροφορίες, πάντως, και παρά το γεγονός ότι το δημοσιογραφικό προσωπικό θα παραμείνει στη θέση του, ήδη έχει αρχίσει να γίνεται λόγος για αλλαγές στο καθεστώς των αποδοχών.

Χθες, ο πρόεδρος του δ.σ. και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας, Σταύρος Ψυχάρης, μετέβη στην ΕΣΗΕΑ η οποία, εν όψει των εξελίξεων, συνεδρίασε εκτάκτως, προκειμένου να ενημερώσει για τις επόμενες κινήσεις.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ »

25/11/10

Citibank Ελλάδος: Κλείνουν 31 καταστήματα


Τη δραστική μείωση των καταστημάτων της στην ελληνική αγορά ανακοίνωσε, χθες αργά, η Citibank Ελλάδος.
Συγκεκριμένα η τράπεζα κλείνει 31 από τα 72 καταστήματα του δικτύου της, ενώ ανακοίνωσε πρόγραμμα εθελούσιας εξόδου για όσους εργαζόμενους δεν μπορούν να απορροφηθούν σε άλλα καταστήματα ή διοικητικές θέσεις. Η κίνηση της τράπεζας αποδίδεται από τη διοίκηση στην οικονομική κατάσταση της χώρας, αλλά και σε γενικότερες στρατηγικές επιλογές. Η Citibank θα επικεντρωθεί σε εργασίες διαχείρισης περιουσίας και στον τομέα των πιστωτικών καρτών.

Υψηλόβαθμα στελέχη της Citibank Ελλάδος δηλώνουν στη «Ν» ότι διατηρείται ακέραια η εμπιστοσύνη στην ελληνική οικονομία αλλά οι συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί οδηγούν την τράπεζα σε αλλαγή στρατηγικής σε αυτή τη φάση και φέρνουν ως παράδειγμα τη σημαντική μείωση της ζήτησης δανείων που χαρακτηρίζει την εγχώρια αγορά. Οσον αφορά την αποχώρηση εργαζομένων μέσω εθελούσιας εξόδου, τονίζεται από τις ίδιες πηγές ότι οι παροχές θα είναι γενναιόδωρες.

Η Citi ενισχύθηκε πρόσφατα με γνωστά στελέχη στην επενδυτική και επιχειρηματική τραπεζική, όπως με την πρόσληψη του Λίνου Λέκκα, γνωστού στελέχους του Λονδίνου, καθώς έμφαση θα δοθεί εφεξής στο wealth management, το Citigold και τις πιστωτικές κάρτες. Πρόκειται για σαφή αλλαγή προσανατολισμού της τράπεζας που δραστηριοποιείται στη λιανική τραπεζική επί σειρά δεκαετιών στην Ελλάδα και επλήγη αφενός από τη διεθνή κρίση και αφετέρου από το θέμα της διάθεσης των επενδυτικών προϊόντων της Lehman Brothers από το δίκτυο της τράπεζας, παρότι η ίδια η τράπεζα φρόντισε να αποζημιώσει πελάτες της χωρίς να έχει νομική ευθύνη.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ »

24/11/10

Σ' αυτούς παραδίδει την Ελλάδα ο George Papandreou: Πωλείται εκκλησία του 8ου αιώνα στα Μουδανιά της Τουρκίας


Στο σφυρί για 400 χιλιάδες λίρες βγαίνει από τον ιδιοκτήτη της η Εκκλησία των Ταξιαρχών στα Μουδανιά της Τουρκίας.

Πρόκειται για την τρίτη παλαιότερη ορθόδοξη εκκλησία στον κόσμο, η οποία πωλείται.

Η εκκλησία βρίσκεται στο χωριό Κούμγιακα και χρονολογείται από τον 8ο αιώνα, επί αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Πορφυρογέννητου (780-797).

Πριν από 10 χρόνια, η ιστορική εκκλησία αγοράστηκε από τον Κωνσταντινουπολίτη επιχειρηματία Μετέ Γιαλτσίν, προκειμένου να την αναστηλώσει, αλλά η Διεύθυνση Μνημείων δεν έδωσε τη σχετική άδεια και έτσι αποφάσισε να την πουλήσει.

Ο Πρόεδρος του χωριού ζήτησε να αγοράσει την εκκλησία, ωστόσο τα χρήματα, όπως εξήγησε, είναι πολλά και την "παζαρεύει" στα μισά. Ανέφερε μάλιστα ότι για τη χρηματοδότηση της αναστήλωσης απευθύνθηκαν και στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, αλλά δεν πήραν θετική απάντηση.

"Αν μας τη δώσουν 200 χιλιάδες λίρες, μπορούμε να την αγοράσουμε προκειμένου όταν την επισκευάσουμε, να την ανοίξουμε στους τουρίστες", είπε.

Κάθε χρόνο - σύμφωνα με τις τοπικές αρχές- συρρέουν εκατοντάδες τουρίστες για να δουν την ερειπωμένη εκκλησία
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ »

Βαρυσήμαντη ομιλία του Αλέκου Παπαδόπουλου στο ΕΛΙΑΜΕΠ:Το 30% του σημερινού κράτους είναι περιττό


Με μια βαρυσήμαντη ομολογουμένως, ομιλία του στην εκδήλωση του ΕΛΙΑΜΕΠ με θέμα «Κρίση η μητέρα της αλλαγής», ο πρώην υπουργός οικονομικών έδωσε το στίγμα των αλλαγών, των ανακατατάξεων και των πρωτοβουλιών που κρίνει ότι πρέπει να παρθούν στο επόμενο διάστημα για να βγει η χώρα από το τούνελ της κρίσης.

«Εξαντλούνται τα ψυχικά αποθέματα της πολιτικής ελίτ της χώρας και των πέριξ αυτής δυνάμεων επιρροής, επισήμανε. Σε λίγο θ’ αδυνατούν πλήρως να υποστηρίξουν σταθερά και με συνέπεια το επιβληθέν από τον διεθνή οικονομικό έλεγχο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής και να συγκροτήσουν ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα οικονομικής ανάπτυξης».

Είπε χαρακτηριστικά ότι το ψεύδος που καλλιεργείται στο λαό είναι «αν η χώρα μας θα χρεοκοπήσει ή όχι. Αρνείται, πρόσθεσε, ο παραπλανητικός λαϊκισμός ν’ αποδεχθεί ότι τέτοιο δίλημμα ουσιαστικά δεν υπάρχει, γιατί η χώρα ήδη τελεί “υπό χρεοστάσιο” από τον περασμένο Μάιο».
«Πρέπει η χώρα να εξασφαλίσει για πολλά χρόνια με σταθερό τρόπο υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα. Το βάρος αυτό είναι ασήκωτο για τη χώρα, γιατί οι τόκοι είναι καθαρό έλλειμμα».

Οι προτάσεις του κ. Παπαδόπουλου

«Περίπου το 30% του σημερινού κράτους είναι περιττό. Γι’ αυτό πέρα από τις καθολικές αποκρατικοποιήσεις των δημοσίων επιχειρήσεων προτείνω όλως ενδεικτικά την άμεση κατάργηση τμημάτων πανεπιστημίων και ΤΕΙ, δημοτικών επιχειρήσεων, ατροφικών νομικών προσώπων δημοσίου και ιδιωτικού δικαίου, άεργων διπλωματικών αντιπροσωπειών, στρατοπέδων, συγχώνευση μητροπόλεων, κατάργηση απολιθωμένων κρατικών υπηρεσιών, αποκεντρωμένων υπηρεσιών και γενικών γραμματειών διαφόρων υπουργείων.

Περιορισμό του μεγάλου αριθμού στρατηγών, ναυάρχων, πτεράρχων και ταξιαρχών των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας, περιορισμό του πολυάριθμου διδακτικού προσωπικού με αύξηση των ωρών διδασκαλίας, δραστική περικοπή κατά 70% τουλάχιστον των πολυάριθμων Γενικών Διευθυντών και Διευθυντών υπουργείων και οργανισμών, δραστική μείωση του μεγάλου αριθμού των αντιπροέδρων των Ανωτάτων Δικαστηρίων και τέλος εξορθολογισμό ή κατάργηση και άλλων πολυάριθμων αφανών δημοσίων καταλυμάτων, τα οποία περιθάλπουν χρόνια τώρα τον κρατικό ανορθολογισμό».

Είναι σχετικά εύκολο, επισήμανε ο κ. Παπαδόπουλος να απομειώσεις το έλλειμμά σου από το 15,4% στο 10,4% το 2010, γιατί εκεί θα πάει απολογιστικά. Ας μην έχουμε ψευδαισθήσεις. «Για να το πας από το 10,4% στο 7,4% την επόμενη χρονιά και πολύ περισσότερο όσο πηγαίνεις προς τον πυρήνα, τα πράγματα γίνονται πολύ δύσκολα αν όχι αδύνατα. Και αν η οικονομία σου είναι σε ύφεση, είναι ακόμα δυσκολότερα».
Το πολιτικό σύστημα χρειάζεται, το ίδιο έναν ισχυρό κλονισμό πριν επιχειρήσει αξιόπιστα να καθοδηγήσει τη χώρα στην έξοδο από την κρίση, επισήμανε.

Προτείνω μέσα στο 2011 η Βουλή να εγκρίνει τη συγκρότηση μιας ανεξάρτητης επιτροπής κύρους, η οποία θα συντάξει ένα θαρραλέο και ριζοσπαστικό “πενταετές πρόγραμμα οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης.”
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ »

Θ. Πάγκαλος: Ευτυχία για τον τόπο το Μνημόνιο


Ευτυχία για τον τόπο χαρακτήρισε το Μνημόνιο ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης θεόδωρος Πάγκαλος κατά τον χαιρετισμό του στην εκδήλωση για την απονομή των ετήσιων βραβείων επιχειρηματικότητας «Κούρος 2010».

«Το μνημόνιο είναι ευτυχία για τον τόπο. Όχι για την κακή του πλευρά, αλλά γιατί μας δίνει τη μοναδική ευκαιρία να κάνουμε ριζική αναδιάρθρωση» σημείωσε χαρακτηριστικά.

Στην εκδήλωση της Λέσχης Επιχειρηματικότητας για τα βραβεία «Κούρος 2010» παρέστη και ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου.

Το πρώτο βραβείο, που αφορά στην ανάπτυξη και καινοτομία, απενεμήθη στην εταιρία «MLS πληροφορική», το δεύτερο βραβείο, που αφορά τις επιδόσεις στον διεθνή επιχειρηματικό στίβο δόθηκε στη φαρμακευτική εταιρεία «Φαρματέ», στον πρόεδρό της κ. Βασίλη Κάτσο και στην διευθ. σύμβουλο κ. Νέλη Κάτσου, και το τρίτο βραβείο που αφορά την κοινωνική προσφορά δόθηκε στην Οργάνωση WWF.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ »

Στα 1,72 δισ. ευρώ τα χρέη των ΝΠΔΔ προς τρίτους


Το δημόσιο παραμένει ο μεγαλύτερος οφειλέτης του ιδιωτικού τομέα... Στο τέλος Σεπτεμβρίου οι ανεξόφλητες υποχρεώσεις νομικών προσώπων του δημοσίου προς τρίτους φορείς του ιδιωτικού τομέα ανέρχονταν στα 1,722 δισ. ευρώ, μια μείωση πάντως έναντι των 2,225 δισ. ευρώ στο τέλος Αυγούστου.

Στο ποσό αυτό δεν περιλαμβάνονται το σύνολο των ληξιπρόθεσμων οφειλών των νοσοκομείων προς τρίτους που ανέρχεται σε 5,3 δισ. ευρώ και το οποίο έχει ρυθμιστεί. Αν προστεθούν και τα χρέη των νοσοκομείων το ποσό των ανεξόφλητων υποχρεώσεων των νομικών προσώπου του δημοσίου ανέρχονταν στο τέλος Σεπτεμβρίου σε 7,062 δισ. ευρώ.

Τα στοιχεία αυτά προκύπτουν από σχετικό πίνακα με τις υποχρεώσεις των νομικών προσώπων του δημοσίου προς τρίτους τα οποία πάντως όπως σημειώνεται σε ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών έχουν συνεκτιμηθεί στις προβλέψεις για το έλλειμμα έως το τέλος του έτους.

Η δημοσίευση των στοιχείων από το υπουργείο Οικονομικών γίνεται, όπως σημειώνεται σε σχετική ανακοίνωση, στο πλαίσιο της ενίσχυσης της διαφάνειας και της συνεχούς παρακολούθησης των δημοσιονομικών δεδομένων.

Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, στις 30.9.2010 οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης όφειλαν σε τρίτους φορείς (εκτός γενικής κυβέρνησης) 306,405 εκατ. ευρώ. Οι οργανισμοί κοινωνικής ασφάλισης όφειλαν 116,180 εκατ. ευρώ ενώ τα λοιπά νομικά πρόσωπα του δημοσίου όφειλαν 341,554 εκατ. ευρώ.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ »